လွံစြပ္ေျပာက္က်ား ၿမိတ္သား ဘီအိုင္ေအ ( ၂ )

0
1385

ဟသၤာတကမ္းနား ေျပာက္က်ား တိုက္ပြဲည။
တပ္စုမႉးေအာင္ႂကြယ္ ပါဝင္သည့္ ဘီအိုင္ေအစစ္ေၾကာင္း ဟသၤာတတြင္ ခတၱစခန္းခ် နားေနစဥ္ျမစ္အတြင္းမွ သူတို႔စခန္းခ်ရာ ဘက္ဆီ ဦးတည္ခုတ္ ေမာင္းလာသည့္ သေဘၤာစက္သံ သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ၾကသည္။

ညအခ်ိန္ ရန္သူ မိတ္ေဆြ မကြဲျပား..။ သူ လက္ေ႐ြးစင္ ရဲေဘာ္ ၄ ဦးေခၚကာ အေျခအေန ေစာင့္ ၾကည့္ရန္ ကမ္းနားဆင္းလာသည္။ ဆိပ္ကမ္းအနီး ကမ္းနဖူးတြင္ စုပုံထား သည့္ ထင္းပုံမ်ားအား အကာအကြယ္ ယူလိုက္ၾကသည္။သေဘၤာ ကမ္းကပ္လာသည္။ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ ၂ ဦးႏွင့္ ေဂၚရခါး စစ္ သားမ်ား ကမ္းေပၚ တက္လာၾကသည္။ ပစ္ကြင္းထဲ ဝင္သည္ႏွင့္ သူတို႔ ေသနတ္ ျဖင့္ လွမ္းပစ္ၾကသည္။ မဲမဲျမင္ရာ ထိုးပစ္ ၾကသည္။ ရန္သူ႕ဘက္မွလည္း စက္ေသ နတ္မ်ားျဖင့္ ျပန္ပစ္သည္။ သူတို႔ လူခြဲ တိမ္းေရွာင္ၿပီး တြားကာ တိုးဝင္သည္။

 

အပစ္ရပ္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ လွံစြပ္ျဖင့္ တက္ထိုးၾကသည္။ အဂၤလိပ္ စစ္ဗိုလ္ႏွစ္ဦး လက္ေျမႇာက္သည္။ ထို စစ္ဗိုလ္ႏွစ္ဦးကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ လိုက္ၿပီး ရန္သူအားလုံးျမင္ေအာင္ ျပ လိုက္သည္။ က်န္သည့္ ရန္သူ႕တပ္သား အားလုံး လက္နက္ခ်လိုက္ ၾကသည္။ အဂၤလိပ္ေၾကးစားတပ္သား ေဂၚရခါး ၂၇ ဦး လက္ေျမႇာက္လိုက္ၾကသည္။ ေျပာက္ က်ားတိုက္ပြဲ ေအာင္ၿပီ..။
သူႏွင့္ရဲေဘာ္ ၄ ဦးက ရန္သူ ၂၉ ဦးကို ႀကိဳးတုပ္လိုက္ကာ စခန္းခ်ရာဆီ ဖမ္းေခၚလာခဲ့သည္။ ထိုေအာင္ပြဲအတြက္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က ေနမ်ိဳးသူရဘြဲ႕တစ္ခု ခ်ီး ျမႇင့္ျပန္သည္။ ထုံးစံအတိုင္း ပါးစပ္ႏွင့္။

myeik_bia_2
ေျပာက္က်ားစစ္ဆင္ေရးကို ဦး ေအာင္ႂကြယ္ စသုံးျဖစ္သည္က ဘီအိုင္ ေအတိုက္ပြဲဝင္မွ မဟုတ္။ အမွားအမွန္ မပိုင္းျခားတတ္ခင္ ကတည္းက ေျပာက္ က်ားစနစ္ သုံးခဲ့သူ။ ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ေရးေၾကာင့္ သူငယ္တန္းတြင္ပင္ ေက်ာင္းထုတ္ခံခဲ့ရသူ။
ၿမိတ္ အေနာက္လယ္ရပ္က ဆရာ ေ႐ႊ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းတြင္ စာသင္ ၾကားစဥ္ စာသင္ခ်ိန္ ပုံဆြဲသည္။ ဆရာမ ျမင္သျဖင့္ လက္ဝါးကို ေပတံျဖင့္ ၃ ခ်က္ ႐ိုက္သည္။ သူ မေက်နပ္။ သူ ျပန္ေခ် ပမည္ ဆုံးျဖတ္သည္။ ဆရာမက ခႏၶာ ကိုယ္ႀကီးသည္။ ေရွ႕တိုက္ဆို သူတုန္႔ ျပန္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္။ သူ႐ႈံးမည္။  စာသင္ခန္း အျပင္ထြက္ကာ ဆရာမ ရွိရာ ျပတင္း ေပါက္နားကို ပတ္ၿပီး တက္သည္။ ျပတင္းေပါက္မွ ဆရာမကို ျမင္ရသည္ႏွင့္ ေက်ာက္ခဲကို မသည္။ ႀကီးလြန္းသျဖင့္ မ မႏိုင္။ ေက်ာက္ခဲ ေသးေသးကိုရွာကာ အားကုန္ လွမ္းပစ္သည္။
” ဆရာမ ဆံထုံးပဲ ထိလို႔၊ ႏို႔မို႔ဆို မလြယ္ဘူး”  ဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္က ၿပဳံး စစျဖင့္ ေျပာေလသည္။
သူ ေက်ာင္းထုတ္ခံရသည္။ ဆရာမကို ေျပာက္က်ားနည္းျဖင့္ ျပန္ တိုက္ကာ သူပုန္ထခဲ့ေသာ ေအာင္ႂကြယ္ ကို ၿမိတ္က မည္သည့္ ေက်ာင္းမွ လက္ မခံေတာ့။ ေနာက္ဆုံး ေဆြမ်ိဳးမ်ားရွိရာ ရန္ကုန္သို႔ ပို႔ကာ ေက်ာင္းထားသည္။ ၿမိဳ႕မေက်ာင္းတြင္ ေဘာ္ဒါေနသည္။ သတၱမတန္းတြင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အေရးအခင္း ထျဖစ္သည္ကိုသူ မွတ္မိ သည္။
၈ တန္း ေအာင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ၿမိတ္ သို႔ ျပန္သည္။ ၿမိတ္တြင္ ၉ တန္း တက္ေနစဥ္ သပိတ္ႏွင့္ ႀကဳံေသာအခါ သူ အိမ္မျပန္ေတာ့။ သပိတ္စခန္းဖြင့္ကာ ေက်ာင္းတြင္ ေနသည္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး မ်ားႏွင့္အတူ စစ္ေရး ေလ့က်င့္သည္။ အဓိက ေလ့က်င့္သည္က လွံစြပ္ေျပာက္ က်ား။ ေလ့က်င့္ရသည္က ထိုက္တန္လွ သည္။ သူခ်ီတက္ဆင္ႏြဲရာ ဘီအိုင္ေအ စစ္ေၾကာင္းတြင္ ေမာ္လၿမိဳင္တိုက္ပြဲက စခဲ့ေသာ ေျပာက္က်ားတိုက္ပြဲမ်ားက မနည္းလွ။
ေမာ္လၿမိဳင္ သိမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ က်ိဳကၡမီသို႔ ကားျဖင့္ခ်က္ခ်င္းဆင္း ၾကရ၏။ ကမ္းေျခတြင္ ၂ ရက္ခန္႔ ေလ့ က်င့္ျပင္ဆင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ၿမိတ္မွယူ       လာသည့္ ေလွ ၆ စီးျဖစ္ ရန္ကုန္သို႔  ခ်ီတက္ၾက၏။  ဦးေဆာင္သူတို႔က   ဗိုလ္မင္းေခါင္၊ ဗိုလ္ေတာက္ထိန္ႏွင့္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္။ရန္ကုန္ျမစ္ထဲအဝင္၊ အဂၤလိပ္ ေရတပ္ႏွင့္အဆုံ၊ သေဘၤာႀကီးေပၚမွ အေျမာက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ခ်ိန္၏။ ပစ္၏။ သူတို႔စစ္ေၾကာင္း ေလွငယ္ေလး ၆ စီး ေဒးဒရဲေခ်ာင္းထဲ ဝင္ေျပးရေလသည္။ သူတို႔စစ္ေၾကာင္းထဲမွ ေလွတစ္စီး အဖမ္းခံလိုက္ရသည္။ သေဘၤာႀကီးမ်ား ဆက္မလိုက္လာ။ ေဒးဒရဲေခ်ာင္း ေရတိမ္ ၍ ျဖစ္သည္။
” ဆက္လိုက္လာလို႔ သေဘၤာေသာင္ တင္ရင္ တို႔က လွံစြပ္နဲ႔ တက္တိုက္ ၾကမယ္ေပါ့ကြာ” ဟု ေျပာရင္း လက္က လွံစြပ္ထိုးဟန္ လုပ္ျပပါသည္။ေဒးဒရဲကမ္းေပၚတက္ကာ ရဲေဘာ္ တစ္စုႏွင့္အတူ မုန္႔ဟင္းခါး စားေနၾကစဥ္ အဂၤလိပ္ေလတပ္က ဝဲပ်ံတိုက္ျပန္သည္။ က်ဥ္ဆံမ်ားက မိုးဖြဲမ်ားလို က်လာသည္။ သူတို႔ ကြင္းျပင္ေတြဘက္ ထြက္ေျပးၾက သည္။ ကြင္းျပင္တြင္ အစုလိုက္ မေန။ တစ္ေယာက္ခ်င္း ကိုက္ ၁၀၀ ခန္႔စီ လူခြဲထားျခင္းျဖင့္ ေလတပ္ပစ္မွတ္ကို ျပန္႔က်ဲေစသည္။ ထိုေနာက္ ပက္လက္ လွန္ ျပန္ပစ္ၾကသည္။ ေလယာဥ္ ပ်ံသန္း ရာလမ္းေၾကာင္းကို မွန္းကာ ႀကိဳပစ္ ၾကသည္။ မၾကာ..၊ ေလယာဥ္တစ္စီး၏ ေတာင္ပံတြင္ မီးခိုးေတြ အူထြက္လာတာ ေတြ႕လိုက္သည္။ ထိသြားၿပီ..။ ေတာင္ပူ စာတစ္ခုကို ဝင္တိုက္ကာ မီးေလာင္ပ်က္ က်သြားေလသည္။ က်န္ေလယာဥ္တို႔ ျပန္ဆုတ္သြားၾကသည္။
“ေလယာဥ္ကို တစ္ခ်က္ထိုး ႐ိုင္ ဖယ္နဲ႔ ပစ္ခ်ႏိုင္တာ ငါ့တစ္သက္ အဲဒီ တစ္ခါပဲ” ဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္က ဝင့္ႂကြား သည့္ေလသံျဖင့္ ေျပာသည္။
သူတို႔ေလွအုပ္စု ေဒးဒရဲမွ က်ိဳက္ လတ္ဘက္ ခ်ီတက္ၿပီး ဖ်ာပုံဘက္ ျပန္ ဆင္းသည္။ တခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားက သူတို႔ ဘီအိုင္ေအထက္ အဂၤလိပ္ကို ပိုယုံသည္ ႏွင့္လည္း ႀကဳံရသည္။ လက္ခံသည့္ ႐ြာ မ်ားသာ ေ႐ြးဝင္ရသည္။ည ၁၂ နာရီခန္႔ ဖ်ာပုံေခ်ာင္းကို ျဖတ္စဥ္ ကမ္းေပၚမွ ရန္သူတပ္က ေသနတ္ျဖင့္ လွမ္းပစ္သည္။ သူတို႔ ျပန္မပစ္ရဲ။ လက္နက္ႀကီး မ်ား လာမည္ စိုးသည္။ၿမိဳ႕ျပင္တြင္နားကာ နံနက္မိုးေသာက္ တြင္ ၿမိဳ႕ထဲဝင္ၿပီး တိုက္ပြဲဆင္သည္။ အဂၤလိပ္တပ္မွ ေမာ္တာလက္နက္ျဖင့္ ျပန္ပစ္သည္။ ေနာက္ဆုံး နံနက္ ၆ နာရီ တြင္ သူတို႔ ဖ်ာပုံကို သိမ္းလိုက္ႏိုင္သည္။ ထိုပြဲတြင္ သူတို႔ ဘီအိုင္ေအဘက္မွလည္း အက်အဆုံး မ်ားလွ၏။ ဗိုလ္ေတာက္ထိန္ တြင္ ဘယ္ဖက္ပုခုံး၌ ဒဏ္ရာရသြားကို သူ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနသည္။

 
အျခားဒဏ္ရာရသူ အေတာ္မ်ား၏။ သူတို႔တပ္တြင္ သူနာျပဳပင္မပါ။ ဖ်ာပုံ ေဆး႐ုံသို႔ သြားေသာ္လည္း ဆရာဝန္မရွိ။ ဆရာဝန္မ်ား ကို ပတ္ရွာေသာအခါ လက္ ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ နံနက္စာ စားေနသည့္ ေဒါက္တာစန္းယု (ေနာင္တြင္ သမၼတ)ႏွင့္ ေဒါက္တာေမာင္လြင္ (ေနာင္တြင္ ဝန္ႀကီး) တို႔ကို ေတြ႕သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး မွာ ထိုစဥ္က ဖ်ာပုံေဆး႐ုံတြင္ တာဝန္က် ေနျခင္း ျဖစ္သည္။”ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္ရွင္မွ တိုင္း ျပည္လြတ္လပ္မယ္၊ လိုက္ခဲ့ပါ ဆိုပီး ေခၚခဲ့တာ ခ်င္းေတာင္ထိပဲ..” ဟု ဦး ေအာင္ႂကြယ္က ဆိုေလသည္။

 
လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ တိုက္ပြဲ အႀကီးအေသးမ်ား၊ အနီးကပ္ လွံစြပ္ တိုက္ပြဲမ်ားကို ဆင္ႏြဲရင္း သူတို႔ ေအာင္ပြဲ အလီလီ ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေနပူႀကီးထဲ သြားေနရျခင္း၊ မရပ္မနား ခရီးႏွင္ ေနရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏ ဖိနပ္မ်ား ေပါက္ကုန္သည္။ ေဘာင္းဘီမ်ား ၿပဲ ကုန္သည္။ တခ်ိဳ႕႐ြာမ်ားက အဝတ္ အစားမ်ား လႉၾကေသာ္လည္း မေလာက္ ငွ။ ေကၽြးေမြးသူရွိက အဝစား..၊ မရွိက အငတ္ခံ။
” ပန္းကုံးေတြနဲ႔ လာႀကိဳၾကတဲ့ ႐ြာေတြလည္း ရွိတာေပါ့” ဟု စားၿမဳံ႕ ျပန္သည္။

 
သူတို႔ ႐ြာထဲတြင္ေတာ့ မတည္း ခိုၾက။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ ႐ြာျပင္ ဘက္မ်ားတြင္သာ စခန္းခ်ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕တပ္သားမ်ားက အရက္ႀကိဳက္ေတာ့ အရက္ေသာက္ၾကသည္။”ေရဗူးႏွစ္လုံးရွိရင္ တစ္လုံးက အရက္၊ တစ္လုံးက ေရေပါ့” ဟု ေျပာကာ ဦးေအာင္ႂကြယ္ တစ္ေဟးေဟး ရယ္ေလ သည္။ရဲေဘာ္ ၆၀ ခန္႔ ကြပ္ကဲကာ ေပ်ာက္က်ားတိုက္ပြဲ ဆင္ႏြဲခဲ့ရသည့္ ကမၻာေက်ာ္ ေ႐ႊေတာင္တိုက္ပြဲကိုလည္း သူ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း မွတ္မိသည္။

 
ထို႔အတူ ေငြထုပ္ပိုက္ေသေနသည့္ အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးမ်ား၊ သစ္ပင္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ႏုထြတ္ဖြံ႕ထြား မိန္းမ ပ်ိဳ၏ အဝတ္ဗလာအေလာင္း စသည့္ ေ႐ႊေတာင္နယ္၏ အနိဌာ႐ုံ ျမင္ကြင္း မ်ားကလည္း သူ႕မ်က္လုံးထဲမွ မထြက္။” မိန္းမပ်ိဳေတြဆို မသတ္ခင္ အဓမၼ အက်င့္ခံ ခဲ့ရဟန္တူရဲ႕ကြာ” ဟု တုန္ခ်ည့္ ခ်ည့္ အသံျဖင့္ ေျပာေလသည္။ယင္းတိုက္ပြဲတြင္ အနီးကပ္ လွံစြပ္ တိုက္ပြဲမ်ား တ၀ႀကီး ဆင္ႏြဲခဲ့ရသကဲ့သို႔ သံခ်ပ္ကားကိုလည္း ေျပာက္က်ားစနစ္ သုံးကာ မီး႐ႈိ႕ႏိုင္ ခဲ့သည္။

 
သံခ်ပ္ကားမ်ားက ဦးေအာင္ႂကြယ္ တို႔ ေသနတ္ျဖင့္ပစ္လၽွင္ တဒိန္းဒိန္း ျမည္ကာ က်ည္ကုန္႐ုံသာ။ သံခ်ပ္ကားက လိုက္လၽွင္ သူတို႔တပ္ ပတ္ေျပးေနရ၏။ သူ ဂ်ပန္ဗိုလ္ အီမာမူလာထံ အႀကံ ေတာင္း၏။ ဓာတ္ဆီဆိုင္အနီး လမ္းေဘးတြင္ သူတို႔ကိုယ္ေသြးလိမ္းကာ လူေသဟန္ ေဆာင္ၾက၏။ လက္ထဲတြင္ မီးစာတပ္ဆီ ပုလင္းကိုယ္စီ ဝွက္ကိုင္ထားၿပီး သံခ်ပ္ ကားအလာတြင္ ထေျပးကာ နီးရာ အေပါက္ထဲ ပစ္သြင္းထိုးသိပ္ မီး႐ႈိ႕ၾက ၏။”ေ႐ႊေတာင္တိုက္ပြဲက ငါ့ဘ၀မက၊ ဗမာျပည္မွာေတာင္ အႀကီးက်ယ္ အၾကမ္း တမ္းဆုံး တိုက္ပြဲပဲကြ” ဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္ က မွတ္ခ်က္စကား ဆိုသည္။
တိုက္ပြဲအၿပီးတြင္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က သူရဲေကာင္းဆုႏွင့္ ေသနတ္ငယ္ တစ္ လက္ ခ်ီးျမႇင့္ျပန္၏။ ဆုကေတာ့ ထုံးစံ အတိုင္း ပါးစပ္ျဖင့္။
ေ႐ႊေတာင္ကို ေအာင္ေသာအခါ ျပည္ဘက္သို႔ ခ်ီတက္၏။ ျပည္တြင္ စခန္းခ် ရပ္နားစဥ္ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးတင္ ေမာင္ ဦးေဆာင္ေသာ ေအဝမ္း႐ုပ္ရွင္ အဖြဲ႕ႏွင့္ ေရာက္လာ၏။ ေ႐ႊေတာင္ တိုက္ပြဲ၏ ေျပာက္က်ားစစ္ဆင္ေရး သမိုင္းဝင္ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္ကား ႐ိုက္ကူး ရန္။
ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က သူ႕ကို အထူးဇာတ္ ေဆာင္အျဖင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ တာဝန္ေပး၏။ သူႏွင့္ သူ႕ရဲေဘာ္မ်ား အပီအျပင္ သ႐ုပ္ ေဆာင္ၾက၏။ ေျပာက္က်ားစနစ္ အတက္ အဆုတ္၊ လွံစြပ္ျဖင့္ အထိုးအသတ္..။” အဲဒီဇာတ္ကား ငါ ခုထိၾကည့္ခြင့္ မရေသးဘူးကြာ..”  ဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္က ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ဖြင့္ဟသည္။ျပည္မွ တစ္ဆင့္ သရက္၊ မေကြး၊ စလင္းႀကီး..၊ ေယာနယ္တခြင္၊ ျမေတာ္၊ ထီးက်ိဳက္၊ ဟားခါး၊ တေကာင္းမွသည္ အိႏၵိယနယ္စပ္အထိ သူ ခ်ီတက္ခဲ့သည္။ ေပးသမၽွတာဝန္ သူ ေက်ေအာင္ ထမ္းခဲ့ သည္။
မႏၲေလးတြင္ ဘီအိုင္ေအ တပ္ေပါင္း စု ျပန္ဆုံစဥ္ သူတို႔၏ မဟာမိတ္ ဂ်ပန္ တခ်ိဳ႕၏ လူမဆန္သည့္အျပဳအမူမ်ားကို ခါးသက္စြာ ေတြ႕လာရေသာအခါ သူ ခံျပင္းလာသည္။ ဂ်ပန္တခ်ိဳ႕ကို သူ မုန္းလာသည္။ ထိုအခါ သူ႕ေျပာက္က်ား အတတ္ပညာကို အသုံးခ်ကာ ယုတ္ညံ့ ေသာ ဂ်ပန္မ်ားကို သူ သတ္ေလေတာ့ သည္။ ဂ်ပန္မ်ားအား လူရွင္းသည့္ ေတာ ထဲ၊ ေလွထဲ၊ အိမ္ထဲ စသည့္ေနရာမ်ားသို႔ မၽွားေခၚကာ လက္စေဖ်ာက္ပစ္သည္။ဂ်ပန္စစ္သား အေပ်ာက္မ်ားလာ ေသာအခါ  ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က သူ႕လက္ခ်က္ မွန္း ရိပ္စားမိလာသည္။ သူ႕ကိုေခၚေတြ႕ ကာ ဂ်ပန္ကို တုံ႔ျပန္ရန္ အခ်ိန္မတန္ ေသးေၾကာင္း ေဖ်ာင္းဖ်သည္။ သူက ဂ်ပန္ေတြကို ဆက္သတ္ၿမဲ။ ေနာက္ဆုံး ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က ဗိုလ္သင္တန္း တက္ရန္၊ မတက္က အိမ္ျပန္ရန္ အမိန္႔ေပးသည္။

 
သူ နာခံခဲ့၏။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ ဆုအျဖစ္ ခ်ီးျမႇင့္ထားသည့္ ပစၥတိုေသနတ္ငယ္တစ္ လက္ ခါးထိုးကာ ၿမိတ္သို႔ ျပန္ခဲ့ေလေတာ့ သည္။
” ငါ ရန္သူ ဘယ္ေလာက္ကို သတ္ ခဲ့တယ္ဆိုတာ မေရတြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ေ႐ႊ ေတာင္တိုက္ပြဲ တစ္ပြဲတည္းတင္ မေရ တြက္ႏိုင္ဘူး၊ ငါ့မွာလည္း ဘာဒဏ္ရာမွ မရခဲ့ဘူး” ဟု ဆိုပါသည္။ၿမိတ္တြင္ေနခဲ့စဥ္တစ္လၽွာက္ သူ မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္မၽွ မပတ္သက္။ မည္သည့္ အခြင့္အေရးမၽွ မေတာင္းဆို။ ဦးေအာင္ႂကြယ္၏ အိမ္နီးခ်င္း အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အ႐ြယ္ ဦးေအးႏိုင္ကမူ ဦး ေအာင္ႂကြယ္သည္ သူသိသမၽွ ဝပ္ေရွာ့ လုပ္ငန္းကိုသာ အေအးေအးလူလူ လုပ္ ကိုင္ခဲ့ၿပီး အေထြအထူး မၾကားဖူးဟု ဆို ပါသည္။
ရန္သူအဂၤလိပ္တို႔အား အမိျမန္မာ ျပည္အတြင္းမွ ေမာင္းထုတ္ပြဲတြင္ ႏိုင္ငံ ေတာင္ဖ်ားမွ ေျမာက္ဖ်ားအထိ ပါဝင္ခဲ့သူ အတြက္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ေပးခဲ့သည့္ ဆုမ်ား လည္း ေလထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ သည္။ ယခုအခ်ိန္ သူ႕ထံတြင္ ဦးေနဝင္း လက္မွတ္ ထိုးထားေသာ လြတ္လပ္ေရး ေမာ္ကြန္းဝင္ တတိယအဆင့္လက္မွတ္ တစ္ခုႏွင့္ လွံစြပ္စစ္သားပုံပါ အေရး ေတာ္ပုံ B.I.A ေ႐ႊတံဆိပ္ျပား တစ္ခုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ထားပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဘယ္အခမ္းအနားမွ သူ႕ထံ ဖိတ္စာ မေရာက္ဖူးဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္က ဖြင့္ဟ ပါသည္။
လွံစြပ္ေျပာက္က်ား ဘီအိုင္ေအ တပ္သားႀကီးအား ၿမိတ္ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ၿပီး ခဲ့သည့္ ၆၉ ႀကိမ္ေျမာက္ အာဇာနည္ ေန႔အခမ္းအနားသို႔ ဖိတ္ၾကားသျဖင့္ အာဇာနည္ေက်ာက္တိုင္အား သူ လူထု ေရွ႕တြင္ အေလးျပဳခြင့္ ရခဲ့ဖူးေလသည္။ထိုအခမ္းအနားတြင္မွ လူတခ်ိဳ႕က သူ႕ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈအေၾကာင္း တခုတ္ တရ ေမးလာၾကသည္။ ယင္းသည္ သူ႕ အေၾကာင္းအား ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီ ေမ့ထား ၾကၿပီး အသက္ ၉၅ အ႐ြယ္မွ အသစ္ တစ္ဖန္ တူးဆြခံရျခင္း။ သူ ဝမ္းနည္း ဝမ္းသာ ျဖစ္ရသည္။ထိုအခ်ိန္က ဦးေအာင္ႂကြယ္၏ စူးရွရွ ဝိုင္းစက္စက္ မ်က္လုံးတစ္စုံက မ်က္ရည္စတို႔ လိမ့္က်ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံတို႔က ေျပာျပပါသည္။
-BIA စစ္ေၾကာင္းၿမိတ္ေရာက္ခ်ိန္-
၁။ ေကာ့ေသာင္းမွ ခ်ီလာသည့္ ဝိတိုရိယစစ္ေၾကာင္း(ေရေၾကာင္း)- ၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီ ၂၇။
၂။ ထိုင္းနယ္စပ္ ေမာေတာင္မွ သေဘာလိပ္၊ ေညာင္ပင္ကြင္းတို႔မွ ျဖတ္ လာသည့္ၾကည္းေၾကာင္း- ၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၃ ရက္။
-ေ႐ႊေတာင္တိုက္ပြဲ- ၁၉၄၂ ခု မတ္လ ၂၉၊ ၃၀ ( ၂ ရက္၊ ၂ ည မနား စတမ္း)။