ေျပာင္းလဲမလား အေသခံမလား

0
681

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေျပာင္းလဲရမွာကို စိုး႐ြံ႕ေနတတ္ၾကပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ လက္ရွိတည္ ၿငိမ္ေနတဲ့ဘ၀ ယိမ္းယိုင္သြားမွာ စိုးရိမ္ ၾကလို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ ေရာက္ေနတဲ့ အေနထားအတိုင္း အလိုက္သင့္ေလး ေမၽွာလိုက္ ေနတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္နည္း အားျဖင့္ comfort zone ထဲမွာပဲ ၿငိမ့္ေနရတာကိုပဲ ေက်နပ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အၿမဲတမ္းေတာ့ ေနလို႔ ရလိမ့္မည္ မထင္ပါ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ အေျခအေနတစ္ခုခု အေၾကာင္းတရား တစ္ခုခုေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ခသာ္သမအ ဖသညနထဲကေန ထြက္ေကာင္း ထြက္ရပါ လိမ့္မယ္။

ေလာကနိယာမ တရားအရလည္း တည္ၿမဲျခင္းဆိုတာ ရွိအံ့မထင္။ အရာရာ တိုင္းဟာ အခ်ိန္အပိုင္းအျခား တစ္ခုခုမွာ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲေနၾကတာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႐ုပ္ခႏၶာ သည္ပင္လၽွင္ အခ်ိန္နဲ႔အမၽွ ေျပာင္းလဲ ပ်က္စီးေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ဝိပႆနာ ဥာဏ္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စကၠန္႔ မျခား ေျပာင္းလဲျခင္းတရား ျဖစ္ပ်က္မႈ သေဘာကို ေတြ႕ၾကရမွာပါ။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အယူဝါဒကလည္း အတၱဝါဒ မဟုတ္ အနတၱဝါဒ သာလၽွင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ အပါအဝင္ သတၱဝါအေပါင္းဟာ မ်ိဳးသုဥ္းေပ်ာက္ ကြယ္မသြားဘဲ ဆက္လက္ အသက္ရွင္က်န္ ရစ္ဖို႔ ေျပာင္းလဲမႈေနာက္ လိုက္ေနၾကရပါ တယ္။ ေဆာင္းခိုငွက္ေလးေတြ ကိုပဲၾကည့္ပါ အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ ေနရာ ေဟာင္းကိုစြန္႔ၿပီး ေနရာသစ္ကို ေျပာင္း ေ႐ႊ႕ထြက္ခြာ လာတတ္ၾကတာကို အားလုံး အသိပါ။
change_or_die

တခ်ိဳ႕ေသာ သတၱဝါေတြ ဆိုလည္း ရန္သူ႕ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းဖို႔ သူတို႔ရဲ႕ အေရာင္ေတြကို ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ အိမ္ေျမႇာင္ေလးေတြ ဆိုရင္လည္း အႏၲရာယ္ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ခ်ိန္မွာ ရန္သူကို လွည့္စား ဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕အၿမီးကို ျဖတ္ထားရစ္ တတ္ၾကပါတယ္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဆာမူ႐ိုင္းဆိုတဲ့ ငါးမ်ိဳးစိတ္တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီငါးေလး ေတြဟာ ဆာမူ႐ိုင္းနဲ႔တူလို႔ ဂ်ပန္ေတြက ဖမ္းယူစားေသာက္ျခင္း မျပဳၾကပါဘူး။ အဲဒါကိုသိလို႔ ငါးေလးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ပုံသဏၭာန္ကို ဆာမူ႐ိုင္းနဲ႔တူေအာင္ေျပာင္း လာၾကတာ အခုဆိုရင္ အဲဒီငါးမ်ိဳးစိတ္ဟာ အေတာ္ေလးကို မ်ားျပားေနၿပီလို႔ သိရပါ တယ္။ တိရိစၧာန္ေလးေတြေတာင္မွ သူတို႔ ဘ၀ရွင္သန္ရပ္တည္ဖို႔ ေျပာင္းလဲရေကာင္း မွန္း သိၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကမၻာ ေပၚမွာ အပင္မ်ိဳးစိတ္ေတြနဲ႔ တိရိစၧာန္ မ်ိဳးစိတ္ တခ်ိဳ႕ဟာ ရာသီဥတု ပေယာဂ၊ သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္ပေယာဂနဲ႔ လူေတြ ရဲ႕ပေယာဂေတြေၾကာင့္ မ်ိဳးသုဥ္း ေပ်ာက္ ကြယ္ သြားၾကပါၿပီ။ အင္မတန္မွ ႏွေျမာဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ လင္းယုန္ငွက္ေတြရဲ႕ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း ကိုလည္း အနည္းငယ္ ေဝမၽွခ်င္ပါတယ္။ လင္းယုန္ငွက္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ အသက္ အရွည္ဆုံး ငွက္မ်ိဳးစိတ္တစ္မ်ိဳးပါ။ ႏွစ္ ၇၀ ေလာက္ သက္တမ္းရွိပါတယ္။ ဒါေပ မယ့္လည္း ႏွစ္ ၄၀ေလာက္ အေရာက္ မွာေတာ့ သူ႕ဘ၀ ဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ လာပါတယ္။ အေသခံမလား အနာခံ မလားဆိုတာ ေ႐ြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္ ရပါ တယ္။

အေၾကာင္းကေတာ့ သူ႕သက္တမ္း ၄၀ ေလာက္ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ လက္သည္းေတြဟာ စတင္ ပ်က္စီးလာၿပီး ႏႈတ္သီးဟာလည္း ရင္ဘတ္ထိေအာင္ ေကာက္ၿပီးေတာ့ ရွည္ထြက္လာပါတယ္။ အေမြးေတြကလည္း အရမ္းထူလာတဲ့ အတြက္ ေတာင္ပံေတြဟာ ေလးလံလာၿပီး ပ်ံသန္းရာမွာ အေတာ္ကို ခက္ခဲ ပင္ပန္း လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ လင္းယုန္ ငွက္ဟာ အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔အတြက္ စြန္႔စားရမယ့္လမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးေတာ့ နာက်င္ခက္ခဲတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကို ျဖတ္သန္း ေက်ာ္လႊားရပါတယ္။ လင္းယုန္ငွက္ဟာ ျမင့္မားတဲ့ေတာင္တစ္ခုဆီ ပ်ံသြား ၿပီးေတာ့ အသိုက္တစ္ခုကို ေဆာက္ပါတယ္။ ပထမ ဆုံးအေနနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္သီးကို ေက်ာက္ ေဆာင္နဲ႔ ႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။ ႏႈတ္သီး အသစ္ ထြက္လာတာကို ေစာင့္ရပါတယ္။ ႏႈတ္သီးအသစ္ ထြက္လာရင္ သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္သီး နဲ႔ ေျခသည္းေတြကို တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း ႏႈတ္ရပါတယ္။ ေျခသည္း အသစ္ေတြ ထြက္လာ ၿပီးရင္ေတာ့ အေတာင္ေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ႏႈတ္ရပါတယ္။ အေတာင္ ေတြ အသစ္ထြက္ လာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ထိဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ဟာ ရက္ေပါင္း ၁၅၀ သို႔မဟုတ္ ေျခာက္လနီးပါေလာက္ ၾကာျမင့္ သြားပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ ေနာက္ ထပ္ ႏွစ္၃၀ေလာက္ ဆက္လက္ရွင္သန္ၿပီး ႏွစ္၇၀ေလာက္ ေနထိုင္သြားပါေတာ့တယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ change ဆိုတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈကို ျပေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟာလည္း ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္ရမွာပါ။ Comfort zone ထဲက ထြက္မွရမွာပါ။ လင္းယုန္တစ္ ေကာင္ဟာ အသက္ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္တဲ့အေနနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသးတာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြက ဘာျဖစ္လို႔ မေျပာင္းလဲႏိုင္ရမွာလဲ။ လူသားေတြ အတြက္ကေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ရာမွာ လင္းယုန္ ငွက္ေလာက္ နာက်င္မွာ မဟုတ္ ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕စိတ္ကိုပဲ ေျပာင္းလဲ ဖို႔လိုမွာပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ mind-set ကို ေျပာင္းရမွာပါ။ အေတြးအေခၚေဟာင္း၊ အမူအက်င့္ ေဟာင္းေတြနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ စ႐ိုက္ေတြကို ေျပာင္းပစ္ရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကို memory stick တစ္ေခ်ာင္း လို႔ သေဘာထားရင္ လင္းယုန္ငွက္လိုပါပဲ ႏွစ္ေလးဆယ္ေလာက္ဆိုရင္ full ျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါတယ္။ space သိပ္က်န္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီထဲမွာ အသုံးမတည့္ ေတာ့တဲ့ file ေတြ၊ အသုံးမတည့္ေတာ့ တဲ့ application ေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနမွာ ပါ။

လူကိုဒုကၡေပးမယ့္ လငမက် ေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မလို အပ္ေတာ့တဲ့ အေတြးအေခၚ ေဟာင္းအမူ အက်င့္ေဟာင္းေတြကို delete လုပ္၊ ဦးေႏွာက္ကို သံေခ်းတက္ေစမယ့္ မေကာင္း တဲ့အက်င့္ဆိုး လငမက် ေတြကို ရွင္းပစ္ ဖို႔လိုမွာပါ။ ဒါမွလည္း ေနာက္ထပ္ႏွစ္ ၃၀ ေလာက္ ဆက္လက္အသက္ရွင္ ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အသုံး တည့္မယ့္ application ေတြကို ထပ္မံ ထည့္သြင္းလို႔ရမွာပါ။ ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အေတြးအေခၚေဟာင္း အမူအက်င့္ေဟာင္းေတြကို ဖက္တြယ္ ထားရင္းနဲ႔ အတိတ္မွာေနာက္က် က်န္ခဲ့ မွာပါ။ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္စ႐ိုက္ဆိုး ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကို ေသ ဆုံးသြားေစမွာပါ။ ဦးေႏွာက္ေသေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အသက္ရွင္ေနေပမယ့္ လည္း ဘ၀ကေတာ့ေသေနမွာပဲ။ ဘ၀မေသ ခ်င္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ mind-set ကိုေျပာင္းရမွာပါ။

ေျပာင္းလဲမလား အေသ ခံမလား ဆိုတာကေတာ့ မိမိရဲ႕ခံယူခ်က္ အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနမွာပါ။