စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ အထူး သျဖင့္ လူမႈဘ၀နဲ႔ သဘာ၀ ပတ္ဝန္း က်င္ကို ထိခိုက္ႏိုင္ေျခရွိတဲ့ ကုမၸဏီ ေတြဟာ ေဒသတစ္ခုခုမွာ အလုပ္လုပ္ ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြ ဆီက ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ လုပ္ငန္း လိုင္စင္ရ႐ုံနဲ႔ ဒီေခတ္မွာ အလုပ္မျဖစ္ ေတာ့ပါဘူး။
ကိုယ္အလုပ္ သြားလုပ္မယ့္ ေနရာက ေဒသခံေတြနဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔၊ သူတို႔ရဲ႕ လူမႈဘ၀ေတြကို ထိခိုက္မႈ မရွိေအာင္ လုပ္ကိုင္ဖို႔၊ တကယ္လို႔ ထိခိုက္ႏိုင္ေျခရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒါ ေတြကို ေဒသခံေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး အနည္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေဒသခံလူထု လက္ခံတဲ့အဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ သူတို႔နဲ႔ အတူတူ လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ သြားဖို႔ပါ။
အဓိကကေတာ့ အစိုးရကေပးတဲ့ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခြင့္အျပင္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္မယ့္ ေဒသခံ လူထုကေပးတဲ့ လိုင္စင္ Social license to Operate – SLO ကိုပါ ရဖို႔ လိုလာပါၿပီ။ ဒါကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ေနပါတယ္၊ လူထုက ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ အစိုးရ ပါလို႔ ျပည္တြင္းေရာ ႏိုင္ငံတကာကိုပါ ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ အစိုးရ တာဝန္ရွိသူေတြက တာဝန္ သိစိတ္မရွိတဲ့ ကုမၸဏီေတြကို ေဒသခံ ေတြနဲ႔အတူ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းၫႊန္ ႀကီးၾကပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
(၂)
ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမသီတာ ရပ္ကြက္ ေလးရဲ႕ညဟာ သာသာယာယာ ရွိလွ ပါတယ္။ ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ဆိုေတာ့ လူေျခလဲတိတ္၊ ျပည့္ျပည့္ ဝန္းဝန္း သာေနတဲ့ လမင္းကို ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ တိမ္ေတြလဲကင္းနဲ႔ ညဟာ တိတ္ ဆိတ္ျခင္းနဲ႔ လွပေနတယ္။ ဘာလို႔ ညဟာ အခုေလာက္ တိတ္ဆိတ္လွပ ေနပါလိမ့္လို႔ ပထမေတာ့ မေတြးမိဘဲ ငယ္ငယ္က တိတ္ဆိတ္ ေအးခ်မ္းတဲ့ လသာ ညေတြအေၾကာင္းကိုေတာင္ လြမ္းဆြတ္မိေသးတယ္။ အိပ္ယာထဲ ေခါင္းခ်မွ အိမ္ေရွ႕ေခ်ာင္းထဲက ေရစီး သံ သဲ့သဲ့ကို ၾကားမိမွပဲ တိတ္ဆိတ္ ေနရျခင္းအေၾကာင္းကို သတိရသြား မိတယ္။
စက္႐ုံ၊ ဟုတ္တယ္ ႐ြာေတာင္ ဘက္ ဒယ္(လ္)ကို သတၱဳတြင္း စီမံကိန္း က သတၱဳ အေခ်ာသပ္ ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ုံႀကီး မလည္ေတာ့လို႔ ခုလို တိတ္ဆိတ္ေနတာ။ အဲဒီ တေစၧဆိုး တစ္ေကာင္ရဲ႕ ညည္းတြားသံလို ညဘက္ ေတြမွာ ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္ၿပီး လူေတြ ကို နားဒုကၡေပးေနတဲ့ စက္႐ုံဆိုး အေၾကာင္းကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ လတုန္းက တနသၤာရီဂ်ာနယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ” သတၱဳတြင္း ကိုခ်စ္ သည္။ သို႔ေသာ္ . . . မုန္းသည္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ အက်ယ္ရွင္းခဲ့ ၿပီးပါၿပီ။
အဲဒီစက္႐ုံႀကီး မလည္ေတာ့လို႔ ျမသီတာညဟာ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္း သာယာေနလင့္ကစား အဲဒါႀကီး ရပ္ သြားရတဲ့ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေတာ့ စိတ္ထဲ မေကာင္း။ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ခ်င္။
စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ ည ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္က စက္႐ုံက ထြက္လာတဲ့ ေရဆိုးေရညစ္ေတြနဲ႔ ႏုန္းေတြကို မည္ကာမတၱ အနည္ထိုင္ ေအာင္ ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီက ျဖစ္က တတ္ဆန္း တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏုန္း ကန္ႀကီး ၿပိဳက်သြားခဲ့တယ္။
အဲဒီကန္က ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ေရွ႕က ေခ်ာင္းထဲကေန တစ္ဆင့္ ႐ြာကိုပတ္ စီးၿပီး ႐ြာေျမာက္ပိုင္းက ဟိႏၨဲေခ်ာင္း ထဲကို စီးဝင္တဲ့ေခ်ာင္းရဲ႕ အထက္ပိုင္းမွာ ရွိတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီႏုန္းကန္ႀကီး ၿပိဳသြားေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ေခ်ာင္းထဲကို ႏုန္းေရေတြ အခ်ိန္တိုအတြင္း အလုံး အရင္းနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ စီးဆင္းတယ္။ ေခ်ာင္းေဘးဝဲယာ တစ္ေလၽွာက္က သစ္ ပင္ႀကီးငယ္ဟူသမၽွကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ တယ္။ အိမ္ ၁၂ေဆာင္ ႏုန္းေရထဲမွာ ေမ်ာပါသြားၿပီး အလုံး ၄၀ ေက်ာ္ ယိုင္လဲ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦး ႏုန္းေရနစ္ ေသဆုံး ခဲ့ရၿပီး သက္ႀကီး ႐ြယ္အို အမ်ားအျပား ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့တယ္။ မိသားစုေပါင္း ၇၂ ခုက လူေပါင္း ၃၀၀ နီးပါးကို ေဘးလြတ္ ရာကို ပို႔ေဆာင္ ကယ္ဆယ္ေပးခဲ့ရတယ္။
(၃)
ဒီအေၾကာင္းေတြကို မီဒီယာေတြက အက်ယ္တဝင့္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္လို႔ ဇာမခ်ဲ႕လိုေတာ့။ ဒီမွာ ဇာခ်ဲ႕ခ်င္တာက ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီရဲ႕ တာဝန္ခံမႈနဲ႔ တာဝန္ယူမႈ။ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြ ထြက္ဆိုခ်က္အရ ႏုန္းကန္စၿပိဳက်တာကို သိတဲ့႐ြာသားေတြက ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီကို စက္႐ုံလည္ပတ္မႈ ရပ္ဆိုင္း ဖို႔၊ အေျခအေနကို အျမန္ဆုံး ထိန္း သိမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ စီမံကိန္းနယ္ေျမ လုံၿခဳံေရး ကင္းစခန္းကေနတဆင့္ ခ်က္ ခ်င္းအေၾကာင္းၾကားခဲ့ေပမယ့္ မန္ေန ဂ်ာက ႏုန္းေရကုန္သြားလၽွင္ စီးဆင္းမႈ အလိုလို ရပ္သြားမည္၊ ဘာမွ အေထြအထူး လုပ္ေနရန္မလိုလို႔ ျပန္ေျဖၾကားခဲ့ပါ တယ္တဲ့။
ဟုတ္တာေပါ့။ သူေျပာတဲ့စကား ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ပါေပ့။ အျမင့္ေပ ၁၀၀ ေလာက္၊ အရွည္ေပ ၁၀၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ ဗ်တ္အက်ယ္က ၁၀ ဘီးကား ၂ စီး လႊဲလို႔ရေလာက္တဲ့ ေတာင္နံရံ တစ္ခုနဲ႔ ကားလမ္းမကို တားၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ ေျမသားတမံႀကီးက အထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ သိုေလွာင္ ထားတဲ့ ႏုန္းေရေတြရဲ႕ သိပ္သည္းမႈ ဒဏ္ကို မခံႏိုင္လို႔ ေပါက္ ထြက္တာကို မန္ေနဂ်ာက ဘာလုပ္ ေပးႏိုင္မွာလဲ။ သူေျပာသလိုပဲ အခ်ိန္ တန္လို႔ ႏုန္းေရေတြ ကုန္သြားရင္ ရပ္ သြားမွာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ႏုန္းေရေတြက ကန္ ေပါက္မႈျဖစ္တဲ့ ၂၃ ရက္ ညကေန ခု ဒီစာေရးေနတဲ့ ၂၉ ရက္ ညအထိ လုံး၀ မရပ္ေသး။ စေပါက္တဲ့ညက ကန္မ်က္ ႏွာျပင္ အေပၚမွာရွိေနတဲ့ ႏုန္းေရေတြ တရေဟာ စီးဆင္းသြားလို႔ အေပၚမွာ ေဖာ္ျပခဲ့သလို ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ ရတယ္။ အခုက ကန္ထဲမွာ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ စုေဆာင္းထားတဲ့ ႏုန္းအနည္ အႏွစ္ေတြက ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္လုံးလုံးနဲ႔ အခုထိ သည္းလွတဲ့ မိုးေရနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ေရွ႕ ေခ်ာင္းကေလးကေန တစ္ဆင့္ ဟိႏၨဲေခ်ာင္းမႀကီးထဲကို တေပ်ာ္ တပါး စီးဆင္းေနၾကေလရဲ႕။ ဒါကို ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီက တာဝန္ရွိသူ ေတြလဲ သိပ္ေပ်ာ္ေနၾကမယ္ ထင္တယ္။ အေၾကာင္းက သူတို႔ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ လႊတ္မခ်ရဲဘဲ (အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား ညဘက္ေတြမွာ ခိုးလႊတ္တာရယ္၊ လူသိ ရွင္ၾကား ၂ ခါ ၃ ခါေလာက္ ေပါက္က် ခဲ့တာရယ္မပါ) လိပ္ခဲ တည္းလည္း သိမ္းထားရတဲ့ ဒီႏုန္းေရေတြကို အတား အဆီးမဲ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႊတ္ခ်ခြင့္ ရသလိုျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
(၄)
တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈကို ဇာခ်ဲ႕ မယ္ဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ တာဝန္ယူမႈကိုလဲ မျဖစ္မေန ထည့္ေျပာ ရဦးမယ္ဗ်။ ဒီကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႕ကို သိပ္ခ်ီးက်ဴးသဗ်ာ။ ေက်းဇူးလဲ သိပ္တင္တာပဲ။ ေက်းဇူး တင္ဆို ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္နဲ႔ တိုင္း အဆင့္ တာဝန္ရွိသူေတြက အခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ တစ္ေန႔မနက္မွာပဲ ဒုကၡေရာက္တဲ့ သူေတြကို ကူညီ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ စတင္တယ္ေလဗ်ာ။ တိုင္းေဒသႀကီး ရဲမႉးႀကီးဆို အဲဒီညမွာ ညႀကီးမင္းႀကီး ေရာက္လာၿပီး ႐ြာလူထု ကိုယ္စားလွယ္ ေတြနဲ႔ ကံေပါက္နယ္ေျမ ရဲတပ္ဖြဲ႕ စခန္းမွာ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးၿပီး ဒီကိစၥကို ဘယ္လို ဘယ္ပုံ ေျဖရွင္း ေဆာင္႐ြက္ သြားမယ္ဆိုတာကို ႏႈတ္ကတိေတြ ေပးထားခဲ့တာကိုးဗ်။ ဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ထပ္ေဆြးေႏြးပါမယ္။
ဒီေနရာမွာ ဥာဏ္တိမ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္တာက ဒယ္(လ္)ကိုလို အက်ိဳးအျမတ္ ေမၽွာ္ကိုးၿပီး စီးပြား ေရးလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေဒသ ခံေတြ ထိခိုက္ဆုံး႐ႈံးရတာကို အစိုးရက သာမန္ ေရႀကီးလို႔ ေရေဘးသင့္ ျပည္သူ ေတြကို ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္တဲ့ပုံစံဖမ္း ေနတာကိုပဲဗ်။ တစ္ျခား ေဒသေတြမွာ ေရႀကီးတာေတာင္ ရန္ပုံေငြကို နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ရွာၿပီး လႉတတ္ ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကံေပါက္ ႐ြာသူ႐ြာသားနဲ႔ တစ္ျခား ႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္က ျပည္သူေတြရဲ႕ ဒုကၡေရာက္တဲ့သူေတြကို ကူညီၾက ႐ိုင္းပင္းၾကတာကေတာ့ သာဓု ေခၚစရာ မုဒိတာ ပြားစရာပါပဲ။
ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးႀကီးဆိုရင္ ကံေပါက္ေဒသမွာ အေျခစိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ေငြ႕ ပိုက္လိုင္းကုမၸဏီေတြက ဃသသစနမေအန Sသခငal Rႏ်စသၫ်ငဘငူငအပ – ဃၽႊ လို႔ ေခၚတဲ့ လူမႈစီးပြား ဖြံ႕ၿဖိဳး ေရးဌာန တာဝန္ရွိတဲ့သူေတြကို အစည္း အေဝးေခၚၿပီး သတၱဳတြင္းက နေမာ္နမဲ့ လုပ္ထားတဲ့ ႏုန္းကန္ၿပိဳလို႔ ဒုကၡေရာက္ ရတဲ့သူေတြကို လႉဒါန္းေပးဖို႔ ၾကားကေန အလႉခံေပးခဲ့ေသးတယ္လို႔ သိရတယ္။
(၅)
ေနာက္တစ္ခု ေဆြးေႏြးခ်င္တာက တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ေသာ လူေတြနဲ႔ တာဝန္ ရွိသူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈကို နားလည္ပုံပါ။ အလႉ ပစၥည္းေတြကို လက္ခံတဲ့ဌာနက တာဝန္ရွိတဲ့ သူႏွစ္ ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားကေတာ့ ဩခ် ယူရေလာက္တယ္ဗ်ာ။ ဘာတဲ့ ဒယ္(လ္)ကိုကလည္း ဒုကၡေရာက္တဲ့ သူေတြ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေနရာမွာ သုံးဖို႔ က်ပ္သိန္း ၂၀ လာလႉသြား တယ္ဗ်တဲ့။ ေကာင္းပါ့ဗ်ာ။ သာဓုပါဗ်ာ။ ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီႀကီး စီးပြားေရးေတြ ဒီ့ထက္ဒီ ဆထက္တပိုး တိုးတက္ပါေစ။ ႀကီးပြား ပါေစေတာ့လို႔ ဆုပဲ ထေပးရေတာ့ မတတ္။ တတ္လဲ တတ္ႏိုင္ၾကပါေပ့။ ဒီလိုေျပာလို႔ သူတစ္ပါးေပးတာ ျပဳ တာကို မုဒိတာမပြားတာ မဟုတ္။ တာဝန္ယူမႈကို ကိုယ့္လူေတြ နားလည္ပုံ လက္ခံပုံကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတာပါ။ ထားေတာ့။ ဒါက သာမန္ျပည္သူေတြမို႔ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မစဥ္းစားတတ္ဘူးလို႔ပဲ ေျဖေတြးေလး ေတြးႏိုင္ေသးတယ္။ တကယ္ ေျဖမဆည္ႏိုင္ျဖစ္ရတာက ” ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီကလည္း ဒုကၡ ေရာက္တဲ့သူ ေတြကို လႉတယ္ေလကြာ”လို႔ ေျပာလာတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရ ဌာန တစ္ခုက ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္း အရာရွိ ဆိုသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္ စကား ပါပဲ။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ” . . ေအာ္ . . . ဟုတ္ကဲ့.. ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္” လို႔ပဲ ေျပာလိုက္ ရေတာ့ေလ မလား။
ဒယ္(လ္)ကိုက လႉတယ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို လုံး၀ မေျပာနဲ႔ဗ်ာ။ ဒါကို လုံး၀ လက္မခံဘူး၊ သူတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ၊ ဒီကိစၥေတြ အားလုံးရဲ႕ တရားခံက သူတို႔၊ ဒါကို သူတို႔ တာ ဝန္ယူ ေျဖရွင္းရမယ္ဗ်၊ ျပင္ပ အလႉရွင္ေတြက ခုေလာက္ ကူညီေန တာေတာင္ ဒါသိပ္ ရွက္ဖို႔ ေကာင္းေနၿပီ၊ တာဝန္ယူမႈရွိတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ဆိုတာ ဒီလို မဟုတ္ဘူးဗ်။ စိတ္ မဆိုး ေပမယ့္ ေဒါသအနည္းငယ္ ပါသလို ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အသံကိုလဲ နားေထာင္၊ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကိုလဲ အနည္းငယ္ ေတြေတြ ေလးၾကည့္ၿပီး အဆိုပါအရာရွိ နဲနဲေတာ့ ေၾကာင္သြား ပုံရတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီက တာဝန္ရွိသူေတြသာ အရင္ကတည္းက ျပည္သူ႕မ်က္ႏွာ တကယ္ၾကည့္ခဲ့ရင္ ဒီျပႆနာေတြ ဘာမွျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ “ဒီမွာရဲမႉးႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္ ျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာမယ္၊ ဒီကုမၸဏီက လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႐ြာသားေတြ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သတၱဳတြင္း ဝန္ႀကီးလဲ အတူတူပဲ၊ ဒီႏုန္းကန္ႀကီးက ခိုင္ခံ့မႈ မရွိဘူး၊ ၿပိဳက်လာႏိုင္တယ္၊ လူေတြ ဒုကၡေရာက္မယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာထားၿပီးသား၊ ဒါကို သူတို႔က မၿပိဳ က်ဘူး၊ တာဝန္ယူတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာတယ္။ အခု ၿပိဳၿပီ၊ ဒါကို တာဝန္ယူဖို႔ ရဲမႉးႀကီးတို႔ ေဆာင္႐ြက္ ေပးပါ”လို႔ ကံေပါက္႐ြာရဲ႕ ရပ္မိရပ္ဖတစ္ဦးက အခင္းျဖစ္တဲ့ညက ညတြင္းခ်င္း ေရာက္လာ တဲ့ တိုင္းေဒသႀကီး ရဲတပ္ဖြဲ႕မႉးကို ရင္ဖြင့္ခဲ့တယ္။
အဲဒီညက လူထု ကိုယ္စားလွယ္ ေတြနဲ႔ ရဲမႉးေတြ႕ဆုံၿပီး ႐ြာဘက္က (၁) ဒယ္(လ္)ကို သတၱဳတြင္း မန္ေနဂ်ာ ၂ ဦးကို ဖမ္းဆီး ထိမ္းသိမ္းထားရန္၊ (၂) စက္႐ုံလည္ပတ္မႈကို ႏုံးကန္ ၿပိဳက်မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည့္ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြကို ေက်လည္စြာေျဖရွင္း မၿပီးမခ်င္း ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ ရပ္ဆိုင္းထားရန္၊ (၃) ႏုန္းကန္ ၿပိဳက်မႈေၾကာင့္ ထိခိုက္နစ္နာရမႈမ်ား အားလုံးကို တရားဥပေဒအရ အေရးယူၿပီး ဒယ္(လ္)ကို ကုမၸဏီမွ တာဝန္ ယူေျဖရွင္းေပးရန္နဲ႔ (၄) တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ကံေပါက္ေက်း႐ြာ လူထုေတြ႕ဆုံက ဒယ္(လ္)ကို သတၱဳတြင္း စီမံကိန္းကို ရာသက္ပန္ရပ္ဆိုင္းေရး ေတာင္းဆိုသြားရန္ စတဲ့အခ်က္ေတြကို ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ရဲမႉးက အဲဒါေတြကို သူေဆာင္႐ြက္ ႏိုင္သမၽွ ေဆာင္႐ြက္ၿပီး သူမလုပ္ႏိုင္တာရွိရင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ၫွိႏႈိင္းေဆာင္႐ြက္သြားမယ္လို႔ ကတိ ေပးေျပာ ၾကားသြားခဲ့တယ္။
ဒါေတြအျပင္ သူက ကေလးေသဆုံးရမႈကို ရဲဘက္က ေသမႈေသခင္း ဖြင့္ၿပီး စုံစမ္းစစ္ေဆးသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရားစြဲဆိုမႈကို ရဲဘက္မွ တာဝန္ယူ ေဆာင္႐ြက္သြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆီတင္ျပၿပီး ဆက္လုပ္ေဆာင္႐ြက္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း ကတိေပး ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ရဲမႉးႀကီးကတိ တည္မတည္ကေတာ့ မၾကာခင္သိရမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ႏုန္းကန္ၿပိဳမႈေၾကာင့္ အိမ္အလုံး လိုက္ၿပိဳသြားသူေတြကို ႐ြာအျပင္ဘက္က သတၱဳတြင္း ပိုင္ေျမေတြမွာ အကြက္ခ်ၿပီး ေနာက္ ၂ ပတ္အတြင္း အိမ္ျပန္ ေဆာက္ေပးမယ္လို႔ သိရတယ္။ ကုန္က်စရိတ္ကို ဒယ္(လ္)ကိုက က်ခံမယ္။ ဒါကေတာ့ မဆိုး။ ဆိုးတာက စက္႐ုံကို ရပ္ဖို႔ ေျပာတာကို အစိုးရ တာဝန္ရွိသူေတြက သိပ္သေဘာ က် ခ်င္ပုံမရ။ တိုင္းျပည္ ဘ႑ာေငြရွာ ေပးေနၿပီး ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ အေရးပါတယ္ပဲ တြင္တြင္ေျပာေနတယ္။
ကုမၸဏီဘက္ကလဲ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းၿပီးရင္ ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္း ေတြ ျမန္ျမန္ ျပန္စခ်င္တဲ့သေဘာ။ ကံေပါက္နယ္ေျမ ရဲစခန္းမွာ ထိန္းသိမ္း ထားတဲ့ ကုမၸဏီ မန္ေနဂ်ာ ၂ ေယာက္ ကလဲ ေအးေအး လူလူ စက္႐ုံကို သြားၿပီး အလုပ္ျပန္ လုပ္ေန ၾကေလရဲ႕။ တိုင္း ရဲမႉး ေျပာသြားတဲ့ စုံစမ္းစစ္ေဆးၿပီး တရား စြဲမယ့္ ကိစၥကလဲ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ၿပီး ဘယ္ေပါက္ေနလဲ ႐ြာသားေတြမသိ။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လာမယ္လဲ ေလသံမၽွ မၾကားရ။
(၆)
လူထုကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ရဲမႉးနဲ႔ ၫႈိႏႈိင္းခဲ့တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ ၉ ဦး ဦးစီးၿပီးဖြဲ႕ထားတဲ့ ဒယ္(လ္)ကို အႀကီးစား သတၱဳတူးေဖာ္ေရး စီမံကိန္း ရာသက္ပန္ ရပ္ဆိုင္းရန္ ေတာင္းဆိုေရး ကံေပါက္႐ြာလုံး ဆိုင္ရာေကာ္မတီ ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ႐ြာသားေတြဆီ မလာႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔႐ြာသားေတြ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆီ သြားၾက႐ုံေပါ့။
ဒီအဖြဲ႕က ဒယ္(လ္)ကို သတၱဳတြင္း ရာ သက္ပန္ ရပ္ဆိုင္း သြားေအာင္ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္မယ္။ လုံး၀မ ရပ္ႏိုင္ရင္ ႐ြာသားေတြ လက္ခံတဲ့ အဆင့္ထိ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံၫြန္း မီတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု အျဖစ္ အသစ္ကေန ျပန္စေအာင္ ဖိအားေပး ေဆာင္႐ြက္သြားမယ္လို႔ သိရတယ္။
(၇)
ျမန္မာျပည္ဟာ ေျပာင္းလဲေနပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီလို႔ တစီစီေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ အစိုးရက ဦးေဆာင္ လုပ္မယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးလဲ နီးလာၿပီ။ လက္ရွိ အာဏာရပါတီႀကီးကလဲ “ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေနပါသည္”လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး မဲဆြယ္ေနပါတယ္။ တကယ္ပဲ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတဲ့ အစိုးရ တစ္ရပ္ ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြ မလိုလားတဲ့၊ ျပည္သူကို အက်ိဳးမျပဳတဲ့၊ လက္တစ္ ဆုပ္စာ စီးပြားေရးသမားေတြပဲ ခ်မ္းသာၿပီး ေနာင္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္အတြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြသာ ခ်န္ထားခဲ့မယ့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ိဳးေတြကို ျပည္သူနဲ႔ လက္တြဲၿပီး စီစစ္သြားဖို႔လဲ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ ဆိုတာပါပဲ။
တာဝန္ယူမႈရွိတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ အစိုးရကို အခြန္ေပးေနႏိုင္ရင္ရၿပီဆိုၿပီး သေဘာထားတဲ့၊ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ျပည္သူ႕ မ်က္ႏွာ မၾကည့္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ စီးပြားေရး သမားေတြကို ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာက၊ နားလည္ထားၾက ေစခ်င္တာကေတာ့ တကယ္တာဝန္ယူမႈရွိတဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုဆိုတာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရက ေပးတဲ့လုပ္ငန္း လိုင္စင္ရယုံနဲ႔ ဒီေခတ္မွာ အလုပ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ျပည္သူက ေက်ေက် နပ္နပ္ႀကီးေပးတဲ့ လိုင္စင္၊ ေဒသခံလူထုကေပးတဲ့လိုင္စင္ Social license to Operate – SLO ဆိုတာကို ရေအာင္လုပ္ၾကပါဆိုတာပါပဲ။
