ၿပိဳင္ၿပီဆိုမွေတာ့ ႏိုင္ခ်င္ၾကသ ေပါ့ေနာ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ။ ထုံးစံအတိုင္း ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုက္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ေခြး ႏိုင္ေစခ်င္ၾကတာကိုး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ခ်င္သလား ေျပာမေနနဲ႔။ ႏႈိင္းအပ္ မႏႈိင္းအပ္ပါ။
အခုေတာ့ အဲဒီထက္ အမ်ားႀကီး အရွိန္ႀကီးတဲ့၊ အေရးပါတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ကိစၥမဟုတ္လား ၿပိဳင္သူအားလုံး ႏိုင္ခ်င္ မွာပဲ။ ဒါကထုံးစံပဲေလ။
ၿပိဳင္ပြဲစတာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာေလၿပီ။ ေနာက္ဆုံးစာေမးပြဲက တစ္လေတာင္ မျပည့္တတ္ခ်င္ေတာ့။ ၾကားထဲ ေနာက္ထပ္ ေလးပတ္နီးနီး အခ်ိန္ရွိေသးခ်ိန္မွာ စိုးရိမ္ခ်က္ေလးေတြ ေခါင္းထဲေပၚလာရင္း ဒီတစ္ပတ္ အေတြးပြားမိေလ၏။
(၁)
ပြဲစတာနဲ႔ ေအာက္လမ္းေတြ စသုံး ၾကတာ သတိထားမိတယ္။ ကိုယ္ေပ်ာက္ ေပါ့။ သရက္ေခ်ာင္းမွာ ျဖစ္တယ္။ မ.ဘ.သ က ဆိုၿပီး စာေဝတယ္။ အမ်ိဳး သားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ကို မဲမေပးဖို႔။ ထုံးစံအတိုင္း အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။
NLD ကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီဝင္က ေဝတယ္လို႔ စြပ္စြဲတယ္။ မ.ဘ.သ က ေဝခိုင္းလို႔ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး။ ေနာက္ဆုံး မီဒီယာေတြ ေပၚအထိ ျပန္႔သြားတယ္။ ႀကံ႕ခိုင္ေရး ပါတီကလည္း သူတို႔ ေဝဖို႔ ၫြန္ၾကားထားတာမ်ိဳး မရွိဘူးလို႔ ျငင္းတယ္။ မဘသက ဆရာေတာ္ေတြ ကလည္း သူတို႔ ထုတ္ျပန္ျခင္း မရွိဘူး လို႔ ရွင္းလင္းမိန္႔ၾကားတယ္။
ဇာတ္လမ္းက တေဝ့ေဝ့ တလည္ လည္နဲ႔ အခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီမသိ။
ေနာက္ဆုံး ဆိုင္ရာ ပါတီေတြနဲ႔ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြ အၾကား စိတ္ဝမ္းကြဲစရာ၊ အထင္လြဲစရာ ျဖစ္ သြားတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံ ေရးမွာ သားသုံးသားျဖစ္တဲ့ ဘုရားသား၊ စစ္သားနဲ႔ ေက်ာင္းသားတို႔ရဲ႕ အခန္း က႑က သူ႕ေနရာနဲ႔သူ ဩဇာႀကီးဆဲမို႔ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ဟာ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ ပါတီ ေတြအတြက္ အတိုင္းအတာ တစ္ရပ္အထိ ထိခိုက္မႈ ရွိရပါတယ္။
လက္သည္က ဘယ္ေရာက္သြား လဲဆိုတာ ထပ္မၾကားမိေတာ့။ (ကိုယ္ညံ့ လို႔လည္း ျဖစ္မွာေပါ့ေလ)
ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူထု ကိုးကြယ္ ေသာ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ လူထု အားကိုး ေသာ ပါတီတို႔ အၾကား စိတ္ဝမ္းကြဲ စရာ အျဖစ္သနစ္သာ ဆိုက္လာပါတယ္။
(၂)
ေသခ်ာတာကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ တစ္ခုဆိုတာ အားအားယားယား ေထာင္ ၿပီးလုပ္လို႔ရတာမဟုတ္။ လူအား၊ ေငြအား၊ ပညာအား၊ စည္း႐ုံးေရးအား စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ေတြ အမ်ားႀကီး ကိုး။
ပါတီဆိုတာ ျဖစ္လာကတည္းက မူေတြရွိရတယ္၊ ႏိုင္ငံေရး ပန္းတိုင္ေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီပန္းတိုင္ ေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြဆီ သြားဖို႔ အတြက္ ေစာနက ေျပာခဲ့တဲ့ ေငြအား၊ လူအား၊ စည္း႐ုံးေရးအား၊ ပညာအား ေတြနဲ႔ ခ်ီတက္ရတယ္။
တကယ္ေတာ့ နည္းနည္းေနာေနာ ခရီးမဟုတ္ပါ။
ဥပမာ NLD ပါတီဆို ၂၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီ။ ႀကံ႕ခိုင္ေရး ပါတီဆို ၅ ႏွစ္ ဝန္းက်င္ပဲ ဆိုပါစို႔။ လူမႈေရး အသင္း အေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ႏွစ္ေတြကိုပါ ထည့္တြက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၿပီေပါ့ေလ။ ရွမ္းတို႔၊ ရခိုင္တို႔၊ မြန္တို႔၊ ကရင္တို႔လို အျခားတိုင္းရင္းသား ပါတီေတြလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။
ဘယ္လိုပါတီပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရည္မွန္း ခ်က္ေတြရွိတတ္တာပါပဲ။ အဲဒီ ရည္မွန္း ခ်က္ေတြ ခရီးေရာက္ေအာင္ သြားၾက ရတာပါပဲ။ တကယ္လည္း နည္းနည္း ေနာေနာ ခရီးမဟုတ္ပါ။
NLD ပါတီဆို ၂၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ခရီး ရွည္ထြက္ေနတာ။ အခုထိ ပန္းတိုင္ ေရာက္ဖို႔ ႐ုန္းကန္ေနရတုန္း။
ဆိုေတာ့ ေျပာလိုသည္က အဲဒီလို ပန္းတိုင္တစ္ခုေရာက္ဖို႔ အတြက္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တစ္ခု၊ ႏွစ္ခု ထက္မက ျဖတ္သန္းရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ပုံမွန္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ စည္း႐ုံးေရး ႏွစ္ေတြ ထက္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ႏွစ္ေတြက ပါတီ ေတြ မွတ္ေက်ာက္အတင္ခံရတဲ့ ႏွစ္ေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ ပိုျပင္းထန္တဲ့ လႈပ္ ရွားေဆာင္႐ြက္မႈေတြ၊ ဗ်ဴဟာေတြ၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ ထုတ္ျပရေတာ့ တာကိုး။ အတြင္းအားစမ္းတဲ့ ႏွစ္ေတြကိုး။
အဲဒီလို ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ႏွစ္ေတြဟာ ပါတီေတြ စြမ္းရည္ထုတ္ျပခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္သလို အေတာ့္ကို သတိ ထားရတဲ့ ႏွစ္ေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အခုေတာ့ လာၿပီ အဲဒီလိုႏွစ္။ အဲဒီလိုႏွစ္မွာမွ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရက္ မတိုင္မီ ရက္ ၆၀ မဲဆြယ္ စည္း႐ုံးေရး ကာလ။
ဒီလို အခ်ိန္မွာမွ ျပစ္ဒဏ္ေဘာေတြ က်ဴးလြန္မိမွာကို စိတ္ပူမိတယ္။
(၃)
အခုလည္း ၾကားလာရပါၿပ္ီ။ သတင္းေတြ၊ သတင္းေတြ၊ အပုပ္ခ် သတင္းေတြ။
ထားဝယ္ တိုင္းရင္းသားမ်ားပါတီက ႀကံ႕ခိုင္ေရးက ခြဲထုတ္ထားတဲ့ ပါတီတဲ့။ အဲလို ခြဲထုတ္ၿပီး မဲကြဲေအာင္ လုပ္ထား တယ္တဲ့။
ေစာနက သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ လူထု အားကိုးေသာ ပါတီတို႔ အၾကား ေသြးခြဲ သလိုမ်ိဳး တိုက္ကြက္ေတြ လာျပန္ပါၿပီ။
ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ ဒီမိုကေရစီ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္လိုသူ တိုင္းရင္းသားေတြ အၾကားအိုးမဲ သုတ္သူေတြ လာျပန္ပါၿပီ။
ထားဝယ္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ႐ိုးရွင္းေသာ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ကို အသုံးခ်ၿပီးေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး အပုပ္ခ်စကားေတြ။
ထားဝယ္တိုင္းရင္းသားမ်ား ပါတီ ဟာ ႀကံ႕ခိုင္ေရးပါတီက အဲလိုမ်ိဳး ခြဲထုတ္ထားတဲ့၊ သူတို႔ လက္ေဝခံ ပါတီ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဒီႏိုင္ငံေရး အသိုင္း အဝိုင္းထဲက လူေတြ၊ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႕ အစည္းက လူေတြ အားလုံးနီးနီး သိၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥကိုေတာ့ ဒီေနရာ ကေန ထပ္ရွင္းဖို႔ မလိုဘူးထင္လို႔ ပိုအေရးႀကီးတာကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။
တကယ္က အခုအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမရွိတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရး ပလက္ေဖာင္း မရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ ေနာက္ႏွစ္ ေတြဆို ဘယ္ေသာင္ဘယ္ကမ္း ဆိုက္ ေတာ့မယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးကို ထဲထဲ ဝင္ဝင္လုပ္ၾကသူေတြ သာမကပဲ သာမန္ ႏိုင္ငံေရးကို ေလ့လာသူေတြ သိၾကပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး အေျချပဳ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဒသ အေျချပဳ ပါတီတစ္ရပ္ လိုကို လိုတယ္ဆိုတာ ေလ့လာသူတိုင္း သိၾကပါတယ္။
ႏို႔မို႔ဆို အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ၊ ယဥ္ေက်း မႈေပ်ာက္မွာကိုး။
ၿမိဳလိုမ်ိဳး၊ အင္းသားလိုမ်ိဳး တစ္ၿမိဳ႕နယ္စာ လူဦးေရေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးေတြေတာင္မွ တိုင္းရင္းသား အေျချပဳပါတီ တစ္ခုထက္ မက ရွိၾကပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို ဇြတ္မွိတ္မ်က္ကြယ္ ျပဳၿပီး ႐ိုးသားတဲ့ လူထုကို လွည့္ဖ်ားဖို႔ ႀကိဳးစားတာဟာ ေတာ္ေတာ္ အႏၲရာယ္ မ်ားတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ စက္ဆုတ္ စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
မ်ားမၾကာလွတဲ့ တခ်ိန္မွာ အဲဒါက လိမ္ဆင္ႀကီးဆိုတာ သိရင္ အခု လိုက္ အပုပ္ခ်ေနသူေတြ ကြဲမဲ့ကိန္းပါ။ မ်က္ ႏွာအဖတ္ဆည္မရေတာ့မဲ့ ကိန္းပါ။ မ်က္ႏွာမရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳး ေပါ့ ေလ။
(၄)
အပိုင္း ၁ တုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့ အျဖစ္အတိုင္းပဲ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဆိုရင္ေတာ့ ညစ္တဲ့သူေတြက တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ညစ္ခ်င္ၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲလို ညစ္တဲ့သူေတြ၊ သူမ်ားေတြကို မဟုတ္ မမွန္ အပုပ္ခ်သူေတြက ႏိုင္ဖို႔ မေသခ်ာ တဲ့သူေတြ ျဖစ္တာေတြ႕ရေလ့ရွိတယ္။ ႏိုင္ဖို႔မ်ားေနတဲ့သူကေတာ့ ဘယ္ညစ္ မတုန္း။ ေနာ . . . ။
တနည္အားျဖင့္ ေျပာရင္ အားနည္းတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စကားတစ္ခြန္း ေျပာဖူးပါတယ္။
စကားလုံး အတိအက်ကို ဗေမာင္း မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ သူဆိုလိုတာက အားနည္းတဲ့သူေတြက အျခားသူေတြကို အပုပ္ခ်လိုက္မွ ကိုယ္အေျခအေနက ျမင့္တက္လာတယ္လို႔ ထင္တတ္ တယ္တဲ့။ ဗေမာင္း အဲဒါကို အျပည့္အဝ ေထာက္ခံပါတယ္။
ေအာက္လုံးေတြသုံးၿပီး ခ်ၿပီ ဆိုကတည္းက အဲဒီသူက သူ႕ၿပိဳင္ဘက္ (ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ၿပိဳင္ဘက္ ေပါ့ေလ) ကို နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ မႏိုင္ ေလာက္ဘူးဆိုၿပီး ေၾကာက္ဒူးတုန္တတ္ သူေတြမ်ိဳးေလ။
အဲလိုလူေတြက မ်က္ေတာင္ တစ္ဆုံးပဲျမင္ၿပီး မ်က္စိ တစ္ဆုံးကို မျမင္တတ္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတစ္ခုတည္းကိုပဲ ႏိုင္ဖို႔ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး အပိုင္း ၂ မွာ ဗေမာင္း ဆိုခဲ့တဲ့ ပါတီတစ္ခုရဲ႕ ေရရွည္ပန္းတိုင္ကို ျမင္တတ္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲလို (သူမ်ားကို မမွန္မကန္ လိုက္အပုပ္ခ်ရမွ ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္တဲ့) လူေတြ ပါတီမွာ ရွိေနရင္ ေတာ္ေတာ္ အႏၲရာယ္ႀကီးပါတယ္။ ဒီေ႐ြးေကာက္ ပြဲမွာ ႏိုင္ေကာင္းႏိုင္ႏိုင္ေပမဲ့ လူထုေတြ အမွန္သိလာတဲ့တစ္ေန႔၊ နားလည္သေဘာေပါက္လာတဲ့ တစ္ေန႔မွာ ေကာင္းေကာင္း ပညာျပ ခံရတတ္ပါတယ္။ အခု အားလုံးမ်က္စိေရွ႕တင္ျဖစ္ေနတာ အသိပါပဲ။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အခု ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ဘာကြာေနၿပီလဲဆိုတာ။
ပါတီရဲ႕ ေရရွည္ရည္မွန္းခ်က္ (ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တစ္ခုထက္မက ျဖတ္သန္းတည္ေဆာက္ရေလ့ရွိတဲ့ ေရရွည္ပန္းတိုင္)ကို မျမင္ တတ္သူေတြ၊ ကိုယ္ ေတြ အႏိုင္ရဖို႔ေလာက္ပဲ စဥ္းစားၿပီး ပါတီအတြက္ မစဥ္းစားသူေတြက ပါတီကို ဖ်က္ဆီးမယ့္အတြင္းရန္ အဖ်က္သမား ေတြပါပဲ။
ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။
(၅)
လူထုအျမင္မွာ ဒီမိုကေရစီသမားေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအင္အား စုေတြ အခ်င္းခ်င္းခြတ္ေနၾကၿပီလို႔ ျမင္ေန ၿပီလား။ ဒါမွမဟုတ္တစ္ခုခုက တစ္ခုခုကို တိုက္ခိုက္ေနၿပီလို႔ ျမင္ေနၿပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ တကယ္ပဲ ခြပ္ေန၊ တိုက္ေနၿပီလား။
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အႏိုင္ရလိုေဇာနဲ႔ ” မဲမႊန္ေနၿပီ” လို႔ ဒဲ့ဒိုးေျပာပါရေစ။
ေ႐ြးေကာက္ပြဲေလးတစ္ခု ႏိုင္ဖို႔ေဇာထရင္း ဘုံရန္သူကို ေမ့ေနၿပီ လို႔ ေျပာပါရေစ။ အခုအခ်ိန္ အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ အာဏာရွင္ တိုက္ဖ်က္ေရးကို ေမ့ေနၿပီလို႔ေျပာပါရေစ။ ကိုယ္ႏိုင္ဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္စား လွယ္ေလာင္း ႏိုင္ဖို႔ ေလာက္ပဲျမင္ၿပီးျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္ပန္းတိုင္ကို ေမ့ေနၿပီလို႔ ေျပာပါရေစ။
အဲလိုလူေတြ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ ပါတီေတြမွာ ရွိေနရင္ အျမန္ဆုံး တားဆီးၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါက ကိုယ့္ ပါတီပုံရိပ္ကိုဖ်က္မယ့္ အတြင္းရန္သူ ေတြပါ။ ေလာက္ေကာင္ေတြပါ။
ႏိုင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ဥပေဒပ၊ က်င့္ဝတ္မဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေဘာ က်ဴးလြန္၊ ပြဲဆူေအာင္ လုပ္ရင္း ကိုယ့္အသင္းရဲ႕ ေရရွည္ပုံရိပ္ကို ဖ်က္မဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အသင္း အနာဂတ္ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္မဲ့ သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလိုလူေတြ တားဆီးရင္း၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို တရားေသာနည္းနဲ႔ ေအာင္ႏိုင္ရင္း၊ ပါတီတစ္ခုရဲ႕ ဂုဏ္က်က္သေရ ေဆာင္ၾကဖို႔ကိုပဲ အေရးဆိုပါရေစ။
