ထားဝယ္ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေဆြးေႏြးပြဲ မနက္ပိုင္းတုန္းက ၾကားခဲ့ရတဲ့စကား ေတြအတြက္ အားတက္မိတယ္။ ေက်နပ္ လြန္းလို႔ နံေဘးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြ ကိုေတာင္ ထုတ္ေျပာမိတဲ့အထိ ပီတီျဖစ္ခဲ့ ရတယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ.(အေမ လူေ႐ြး..မမွားဘူး..လို႔)။ဒီလိုနဲ႔ အသီးသီးအသကေနရာေတြ ခြဲေျပာၾကဆိုၾက အေတြ႕အႀကဳံေလးလည္း ေဖာက္သည္ခ်လိုပါသဗ်။ေဆြးေႏြးပြဲ ေခါင္းစဥ္မ်ားေအာက္မွာ ေဆြးေႏြးၾကသူေတြနဲ႔ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္၊ အျမင္ မတူတာတူတာ အသာထား ေျပာ ၾကဆိုၾက ျငင္းၾကခုန္ၾက။ ဒီလိုပဲ အလုပ္ ႐ုံေဆြးေႏြးပြဲ သြားတက္ပါတယ္ဆိုမွ ကြက္ စိပ္ဆရာေတြ၊ ဩဝါဒကထာေတြ၊ ဇာတ္ ေၾကာင္း ျပန္ေျပာသူေတြ၊ ကိုယ့္လုပ္ငန္း ေၾကာ္ျငာသူေတြ၊ လုလုၿပီး စကားေနာက္ ေယာင္ခံ လိုက္ေျပာသူေတြကလည္း တစ္ပုံတစ္ပင္။
ေျပာၾကဆိုၾကရင္း ” ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မ တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမားသန္႔သန္႔” လို႔ ေျပာ လိုက္ေတာ့မွ၊ ဘယ္လိုႀကီးလဲ စိတ္ထဲ ဇေဝဇဝါ ေတြးမိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေမြးကတည္းကေန ေသတဲ့အထိ လႈပ္ရွား ရွင္သန္ေနတာကို ဆိုလိုတယ္။ မိမိတို႔ တာဝန္ယူၾကရာ က႑အသီးသီးကို ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ စြာသိရွိမႈ နားလည္မႈ ရွိျခင္း၊ တစ္နည္း ႏိုင္ငံ့ေရးရာ ျပည္သူ႕ ေရးရာ ကိစၥမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္ျခင္းသည္ လည္း ႏိုင္ငံေရးပါပဲ။
ဒါကို သေဘာမေပါက္ဘဲ လူၾကား ထဲ တိုက္ပုံႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္မွႏ္ုးမသိ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သူတစ္ပါး အထင္ေရာက္ ေစတဲ့ ရွက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ဒီစကားကို အုပ္စုလိုက္ကို ခံယူေျပာဆိုေနၾကသ လားလို႔လဲ အေတြးေရာက္တယ္။ အရင္က ႏိုင္ငံေရးလူမႈေရးကိစၥမ်ား မွာ ဘယ္လိုပဲ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္ျဖစ္ ျဖစ္၊ အခုတာဝန္ရလာလို႔ နားမလည္ တာေတြ မသိတာေတြ မတတ္တာေတြကို နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ႀကဳံလာရတဲ့အခါ လူ ၾကားထဲ မိုက္ကိုင္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမား သန္႔သန္႔၊ မို႔လို႔ နားမလည္ပါ၊ မသိပါ၊ မတတ္ပါလို႔ ေျပာရတာကို အဟုတ္မွတ္ေနေအာင္ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမား ညစ္ညစ္ ပတ္ပတ္၊ ႐ႈပ္႐ႈပ္ယွက္ယွက္ လူေတြက ရည္႐ြယ္ ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ဒီစကားလုံးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပး လိုက္ပါလိမ့္။
မဟုတ္ရင္လည္း အေမစုကိုေတြ႕ရင္ တိုးတိုးေလးအနားကပ္ၿပီး ေမးၾကည့္ ခဲ့ၾကပါ။
သားတို႔ သမီးတို႔ကအရင္ အရပ္ ထဲမွကိုယ့္စီးပြားကိုယ့္အိမ္ အလုပ္တစ္ ဖက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကကိုင္ၾကရင္း အခု ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အေမ့ပါတီဂုဏ္ရွိန္ ေၾကာင့္ အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရကာ တာဝန္ႀကီးယူရသူ လူႀကီးေတြျဖစ္လာ တာမို႔ သားတို႔သမီးတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးက သန္႔ရွင္းလြန္းလို႔၊ ႏိုင္ငံေရးသမား သန္႔ သန္႔၊ မ႐ႈပ္မယွက္ေတြမို႔ ဒီလို ျပည္သူ႕ ေရးရာကိစၥေတြကို မသိတာနားမလည္ တာပါလို႔ လူၾကားထဲမွာ ေျပာတာမွန္ရဲ႕ လား အေမလို႔၊ ေမးခဲ့ပါ။
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ မနက္အိပ္ရာက ထလို႔ သြားတိုက္ေဆးဗူး(တ႐ုတ္လုပ္ ျမန္မာတံဆိပ္ကပ္)ကိုင္တာကေန အိပ္ရာ ဝင္ဖို႔ ျခင္ေထာင္ ေထာင္ရတာကအဆုံး တစ္ေန႔တာမွာ အကုန္အက်ဳံးဝင္ေနပါ တယ္။ ေျပာရင္ အရွည္ႀကီးပါ။ ေမြးက တည္းကေနေသတဲ့အထိ ႏိုင္ငံေရးပါ။ ျပည္သူေတြ အားလုံးဟာ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ စဥ္ထဲမွာပါဝင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြပါ။
လူၾကားထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးသမား သန္႔သန္႔ဆိုတဲ့စကား လူႀကီးမင္းေတြ ပါးစပ္ကမခ် ခဏခဏ ေျပာေျပာေနတာ (တစ္ဆင့္ၾကား ရတုန္းက မယုံေသး၊ နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားရေတာ့မွ ဟိုက္ရွာလ ပတ္၊ ေသေရာဟ)၊ ဒီစကားလုံး သုံးတာ မအပ္စပ္လြန္းလို႔ ေစတနာနဲ႔အႀကံေပး တာပါ။ အမုန္းခံေျပာတာပါ။ နံေဘးနား ကလူေတြ ဒီအေၾကာင္း ေျပာေနလွပါၿပီ။ ႀကိတ္ရယ္ေနၾကၿပီ။
မ်က္ႏွာပ်က္မွာ အဝင္အထြက္ မေကာင္းမွာ အမုန္းခံရမွာစိုးလို႔ မေျပာ ၾကတာ၊ အလိုက္အထိုက္ နားေထာင္ ေနၾကရင္းနဲ႔ ဘီးတပ္ေပးေနခဲ့ၾကတယ္။ ေအာက္ေျခက အငယ္ေလးေတြ မဟုတ္ ဘူးေနာ္။ အႀကီးႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္က ဒီစကားေျပာ ထြက္တာ အံဩလြန္းလို႔ပါ။
မသိတာ၊ မတတ္တာ ဝိုင္းကူလို႔ ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ငါတို႔သည္ ႏိုင္ငံေရး သမားသန္႔သန္႔ႀကီးမ်ား ေပတည္းလို႔ အထင္ေရာက္ ထုတ္ေျပာ ဂုဏ္ယူ ေနၾက တာကို နားလည္တဲ့ လူႀကီးေတြက ဝိုင္းဝန္းလမ္းၫႊန္ တည့္မတ္ေပးၾက ပါဗ်ာ။ ဘာမဆို စစခ်င္းမွာ အကုန္တတ္ သိနားလည္သြားတတ္တာမွ မဟုတ္တာ သဘာ၀ပါ။ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ေတြက အရပ္ဝတ္ ဝတ္ၿပီး ေအာက္ကလူေတြက ပင္နီဝတ္ေနၾကတာလည္း ႏိုင္ငံေရးအရ (အားလုံး ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုတဲ့ သေကၤတတစ္ခုပါ..ဥပမာအေမစု၊ တိုင္းေဒသႀကီးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္) အဲဒါလည္း ႏိုင္ငံေရးပါ…။ အဝတ္ဝတ္တာ က.. အစ…ပါ ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားသန္႔သန္႔ ဆိုတာ မရွိပါ…ဝန္ထမ္း ၊ စစ္ သား၊ ေဈးသည္၊ ရွိရွိသမၽွ ဒီႏိုင္ငံႀကီးအတြင္းပါ ဝင္ေန သမၽွေသာ တိုင္းသူ ျပည္သားအားလုံး ဟာ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။
သူ႕ေနရာသူ႕ေထာင့္နဲ႔ သူအားလုံး ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ႏိုင္ငံေရးသမားအစစ္က ျပည္သူ ေတြပါ ျပည္သူေတြကသာ အစိုးရကို ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား စစ္စစ္ ေတြပါ။ မေမ့ပါနဲ႔….။ တင္ထားၿပီး ပစ္မထားၾကပါဘူး..ဆက္ဝန္းရံၾကမွာပါ။
နိစၥဒူ၀လႈပ္ရွား႐ႈန္းကန္ သြားလာ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ မဟုတ္ၾကဘူး၊ မသက္ဆိုင္ ဘူးလို႔ အထင္ေရာက္ ေနၾကပုံရတယ္။ ကိုယ့္ကေလးကို ေက်ာင္းထားတာလည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ ကိုယ့္အိမ္က ေၾကာင္ကေလး ကို ထမင္း၀ေအာင္ေကၽြးတာလည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ အစာမ၀လို႔ နံေဘးအိမ္မွာ ႂကြက္သြားခုပ္ၿပီး ဘီ႐ိုေပၚကနာရီ…ခြမ္းကနဲ….ျပဳတ္က် ၾကည့္…. ဘယ္သူ႕ ေၾကာင္လည္း.. ဇာတ္လမ္းစၿပီ။
လမ္းေလၽွာက္ရင္ေတာင္ ညာဘက္ ကပ္ေလၽွာက္ၾက ရတာလည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ ေက်ာင္းတက္လို႔ ကေလးေတြ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ဆိုတာလည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ အခု ဒီစာကို ေရးလိုက္တာလည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ စာဖတ္ၿပီးလို႔ အမွန္ျမင္သြား ရင္လည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ေပါက္ၿပီး ျပန္ဆဲခ်င္သပဆိုရင္လည္း ႏိုင္ငံေရး ပါပဲ။အၿငိဳးအေတးထားၿပီး ဗ်င္းမယ္ စိတ္ကူးရင္လည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ ေက်းဇူး တင္စရာလို႔ ထင္ရင္လည္း ႏိုင္ငံေရးပါပဲ။ ျပႆနာ ရွာတယ္ထင္ရင္လည္း ႏိုင္ငံေရး ပါပဲ။
ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ လူေတြကို ျပည္သူေတြက ေလးစားေနဖို႔ေတာ့ လို မယ္ ထင္တယ္။ တို႔လူႀကီးေတြ သီလရွိ တယ္။ အက်င့္ေကာင္းၾကတယ္။ ပညာ အေျမာ္အျမင္ ရွိၾကတယ္။ စည္းကမ္း ရွိၾကတယ္။ ခံယုခ်က္ ျမင့္မားၾကတယ္။ ေစတနာရွိၾကတယ္။ သမာသမတ္က် တယ္။ နာယူလြယ္ၾကတယ္။ သေဘာ ထားေကာင္းၾကတယ္..။ ပြင့္လင္းၾက တယ္..ဆိုတာေတြေပါ့။
အေမစုကို ႀကဳံရင္ေမးခဲ့ပါ။ ေမးၿပီး မွ သုံးပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၊ ကၽြန္မတို႔က ႏိုင္ငံေရးသမားသန္႔သန္႔ဆိုတာ ျပည္သူ ေတြၾကားမွာ သုံးခြင့္ရွိရဲ႕လား။ မွန္လား။ သင့္ေတာ္လား။ အက်ိဳးရွိသလား ဂုဏ္ တက္စရာလားေပါ့။ဒီစကားေပါ့ေပါ့ ပ်က္ပ်က္ စကား မဟုတ္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ထပ္တလဲလဲကို သုံးေနၾကေတာ့ ခံတြင္းေတြ႕ေနပုံရတယ္။မသင့္လြန္းလို႔ပါ။ ျပည္သူ႕အစိုးရမို႔ ျပည္သူေတြ ဝန္းရံၾကပါ။
ကူညီၾကပါဆိုရင္…ကို..အေတာ္ အလုပ္ျဖစ္ေနၿပီ။ လိုလိုလားလား လုပ္ ေပးၾကမယ့္ သူခ်ည္းပါ။
ျပည္သူ႕အစိုးရကို ျပည္သူေတြက..ကူညီၾကမွာပါ။
ဝန္းရံၾကမွာပါ…ယုံလိုက္ပါ။
နံေဘးက လူေတြလည္း သတိျပဳ မိၾကေပမယ့္ သိတဲ့အတိုင္းပဲ ရွင္ဘုရင့္ ပုဆိုးဆိုေတာ့ အကြက္ႀကဲတယ္ စိပ္တယ္ ဘယ္သူ႕မွ မေျပာရဲ အားလုံးေကာင္းပါ တယ္ေပါ့။ မေျပာဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလို႔ ရပါတယ္။ ကိုယ့္ေဒသကလူႀကီးေတြ မို႔လို႔ပါ အမုန္းခံရမယ့္ စကားကို ေစတနာ နဲ႔ေျပာတာပါ။
မဟုတ္ရင္ အားလုံးရဲ႕ပုံရိပ္ကို ထိခိုက္ သြားႏိုင္လို႔ပါ။
အက်ိဳးရွိမယ္ထင္လို႔ အမုန္းခံၿပီး ရွင္ဘုရင့္ပုဆိုးကို တစ္ခ်က္ ပြတ္ ၾကည့္ ၿပီး ဖုန္ခါေပးလိုက္တာပါ။ ဒီစကားမ်ိဳး ေျပာဖန္မ်ားရင္ ေနာက္ကလိုက္မယ့္ လူငယ္ေတြလည္း မလုပ္မ႐ႈပ္ဘဲ ခပ္ကင္း ကင္းေနရင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြက်မွ ႏိုင္ငံေရးသမား သန္႔သန္႔ေလးေတြ အျဖစ္ နဲ႔ ဝင္ႏႊဲဖို႔ျပင္ဆင္ေနၾကေတာ့မွာမို႔ ဒီတစ္ခါ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္လို႔
အေမ့ကို ေတြ႕ရင္ ေမးျဖစ္ေအာင္ ေမးခဲ့ေပးပါ။
ေမ့သြားတယ္လို႔ေတာ့ မလုပ္နဲ႔ဦး။
ခ်စ္လို႔ေရးတာပါ။ အေမစုကို ေမး ေပးပါ။
