အစိုးရသည္ ျပည္သူ႕ကၽြန္ျဖစ္ သည္။ သခင္သည္ ကၽြန္ကို ခိုင္းတတ္ရန္ လိုသည္။တိုင္းအစိုးရအဖြဲ႕ တက္စတြင္လည္း အတိအလင္း ဝန္ခံထားခဲ့သည္။” ကၽြန္ေတာ္ကၽြန္မတို႔က ျပည္သူ႕ ကၽြန္ပါ၊ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္အဖြဲ႕ ေခါင္း ေဆာင္ပါ” ဟု ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ေျပာခဲ့သည္။
မဲဆြယ္ပြဲမ်ားတြင္လည္း ” ခိုင္းပါ၊ ခိုင္းပါ” တစာစာ ေျပာခဲ့သျဖင့္ ဖူးဖူးမႈတ္ ထားစရာ မလို။ ခိုင္းရာတြင္ အားနာရန္ အေၾကာင္းမရွိ။
ျပည္သူအခ်ိဳ႕ကား တိုင္းအစိုးရကို ရဲရဲခိုင္းလာသည္။ ခိုင္းထားၾကသည္မ်ား လည္း ရွိသည္။ အစိုးရသစ္ လက္ထက္ တြင္ ပိုေပါလာသည္။ လက္ရွိအစိုးရအား ပိုယုံၾကည္၊ ပိုအားကိုးလာ၍ ျဖစ္သည္။
ျပည္သူတို႔သည္ အစိုးရအား ခိုင္း သည္ဆိုေသာ္လည္း ေတာင္းဆိုျခင္း၊ အသနားခံျခင္းဟူေသာ အသုံးအႏႈန္း မ်ားသာ သုံးစြဲၾကသည္။ ယင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔၏ ထူးျခားသည့္ ဝိေသသတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္စဖြယ္ ယဥ္ေက်းမႈလည္း ျဖစ္သည္။
တနသၤာရီတိုင္းသားမ်ားက သာ၍ ယဥ္ေက်းသည္။ ကၽြန္အဖြဲ႕ဟု ဝန္ခံ ထားေသာ္လည္း ကၽြန္ကဲ့သို႔ မဆက္ ဆံၾက။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ခ်စ္ၾက သည္။ မိမိတို႔၏ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္း ေပးႏိုင္မည့္သူမ်ားဟု ယုံၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္ၾကားၾကသည္။ အသနားခံၾကသည္။ ေတာင္းဆိုၾကသည္။
အခ်ိဳ႕က အမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ ေသာကိစၥမ်ား ေတာင္းဆိုၾကလိမ့္မည္။ မီးလင္းေရး၊ ေက်ာင္းျပင္၊ လမ္းေဖာက္၊ ေဆးခန္းေဆာက္ စသျဖင့္။ ႐ြာကို ျပည္ထဲေရး အမည္ေပါက္ေအာင္ လုပ္ေပး ရန္မွအစ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ သယံဇာတမ်ား၊ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းမ်ား ထိန္းသိမ္းေပးရန္ အဆုံး..။အခ်ိဳ႕က ပုဂၢလိက ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းေပးရန္လည္း ေတာင္းဆိုၾက လိမ့္မည္။ လက္ငင္း ျပႆနာမ်ား သာမက ဟိုးေရွးပေဝသဏီက မႈခင္းမ်ား ကိုလည္း ေျဖရွင္းေပးရန္ ျပန္လည္တူးဆြ ေတာင္း ဆိုလာႏိုင္သည္။ ေခတ္အဆက္ ဆက္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ အားနည္းျခင္း၊ ေငြမ်ား တရားႏိုင္ျဖစ္ျခင္းတို႔အား ေအာက္အီးသည္းခံခဲ့သမၽွ ျပည္သူ႕ အစိုးရလက္ထက္တြင္ ျပန္လည္ ဖြင့္အန္ ၾကမည္။
ေတာင္းဆိုရာတြင္ ကိုယ့္ရပ္႐ြာသို႔ အစိုးရအဖြဲ႕မ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စား လွယ္ မ်ားလာေရာက္သျဖင့္ ခိုင္း(တင္ျပ)ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ စာျဖစ္လည္း လွမ္းခိုင္း(တင္ျပ၊ ေတာင္းဆို)ၾကလိမ့္ မည္။
မိမိရပ္႐ြာသို႔ တာဝန္ရွိသူမ်ား လာသျဖင့္ လိုအပ္သည္မ်ား ခိုင္းေစျခင္း မွာ တစ္ခုခု အေျဖရခဲ့ႏိုင္သည္။ လုပ္ေပး ပါမည္၊ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ အေၾကာင္း ျပန္ပါမည္စသျဖင့္ ေျဖခဲ့ႏိုင္သည္။ ကတိ တစ္ခုခု လက္ငင္းရႏိုင္သည့္ သေဘာ ရွိသည္။စာျဖင့္ ခိုင္းေစျခင္းကား ထိုသို႔ မဟုတ္။ လက္ရွိအစိုးရအဖြဲ႕ စာေပးစာယူ ဌာနသည္ ျပည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ အစုအဖြဲ႕ တစ္ခုခုမွ လာေသာစာကို တိုင္စာ ေတာစာဟု သတ္မွတ္ကာ လက္ မခံ။ စာတိုက္မွ တစ္ဆင့္ မွတ္ပုံတင္ ရသည္။ တိုင္းအစိုးရ အဖြဲ႕႐ုံးဝင္းထဲရွိ စာလက္ခံဌာနသို႔ ေရာက္ၿပီးမွ စာလက္ မခံသျဖင့္ ျပန္ထြက္ကာ ယင္း႐ုံး၏ လမ္း တစ္ဖက္ရွိ စာတိုက္မွ ျပန္ထည့္ ၾကရ သည္။ ႐ုံးလုပ္ထုံးလုပ္နည္းဟု နားလည္ ပါသည္။ ျပည္သူမ်ား မၿငိဳျငင္။ ၿငိဳျငင္ ေနကလည္း ေ႐ြးစရာ လမ္းမရွိ။ စာ အေရာက္ ပို႔ၾကသည္။
ျပန္စာကား မရဖူးၾက။
တိုင္စာတစ္ေစာင္ ျဖစ္လာရန္ မည္ မၽွ အားထုတ္ရေၾကာင္း ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ေငြႏွင့္ အခ်ိန္ မည္မၽွကုန္သည္ကို လက္ရွိ တိုင္းအစိုးရ ျဖစ္ေနၾကသည့္ အတိုက္ အခံဘ၀မွလာသည့္ ႏိုင္ငံေရးသမား တိုင္း(နီးပါး)၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖူးၾက သူတိုင္း သိေခ်မည္။
ယင္းသို႔ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္သန္းၿပီး ေရာက္လာသည့္ ျပည္သူစာတစ္ေစာင္ မိမိတို႔ လက္ခံရရွိပါေၾကာင္း အေၾကာင္း ျပန္ရန္ မည္သူမၽွ အားမထုတ္ၾကသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
စာျပန္ေစခ်င္သည္။ မိမိတို႔ သခင္ မ်ားထံ စာရပါေၾကာင္း အေရးတယူ အေၾကာင္းျပန္ရမည္ မဟုတ္ေလာ။
မဆိုးလွသည္မွာ စာအေပၚ အေရး ယူမႈ ျမန္သည့္ အခ်က္။ သတိထားမိ သေလာက္ အခ်ိဳ႕တိုင္စာမ်ားအေပၚ ၁၀ ရက္ခန္႔အတြင္း အေရးယူမႈ ျပဳႏိုင္ သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ (တခ်ိဳ႕စာမ်ား ထိုထက္ ပိုၾကာႏိုင္ပါသည္။)တစ္ပတ္ ၁၀ ရက္အတြင္း တိုင္ ၾကားသူ(မ်ား)ထံ အနည္းဆုံး ၿမိဳ႕နယ္ အဆင့္ရွိ ဌာနဆိုင္ရာမ်ား ပါဝင္သည့္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ေရာက္လာတတ္သည္။ တိုင္စာပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားထဲမွ မရွင္း လင္းသည္မ်ားကို ေမးျမန္းသည္။ ထြက္ဆို ခ်က္မ်ားကို တိတိက်က် ေရးသားေပးကာ တိုင္သူက လက္မွတ္ထိုးရသည္။
ယင္းသို႔ ထြက္ဆိုခ်က္ လာယူသည့္ အဖြဲ႕မ်ားထဲမွ တခ်ိဳ႕အဖြဲ႕မ်ားက အပိုး မက်ိဳးၾက။ ၎တို႔ဌာနကို ထိေသာ တိုင္စာဆိုပါက ေဟာက္စား လုပ္တတ္ ေသးသည္။ တခ်ိဳ႕ဆိုလၽွင္ ၿခိမ္းေျခာက္ တတ္ေသးသည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ခိုင္း ၍သာလုပ္ရသည္ ဟူေသာ အခ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စိတ္ပါလက္ပါ မရွိၾက။
ျပည္သူ တိုင္သည္က ျပည္သူ႕ အစိုးရ။ လာစစ္သည္က အတိုင္ခံရသည့္ ဌာနဝန္ထမ္းမ်ား။ ဤမၽွေတာ့ ရွိမည္။ ရွိႏွင့္ ျပည္သူ႕ အေ႐ြးခ်ယ္ခံ အေရ အတြက္ႏွင့္ တိုင္စာေတာစာ အေရအတြက္ အရ အားလုံးကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လိုက္လံေျဖရွင္းရန္ မလြယ္။
ထားေတာ့။ တိုင္ၾကားစာ စိစစ္ ေသာအဖြဲ႕မ်ား သမာသမတ္က်က် ျဖစ္ ေစေရး ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ရန္မွာ ခိုင္းလိုက္သူ အစိုးရတို႔တာဝန္။ ယင္းအဖြဲ႕မ်ားသည္ အစိုးရ၏ နား၊ မ်က္စိမ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္ထားရန္ လိုသည္။ လူယုံ သတ္ က စုံလုံးကန္းတတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။
ဆိုးသည္မွာ ယင္းသို႔ လာစစ္ ၿပီးေနာက္တြင္ကား ယင္းတိုင္စာ ဇာတ္ လမ္း အဆုံးသတ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
မည္သို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ကို မၾကားရေတာ့။ မည္သို႔ ဆက္လက္ ေဆာင္႐ြက္သည္ကို အေၾကာင္း မျပန္ ေတာ့။
မျဖစ္သင့္ပါ။ မိမိတို႔ တိုင္ၾကား လိုက္သည့္စာ၊ ခိုင္းလိုက္သည့္ အလုပ္ကို မည္သို႔ ဆုံးျဖတ္လုပ္ေဆာင္မည္ကို ခိုင္း သူ သိကို သိရမည္။ အခိုင္းခံရသူ အစိုးရ ထိန္ခ်န္ထားခြင့္ မရွိ။
တိုင္းအစိုးရ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပန္သိရမွသာ တိုင္ၾကားၾကသည့္ တိုင္း သားမ်ားက မည္သို႔ ဆက္လက္ ေဆာင္ ႐ြက္သင့္သည္ကို အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ ဆုံးျဖတ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္။ ျပည္ ေထာင္စုအဆင့္သို႔ တက္သင့္က တက္ ႏိုင္မည္။
ျပန္သူ႕ထံ စာျပန္ရန္ မည္မၽွ အပန္း ႀကီးႏိုင္၏နည္း။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားက ျပည္ေထာင္စုမွသည္ ရပ္ / ေက်း (လခ စား ဝန္ထမ္းစာေရး) အထိ ကြန္ရက္ခ်ိတ္ ဆက္ထားရွိၿပီး ျဖစ္သည္။ အသုံးျပဳ တတ္ရန္သာ လိုသည္။
ျပည္သူေရးေသာစာအား တခုတ္ တရ စာျပန္တတ္ျခင္းက ျပည္သူကို အမွန္တစ္ကယ္ သခင္ရာ သြင္းျခင္းသို႔ ေရာက္ေစလိမ့္မည္။ တိုင္းသားမ်ား ကလည္း မိမိတို႔အစိုးရ၏ အေလးအျမတ္ ျပဳျခင္းခံရမႈအေပၚ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ ႏိုင္ၾကမည္။ တင္ေျမႇာက္ရက်ိဳး နပ္ေလ ျခင္းဟု ေမာ္ႂကြားႏိုင္ၾကမည္။ တိုင္း အစိုးရ မေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ ျပႆနာ ျဖစ္ပါကလည္း ယင္းျပန္စာမွတစ္ဆင့္ ပြင္းလင္းစြာ ရွင္းျပကာ မည္သို႔ ဆက္ လက္ ေဆာင္႐ြက္သင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳ ႏိုင္လိမ့္သည္။
တစ္နည္းဆိုေသာ္ ယင္းျပန္စာျဖင့္ အမွတ္ အမ်ားႀကီး ရယူႏိုင္သည္။ ျပည္သူကို အေရးတယူ ျပဳေသာအစိုးရ၊ ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူေသာ အစိုးရ၊ ျပည္သူ႕အခက္အခဲကို အႀကီးအေသးမဟူ ေျဖရွင္းအႀကံျပဳ ေစာင္မတတ္ေသာ အစိုးရအျဖစ္ ျပည္သူအခ်စ္ တိုးလာ မည္မွာ မုခ်။
ယခုကဲ့သို႔ စာမျပန္တတ္ျခင္းကား တိုင္းအစိုးရ အေျပာႏွင့္ အလုပ္ လက္ ေတြ႕ မက်ဟု ေလွာင္ေျပာင္ၾကလိမ့္မည္။ သခင့္ထံ စာမျပန္ေသာ ကၽြန္မ်ားအား ျပည္သူတို႔ ျပက္ရယ္ျပဳလိမ့္မည္။ ပြင့္ လင္းျမင္သာေသာ အစိုးရ ျဖစ္ေစရမည္ဟု ကတိျပဳထားၿပီး မဟုတ္ေခ်ေလ။
အစိုးရဟု ဆိုရာတြင္ တိုင္းအစိုးရ အဖြဲ႕ကိုသာ မဆိုလို။ တိုင္းျပည္မ႑ိဳင္ ၃ ရပ္စလုံးကို ဆိုလိုသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္မွ တိုင္းအစိုးရအဖြဲ႕၊ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္မွ တိုင္းလႊတ္ေတာ္၊ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္မွ တိုင္းတရားလႊတ္ေတာ္ တို႔ကိုပါ ဆိုလိုသည္။ တိုင္းလႊတ္ေတာ္ရွိ ျပည္သူမ်ား တိုင္ၾကား အသနားခံစာဆိုင္ရာ စိစစ္ေရး ေကာ္မတီကလည္း လုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ား ျပန္အေၾကာင္းၾကားသည္ဟု မၾကားမိ ေသး။
တိုင္စာမ်ားအေပၚ အေၾကာင္း မျပန္တတ္ျခင္းသည္ လက္ရွိအစိုးရအေပၚ ျပည္သူ႕အားကိုးယုံၾကည္မႈ အႏႈတ္ လကၡဏာ ေဆာင္သည္။
သခင္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူမ်ားအား စာျပန္ရန္ လိုသည္။
