၂၀၁၅ခုႏွစ္ ေႏြရာသီက တစ္ ႏိုင္ငံလုံး ေက်း႐ြာေပါင္း ၆၀၀၀၀ ေက်ာ္ အနက္မွာ ေက်း႐ြာေပါင္း ၁၀၀၀၀ ေလာက္ ေရရွားပါးမႈ ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီးမွာဆိုရင္ ေက်း႐ြာေပါင္း ၄၀၀၀ေလာက္ ေရဒုကၡ ေရာက္ခဲ့တယ္။ တနသၤာရီတိုင္း မွာလည္း ေရရွား တဲ့ေနရာေတြ အမ်ား ႀကီးပါ။ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ထားဝယ္၊ ၿမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းမွာ ေရေရာင္းသမား ေတြ အေတာ္အလုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
က်န္တဲ့ ခ႐ိုင္ေတြအေၾကာင္း အေသး စိတ္မသိ ေပမယ့္ ထားဝယ္ခ႐ိုင္မွာလည္း ေရရွား တဲ့႐ြာေတြ မ်ားလာပါတယ္။
ေငြကို ေရလိုသုံးတယ္လို႔ ဆိုၾက တယ္။ တကယ္ပဲ သုံးႏိုင္ေသးလား ဆိုတာ ျပန္ေမးဖို႔ လိုေနပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္းသားေတြက ေငြကိုမလို၊ ေ႐ႊကိုမလို၊ ေရကိုသာလိုတယ္လို႔ ဆို တယ္။ ေႏြမွာေရရွားလို႔ ဒုကၡေရာက္ ေနတုန္း မိုးတြင္းကာလ ဇူလိုင္နဲ႔ စက္တင္ဘာလေတြမွာ ေရႀကီးလို႔ တစ္ တိုင္းျပည္လုံး ဒုကၡထပ္ေရာက္ရတယ္။ ျမန္မာသမိုင္းမွာ အဆိုး႐ြားဆုံး ေရႀကီးမႈ လို႔ ဆိုတယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ လာမယ့္ ၂၀၁၆ခုႏွစ္မွာလည္း ေရရွားဦးမယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ေဟာေနတယ္။ ဒီလိုပဲ ေရႀကီးတာလည္း ျဖစ္ဦးမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါက ေရေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ဒုကၡေတြပါ။ တကယ္ေတာ့ ေရဟာ အသက္ရွင္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ ဓာတ္ ပစၥည္းပါ။ အနာဂတ္ကာလအတြက္ အေရးႀကီးဆုံး ဓာတ္ပစၥည္းပါ။ တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ အေရးပါတဲ့ ဓာတ္ ပစၥည္း ျဖစ္တယ္။ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈကို ျပတဲ့ ဂုဏ္တစ္ခု ျဖစ္တယ္။
၂၀၁၄ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ လမွာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္ အမ်ိဳးသားအဆင့္ေရမူဝါဒဆိုၿပီး ထြက္ေပၚလာတယ္။ သတင္းမီဒီယာေတြ၊ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္း သိမ္းေရးသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အသံေတြ မၾကား လိုက္ရဘူး။ ထားဝယ္မွာ ေအာက္တိုဘာ လေရာက္မွ အမ်ိဳးသားအဆင့္ေရ အရင္းအျမစ္ ေကာ္မတီရဲ႕ ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕က လာၿပီး ေဆြးေႏြး ေတာ့မွ သိၾကတယ္။
ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေရမူဝါဒ မွာ အခန္း ၁၇ ခန္း ပါတယ္။
ေရအသုံးျပဳရန္အတြက္ ေရရရွိႏိုင္မႈ ကို ပိုမိုတိုးျမႇင့္ေစျခင္း၊ ေရလိုအပ္မႈ စီမံခန္႔ခြဲျခင္းႏွင့္ ေရကိုအက်ိဳးရွိစြာ အသုံးခ်ျခင္း၊ ေရေပးေဝမႈအတြက္ ေဈး ႏႈန္း သတ္မွတ္ျခင္း၊ ေရေပးေဝမႈ၊ အညစ္ အေၾကးစြန္႔ပစ္မႈႏွင့္ ေရဆိုးသန္႔စင္ျခင္း စသျဖင့္ အသီးသီးပါတယ္။
ဒီမူဝါဒအရ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေရ အရင္းအျမစ္ ေကာ္မတီဆိုတာ ေပၚ လာတယ္။ ဥကၠ႒က ဒုတိယသမၼတ ဦးဥာဏ္ထြန္း၊ ဒုတိယဥကၠ႒က ပို႔ေဆာင္ ေရးဝန္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးဥာဏ္ထြန္းေအာင္၊ အတြင္းေရးမႉးက ေရအရင္း အျမစ္ႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ဦးစီးဌာန ၫႊန္ၾကား ေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးထြန္းလြင္ဦးတို႔ ျဖစ္တယ္။
ဒီေနရာမွာ ေလ့လာမိတာက ေျမ မူဝါဒကို ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာဝန္ႀကီးဌာနက ဦး ေဆာင္တယ္။ ေရမူဝါဒကို ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီးဌာနက ဦးေဆာင္တယ္။ ဘာ ေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိ။
အမ်ိဳးသား အဆင့္ေရအရင္းအျမစ္ ေကာ္မတီရဲ႕ ကၽြမ္းက်င္သူပညာရွင္မ်ား အဖြဲ႕ရဲ႕ ဥကၠ႒က ဦးအုန္းျမင့္ျဖစ္ၿပီး အတြင္းေရးမႉးက ေဒါက္တာခင္နီနီသိန္း ျဖစ္တယ္။ ဒီေကာ္မတီမွာ အျခားဆက္ စပ္ေနတဲ့ ဘယ္ဝန္ႀကီးဌာနေတြ ပါတယ္ ဆိုတာ မသိရဘူး။ ဘယ္အခ်က္အလက္ ေတြနဲ႔ အေျခခံတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ သေဘာထား ဘယ္ေလာက္ပါတယ္ ဆိုတာ မသိရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ကၽြမ္းက်င္ သူမ်ားအဖြဲ႕ဝင္အခ်ိဳ႕ ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္ပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ တယ္။ ေရမူဝါဒကို ေသခ်ာဖတ္တဲ့ အခါ နားမလည္တဲ့အခ်က္ အလက္ေတြ၊ စကားလုံးေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရတယ္။
၂၀၁၅ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရသယံဇာတဥပေဒ(မူၾကမ္း)ဆိုၿပီး ေတြ႕ရတယ္။ ဒီဥပေဒ အၾကမ္းကို ေရးဆြဲရာမွာ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေရ မူဝါဒ၊ ေျမေအာက္ေရဥပေဒ(၂၀၁၄)၊ ေရအရင္းအျမစ္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ ျမစ္ ေခ်ာင္းမ်ားဥပေဒ (၂၀၀၆)၊ ဥေရာပ သမဂၢ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္၊ ဩစေတးလ်စတဲ့ ေရဥပေဒေတြ၊ နည္း ပညာေတြကို အေျခခံၿပီး ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး၊ ပုသိမ္၊ ထားဝယ္၊ ျမစ္ႀကီးနား ၿမိဳ႕ေတြမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ လူထုေဆြးေႏြး ပြဲမ်ားရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြ ပါတယ္လို႔ ေတြ႕ရတယ္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာက အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေရမူဝါဒ ျဖစ္တယ္။ ၂၀၁၅ မွာ က်ေတာ့ ေရသယံဇာတဥပေဒ(မူၾကမ္း)ထြက္ လာတယ္။ ေရကေန ေရသယံဇာတဆိုၿပီး ေျပာင္းတယ္။ ေရသယံဇာတကို ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ဖြင့္လဲဆိုေတာ့ “ႏိုင္ငံသား မ်ား၏ က်န္းမာေရး၊ အသက္ ရွင္ေရးႏွင့္ ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေသာ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးကို ျဖစ္ေစ႐ုံသာမက ေဒသ တိုးတက္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အတြက္ပါ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစမည့္ ေျမေပၚ ေျမေအာက္ ေရအရင္း အျမစ္ မ်ား၊ ေရခ်ိဳ ေရငံအရင္းအျမစ္အားလုံးကို ဆိုလို သည္။ ထိုေရမ်ားမွ ရရွိလာေသာ ေရစြမ္း အင္မ်ားလည္း ပါဝင္သည္ ” လို႔ ဆိုတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထားဝယ္မွာ သတၱဳ တြင္းေတြေၾကာင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ညစ္ညမ္းေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ဘယ္လိုမွ ေျဖရွင္းလို႔မရဘဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ညစ္ ညမ္းေနဆဲပါ။ ေႏြဆိုရင္ ေရရွားပါၿပီ။ ေျမေအာက္ေရအေၾကာင္း မည္သူမၽွ ေသခ်ာ မသိပါ။ မိုးေရခ်ိန္ သိပ္မ်ားလို႔ ေရသိပ္ေပါတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ မိုးတိတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေျမာင္းေတြ ေခ်ာင္း ေတြမွာ ေရမရွိေတာ့ပါဘူး။
ေရေဝေရလဲေတာေတြ မရွိေတာ့တဲ့ အတြက္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားအတြက္ ေရ အရင္းအျမစ္ ခက္ခဲေနၿပီျဖစ္လို႔ ေက်း လက္ ျပည္သူေတြ ေရဒုကၡေရာက္မွာ က်ိန္းေသေနပါၿပီ။ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြ အတြက္လည္း အလားတူ ျဖစ္တယ္။ ဒီအတြက္ ေရကိုဘယ္လို စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးကို လူတိုင္းနီးနီး သတိရွိရွိ ေတြးၿပီး အေကာင္ အထည္ေဖာ္ဖို႔လိုပါၿပီ။
ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ေရခ်ိဳပမာဏက အတိုးအေလ်ာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူဦးေရတိုးပြားလာျခင္း၊ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာျခင္း၊ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲ ျခင္း၊ သစ္ေတာမ်ားျပဳန္းတီးျခင္း၊ စိုက္ ပ်ိဳးေရးႏွင့္ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္
