လွံစြပ္ေျပာက္က်ား ၿမိတ္သား ဘီအိုင္ေအ

0
1095

သူ႕လွံစြပ္ဖ်ားမွ ေသြးေတြ တစ္စက္ စက္ က်ေနသည္။
ရန္သူ ၃ ေယာက္ ဆက္တိုက္ သူ မနားတမ္း ထိုးသတ္ၿပီးၿပီ။ ေနာက္ဆုံး လက္က်န္ ရန္သူကို သူမ်က္ႏွာမူလိုက္ သည္။ သူ႕အၾကည့္ စိမ္းစိမ္းေအာက္တြင္ အဂၤလိပ္တပ္သား ဒူးတဆတ္ဆတ္ တုန္ ကာ သူ႕ကို ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ ျပန္ ၾကည့္ေနသည္။


သူ တုံ႔ဆိုင္းမေန။ ေရွ႕တစ္လွမ္း တိုးကာ ရန္သူ႕ႏွလုံးတည့္တည့္ကို လွံစြပ္ ျဖင့္ ထိုးႏွစ္ကာ ေနာက္သို႔ ပစ္ေကာ္ လိုက္သည္။ လွည့္ၾကည့္စရာ မလို။

myeik_bia
ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲ သူတို႔ ေအာင္ေလၿပီ..။
ယင္းသည္ ဘီအိုင္ေအ တပ္စုမႉး ေလး ေအာင္ႂကြယ္၏ ပထမဆုံးႏွင့္ အမွတ္ရဆုံးေသာ အနီးကပ္တိုက္ပြဲ။ လွံစြပ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ရသည္ကို ႏွစ္သက္ လွေသာ ၿမိတ္သားေလး၏ ပြဲဦးထြက္ ၿမိဳ႕သိမ္းေအာင္ပြဲ။ထိုပြဲတြင္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က သူ႕ကို သူရဲ ေကာင္းဆု ခ်ီးျမင့္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆုက အေႂကြး။ ပါးစပ္ျဖင့္ ခ်ီးျမင့္ထားျခင္းသာ။” ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က ေျပာတယ္၊ တိုင္း ျပည္လြတ္လပ္လို႔ မင္းေရာ ငါပါ အသက္ ရွင္ေနရင္ ဒီဆု ရေစမယ္တဲ့..” ဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္က သူ႕ကိုယ္သူ ဂုဏ္ ယူေနသည့္ေလသံျဖင့္ ေျပာေလသည္။
ယင္းေန႔စြဲမ်ားကို ဦးေအာင္ႂကြယ္ မမွတ္မိေတာ့..။ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ယင္းအခ်ိန္ ေမာင္ေအာင္ႂကြယ္က အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ အ႐ြယ္။ ခု ဦးေအာင္ႂကြယ္က အသက္ ၉၅ႏွစ္ ရွိၿပီ..။ ၇၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ေခ်ၿပီ..။ သို႔ေသာ္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုေတာ့ သူမ ေမ့။ သူ႕မ်က္လုံး၊ သူ႕ႏွလုံးသားေတြက လွံစြပ္သြား ေျပာက္က်ားတိုက္ပြဲမ်ားအေပၚ ကခုန္ေနဆဲ..။

 
ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ ဦး ေဆာင္သည့္  စက္ေလွ ၿမိတ္ဆိပ္ကမ္းသို႔ ဆိုက္လာသည္။ ေလွေပၚတြင္ (ဦးေအာင္ ႂကြယ္ မွတ္မိသမၽွ)ဗိုလ္မႉးႀကီး အီမာမူ လာ၊ ဖူလာစံ အပါအဝင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ၇ ႏွစ္ဦး၊ ၿမိတ္သား ဘခင္ တို႔အပါအဝင္ စုစုေပါင္း ရဲေဘာ္ ၂၀ ခန္႔ ပါလာသည္။ ၿမိတ္ၿမိဳ႕ခံမ်ား ဆိပ္ကမ္းၫြတ္မၽွ ႀကိဳ ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူအပါအဝင္ အင္အား ၁၀၀ ခန္႔ရွိသည့္ Green Army (အစိမ္းေရာင္တပ္ဖြဲ႕)ကလည္း ဗိုလ္ရန္ ႏိုင္တို႔ကို ပူးေပါင္းရန္ ကမ္းနဖူးတြင္ အသင့္ ႀကိဳေနသည္။ Green Army  ဆိုသည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ျပည္ပသို႔ စစ္ပညာသင္ စထြက္စဥ္ကတည္းက လိုအပ္ခ်ိန္ အသင့္ ေပါင္းရန္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕တြင္ ႀကိဳတင္ဖြဲ႕စည္း ေလ့က်င့္ထားေသာ တပ္ဖြဲ႕တစ္ခု။

 
“တိုက္ပြဲျဖင့္ ဝင္လာေသာ အဂၤလိပ္ တို႔အား တိုက္ပြဲျဖစ္သာ ေအာင္ႏိုင္မည္ ” ဟူေသာ ယုံၾကည္ခ်က္တူသူမ်ား စစ္ေရး အေတြ႕အႀကဳံရွိသူမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ကာ သစ္သားဒုတ္ ေသနတ္ဟန္လုပ္ ေလ့က်င့္ ထားသည့္ တပ္ဖြဲ႕။ ၿမိဳ႕ခံတို႔ကလည္း အလႉေငြထည့္၊ မုန္႔ေကၽြး သဒၶါတရားျဖင့္ အားေပးၾကသည္က ေန႔စဥ္အမၽွ။သူတို႔ ေလ့က်င့္မႈေဆာင္ပုဒ္က            ” ေသြးနဲ႔ရင္းမွ လြတ္လပ္ေရးရမည္ ” ။ထိုတပ္ဖြဲ႕တြင္ သူက တပ္သား ၁၆ ဦးအား ဦးစီးရသည့္ တပ္စုမႉးေလး။ ထိုတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္အတူ စည္ပင္ဝင္း (ဘုရား ငါးဆူကြင္း)တြင္ စတင္ေလ့က်င့္စဥ္ က တည္းက သူက လွံစြပ္တိုက္ကြက္မ်ား ကို ႏွစ္သက္စြာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ေလ့က်င့္ခဲ့သူ။ဗိုလ္ရန္ႏိုင္တပ္ ၿမိတ္ကမ္းေပၚ တက္လာၿပီး Gမနနည ဗမာပ တပ္ဖြဲ႕မႉး ႏွင့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ လိုက္ခ်ိန္မွအစ သူတို႔ အားလုံးသည္ ဘီအိုင္ေအ (ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္)၏ ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။

 
ကမ္းနဖူး(ယခု ပုလဲရတနာ ခန္းမ ေနရာ) ကြင္းျပင္တြင္ ဘီအိုင္ေအတပ္သား သစ္မ်ား (၄) ရက္ခန္႔ စုေဆာင္းၿပီး ေနာက္ ၿမိတ္မွ ပုေလာသို႔ ေရေၾကာင္း ခရီးခ်ီတက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူက တပ္သား ၃၀ ေက်ာ္ကို ဦးစီးရသည့္ တပ္စုမႉးႀကီး။
” ေလွ ၆ စီးေလာက္ ရွိမယ္၊ ေလွ တစ္စီးတြင္ ရဲေဘာ္ ၄၀၊ ၅၀ ေလာက္ စီးႏိုင္တဲ့ ေလွႀကီးေတြနဲ႔ေပါ့”  ဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္က အေဝးကို ေငးရင္း ေျပာသည္။သူ႕မိဘေပးသည့္ သူ႕အတြက္ တပ္ထြက္ ဆုံမစကားက ရွင္းသည္။” တိုက္ပြဲဆိုတာ ေသတာ ရွင္တာ ႏွစ္ခုပဲ ရွိတယ္၊ မင္းေသသြားလည္း ငါတို႔ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူေနမယ္” ။ပုေလာေရာက္ေတာ့ တပ္သား ၁၀၀ ခန္႔ထပ္ ပါလာသည္။ ေလွက ထပ္မတိုး။ ျပည့္ၾကပ္ေနသျဖင့္ အေပါ့သြားလၽွင္ ထိုင္ရင္း သြားရသည္။

 
ထားဝယ္ေရာက္ေတာ့ သူ႕ကို ဗိုလ္ ရန္ႏိုင္ ေခၚေတြ႕သည္။ ထားဝယ္- ေမာ္လၿမိဳင္ ကုန္းလမ္း ကၽြမ္း၊ မကၽြမ္း ေမးသည္။ သူ လမ္းတစ္ေလၽွာက္ရွိ သိသ မၽွ ႐ြာအမည္မ်ားကို ႐ြတ္ျပသည္။ ဗိုလ္ ရန္ႏိုင္က လက္ေ႐ြးစင္ တပ္သား ၃၆ ေယာက္ေပးကာ ထားဝယ္မွ ေမာ္ လၿမိဳင္ အထိ ကုန္ေၾကာင္းခ်ီရန္ အမိန္႔ေပး သည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ႏွင့္ က်န္ရဲေဘာ္အားလုံး ထားဝယ္မွ ေရေၾကာင္းခရီးျဖင့္ ေမာ္လ ၿမိဳင္သို႔ ထြက္ခြာသြားခ်ိန္..၊ သူတို႔ တပ္စု ထားဝယ္မွ ကုန္းေၾကာင္း စထြက္သည္။ တစ္႐ြာဝင္ တစ္႐ြာထြက္ တပ္လွန္႔ေဆာ္ ဩသည္။ ” ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီး ခ်ီလာၿပီ၊ ခ်ီလာၿပီေဟ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္..”
႐ြာမ်ားမွ ေကၽြးေမြးလၽွင္ စားၾက သည္။ ကား၊ လွည္းတို႔ျဖင့္ ခရီး တစ္ေထာက္မၽွ လိုက္ပို႔လၽွင္ ေတာ္သလို လိုက္စီးၾကသည္။

 

တပ္သားသစ္မ်ား စု ေဆာင္းသည္။ တပ္ဖြဲ႕ငယ္မ်ား စုထား ခဲ့သည္။ လိုက္ပါႏိုင္သူမ်ား ေခၚလာ သည္။ ျဖစ္သလို ခရီးဆက္ရင္ ေရးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သူ႕ၾကည္းတပ္တြင္ တပ္သား ၁၀၀ ေက်ာ္ေလၿပီ..။” လူဆိုးေတြလည္း ပါလာတယ္၊ တိုင္းျပည္ ခ်စ္စိတ္နဲ႔ေလ..” သံျဖဴဇရပ္ေရာက္ေသာအခါ ပူး ေပါင္းလာသည့္ တပ္သားအခ်ိဳ႕ကို က်ိဳကၡမီဆိပ္ကမ္းသို႔ လႊတ္ကာ ဗိုလ္ရန္ ႏိုင္၏ ပင္မေရေၾကာင္းတပ္ႏွင့္ ပူးေပါင္း ခိုင္းလိုက္သည္။မုဒုံသို႔ ဝင္ေသာအခါ ေမာ္လၿမိဳင္ ဘက္မွ အေျမာက္သံသဲ့သဲ့ စၾကားရၿပီ။

 

သူတို႔တပ္ ေမာ္လၿမိဳင္ အျမန္ခ်ီတက္ရ မည္။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့..၊ ေတြ႕သည့္ ကားမ်ားကို ေခ်ာဆြဲလိုက္ၿပီး တိုက္ပြဲရွိရာ အျပင္းႏွင္သည္။
ေမာ္လၿမိဳင္ ဖိုးဆိုးကုန္း၊ မရမ္း ကုန္း၊ သာယာကုန္း၊ စစ္ကဲကုန္းတို႔တြင္ တိုက္ပြဲႏွင့္ ႀကဳံသည္။ အဂၤလိပ္တပ္ႏွင့္ ဆုံသည္။ သူ႕တပ္ရင္းက အျပန္အလွန္ ပစ္ၾကသည္။ ေသနတ္ မေလာက္သျဖင့္ အလွည့္က် ပစ္ရသည္။ တခ်ိဳ႕က တစ္ ေယာက္က်ည္ထိုး တစ္ယာက္က ပစ္။
” သူတို႔က တို႔ကို အထင္ေသးတယ္၊ ဒီေကာင္ေတြက ကိုယ္ခႏၶာႀကီးေတာ့ ငါတို႔အတြက္ေတာ့ ပစ္မလြဲေပါ့ကြာ”   ဟု ဦးေအာင္ႂကြယ္က တေဟးေဟး ရယ္ေမာကာ ပြဲဦးထြက္လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကို စားၿမဳံ႕ျပန္သည္။

 
ဂ်ပန္တပ္မ်ားက ကမ္းနားတြင္ တိုက္ေနသည္။ ျမစ္ထဲမွ ကူပစ္ေပးသည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားကို သိမ္းထားလိုက္ၿပီ။ အဂၤလိပ္တို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းဆုတ္လၽွင္ သူတို႔က တစ္လွမ္းခ်င္း တက္သည္။ အိမ္ႀကိဳ အိမ္ၾကားတြင္ အနီးကပ္ ဆုံလၽွင္ လွံစြပ္ တိုက္ပြဲ ႏြဲသည္။ (အနီးကပ္တိုက္ပြဲ မ်ားတြင္ ေသနတ္က်ည္ဆံျဖင့္ ပစ္ရန္ မလြယ္။ ကိုယ့္လူကိုယ္ျပန္ထိႏိုင္သလို တစ္ခ်က္ပစ္ က်ည္ တစ္ခ်က္ထိုးေနရန္ အခ်ိန္မရ။)သူမွတ္မိသမၽွ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕လယ္ ေအာက္လမ္းမႀကီး နန္းေတာ္႐ုံေရွ႕၊ သာယာကုန္းလမ္းႏွင့္ ေ႐ႊေတာင္ လမ္းၾကားတို႔တြင္ အနီးကပ္တိုက္ပြဲ အျပင္းအထန္ ႏႊဲရသည္။ သူ ေမၽွာ္လင့္ ေနသည့္ လွံစြပ္တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္သည္။ သူ ေပ်ာ္သည္။ သူ ရင္ခုန္သည္။ သူ အႀကိဳက္ဆုံး၊ ေလ့က်င့္မႈ အေကာင္း ဆုံးက လွံစြပ္တိုက္ပြဲပင္ မဟုတ္ေပ ေလာ..။ ေမာ္လၿမိဳင္တိုက္ပြဲတြင္ သူ႕လွံ စြပ္က ရန္သူ႕ေသြး တစ္၀ႀကီး ေသာက္ခြင့္ ရခဲ့သည္။
” လွံစြပ္တိုက္ပြဲကို ငါ ဘယ္လိုႀကိဳက္ မွန္းေတာင္ မေျပာတတ္ဘူး၊ ခုေတာင္မွ မေသခင္ တစ္ပြဲေလာက္ တိုက္လိုက္ခ်င္ ေသးတယ္”
အသက္ ၉၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ ဦးေအာင္ ႂကြယ္မ်က္လုံးေတြထဲ လွံစြပ္တိုက္ပြဲ ႏႊဲ ေနဆဲ..။ သူ႕ လွံစြပ္သြားတြင္ ရန္သူ႕ ေသြးေတြ ေပက်ံစီးက်ေနဆဲ။

(လာမည့္အပတ္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပ ပါမည္။)