တကယ္ေတာ့ ဒီကိစၥကိုေရးႀကီးခြင္ က်ယ္မေျပာခ်င္လွပါ။ သို႔ေသာ္သမိုင္းဟာသမိုင္းသာျဖစ္သမို႔ မွတ္တမ္းျပဳလို တဲ့စိတ္နဲ႔ေျပာ (ေရး) မယ္ျဖစ္လာရျခင္း ပါ။ (အယ္ဒီတာမင္းႀကီးစာမူေတာင္း တာလည္း ပါသေပါ့ေလ) ကိစၥက ဘာလဲဆိုေတာ့အားလုံးသိ ေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ဟုန္းဟုန္းေက်ာ္ေန တဲ့တံတားကိစၥ။ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕နဲ႔ကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ကေလး ေခ်ာင္းဆုံကိုျဖတ္သန္းထိုးထားတဲ့တံတားအမည္ကိစၥ။
ေဖေဖာ္ဝါရီလကတည္းကစခဲ့တဲ့ အဲဒီဇာတ္လမ္းတြဲဟာ ကိုးရီးယားကား ေတြထက္မနိမ့္ဘဲ ဇာတ္ရွိန္အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက်ေတြနဲ႔ ရင္ခုန္စရာလည္း ေကာင္း၊ ရင္ေမာစရာလည္း လႊတ္ေကာင္း လွ။အိမ္း . . . ေနာက္ဆုံးေတာ့ (ေျပာ သာေျပာရတာ ဇာတ္သိမ္းခန္းၿပီးသြား ၿပီလား ဆက္ရန္ရွိေသးသည္လား ေတာင္ မသိ) အခ်ိဳ႕ေတြကမင္းသားျဖစ္၊ အခ်ိဳ႕ ေတြက ဗီလိန္ျဖစ္၊ အခ်ိဳ႕ေတြကဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံ၊ အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့လည္း အခါေတာ္ေပး ဒါ႐ိုက္တာႀကီးေပါ့ေလ။
တံတားကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေသာသုံးသပ္ေဝဖန္ခ်က္၊ အဖက္ဖက္ ေသာ ႐ႈေထာင့္မ်ားၾကားထဲက ဗေမာင္း တို႔ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ ကိုက္ႏိုင္တဲ့ သမိုင္း ခဲျခစ္ေလး ႏွစ္ခ်က္ခ် ေရးၾကည့္မိတယ္။
၁။အိုင္ဒီယာမ်ား
တံတားနာမည္ေပးေရး ဇာတ္လမ္း တြဲမွာ ေျပာတာဆိုတာေတြ၊ စဥ္းစား ခ်က္ေတြကေတာ့အမ်ားသား။ အဲဒီထဲ မွ နည္းနည္းသိသာတာေလးေတြ စုစည္း ၾကည့္ပါတယ္။မြန္ျပည္နယ္က သံလြင္ျမစ္ကူးတံ တားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမည္ေပး ခ်င္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) အစိုးရရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဆႏၵ (Political Will) နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဒီေနရာမွာ မေျပာလိုေသးပါ။
ဒါေပမဲ့ တံတားနာမည္ေပးေရး ေဒသ ခံေတြရဲ႕ ႏွလုံးသားပါလာေအာင္လုပ္ တဲ့ေနရာမွာ NLD အစိုးရေကာ ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လားေတာင္ ထင္ သြားရေလာက္ေအာင္ အထိပါပဲ။၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဇြန္လထဲမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံက ေအာ္စလိုဖိုရမ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘားမား၊ ျမန္မာနာမည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီလိုေျပာ ဖူးပါတယ္။ ဘားမားလို႔ဘာလို႔ အဲဒီအခ်ိန္ တုန္းက ဆက္ေခၚေနရလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္း နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဖူးတာပါ။
” စကားလုံးအသုံးအႏႈန္းကို မႀကိဳက္ လို႔မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေျပာင္းလဲလိုက္တဲ့ပုံစံ၊ လူထုကို မတိုင္ပင္အသိမေပးဘဲ တစ္ ဖက္သတ္ ေျပာင္းလဲလိုက္တဲ့ပုံစံမ်ိဳးကိုလက္ခံဖို႔ အခက္အခဲရွိေနေသးလို႔ဒီ အတိုင္း ဆက္ေခၚတာပါ” ဆိုေတာ့ အခုတံတားအမည္ကိစၥ မွာ ေဒသခံေတြ အဲဒီေလာက္ကန္႔ကြက္ ေနတဲ့ၾကားက ဘာလို႔အဓမၼအမည္ေပး လိုက္ရတာလဲ။ ဘာလို႔ NLD ရဲ႕အေျခ ခံမူ သေဘာထား ေဖာက္လြဲသြားရတာ လဲ။စဥ္းစားစရာပါ။
ေနာက္တစ္ခုက မြန္ျပည္နယ္ဝန္ ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာေအးဇံ ေျပာတဲ့ စကားပါ။ ဦးမင္းမင္းဦးေနရာအစားဝင္ တဲ့ ေဒါက္တာေအးဇံက တံတားအမည္ ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမည္ျဖစ္ သင့္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီအထိျပႆနာမရွိ ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘာဆက္ေျပာလဲ ဆိုေတာ့ (အျခားအေၾကာင္းေတြလည္း ရွိေပမဲ့) ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ ဘ႑ာ ေငြနဲ႔ေဆာက္တာမို႔ဒီအမည္က ျဖစ္သင့္ပါတယ္တဲ့။ဒီေနရာမွာ ေမးစရာကျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕ ဘ႑ာေငြဆိုတာဘယ္က ရလာတာပါလဲ။ ေနျပည္ေတာ္နယ္ေျမရွစ္ၿမိဳ႕နယ္ကရတဲ့ ဘ႑ာေငြလား၊ အဲဒါ ဆိုရင္ေတာ့ ပဲ၊ ႏွမ္းနဲ႔စပါးက အခြန္ပဲ ရွိမွာပါ။
တကယ္က ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ အဖြဲ႕ ဘ႑ာေငြဆိုတာ ျပည္ေထာင္စု တစ္ဝန္းလုံးက ေကာက္ယူရရွိထားတာပါ။ အဲဒီမွာ မြန္ျပည္နယ္ကလည္း ပါပါတယ္၊ တနသၤာရီတိုင္းကလည္း ပါပါတယ္၊ က်န္တဲ့ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြကလည္းပဲ ပါပါတယ္။ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕ဘ႑ာ ေငြဆိုၿပီး ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္မိုးေပၚက က်လာသလိုလို ေျပာထြက္တဲ့ မြန္ဝန္ ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ အိုင္ဒီယာက အံ့မခန္းပါပဲ။ေနာက္တစ္ခုက အဘဦးဝင္းထိန္ ေျပာတဲ့ ေဆးခါးႀကီးပါ။ ျပည္သူ႕လႊတ္ ေတာ္မွာ တံတားအမည္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းလို႔ အမည္ေပးဖို႔အဆိုနဲ႔ပတ္သက္ ၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ (အမ်ိဳး မ်ိဳးေသာ ေဝဖန္ကန္႔ကြက္မႈၾကားက) ေဆးခါးႀကီး ေသာက္လိုက္ၾကတဲ့။
ေဆးခါးႀကီးဆိုတာ ေဆးဖက္ဝင္ဖို႔ ေအာင့္အီးေသာက္ရတာမ်ိဳးပါ။ အခုေဆး ခါးႀကီးက ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးအတြက္လား၊ NLD အစိုးရနဲ႔ ပါတီဂုဏ္ေရာင္တက္လာေစေရးအတြက္လား၊ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဂုဏ္ေရာင္တက္လာေရး အတြက္လား။
ေဝဖန္သုံးသပ္မႈေတြအရ ဆိုရင္ အဲဒါေတြထဲက တစ္ခုမွေဆးဖက္ဝင္သြား တာမ်ိဳးမရွိ။ဆိုေတာ့ ေမးစရာက ေသာခ်ာတာ ကေတာ့ ခ်ီး(ေခ်း) ေတာ့ ခါးသြားမွာပါ။ ဘာအတြက္ ေဆးခါးႀကီးပါလဲ။
၁။ တစ္႐ြာသားအခ်စ္
တကယ္ေတာ့ မြန္ျပည္နယ္မွာ (တနသၤာရီတိုင္းလို တိုင္းလုံးကၽြတ္မႏိုင္ ေပမဲ့) NLD က အမ်ားဆုံးအႏိုင္ရပါ တယ္။ မြန္တိုင္းရင္းသားပါတီေတြ ေအာင္ တစ္ဦးစ၊ ႏွစ္ဦးစပဲ ႏိုင္ပါတယ္။ဆိုေတာ့ အဆိုေတာ္တြံေတးစိုးေအာင္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ” တစ္႐ြာသားအခ်စ္က ပိုပါတယ္” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းအတိုင္းပဲ မြန္ ျပည္သူေတြ မဲေပးခဲ့တာပါ။
ထပ္ရွင္းရရင္ သူတို႔႐ြာသား မြန္ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြအစား တစ္႐ြာ သားကို အားကိုးမဲေပးခဲ့ၾကတာပါ။ အခု ေတာ့ တံတားအမည္ကို မြန္ျပည္သူ ေတြ သိသိသာသာ ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ၾကား (တကယ္ေတာ့ ကန္႔ကြက္တဲ့အထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အျခားေနရာက ဗမာလူမ်ိဳးေတြ ပါပါတယ္၊ NLD ပါတီဝင္အခ်ိဳ႕ေတာင္ စိတ္ပ်က္စကားဆိုပါတယ္)က ဥပေဒ ျပဳေရး အဓိကလုပ္ရမဲ့ လႊတ္ေတာ္လမ္း ေၾကာင္းက အတည္ျပဳလိုက္တာပါ။ဆိုေတာ့ တစ္႐ြာသားရဲ႕ဒီလုပ္ရပ္ ကေတာ့ ဘာကိုေျပာေန။ ျပေနတာပါလဲ။
တကယ္ေတာ့ သိပ္ေတာ့ ထူးဆန္း တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါ။ NLD ဟာပါတီႀကီး ျဖစ္တယ္၊ တစ္ႏိုင္ငံလုံးလႊမ္းၿခဳံစဥ္းစား တယ္၊ တံတားအမည္ေပးတာလိုမ်ိဳးကတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ႏွလုံးသား ျဖစ္ေပမဲ့ ပါတီႀကီးေတြအတြက္ကေတာ့ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ထမင္းစားေရေသာက္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိစၥ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ မွာ ထားဝယ္ယဥ္ေက်းမႈအက အဖြဲ႕ ေစလႊတ္ဖို႔ အျငင္းပြားဖြယ္ကိစၥပါ။ NLD ပါတီကေန ေမြးဖြားလာတဲ့ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕က ထားဝယ္ယဥ္ေက်းမႈအကအဖြဲ႕ကို ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပမဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားသို႔ မေစ လႊတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ေဝဖန္ကန္႔ကြက္ၾကလို႔ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္ ျပန္ျပင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ေစလႊတ္ ေနၾကအတိုင္း ျပန္ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီအကကိစၥက တံတားေလာက္ဟိုး ဟိုးမေက်ာ္ခဲ့ေပမဲ့ တံတားျဖစ္ရပ္အေသး စားေလးတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ပါတီႀကီး ေတြအတြက္ ဒီလိုဆုံးျဖတ္ခ်က္က အေသးအဖြဲပါ။ ဒါေပမဲ့ဆိုင္ရာတိုင္းရင္း သားေတြအတြက္ေတာ့ ေသေရး ရွင္ေရး လို ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ျမန္မာလို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု မွာ ဒီလိုေနာက္ထပ္အမ်ားႀကီး ႀကဳံဦး မွာပါ။ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရနဲ႔ သက္ ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအၾကား (သို႔တည္းမဟုတ္ ျပည္ ေထာင္စုအစိုးရနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အၾကား) အျငင္းအခုံေတြ၊ ပဋိပကၡ ေတြမ်ားစြာ ဆက္ရွိဦးမွာပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေပးထားခ်က္ သဘာ၀အရ ဒီလိုျဖစ္ေနဦးမွာျဖစ္ ပါတယ္။ ပါတီႀကီးေတြကလည္းသူ႕ သဘာ၀အတိုင္း စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ေတြ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြအေနနဲ႔လည္း ဆက္လက္ ႐ုန္းကန္ေနရဦးမွာပါပဲ။မဲဆႏၵရွင္ေတြကလည္း တစ္႐ြာ သားအခ်စ္နဲ႔ ကိုယ့္ ႐ြာသားၾကား အခ်စ္ တို႔အၾကား ဆက္လက္စမ္းသပ္မဲေပး ေနရဦးမွာပါပဲ။
ျပည္ေထာင္စု ဇာတ္လမ္းတြဲ ရွည္ မွာ အခုထိေတာ့ (တစ္ခါတစ္ရံရက္စက္ တတ္႐ုံကလြဲၿပီး) တစ္႐ြာသား အခ်စ္ ကပိုေၾကာင္း သက္ေသမျပႏိုင္ေသး ပါ ဘူး။ ဒီ႐ြာသားေတြကေတာ့ေဆးဖက္ မဝင္တဲ့ ေဆးခါးႀကီး ေသာက္ေနရဆဲပါ။
