“ဂစ္တာ ကစားရင္.. လူေတြသိပ္ အထင္ေသးတယ္၊ နားမေထာင္ဘဲ.. ေခတ္ေျပာင္းစ မို႔ပါပဲ..”
ထားဝယ္ ေညာင္ရမ္းေတာင္ရပ္ လမ္းသြယ္ထဲရွိ အိမ္နံပါတ္တပ္ မထား ေသာ အုတ္ခံပ်ဥ္ကာ ႏွစ္ထပ္အိမ္ငယ္ ေလးထဲမွ ဂီတသံစဥ္မ်ား ေန႔စဥ္ ထြက္ ေပၚေနေလ့ရွိပါသည္။ သစ္လြင္ လတ္ ဆတ္သည့္ ေတးသီခ်င္းဆိုညည္းသံမ်ား ကလည္း ဝန္းက်င္ကို လတ္ဆပ္ေနေစ ၿမဲ..။
အိမ္ထဲတြင္ ႏုပ်ိဳတက္ႂကြေနေသာ လူငယ္မ်ား မျပတ္မလပ္..။ အိမ္ေအာက္ ထပ္တြင္ ထားဝယ္လူငယ္မ်ား၏ ဂီတ ဝိညာဥ္ႏွင့္ အသစ္အသစ္ေသာ အႏုပညာ ဖန္တီးမႈမ်ားအား ပုံေဖာ္ရာ အခန္းငယ္ တစ္ခု..။
အခန္းအမည္က “Rock Star Studio”..။
ထိုစတူဒီယိုရဲ႕ပဲ့ကိုင္ရွင္က ေစာ ေဒးဗစ္..။
သူ႕ေမး႐ိုးကားကားက ပုခုံးေက်ာ္ ေနသည့္ ဆံပင္ေအာက္မွ ထိုးထြက္ေန၏။ သူ႕လက္ေတြ ဂီတာကိုေပြ႕ဖက္ထားပုံက အျပန္အလွန္ အားကိုးအားထား ျပဳရတဲ့ မိတ္ေဆြရင္းႀကီး ထြက္ေျပးသြားမွာ စိုး ထိတ္သလို ခ်စ္မက္ခုံမင္ တြယ္တာ ျမတ္ႏိုးစြာ..။ သူ၏ဂီတေလာက ျဖတ္ သန္းမႈကို ျပန္ေျပာျပေသာ သူ႕ေလသံ ေတြက သူ႕မ်က္လုံးေတြလို ရွက္႐ြံ႕ တည္ၿငိမ္ တိုးသက္ရီေဝ..။
“ကၽြန္ေတာ္ ဂစ္တာ စတီးသင္ေတာ့ ပထမတန္း ေက်ာင္းသားေလ..”
ေႏြေက်ာင္းပိတ္တိုင္း ျပန္ေလ့ရွိ ေသာ ဥယ်ာဥ္ရွိရာ ဆိတ္ၿဖဳံး႐ြာသို႔ ေရာက္ေနခ်ိန္ ၆ႏွစ္သားအ႐ြယ္တြင္ ဦးေလး သင္ေပးခဲ့သည့္ ဗ ႏွင့္ D လက္ ကြက္ေတြက သူ႕ဂီတ ခရီးရွည္၏ အစ..။ အသက္ငယ္လြန္းေသးသျဖင့္ ဆက္သင္ ခြင့္မရခဲ့..။
သူ ၁၃ႏွစ္သားခန္႔ ေႏြေက်ာင္း ပိတ္ တြင္မွ..၊ အစ္ကိုျဖစ္သူ (ကိုးတန္း ေက်ာင္းသား)က ဦးေလးျဖစ္သူ ခ်န္ထား ခဲ့ေသာ ဂီတာ အစုတ္အၿပဲေလးျဖင့္ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ တီးသင္ခဲ့၏။
“အစ္ကိုက မိဘဆီကေန မုန္႔ဖိုး ေတာင္းၿပီး ၿမိဳ႕အိမ္ျပန္သြားေတာ့ ကၽြန္ ေတာ့္ကို သင္မယ့္သူ မရွိေတာ့ဘူးေလ..”
ထိုေနာက္တြင္ ဘုရားေက်ာင္း ဂစ္တာသမားမ်ားက သူ၏ ျမင္ဆရာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့သည္..။ ဘုရားေက်ာင္းတက္ သီခ်င္း ေကာ့(သံစဥ္)စာ႐ြက္မ်ား သူမွန္း ဆ ေလ့က်င့္ရာ သင္ခန္းစာမ်ား..။
ထိုႏွစ္ၿမိဳ႕ျပန္ေရာက္ခ်ိန္..၊ စက္ဘီး ဝင္႐ိုး အေဟာင္းတစ္ေခ်ာင္းကိုသူ မရ မက လိုက္ရွာ..၊ ေတာမွ ယူလာသည့္ ဂစ္တာၿပဲေလးကို အေရွ႕အေနာက္ အ ေပါက္ေဖာက္ၿပီး ဝင္႐ိုးသြင္း..၊ မူလီ အၾကပ္ တိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္..၊ သူ သည္ အသံသာယာလွသည့္ ဂစ္တာ တစ္လုံး ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရသူ လူငယ္တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္..။ အျပင္ထြက္ခဲလွတဲ့ သူ႕အတြက္ အစ္မဝမ္းကြဲက ေဆးေရာင္စုံ လက္ကြက္ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကို ေဈးထဲက ဝယ္လာေပးအခါ သူေလ့က်င့္ မႈက မရပ္ေတာ့..။
“စကားေျပာရင္းနဲ႔လည္း တီးေန တာပဲ..၊ ေနာက္ဆုံး လက္ကြက္စာအုပ္ ေလးက တီးစရာ ကုန္သြားတဲ့ အထိဗ်..”
၉ တန္းေက်ာင္းသားႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္အမ်ိဳးအိမ္မွ ေက်ာင္းတက္ရေသာ အခါ ဂစ္တာသင္တန္းတက္ခ်င္ေၾကာင္း သူ႕ အေဒၚကို အတင္းပူဆာ၏။ အေဒၚ က ရစ္သမ္ဆရာ ေစာသနာထူးေမာ၊ လိဒ္ဆရာ ကိုတူးတို႔ထံ အပ္ေပးေသာအခါ အေျခခံက်က် သင္ခြင့္ရခဲ့၏။
“ဂစ္တာသင္တန္းတက္၊ ဂစ္တာ တီးက်င့္ရင္း ေက်ာင္းစာ စိတ္မပါေတာ့လို႔ ေက်ာင္းတအားေျပးခဲ့တယ္ေပါ့ဗ်ာ..”
သူ႕ရင္ထဲမွာ ဂီတသံစဥ္တို႔ အဆက္ မျပတ္ စီးဆင္းေနေလၿပီ..။
ေက်ာင္းေျပးေလး ေဒးဗစ္ႏွင့္ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ မိသားစုတို႔ သဟဇာတ မျဖစ္သည္က မဆန္းသလို ယင္းေခတ္ လမ္းေပၚေရာက္ လူငယ္ ထုၾကား ေပါေပါလႈိင္လႈိင္ သုံးစြဲေနၾက ေသာ ဒိုင္ရာစီဗင္ေခၚ အိပ္ေဆးတစ္မ်ိဳး ကို စြဲစြဲမက္မက္ သုံးတတ္သြားတာလည္း မဆန္းပါ..။
“စိတ္ညစ္တိုင္း ေဆးလုံးေတြအမ်ား ႀကီးေသာက္ၿပီး ထြက္ေပါက္ရွာမိခဲ့တယ္ ဗ်..”
ေနာက္ဆုံး အဖိုးျဖစ္သူက ေက်ာင္း စာနဲ႔ ဂီတ..၊ ႏွစ္ခုမွ တစ္ခုကို ေ႐ြးကာ စည္းစနစ္က်က် သင္ယူရန္ အမိန္႔ခ် လိုက္ေသာအခါ..၊ သူ တစ္ေနကုန္ ထိုင္ တီး၏..။ ေန႔ေန႔ညည တီး၏..။ သူမေမာ ေသာ္လည္း ေဘးက နားေထာင္သူ ေမာ ေလာက္ေအာင္ တီးျဖစ္၏။ ေနာက္ဆုံး တြင္ ေစာဘြဲ႕မႉး၏ တူတစ္ေယာက္က သူ႕ႀကိဳးစားမႈကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး စကားေခၚလာတဲ့အထိ..။
“ကဲ..ေဒးဗစ္ေရ..၊ မင္း ေဆးျဖတ္ ႏိုင္ရင္ ဆရာေစာဘြဲ႕မႉးရဲ႕သား ဘြဲ႕ေလး ဆီ အပ္ေပးမယ္..၊ ဘယ္လိုလဲ..”
ဘြဲ႕ေလးက D Blade ဝိုင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေနသူ..၊ ေတးသံသြင္းျခင္းႏွင့္ တကြ ရန္ကုန္႐ႈိး၊ နယ္႐ႈိးပြဲမ်ား မျပတ္ မလတ္ တီးခတ္ေနရသူ..။ ဘြဲ႕ေလးႏွင့္ ေနခြင့္ရလၽွင္ သူဂီတေလာကထဲ ေရာက္ ၿပီ။ ယင္းသည္ သူ႕အိပ္မက္..။
သူ ေခါင္းညိတ္ေဆးျဖတ္ၿပီး ဘြဲ႕ ေလးထံသြားမည့္အခါတြင္ သူ႕မိသားစုက သေဘာမတူခဲ့..။ ယခုကတည္းကပင္ ဂီတအေပၚ ဤမၽွ႐ူးသြပ္ေနသူသည္ ဂီတေလာကထဲ ေရာက္သြားခဲ့ပါက ေက်ာင္းစာဘက္ ျပန္ဦးမလွည့္လာႏိုင္ဟု ခ်ိန္ဆၾက၏..။ သူ႕ကို ထားဝယ္ ျပန္ပို႔ လိုက္ၾကေတာ့ေလ၏..။ ယင္းသည္ သူ႕ ဂီတလမ္း၏ တစ္ဆင့္ခ်ိဳး..။
သူ ဇြဲမေလၽွာ႔..။ ဆရာကိုတူး၏ ေနာက္ဆုံး အမွာစကားက သူ႕ရင္ထဲ သံမႈိစြဲေနၿပီ..။
“ဂီတက လြတ္လပ္တယ္..၊ ေလ့လာ ခြင့္မရေသးရင္ေတာင္ ဇြဲမေလၽွာ႔တမ္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလ့က်င့္..၊ ေနာက္ ႀကဳံမွ ျပန္ေလ့လာ..၊ အဓိကက အၿမဲတီး ျဖစ္ေနဖို႔ပဲ..”
ကိုယ့္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို ကိုယ္ စိတ္ကူးရွိသလို ဖန္တီးေလ့က်င့္ရင္း ထားဝယ္ဂစ္တာ ဆရာကိုသန္းေဝက သူႏွင့္အတူ ႐ႈိးတီးဖို႔ေခၚ၏..။ သူ ေခါင္း ညိတ္လိုက္ေသာအခါ ေမာလဲဘုရားပြဲတြင္ သူ႕ဘ၀၏ ပြဲဦးထြက္ ႐ႈိးပြဲစတီးျဖစ္၏..။ တီးဝိုင္းအမည္က “Memory”။ ဂီတ အေတြ႕အႀကဳံအသစ္မ်ား ထပ္ရလာ ေသာ္လည္း ဝင္ေငြက ဗလာ..။
“တီးဝိုင္းေၾကးက အရမ္းနည္းေတာ့ မစိုက္ရတာ ကံေကာင္းဗ်..”
သူ၏ ဂီတပညာ ဆာေလာင္မႈက တစ္ရစ္ရစ္ တိုးေနဆဲ။ ရန္ကုန္တြင္သာ ရွာဝယ္ႏိုင္ေသာ ဂီတသင္ခန္းစာ အေခြ မ်ားကဆီလည္း သူမလွမ္းႏိုင္ခဲ့..။ ေနာက္တြင္ ဂီတသီအိုရီ..၊ နည္းစနစ္နဲ႔ ဖန္းတီမႈပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ သင္ခန္းစာ မ်ား ပါဝင္တတ္သည့္ “အလကၤာ ဂီတ ဂ်ာနယ္” ဖတ္ၿပီး အာသီသေျဖ ေလ့က်င့္ ခဲ့ရ၏။ တခ်ိဳ႕ နားမလည္သည္မ်ား ရွင္းျပမည့္သူ မရွိ..။ သို႔ေသာ္ ေလ့က်င့္ ရင္း အားေလၽွာ႔ခဲ့ဖူးသည္မရွိ..။
“ကိုယ္သင္ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသခ်ၤာနဲ႔ ဂီတပညာေလးကို ျပန္မွီးၿပီး ေဒါက္ေပါင္း စုံကေန တြက္ဆေတြးေခၚ..၊ အထပ္ထပ္ ေလ့လာ ေျဖရွင္းခဲ့တယ္..”
ထားဝယ္ လြတ္လပ္ေရးပြဲေတာ္သို႔ လာေလ့ရွိေသာ IRON CROSS တီးဝိုင္းသည္ သူ၏ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ သင္ခြင့္ရျမင္ဆရာ။ လက္မွတ္ကို စင္ႏွင့္ နီးႏိုင္သမၽွနီးေအာင္ ရွာဝယ္..၊ ပြဲမစခင္ ကတည္းက သြားေရာက္ ေနရာယူ၏။ အဆိုေတာ္ေတြကို သူအာ႐ုံမရ။ ဂီတာ တီးတဲ့ ခ်စ္စမ္းေမာင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ လႈပ္ရွားတီးခတ္မႈကိုသာ ပြဲအစအဆုံး သူေငးေမာမွတ္သား၏။
“ဆရာခ်စ္ စင္ေပၚတက္လာပုံက အစ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုတီးသြား တယ္ကေန စင္ေအာက္ ျပန္ဆင္းသြားတဲ့ အထိ ေသေသခ်ာခ်ာလိုက္ၾကည့္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အထပ္ထပ္ ေလ့က်င့္ တာပဲဗ်..”
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဗြီစီဒီ ႐ႈိးေခြမ်ား ထြက္လာေသာအခါ အနည္းငယ္ အဆာ ေျပလာေသာ္လည္း သူ၏ လက္ေတြ႕ သင္ယူလိုမႈ အာသီသက မေပ်ာက္သြား..။ သို႔ေၾကာင့္ အသက္ ၂၀ အ႐ြယ္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္ကို လွမ္းခဲ့ျပန္၏။
“ဂီတနဲ႔ အသက္ေမြးရင္း ပညာ သင္မယ္ေပါ့ေလ..”
စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ဝင္ တစ္ ဆိုင္ထြက္ အလုပ္ရွာရင္း ေတးသြား သက္သက္ကို Only Me (တစ္ဦး တည္း) တစ္ပတ္လၽွင္ ႏွစ္ရက္တီးေပးရန္ ကမ္း လွမ္းခံရ၏။ တီးရမည့္ တီးလုံး ေခြအား ညလုံးေပါက္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေလ့က်င့္ လိုက္ေသာအခါ တီးရမည့္ေန႔ တြင္ မထႏိုင္ေတာ့။ နလံျပန္ထူေအာင္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားက ေကၽြးေမြးျပဳစု ထားဝယ္ ျပန္ပို႔ခဲ့ေလ၏။
သည္ၾကားထဲအေဖ ဝယ္ေပးထား ေသာ Allowe ဂီတာေလး ပ်က္သြား ေသာအခါ..၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ဂီတာတီး သင္တန္း လာဖြင့္ေပးလၽွင္ ဂီတာတစ္လုံး လက္ေဆာင္ေပးမည္ဆိုလာေသာ သူငယ္ ခ်င္းတစ္ဦး၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္အရဂီတာ တစ္လုံးအတြက္ ထိုင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ရျပန္ ေလသည္..။
ယင္းသင္တန္းကျဖစ္ျဖစ္ ေျမာက္ ေျမာက္ မဟုတ္ခဲ့ေသာအခါ အေခြ တစ္ေခြ အသံသြင္းတီးခတ္ေပး ခဲ့ရ၏။ ထိုအေခြလည္း မထုတ္ျဖစ္ေသာ အခါ ဂစ္တာတစ္လုံး အိပ္မက္လည္း ပ်က္ျပယ္ သြား၏။ သို႔ေသာ္ အသံသြင္းသည့္ စတူဒီ ယိုလုပ္ငန္းက သူ႕ကို ဖမ္းစားခဲ့ေလ၏။
သို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းမွ မေျပလည္မႈ ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပန္ဆုတ္ခြာလာၿပီး ေနာက္တြင္ ရန္ကုန္ ကြန္ျပဴတာဂီတ အသံသြင္းမႈ သင္တန္းသို႔ ျခစ္ျခဳတ္ တက္ခဲ့၏။
“ကိုယ္ပိုင္ ကြန္ျပဴတာ မရွိေတာ့ သင္တန္းအားခ်ိန္တိုင္း သင္တန္းမႉးကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး လြတ္တဲ့ကြန္ျပဴတာ ဝင္ ထိုင္ေလ့က်င့္တာပါပဲ..”
ပညာရွာမွီးရာတြင္ မေခ်ာေမြ႕မႈ ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကဳံရေလ့ရွိေသာ သူသည္ ၂၀၀၈ ခုနစ္၏ နာဂစ္မုန္တိုင္းႏွင့္ ႀကဳံ ကာ အတန္းသစ္ျပန္ဖြင့္မည့္ေန႔ရက္ မေရရာေသာအခါ..၊သူ၏ ေ႐ြးစရာလမ္း ကား ထားဝယ္အျပန္ခရီးသာ ျဖစ္ခဲ့ ျပန္၏..။
ထားဝယ္တြင္ တီးဝိုင္းမ်ားက လာခ်ိတ္ေသာ္လည္း မလုပ္ျဖစ္..။
“ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခ်င္တာက Rock (ေရာ့ခ္)တီးဝိုင္း ေထာင္မယ္..၊ ကိုယ္ ႏွစ္သက္တဲ့ ဂီတကို ဖန္တီးမယ္..၊ အသံသြင္း ျဖန္႔ခ်ိမယ္ဆိုေတာ့ သေဘာ ထား မတိုက္ဆိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ..”
သည္ၾကားထဲ ကိုယ္ပိုင္ ဂစ္တာ တစ္လက္၊ ကြန္ျပဴတာတစ္စုံ ရရန္ အတြက္ ရရာအလုပ္ကို ကုန္း႐ုန္းလုပ္၏။ ပြဲ႐ုံလုပ္သား၊ သစ္တင္ကား စပယ္ယာ၊ ဂိုေဒါင္နဲ႔ မီးစက္႐ုံေတြမွာ ညေစာင့္။ ၾကားထဲတြင္ ဂစ္တာတီးသင္တန္းပါ ဖြင့္လိုက္ေသး၏..။
“ကၽြန္ေတာ္က ပညာရပ္ပိုင္း၊ နည္း စနစ္ပိုင္းေတြကိုပဲ သင္ေပးဖို႔ အားသန္ခဲ့ ေပမဲ့ သင္တန္းသားအမ်ားစုက အ ေပ်ာ္တီးတာပဲ လိုခ်င္ခဲ့ေတာ့ ကိုယ္ေပး ခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔ယူခ်င္တာ မတိုက္ဆိုင္ ျပန္ဘူးဗ်..”
ဂစ္တာတစ္လုံးအတြက္ အလုပ္လုပ္ ရင္းမွ လက္ၾကမ္းႀကီးကို အေမေတြ႕သြား ေသာအခါ ေငြလွည့္ေခ်းကာ သူလိုခ်င္ ေသာ JACKSON ဂီတာ တပတ္ႏြမ္း ေလးကို တစ္သိန္းကိုးေသာင္းက်ပ္ျဖင့္ ဝယ္ေပးခဲ့ေလ၏။ ဂီတာရေသာအခါ ကြန္ျပဴတာရွိသည့္ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေပါင္းကာ ထိုသူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ပင္ ကရင္သီခ်င္း အေခြသြင္း၏။ ကရင္ တိုင္းရင္းသားတို႔အၾကား ျဖန္႔ေဝ၏။
“နည္းစနစ္မက်ေတာ့ အသံထြက္က လုံး၀ မေကာင္းဘူးဗ်..၊ တကယ့္ကို ဂႀကိဳးဂေၾကာင္ရယ္ေလ..”
သူငယ္ခ်င္းတို႔၏ ႏွစ္သိမ့္အားေပး မႈျဖင့္ ေနာက္ ႏွစ္ေခြ ထပ္လုပ္အၿပီးတြင္ ေႏြေခါင္ေခါင္မိုးႀကိဳးပစ္သျဖင့္ ကီးဘုတ္ (ေအာ္ဂင္)ႏွင့္ ကြန္ျပဴတာတို႔ လၽွပ္စီးကာ ပ်က္စီးသြားေသာအခါ သူ႕၏ အသံသြင္း လုပ္ငန္း တစ္ခန္းရပ္သြားျပန္၏။ ထို အခင္းအက်င္း (သူ႕ဂီတေျပးလမ္း)ကို သူ႕မိဘႏွင့္တကြ အိမ္ခ်င္းကပ္မွ သူ႕ ခ်စ္သူ ေနာ္ထီေနေဖာက နားလည္ ေပးခဲ့ၾကေသာ္လည္း..၊ သူ႕ခ်စ္သူ၏ မိဘမ်ားက ပန္းတိုင္ေဝဝါးဆဲ ထားဝယ္ စြန္႔ဦးဂီတ သမားေလးသူ႕ကို မၾကည္ျဖဴၾက..။ မၾကာခဏ ခလုတ္တိုက္ ရ၏။
“ခ်စ္သူနဲ႔ မိဘကို အခ်ိန္ခဏ စိတ္ရွည္ေပးၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္ ေလ..”
၂၀၁၂ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ရွမၼလည္ဆြဲရပ္ကို စြန္႔ခြာ..၊ ယခု ေနထိုင္ရာ အိမ္သို႔ မိသားစုလိုက္ေျပာင္းလာၾကေသာအခါ သူ႕ခ်စ္ သူပါ လိုက္ပါလာ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ၏ ” Rock Star Studio” ေလးကို ရဲရင့္စြာ စတင္ ေမြးဖြားခဲ့ေလ၏။
“တစ္ပုဒ္သြင္းခကို ၇၀၀၀ ေလာက္ကေန စခဲ့ရတယ္ေလ..”
စလုပ္လုပ္ခ်င္း အဆင္မေျပ..။ အသံပိုင္းဆိုင္ရာ နည္းပညာ အားနည္းမႈေၾကာင့္ အသံထြက္မေကာင္းခဲ့သျဖင့္ ယင္းေၾကးျဖစ္ပင္ လုပ္ခ်င္သူမရွိခဲ့..။ ေနာက္ဆုံးတြင္ လုံး၀ နားထားလိုက္ရသည္ အထိ..။
အသံသြင္းလုပ္ငန္းအေပၚ မွီခို မရေသာအခါ သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ ထြက္ ေမာင္းရ၏။ အသံသြင္း ဆက္စပ္ ပစၥည္းမ်ားကို မိသားစုဝမ္းေရး အတြက္ ရင္နာနာျဖင့္ ထုတ္ေရာင္းရ၏။
ၾကားထဲတြင္ ၂ သိန္းေက်ာ္တန္ MPT GSM ဖုန္းတစ္လုံးဝယ္ကာ အင္တာနက္လိုင္းေကာင္းသည့္ ညဘက္ ၂ ခ်က္ တီးခန္႔တြင္ အသံပိုင္း ဆိုင္ရာ သင္ခန္းစာ ဗြီဒီယိုဖိုင္မ်ားကို ေဒါင္းယူ (အင္တာနက္ကြန္ရက္မွ ဖုန္းထဲသို႔ ဆြဲယူ) ၏။
“တစ္ညလုံး အိပ္ေရးပ်က္ေတာ့ ေန႔ဘက္ဆို မထႏိုင္လို႔ မိသားစု အၿငိဳအျငင္ ခဏခဏ ခံရေပါ့ဗ်ာ..”
ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိတ္ေဆြမ်ား၏ အားေပး ေတာင္းဆိုမႈျဖင့္ မရဲတရဲ စမ္းသြင္းရင္းမွ အသံထြက္ သိသိသာသာ တိုးတက္ေကာင္း မြန္လာကာ အလုပ္အပ္သူ လက္ခံႏိုင္ေသာ အသံအရည္အေသြးကို ရရွိလာေတာ့၏..။
“ေပးရတဲ့ ေၾကးနဲ႔ တန္တယ္ထင္ သူေတြ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္ လာၾကတယ္ ေလ..”
ခုေတာ့..၊ လူငယ္အေပ်ာ္တမ္းေတး သီခ်င္းမ်ားအျပင္ ပါတီ၊ အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာ ေတးသီခ်င္းမ်ား၊ ႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တရ ေတးသီ ခ်င္းမ်ားပါ တီးခတ္အသံသြင္းေနရေလၿပီ..။ စားဝတ္ေနေရးမွ ပိုလၽွံ ေငြမ်ားကို အသံသြင္း ဆက္စပ္ ပစၥည္းအသစ္မ်ား ဝယ္ယူျဖည့္တင္းခြင့္ ရေနေပၿပီ..။
“Rock Star ” ကို ေမြးဖြားခဲ့သူ ထားဝယ္စြန္႔ဦး ဂီတစတီဒီယို သမားေလး ေဒးဗစ္..၊ ဂီတေမွာ္ေတာမွာ စုံဆန္ ေမ်ာေနဆဲ..။
” ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ျပန္မလွည့္ ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္..၊ လူဆိုတာ ေ႐ြးမိတဲ့လမ္းေပၚ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိရမယ္ေလ..”
