(၁)
ေညး= ညီေလး
ညေလး= ညီမေလး
ကြီး= ကိုႀကီး
ေခး= ခေလး
ခ႐ု= ခကအန (ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ)
စြန္းမိုက္= ေစာက္ရမ္းမိုက္
ကြကိုယ္= ကိုယ့္ဟာကိုယ္
ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ရွာဟု ေျပာရမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေခတ္မီမီ ကမၻာၾကည့္ၾကည့္ ျမင္ျခင္းဟု ဆိုရမလား။ ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းက စာက်က္ရပ်င္းေသာ ကၽြႏ္ုပ္ ၾဆာစိုးတစ္ေယာက္ အသက္ႀကီးမွ ခက္ ဆစ္အဖြင့္ေတြကို ကေလးတစ္ေယာက္လို တတြတ္တြတ္ ႐ြတ္ဆိုက်က္မွတ္ ေနရပါ သည္။ယခုလို အနက္အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုရ ခက္ခဲနက္နဲၿပီး ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ရ လၽွာခလုတ္တိုက္မိသေလာက္ ပါဠိလည္း မက်၊ ေပါရာဏလည္း မမည္၊ ျမန္မာစာ ဟုလည္း တတ္အပ္မေျပာႏိုင္ေသာ အသုံး အႏႈန္းေတြကို စာ႐ြက္တစ္႐ြက္မွာ ေရး မွတ္ၿပီးသကာလ ေန႔ေန႔ညည အလြတ္ ႐ြတ္ဆို က်က္မွတ္ေနရျခင္း၏ နံပါတ္ တစ္ တရားခံမွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ျဖစ္ၿပီး ႀကံရာ ပါမွာ အိုင္တီကေဝသားပုပင္ ျဖစ္ေခ် သတည္း။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ေလာက္က မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ သားေတာ္ေမာင္ ရွစ္ တန္းေက်ာင္းသားေလး အိုင္တီကေဝ သားပု၏ ေဖ့စ္ဘြတ္ ေဒသနာေတာ္ ျမတ္ႀကီးကို နာၾကားမိၿပီး သကာလ မ်ား စြာ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္ရကား ကိုယ္ တိုင္ပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ရန္ အလို႔ငွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ အေကာင့္တစ္ခု ဘယ္လို ေလၽွာက္ရပါသလဲဟု ေစာေၾကာ မိပါ သည္။ထိုအခါ အိုင္တီကေဝ သားပုက ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ မိုးစြန္တမြတ္ ၾကယ္ကို ဆြတ္သလို ခက္ခဲလွေပမဲ့ သူ႕အတြက္ ငွက္ေပ်ာသီးအခြံ ႏႊာစားသလို လြယ္ကူလွ ေသာကိစၥမို႔ နာရီဝက္အတြင္း ေဖ့စ္ဘြတ္ အေကာင့္သစ္တစ္ခု ေလၽွာက္ေပးလိုက္ ပါသည္။ ဆက္လက္ၿပီး ေဖ့စ္ဘြတ္ စာသင္သားတို႔ မျဖစ္မေန တတ္ကၽြမ္း နားလည္ရမည့္ အ႒ာရသပညာရပ္မ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္အား ယခုလို ဆရာစားမခ်န္ အိတ္ သြန္ဖာေမွာက္ သင္ၾကားေပးပါေတာ့ သည္။
“ေဖ့စ္ဘြတ္ ယူဆာ(အသုံးျပဳသူ)တစ္ေယာက္အတြက္ အေရးအႀကီးဆုံးက Password ပဲဗ်၊ ကိုယ့္ Password ကို ကိုယ့္သားသမီး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကိုယ့္ ဇနီး မယားေတာင္ မသိပါေစနဲ႔၊ ဒါ ထိပ္ တန္းလၽွိဳ႕ဝွက္ခ်က္ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဦးေလးက လူပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ဒါေတြ ပူစရာမလိုဘူး”
” ေဟ…ဒါေပမဲ့ ဦးေလး Password ကို တူေတာ္ေမာင္ သိေနတာႀကီးကေရာ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ”
” အို…ဒါက လြယ္လြယ္ေလး၊ ဦးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ Password ေျပာင္း နည္း သင္ေပးလိုက္မယ္၊ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ေျပာင္းေပါ့၊ တစ္ ခု သတိထားရမွာက ကိုယ့္ Password ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားခ်ည္၊ ေမ့သြားလို႔ကေတာ့ အခန္းေသာ့ ေပ်ာက္ လို႔ ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ျပန္ဝင္လို႔ မရ သလို ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္”
“ေနာက္ထပ္ မျဖစ္မေန လိုအပ္တာ တစ္ခုက Friend ပဲဗ်၊ ဥပမာ ဦးေလးက တျခား ရပ္ကြက္တစ္ခုကို ေျပာင္းသြားရင္ အိမ္နီးခ်င္းသစ္ေတြနဲ႔ လိုက္မိတ္ဖြဲ႕ ရသလို ကိုယ္က ေဖ့စ္ဘြတ္ရပ္ကြက္ထဲ အခုမွ ေရာက္လာတဲ့ လူသစ္မို႔ သိသိ မသိသိ မာနကို ခဝါခ်ၿပီး လိုက္မိတ္ဖြဲ႕ဖို႔ လိုတယ္၊ မိတ္ဖြဲ႕တဲ့အခါ Profile Picture အမွန္ တင္မထားသူေတြကို ေဝးေဝး ေရွာင္ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆုံးပဲ၊ ေနရင္း ထိုင္ရင္း အကုသိုလ္ မ်ားတတ္တယ္၊ အဲ…ဒီလိုမိတ္ဖြဲ႕ရင္း တစ္ခါတေလ Friend ထဲမွာ ေဂ်ာ္ရကီးတစ္ေယာက္ တေလ ပါလာတတ္တယ္။ ဒီေဂ်ာ္ရကီး ေတြဟာ ဦးေလးလို လူပ်ိဳႀကီးေတြ ကိုေႂကြၿပီး ခ်က္ေဘာက္ထဲ မၾကာခဏ လာ” အီ” တတ္တယ္၊ ဒီလိုလာအီရင္ ခပ္ျမန္ျမန္သာ “အန္” ပစ္လိုက္ေပေတာ့”
“ေဟ….ဘယ္လို၊ ဦးေလးက အသားလြတ္ႀကီး အန္ရမယ္…ဟုတ္စ”
” အန္တယ္ဆိုတာ Unfriend ဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းကို အတိုေကာက္ေျပာတာ ဗ်၊ ဒီတစ္သက္ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ သံေယာဇဥ္ အမၽွင္မတန္းေအာင္ ရွင္ခန္းျဖတ္တဲ့ သေဘာေပါ့”
ဤသို႔ဤႏွယ္ အိုင္တီကေဝ သားပု က ကၽြႏ္ုပ္အား Friend Request ပို႔ျခင္း၊ Confirm လုပ္ျခင္း၊ Unfriendလုပ္ျခင္း၊ Block ျခင္း၊ Like ျခင္း၊ Comment ေရးျခင္း၊ Share လုပ္ျခင္း၊ Status ေရးတင္ျခင္းႏွင့္Chat မွာ အျပန္အလွန္ စကားစျမည္ ေျပာဆို ျခင္း အပါအဝင္ တျခား သိသင့္သိထိုက္ တာ မွန္သမၽွ ဆရာစားမခ်န္ သင္ၾကား ေပးေလသည္။ ထိုအျပင္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္မ်ားကိုလည္း တဖြဖြ သတိေပး ေလသည္။ မွတ္မွတ္သိသိ ေဖ့စ္ဘြတ္ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ကၽြႏ္ုပ္၏ ေဗြေဆာ္ဦး Friend မွာ ” George Pu” အေကာင့္ ျဖင့္ လက္သရမ္းေနေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ လက္ဦးဆရာ အိုင္တီကေဝ သားပုပင္ ျဖစ္ေလသတည္း။
(၂)
ကၽြႏ္ုပ္သည္ နဂိုကမွ ရပ္ကြက္ထဲ တစ္ကိုယ္တည္း ဧကစာရီ က်င့္ႀကံသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေဖ့စ္ဘြတ္သုံးျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ခ်င္းကိုယ့္ ခ်င္းမွ လြဲ၍ဘယ္တစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုမၽွ လိုက္မိတ္မဖြဲ႕ေခ်။ ထိုေၾကာင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ သက္တမ္း ႏွစ္လျပည့္ခ်ိန္ထိ ကၽြႏ္ုပ္မွာ Fမငနညိ အေယာက္တစ္ရာခန္႔သာရွိရာ အိုင္တီကေဝ သားပုက ကၽြႏ္ုပ္အား ေဖ့စ္ ဘြတ္တံခါးပိတ္ဝါဒကို က်င့္သုံးေန ေၾကာင္း၊ ဤေပၚလစီအတိုင္း ေရွ႕ဆက္ က်င့္သုံးပါက ဗဟုသုတ ခၽြတ္ၿခဳံက်မႈ အႏၲရာယ္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ႏိုင္ေၾကာင္း သတိ ေပးေလသည္။
ဆက္လက္ၿပီး အိုင္တီကေဝ သားပု က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ မိတ္ေဆြ မ်ားမ်ားရရန္ ႀကီးငယ္မဟူ၊ က်ားမမေ႐ြး သိသိမသိသိ လိုက္မိတ္ဖြဲ႕ သင့္ေၾကာင္း၊ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ Friend မ်ားမ်ားရွိျခင္းက အေပါင္း အသင္း ဆန္႔ျခင္း၏ ျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္ သလို Like ေတြ၊ Share ေတြမ်ားမ်ား ရျခင္းက ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူအေၾကာင္းေပါင္းမွသိဆိုသလို စကား ထဲက ဇာတိျပလာသူတခ်ိဳ႕ကို ” အေသ ၀နာစ ဗာလာနံ” တည္းဟူေသာ မဂၤလာ တရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ျပန္လည္ စိစစ္ကာ အန္သင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳေလသည္။
ထိုသို႔ လက္ဦးဆရာ မည္ထိုက္စြာေသာ အိုင္တီကေဝ သားပု၏ ဩဝါဒကို ခံယူ ၿပီး သကာလ ကၽြႏ္ုပ္ကားသိသိ မသိသိ Friend Request ေတြ တရၾကမ္း ပို႔သလိုလာ Add သမၽွကိုလည္း ႁခြင္း ခ်က္မရွိ လက္ခံလိုက္ရာ ငါးလအတြင္း Friend ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ တိုးပြား လာသလိုသင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာမ်ား၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္၌ လူေပၚ လူေဇာ္လုပ္နည္းကို သေဘာေပါက္စ ျပဳလာေလသည္။
ကၽြႏ္ုပ္အပါအဝင္ လိုင္းေပၚရွိ ေဝေနယ် အမ်ားစုမွာ စာရွည္ရွည္ဖတ္ဖို႔ သိပ္စိတ္အား မထက္သန္လွေပ။ ထို ေၾကာင့္ ကိုယ္က Like 8k ေလာက္ရ ထားေသာ ေဖ့စ္ဘြတ္ ဆယ္လီႀကီး မဟုတ္ဘဲ စာရွည္ရွည္ေရးမိပါက Like မရဘဲ ေမာ႐ုံသာ အဖတ္တင္လိမ့္မည္။ ထိုသေဘာကို ဆဝါးမိေသာ ကၽြႏ္ုပ္ကား Like မ်ားမ်ား ရေအာင္ ကမၻာ့ အေတြး အေခၚပညာရွင္ႀကီးမ်ား၏ တိုႏွံ႔ႏွံ႔ အဆို အမိန္႔ေလးေတြကို အနည္းငယ္ ျပန္ လည္ ျပင္ဆင္ၿပီး စေတးတပ္တင္၏။
သာဓကအားျဖင့္ သိုးေဆာင္း ကဗ်ာ ဆရာႀကီး ေရာဘတ္ဖေရာ့ထ္၏ ” ငါ တစ္သက္လုံး ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့သမၽွ စာသုံးလုံးတည္း အႏွစ္ခ်ဳပ္လို႔ရသည္…. ၎မွာ အနိစၥဟူေသာ အဆိုအမိန္႔ကို ကၽြႏ္ုပ္က ” ငါ့တစ္ဘ၀လုံး ေလ့လာ ဆည္းပူးခဲ့သမၽွ စာသုံးလုံးတည္း ခ်ေရး လို႔ ရသည္….၎မွာ မၿမဲျခင္း” ဟု ျပင္ေရးၿပီး တင္လိုက္ေသာ အခါ Like ေတြ၊ Share ေတြ တေထာႀကီး ရေလ သည္။
ထိုမၽွမကတခ်ိဳ႕က “ေကာင္းခ်က္က လန္ထြက္ေနတာပဲ” “Very Good ” စသည္ျဖင့္ Comment ေရးသားေျမႇာက္ ပင့္ ေပးၾကေလသည္။ တစ္ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကမူ ကၽြႏ္ုပ္အား ” ျမန္မာျပည္က ဆိုကေရးတီး” ဟု ခ်ီးေျမႇာက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္က ဂရိအေတြးအေခၚ ပညာရွင္ႀကီးဆိုက ေရးတီးႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္အား တစ္တန္းတည္း ထား မႏႈိင္းယွဥ္သင့္ေၾကာင္း၊ ဆိုကေရး တီးက ကၽြႏ္ုပ္ထက္ အိုင္က်ဴမဆိုစေလာက္ ေလး ပိုျမင့္ေၾကာင္း ေျပာဆို ေမတၱာရပ္ခံ ရေလသည္။
ထို႔ျပင္တ၀ ေလွႀကီးထိုး ႐ိုး႐ိုး ဆိုသလို ေန႔စဥ္မိုးေသာက္ အဆိုအမိန္႔ ေတြခ်ည္းလွိမ့္တင္ေနပါက ကၽြႏ္ုပ္၏ အမာခံပရိသတ္မ်ား တစ္မ်ိဳးတမည္ ႐ိုးအီ သြားမွာစိုးသျဖင့္ အေျပာင္းအလဲအျဖစ္ ဓာတ္ပုံေလးေတြလည္း မၾကာခဏဆို သလို တင္ေပးရေလသည္။ ထိုသို႔ ဓာတ္ ပုံတင္ျခင္းက စေတးတပ္ေရးတင္ျခင္း ထက္ ပိုဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ ထုတ္သုံးရ ေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္ကား အဆိုေတာ္၊ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္မဟုတ္ သလို ဘာဆင္ဆင္မလိုက္ဖက္ေသာ ဆင္မလိုက္ ႐ူပါရွင္မို႔ ဆယ္ဖီေတြခ်ည္း ဆြဲတင္ေနပါက Friend မ်ားက ကၽြႏ္ုပ္ အား ေအာ္ဂလီဆန္ကာ အန္သြားမွာ မုခ်ပင္။
ထိုေၾကာင့္ group အလိုက္ ႐ိုက္ ထားေသာ ပုံမ်ား၊ ႐ႈခင္းလွလွ ေနာက္ခံမွာ ျဖတ္ေလၽွာက္ပုံစံျဖင့္ မခို႔တ႐ို႕႐ိုက္ ထား ေသာပုံမ်ားကို ဆိတ္ေခါင္းခ်ိတ္ၿပီး ေခြးသားေရာင္းသလို မ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ တင္ရေလသည္။ ၎အျပင္ ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာသမၽွ အဆိုေတာ္၊ ႐ုပ္ရွင္ သ႐ုပ္ေဆာင္၊ စာေရးဆရာ၊ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္၊ ျမန္မာေက်ာ္ႏိုင္ငံေရးသမား အစရွိသူ ေတြကိုအတင္းဝင္ ပေရာပရီလုပ္၊ ဓာတ္ပုံ တြဲ႐ိုက္ၿပီး ” သူတို႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္” ဟူ ေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စီးရီးလိုက္တင္ကာ ေဖ့စ္ဘြတ္ဩဇာ ထူေထာင္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ တစ္ေန႔တျခား Friend ေတြ၊ Like ေတြမ်ားသထက္ မ်ားလာေလ သည္။
သို႔ေသာ္ ေဖ့စ္ဘြတ္ဟူသည္ လူမႈ ကြန္ရက္တစ္ခုမို႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္ဆန္ကိုယ္အရခ်ည္း လွိမ့္တင္ ေန႐ုံ ႏွင့္ မၿပီး။ အသြားရွိမွ အျပန္ရွိမည္ဟူ ေသာ တုန္႔လွည့္သေဘာ လူတို႔၏ မေနာ ကို သတိခ်ပ္ၿပီး သကာလ ကိုယ့္ Friend ေတြ တင္သမၽွ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ Like ေပးရျပန္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ထမင္းဝိုင္းပုံ တင္ထားၿပီး စားၾကပါဦး လားရွင္ကိုလည္း Like ၊ အလႉပြဲ သြားမလို႔ ျပင္ဆင္ကိုလည္း Like ၊ သားသားဆု ယူေနစဥ္ကိုလည္း like ၊ ေဘာ္ေဘာ္ေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကိုလည္း Like ၊ စကၤာပူကို ေရွာ့ပင္း ထြက္ခဲ့စဥ္က ကိုလည္းLike ၊ ေျပာခ်င္ လို႔ အူကို ယားေနတာပဲကိုလည္း Like ၊ ဂြတ္ေမာနင္း အဲဗရီးေဘာ္ဒီကိုလည္း Like ၊ အိပ္ေတာ့မယ္ေညာ္…ဘိုင့္ဘိုင္ ကိုလည္း Like ေပးကာ ခ်ဴဆီထည့္ရ ေလသည္။ ေမာင္မင္းႀကီးသား ဇူကာ ဘတ္ကား လူ႕စ႐ိုက္ လူ႕သဘာ၀မ်ား ကို ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲ ေရာသမေမႊထားေသာ ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လို မိတၱဗလက်မ္းေက် ေနသူမ်ားအတြက္ လူေပၚ လူေဇာ္ လုပ္ရ တာ ဘာမွ မခဲယဥ္းေပ။
သို႔ေသာ္ အရာရာကို ေလွနံဓားထစ္ မွတ္ယူ၍မရေသာ ေလာကဓမၼတာ အတိုင္း Like အေပးေကာင္း၍ မိတ္ ပ်က္ခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးပါ သည္။ တစ္ခါက အလြန္စကား အထ အနေကာက္တတ္ေသာ မိတ္ေဆြတစ္ဦး က သူ႕သားဈာပနသတင္းကို လိုင္းေပၚ တင္ထားရာ ကၽြႏ္ုပ္က အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ Like ေပးမိရာ သူ႕သားကြယ္လြန္တာ သေဘာက်ရ ေကာင္းလားဟု ျပစ္တင္ မာန္မဲတာ ခံရဖူးပါသည္။ ထူးဆန္းေပစြ အသင္ေဖ့စ္ဘြတ္။
(၃)
တျဖည္းျဖည္း ရက္ကိုလက ဝါးမ်ိဳ၊ လကို ႏွစ္က ဝါးမ်ိဳကာ တစ္ႏွစ္ဟူေသာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီးသကာလ ကၽြႏ္ုပ္ သည္ ေဖ့စ္ဘြတ္တြင္ Friend ငါးေထာင္၊ Follower တစ္ေထာင္နီးပါးႏွင့္ ဘာ တင္တင္ Like 3K အထက္ရေသာ ဆယ္လီတစ္ပိုင္း၊ အေကာင္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနေလၿပီ။
ေရွ႕မွာ ဆိုခဲ့သလို ယခုတစ္ေလာ ေဖ့စ္ဘြတ္တြင္ “ကြီး၊ ကြကိုယ္၊ ေခး (ခလိန္း)၊ ေညး၊ ညေလး…” အစ ရွိေသာ ဘန္းစကားေတြ ေရပန္းစားလ်က္ ရွိရာ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း ကၽြႏ္ုပ္မသိေသာ ေၾကာင့္ ကိုယ့္တူကိုယ့္သား အ႐ြယ္ ငခၽြတ္ေလးေတြထံ ေအာက္က်ိဳ႕ခံ ေမးျမန္း ရေလသည္။ ထိုအခါ ငခၽြတ္ေလးေတြက ေဖ့စ္ဘြတ္ ရင့္မႀကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဒါေလးေတာင္ မသိရေကာင္းလား အခ်ိဳး မ်ိဳးျဖင့္ မေျဖခ်င္သလိုလို ေျဖခ်င္သလိုလို ျပန္ေျဖေပးေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္၏ ပညာ မာနက ဟုန္းခနဲ ထေတာက္ၿပီး ဒင္းတို႔ ကို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖင့္ ျပန္ေၾကာပစ္လိုက္ ပါသည္။
” ခြီးနဲ႔ ဝီးဂ်ား
ညညႏွိပ္စက္
ကြီးအိပ္ပ်က္တယ္
ထိုင္ပေလးနဲ႔ ဂိုးေတာ့မည္”
ယခုလို ကၽြႏ္ုပ္ကဗ်ာ၌ လူအမ်ား မသိႏိုင္ေသာ ” ခြီး၊ ဝီးဂ်ား၊ ထိုင္ပေလး” ဟူေသာ ေဝါဟာရ တခ်ိဳ႕ ပါဝင္ေနေသာ ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္အား မထီမဲ့ျမင္ ျပဳခဲ့ၾက ေသာ ငခၽြတ္ေလးေတြက “အလင္းျပပါ” ဟု ဝိုင္းေတာင္းဆိုၾကေလသည္။
ထိုအခါ ရဟန္းတို႔၏ အလိုကို ဘုရားပင္ မလြန္ဆန္ႏိုင္ရကား ကၽြႏ္ုပ္ လည္း ငခၽြတ္ေလးေတြကို ” ခြီး” ဟူသည္ ထားဝယ္အသုံးအႏႈန္းျဖစ္ၿပီး “ေခြး” ကို ဆိုလိုေၾကာင္း၊ ” ဝီဂ်ား” ဟူသည္ အေဝး ကပင္ ၾကားႏိုင္ေသာ ” ေလာ္စပီကာ” ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ” ထိုင္ပေလး” ဟူသည္ ခြထိုင္ ၿပီး ေမာင္းႏွင္ပါက ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ လို ေျပးေသာ ” ဆိုင္ကယ္” ကို ဆိုလို ေၾကာင္း၊ ေခြးႏွင့္ေလာ္စပီကာ ႏွိပ္စက္ ေသာေၾကာင့္ ညည အိပ္ေရးပ်က္ေပါင္း မ်ားၿပီမို႔ ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးျဖင့္ ေဝးရာ ေျပးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အလင္းျပရာ ကၽြႏ္ုပ္ ကဗ်ာႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ရွင္းခ်က္ကို ဖတ္ရသမၽွ ေဝေနယ် အေပါင္းတို႔က သာဓု အႏုေမာ ဒနာ ေခၚဆိုၿပီး ကၽြႏ္ုပ္အား အတုလ ဆရာ့ဆရာႀကီးဘြဲ႕ ဆက္ကပ္သမႈ ျပဳၾက ေလသတည္း။
