ေဒသအသီးသီးက သူ႕ဟာနဲ႔သူ ဟန္ခ်က္ညီညီ၊ သင့္တင့္ေလ်ာက္ ပတ္ ေအာင္ လႈပ္ရွားေနခ်ိန္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ ေကာ့ေသာင္းက ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းေနပါတယ္။
ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ စီးပြားေရး ဘက္ ၾကည့္ေတာ့လည္း ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္း ေနပါတယ္။
လမ္း
ၿမိတ္မွာဆိုရင္ ႏိုင္လြန္ကတၱရာေတြ အစီအရီ ခင္းေနၾကတယ္။ လမ္းခ်ဲ႕တာ ေတြ၊ လမ္းျပင္တာေတြ ေတာက္ေလၽွာက္ လုပ္ေနၾကတယ္။ ထားဝယ္မွာဆိုရင္လည္း တစ္ၿမိဳ႕လုံး ႏိုင္လြန္ကတၱရာေတြ ခင္း ထားေတာ့ နယ္ေဝးဧည့္သည္ေတြလာရင္ ” ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနသလိုပဲ ” ဆိုၿပီး ေထာပနာျပဳၾကတယ္။ ေရေျမာင္း ေတြ၊ ပလက္ေဖာင္းေတြ၊ ပန္းၿခံေတြ မနား တမ္း တူးေဖာ္ အလွဆင္ေနၾကတယ္။
ေကာ့ေသာင္းမွာက်ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ ခန္႔က သူေဌးကၽြန္းက ခင္းေပး ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္း (ဟိုင္းေဝးလမ္း) တစ္လမ္းပဲ ေကာင္းေကာင္းရွိတယ္။ ဒါေတာင္ မႏွစ္က ကတၱရာပိုတယ္ဆိုၿပီး ႏွမ္းလာျဖဴးလိုက္တာ ပိုေတာင္ အ႐ုပ္ဆိုး သြားတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ သမ္းၿပီး အရမ္းလွတဲ့ ကတၱရာလမ္း ေဟာင္းေပၚမွာ ဟိုနား တစ္ကြက္၊ ဒီနား တစ္ကြက္ ကတၱရာရည္ေတြ လာျဖန္း ထားေတာ့ အေဝးက ၾကည့္လိုက္ရင္ စင္းၾကားေစာင္လိုလို၊ စပ္ေစာင္လိုလို မလွမပ ျဖစ္ေနတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းကလြဲရင္ အကုန္ဆိုး ဆိုးဝါးဝါး ေတြခ်ည္းပဲ။
အဆိုးဆုံးကေတာ့ ျမရည္ပုလမ္း ေတာက္ေလၽွာက္။ ႏွစ္တိုင္း လုပ္ ႏွစ္တိုင္းပ်က္။ ေ႐ႊဟသၤာပိုင္း လုပ္ ေနတုန္းရွိေသးတယ္၊ ေအးရိပ္ၿငိမ္မွာ ပ်က္ေနၿပီ။ မိုးဦးက်ကမွ လုပ္ထားတဲ့ လမ္းပိုင္းေတြ အခုပ်က္ေနျပန္ၿပီ။ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕မွာ အရွည္ဆုံး ၿမိဳ႕တြင္း လမ္းျဖစ္တဲ့ ျမရည္ပုလဲလမ္း ပ်က္စီးရ ျခင္းရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ေရေျမာင္း မေကာင္းလို႔ပါ။
ဒီလမ္းက ၿမိဳ႕အေနအထားအရ ေတာင္ေစာင္းမွာ ေဖာက္ထားတာပါ။
ဒါ ေၾကာင့္ ေရေျမာင္းကို ေတာင္နား ကပ္ ဖက္ျခမ္းမွာပဲ တူးထားပါတယ္။ ပါခ်န္ ျမစ္ဘက္ျခမ္းမွာေတာ့ ေျမာင္း မရွိဘူး။ တကယ္ေတာ့ လမ္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ဆီမွာ ေျမာင္းရွိေနေအာင္ လုပ္ကိုလုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္လို႔ေျမာင္း မေဖာက္ ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ လမ္းထပ္ပိုးတဲ့အခါ ေျမာင္း မရွိတဲ့ဘက္ကို နည္းနည္းျမႇင့္ၿပီး ဖို႔သင့္ ပါတယ္။ ဒါမွ မိုး႐ြာတဲ့အခါ ေရအိုင္မေန ေတာ့ဘဲ ေရေျမာင္းထဲကို ျမန္ျမန္စီးဆင္း သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အိမ္နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေရဆိုး ေရညစ္ေတြကို လမ္းေပၚကို လႊတ္ထား တာေတြရွိတဲ့အတြက္ ရပ္ကြက္တာဝန္ ရွိသူေတြက တားဆီးေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ အဏၰဝါရပ္ကြက္ မွာ ရွမ္းကမ္းကူး ပဲ့ခ်ိတ္ဆိပ္ရွိတဲ့ ဆိပ္ ကမ္းသာလမ္းဟာ ေတာ္ေတာ္က်ယ္ ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ အဲဒီလမ္းေပၚမွာ ကား၊ ေဘးတြဲေတြ ႏွစ္ထပ္၊ သုံးထပ္ ရပ္ထား ၾကေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာရတာ အဆင္ မေျပ ေတာ့ဘူး။ တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ အဓိကလမ္းမျဖစ္ေနတဲ့ ဒီဆိပ္ကမ္း သာလမ္းကို စည္းကမ္းတက် ျဖစ္ေအာင္ ၾကပ္မတ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။
ဒီလမ္းဟာ ထိုင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား ေတြ လာေရာက္မႈ အမ်ားဆုံးလမ္း ျဖစ္ပါ တယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြခမ်ာ ဆိုင္ကယ္ ေရွာင္လိုက္၊ ေဘးတြဲေရွာင္လိုက္နဲ႔ ေကြ႕ ေကာက္တန္းစီ သြားေနၾကရတာကို နိစၥဓူ၀ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းၾကပ္လို႔ အေပၚ ကမ္းနားလမ္း(နာရီစင္လမ္း)က ျဖတ္ သြားမယ္ဆိုေတာ့လည္း လမ္းကက်ဥ္းတဲ့ အျပင္ ပင္ရင္းကုန္စုံဆိုင္ေတြက လမ္း တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ ေဘးတြဲေတြ၊ ကားေတြ ရပ္ထားၿပီး ပစၥည္းတင္ခ် လုပ္ေနတာ ျပတ္တယ္လို႔ကို မရွိဘူး။ ဒီလမ္းကေလးကို သူေဌးကၽြန္းပိုင္ရွင္ ေဟာင္းက ျပင္ေပးဖို႔ ကမ္းလွမ္းဖူး ေပမဲ့ လမ္းနဲ႔မလြတ္တဲ့ အိမ္ရွင္ေတြက သေဘာ မတူလို႔ အခုအခ်ိန္အထိ မလွမပျဖစ္ေန ရတယ္။
အခုဒီလမ္းျပင္ဖို႔ ဘတ္ဂ်က္ရလာ ဖို႔ရွိတယ္လို႔ ၾကားေနရတယ္။ ေျမာင္း ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လမ္းေကာင္းေကာင္း ေလး လုပ္လို႔ရေအာင္ လမ္းေဘးဝဲယာ အိမ္ေတြက အစြန္းအစေလးေတြ ဝိုင္းလႉ ၾကရင္ေတာ့ျဖင့္ ရလိုက္ၾကမယ့္ ကုသိုလ္ ေတြ။
အခုလက္ရွိလည္း ျမရည္ပုလဲ လမ္းတစ္ေလၽွာက္ ေက်ာက္စရစ္နဲ႔ ကတၱရာ ထပ္ပိုးျခင္းလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ ေဆာင္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမာင္းကို က်ေတာ့ ေရစီးေရလာေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ေနတာ မေတြ႕ရဘူး။ ေျမာင္း မေကာင္းလို႔ကေတာ့ မိုးရာသီ ေရာက္တာ နဲ႔ ဒီလမ္းထပ္ပ်က္ မွာပဲ။ ဒီေတာ့ ရတဲ့ နည္းနဲ႔ဘတ္ဂ်က္ရွာၿပီး ေရေျမာင္းကို ရေအာင္လုပ္သင့္ပါတယ္။
အျခားၿမိဳ႕ေတြမွာ ေ႐ြးခ်ယ္ခံ စည္ ပင္ေကာ္မီတီဝင္ေတြ သြက္သြက္လက္ လက္နဲ႔ ၿဖဲၿဖဲစင္ေအာင္ လႈပ္ရွားေနၾက တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာ့သာင္းမွာ ၿငိမ္ ေနၾကသလားလို႔။
လူမႈစီးပြား
ေကာ့ေသာင္းမွာ ကုန္ေခ်ာထုတ္ကုန္ ဆိုလို႔ ေ႐ႊမြန္ကိတ္မုန္႔ တစ္ခုတည္းပဲ ရွိတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ တစ္ေန႔ ပါကင္ ၁၀-၂၀ ေလာက္အထိ ရေနာင္း ဖက္ထြက္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ထိုင္း ကာစတန္ကလည္း လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ သယ္ခြင့္ေပးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီလိုလုပ္ငန္းမ်ိဳးကို အစိုးရက ေျမေတာင္ ေျမႇာက္သင့္ပါတယ္။ငါးနဲ႔ေရထြက္ ပစၥည္းေတြလည္း ထိုင္းဘက္ပို႔ေနတယ္ဆိုေပမဲ့ အရင္ထက္ အမ်ားႀကီး ေလ်ာ့နည္းသြားပါၿပီ။ လူမသိ သူမသိ ထိုင္းငါးခိုး ဖမ္းေလွေတြကေတာ့ ရွိေနတုန္းပဲလို႔ သိရတယ္။ အရင္ကဆိုရင္ သစ္လုပ္ငန္း၊ မီးေသြးလုပ္ငန္း ေကာင္း ေကာင္းရွိတယ္။ အခုေတာ့ ခုတ္စရာ လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ဖုတ္စရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။
အဆိုးဆုံးကေတာ့ ငါးလုပ္ငန္း မေကာင္းေတာ့တာပါ။ ေခတ္အဆက္ ဆက္ ငါးမ်ိဳးစုံကို မဆင္မျခင္ ဖမ္းခြင့္၊ ခိုးခြင့္ ေပးထားခဲ့ၾကလို႔ပါပဲ။ အခုဆိုရင္ ကမ္းနီးငါးဖမ္းေလွေတြေလာက္ပဲ နည္း နည္းပါးပါး က်န္ေတာ့တယ္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ႀကီး ဘယ္တုန္းက စၿပီး ေျခာက္ကပ္သြားသလဲ ေမးလာရင္ ေတာ့ ဝါလတ္၊ ဝါတန္းနဲ႔ ငါးကဲ့ေလွေတြ အတြက္ စစ္ေဆးေရးဌာန( Check Point ) ကို ၿမိတ္ၿမိဳ႕ဆီ ေျပာင္းသြားကတည္းကလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေခတ္ ကတည္းက ၿမိတ္ငါးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈအရ ၿမိတ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္သြား တာပါ။ ႏိုင္ငံျခားကို သြားမယ့္ ငါးေတြကို စိစစ္တဲ့ ခ်က္ပြိဳင့္ဟာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕မွာပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အခုဟာက ငါးဖမ္း စခန္းကေန ၿမိတ္ကိုသြား၊ ၿပီးရင္ ငါးဖမ္း စခန္းကိုပဲ ျပန္ျဖတ္လာၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကို တိုက္႐ိုက္ သြားေနၾကတယ္။
ဒါဟာ ဆလုံေရခ်ိဳး ဆိုတဲ့စကားပုံနဲ႔ တူေနပါတယ္။ ေလွေနဆလုံေတြ ကၽြန္း ေပၚမွာ ေရတက္ခ်ိဳးတဲ့အခါ ေရငန္ကူးၿပီး ကၽြန္းေပၚတက္၊ ခ်ိဳးၿပီးရင္ ေရငန္ေလး ကူးၿပီး ေလွဆီကိုျပန္လာတယ္လို႔ ၾကား ဖူးတယ္။ (ဆလုံလူမ်ိဳးမ်ားႏွိမ့္ခ်လိုျ
ယခင္က ထိုင္းႏိုင္ငံကို အလုပ္သြား လုပ္မယ့္သူေတြဟာ ေကာ့ေသာင္းလမ္း တစ္ခုတည္းကပဲ သုံးၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ဆိုင္ကယ္တကၠစီ၊ ထမင္း ဆိုင္၊ တည္းခိုခန္းနဲ႔ ရေနာင္းကူးပဲ့ခ်ိတ္ စတာေတြ အားလုံးစိုစိုေျပေျပ ရွိၾက တယ္။ အခု ထီးခီးနဲ႔ ေမာေတာင္လမ္းေတြ ပြင့္သြားေတာ့ စရိတ္သက္သာတဲ့ အဲဒီ လမ္းေၾကာင္းေတြကပဲ သြားၾကေတာ့ တယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အိမ္ျပန္ ခ်င္ရင္ ပို႔ေဆာင္ေရးကားေတြက ထိုင္း အလုပ္႐ုံမွာ လာႀကိဳၿပီး ႐ြာက အိမ္အထိ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးၾကတယ္။ ထိုင္း ေတာင္ပိုင္းကၽြန္းေတြနဲ႔ ငါးေလွေတြမွာ အလုပ္လုပ္မယ့္သူေတြမၽွသာ ေကာ့ ေသာင္းက တစ္ဆင့္ လာၾကေတာ့တယ္။
ဒါကလည္း ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ႀကီး ေျခာက္ ကပ္ကပ္ျဖစ္ေနရျခင္း အေၾကာင္းအရင္း တစ္ရပ္ပါ။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕အတြက္ ေမၽွာ္လင့္ ခ်က္ေလးတစ္ခု ရွိေနတာကေတာ့ ခရီး သြားလုပ္ငန္းပါ။ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဆိုရာမွာ ျပည္တြင္း ခရီးသြားနဲ႔ ႏိုင္ငံျခား သားခရီးသြားဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခား သုံးသပ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံျခား ခရီးသည္ အမ်ားစုကေတာ့ ထိုင္းဗီဇာ extension ရေအာင္ ေကာ့ေသာင္းလာၿပီး တိုင္လာပတ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။
သူတို႔ ဆီကေန ျမန္မာျပည္အတြက္ ဝင္ေငြ မ်ားမ်ားစားစား ရတာ မရွိဘူး။ Visa ေၾကး နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲ ရေန ပါတယ္။ passport အဝင္ထိုးၿပီးတာနဲ႔ ေဈးႀကီးနား တစ္ ပတ္ပတ္၊ အထြက္တုံး ထုၿပီး ျပန္သြားၾကတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေငြသုံးစရာ ဘာဆြဲေဆာင္မႈမွ မရွိတာကိုး။ ထိုင္းေတြ လာေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။
ဘုရင့္ ေနာင္႐ုပ္ထု၊ ျပည္ေတာ္ေအးဘုရား နဲ႔ ငါးသုံးလုံးေတာင္ကို သြားၾကတယ္။
ထိုင္းခရီးသြားေတြဆီက ဝင္ေငြရ ႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းေတြ ဝိုင္းစဥ္းစားၾက ရပါေတာ့မယ္။
ထိုင္းနဲ႔ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြ စိတ္ဝင္စားေလာက္တဲ့ အမွတ္တရပစၥည္း ေတြ ေရာင္းခ်ႏိုင္ေအာင္ တတ္သိ ပညာ ရွင္ ေတြရဲ႕ အႀကံအညာဏ္ရယူၿပီး အလုပ္ျဖစ္မယ့္ အစီအမံမ်ိဳးခ်ဖို႔လိုပါ တယ္။
အရင္ေခတ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕မ တံတားနားက နန္းေတာ္ပုံစံ ကုန္တိုက္ ႀကီး၊ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့တာကို သင္ခန္းစာ ယူရပါမယ္။ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕မွာ ခရီးသြားလုပ္ ငန္းဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔ဆိုရင္ လည္စရာ ပတ္စရာ မ်ားမ်ားဖန္တီးေပးဖို႔ လိုအပ္ပါလတယ္။ ေကာ့ေသာင္းမွာ နီးနီးနားနား ကမ္းေျခ ဆိုလို႔ ပုလုံးတုံတုံး ကမ္းေျခေလးတစ္ခု တည္းပဲရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ လက္ဦးမႈ ရယူကာ ၿခံဝင္းခတ္ၿပီး ပိတ္ထားေတာ့ ကမ္းေျခဆင္းဖို႔ အေပါက္ေသးေသးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
မလိဝမ္းေရတံခြန္၊ ေရပူစမ္းလို ေကာ့ေသာင္းရဲ႕ ငခသည ေနရာေတြကို ဏကဘူငခ ေနရာျဖစ္ေအာင္ အစိုးရက လုပ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ မလုပ္ ေပးႏိုင္လို႔ ပုဂၢလိကက သန္႔သန္႔ျပန္႔ ျပန္႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားေတာ့လည္း ႀကိဳဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၃ မိုင္ ကမ္းနဖူးကိုလည္း ၿမိတ္ မွာလို စနစ္တက်လုပ္လိုက္ရင္ ႐ႈခင္း ေတာ္ေတာ္ လွသြားမယ္။
၅၅၅ ေတာင္လိုမ်ိဳး ႐ႈခင္းေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအသစ္ ထပ္ေဆာက္တာမ်ိဳးကိုလည္း သာသနာ ေရးဦးစီးက ခြင့္မျပဳသင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ တည္ၿမဲ ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိၿပီးသား မို႔လို႔ပါ။ ရွိၿပီးသား ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္း ေတြကို ပိုၿပီးအရည္အေသြး ျပည့္စုံ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ပံ့ပိုးၾကဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေကာ့ေသာင္း ေဒသတစ္ခုလုံး ဖြံ႕ၿဖိဳးသာယာေရးအတြက္ အျခား ခ႐ိုင္မ်ားနည္းတူ တစ္ၿမိဳ႕လုံး ႏိုင္လြန္ကတၱရာလမ္းေတြ ျဖစ္လာေအာင္၊ ၿမိဳ႕တြင္းလမ္းတိုင္းမွာ လမ္းေဘးေျမာင္း ေတြ ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊ ဝါလတ္၊ ဝါတန္းနဲ႔ ငါးေလွခ်က္ပြိဳင့္မ်ား ေကာ့ေသာင္းသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာႏိုင္ေအာင္၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ခရီးသြား လုပ္ငန္းမ်ားမွ ေဒသျပည္သူမ်ား ဝင္ေငြရရွိေအာင္ ေ႐ြး ခ်ယ္ခံ ျပည္သူ႕အစိုးရမွ အျမန္ဆုံး လုပ္ ေဆာင္ေပးႏိုင္ပါေစေၾကာင္း အျပဳသေဘာ ေဆာင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုက္ပါတယ္။
