” ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံက ကဗ်ာ ဆရာေမာင္ယုပိုင္ပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို သိၾကပါသလား”
ခန္းမထဲရွိ ပရိသတ္ ၄-၅ ဦးက ျမန္မာႏိုင္ငံကို သူတို႔သိရွိေၾကာင္း လက္ၫႈိး ေထာင္ျပၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားစုက သိရွိပုံမရ။
” ကဲ…ေကာင္းၿပီ။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ား တို႔ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္(ေဒၚ)ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေရာ သိၾကပါ သ လား”
ထိုအခါ ခန္းမထဲရွိ ပရိသတ္အား လုံး အခ်င္းခ်င္း တိုင္ပင္ထားၾကသလို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း လက္ၫႈိးေထာင္ လိုက္ၾကေလသည္။
” ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ား တို႔ အားလုံးသိၾကတဲ့ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္ (ေဒၚ)ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ တိုင္းျပည္ကလာတဲ့ ကဗ်ာဆရာ တစ္ဦး ပါ”
ျမန္မာ ကဗ်ာဆရာေလး၏ စကား အဆုံးမွာ ရွည္လ်ားလွေသာ လက္ခုပ္ သံမ်ား ခန္းမထဲ ေဝါခနဲ ၿပိဳဆင္းလာ ေလသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လခန္႔က ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ၿမိတ္ၿမိဳ႕မွ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ ယုပိုင္အား အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ အိုင္အိုးဝါး ျပည္နယ္၊ အိုင္အိုးဝါး တကၠသိုလ္မွ ကမကထ ျပဳလုပ္ေသာIWP (Inter-national Writing Program) က ဖိတ္ ၾကားခဲ့ေလသည္။ အဆိုပါ အိုင္အိုးဝါးၿမိဳ႕ ေလးမွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အလယ္ပိုင္း၊ ေျမာက္ ဘက္ယြန္းယြန္းတြင္ တည္ရွိပါသည္။ အေနာက္အလယ္ပိုင္း ဟုလည္း ေခၚဆိုၾကေလသည္။ ၿမိဳ႕ ဧရိယာမွာ ၂၄ စတုရန္းမီတာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္သာရွိၿပီး လူဦးေရေျခာက္ ေသာင္းေက်ာ္ ေနထိုင္ၾကေလသည္။ တကယ္ေတာ့ အိုင္အိုးဝါးမွာ တကၠသိုလ္ အေျချပဳၿမိဳ႕ ေလးတစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီးၿမိဳ႕ေပၚရွိ လူတိုင္း ေလာက္နီးနီးမွာ အိုင္အိုးဝါး တကၠသိုလ္ ႏွင့္ တစ္နည္းတစ္ဖုံ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနၾကသည္။ ေနခ်င္စဖြယ္ ပညာရပ္ဝန္းေလး တစ္ခုဆိုပါစို႔။
ယခုလို ကမၻာအရပ္ရပ္မွ စာေရး ဆရာမ်ားအား ဖိတ္ေခၚေသာ IWP အစီအစဥ္ကို က်င္းပခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ခန္႔ၾကာျမင့္ ခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး အိုင္အိုးဝါး တကၠသိုလ္မွ ကဗ်ာေဗဒ ပို႔ခ်သူ ေပါလ္အိန္ဂ်ယ္ လက္ထက္တြင္ တစ္ ကမၻာလုံးက သိရွိခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုႏွစ္ ေပါင္း ၅၀အတြင္း ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၂၀ ေက်ာ္မွ စာေရးဆရာ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ကို ေတြ႕ဆုံ ဖိတ္ၾကားႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ၃ လ တာခန္႔ ၾကာျမင့္ေသာ ထိုအစီအစဥ္၌ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ စာေရးဆရာမ်ားကို အိုင္အိုးဝါးၿမိဳ႕ေလးတြင္ စုစည္းေပးၿပီး မတူကြဲျပား ျခားနားေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ေပါင္းစုံကို အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ရရွိေစရန္ ထုံကူးေပးေသာ ဒီဘိတ္မ်ား၊ ဖိုရမ္မ်ား၊ ဝပ္ေရွာ့(ပ)မ်ား ျပဳလုပ္ ေပးေလသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သုံးလ တာ ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံတကာမွ စာ ေရးဆရာမ်ား ေအးေအးလူလူ ေတြးခ်င္ ရာေတြး၊ ေရးခ်င္ရာေရး ႏိုင္ေအာင္ သုခရိပ္ၿမဳံေလးတစ္ခု ဖန္တီးေပးျခင္း ဆိုပါစို႔။
အဆိုပါ IWဏ၏ ကနဦး အစီအစဥ္ မ်ားထဲ၌ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွ စာေရး ဆရာမ်ားႏွင့္ အိုင္အိုးဝါး ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား မ်ား ေတြ႕ဆုံ မိတ္ဆက္ပြဲ တစ္ခုလည္း ပါရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ယုပိုင္က သူ႕ဇာတိႏိုင္ငံကို ႏိုဘယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္ႏွင့္ တြဲဖက္ၿပီး အထက္ပါအတိုင္း မိတ္ဆက္ေပး ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
တကယ္တမ္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို အာရွ တိုက္ရွိ ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕မွလြဲ၍ အေနာက္ အုပ္စုဝင္ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားက မသိၾကေပ။ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဂ်ာမနီ လို စက္မႈမထြန္းကား။ ဘရာဇီးလို ေဘာလုံးကစားနည္း၌ မကၽြမ္းက်င္။ တ႐ုတ္လို အာရွက်ားတစ္ေကာင္မဟုတ္။ ေျမာက္ကိုးရီးယားလို ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မပိုင္ဆိုင္။ စကၤာပူလို လူသား အရင္းအျမစ္ မေပါမ်ား။ အိႏၵိယလို ကမၻာသိ အိုင္တီပညာရွင္မ်ားလည္း ေမြးထုတ္မေပးႏိုင္ေပ။ ထိုအျပင္ စစ္အာ ဏာရွင္ အဆက္ဆက္၏ တံခါးပိတ္ စီးပြားေရးစနစ္ ေအာက္တြင္ ရာစုႏွစ္ဝက္ မၽွ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျမန္မာဟူ ေသာ ႏိုင္ငံငယ္ေလးကို အေနာက္တိုင္းမွ မသိတာ သိပ္မထူးဆန္းပါ။
သို႔ေသာ္ ၁၉၈၈ လူထုအုံႂကြမႈႀကီးကို စစ္တပ္မွ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ ေခ်မႈန္းၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီး တခ်ိဳ႕က စတင္ သတိျပဳ မိလာသည္။ ဆက္လက္ၿပီး ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ တြင္ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရေသာ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆု ရရွိ ေသာအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကမၻာက ယခင္ကထက္ ပိုမို သိရွိလာခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုရွင္ႏွင့္ တြဲဖက္သိရွိျခင္းျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ခုတည္း ခြဲျခား ေျပာဆို ပါက အမ်ားစုမွာ နေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္ ေနၾကဆဲပင္။
အလားတူပင္ အာရွႏိုင္ငံမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိရွိပုံကလည္း အေနာက္ ႏွင့္မတူ တစ္မူထူးျခားေလသည္။ သူတို႔ က ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတ အေျမာက္အျမား ပိုင္ဆိုင္ လ်က္ သယံဇာတ က်ိန္စာသင့္ေနေသာ ႏိုင္ငံ၊ ေဒသတြင္း ေအာက္ေျခလုပ္သားႏွင့္ အိမ္ေဖာ္ အထြက္မ်ားဆုံး ႏိုင္ငံ၊ ကမၻာ့ အရွည္ၾကာဆုံး ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳထားရေသာ ႏိုင္ငံ၊ ကမၻာ့ အဆင္းရဲဆုံးႏိုင္ငံ၊ သတင္းစာ လြတ္လပ္ ခြင့္ႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ ခံရဆုံးႏိုင္ငံ၊ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကာလ အရွည္ၾကာဆုံးႏိုင္ငံ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ အျမင့္မားဆုံးႏိုင္ငံ၊ ႀကိဳးနီစနစ္ႏွင့္ ေဒါင္ လိုက္ဆက္ဆံေရး အထြန္းကားဆုံး ႏိုင္ငံ….. စသည္ျဖင့္ ပကတိ အျမင္မ်ား ျဖင့္ ႐ႈျမင္သုံးသပ္ၾကေလသည္။
အကယ္၍ ကဗ်ာဆရာေမာင္ယု ပိုင္အေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မသိေသာ အိုင္အိုးဝါး ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားကို သူ သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုရွင္ (ေဒၚ) ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ တိုင္းျပည္မွ လာသူဟု မေျပာဘဲႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ႏိုင္ငံမွ လာသူဟု မိတ္ဆက္ ေပးပါက မည္သူ သိရွိၾကမည္နည္း။ တိုင္းတစ္ပါးေရာက္ ျမန္မာမ်ားကေရာ သူတို႔ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္အမည္ကို ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ထုတ္ ေဖာ္ ေျပာဆိုၾကပါသနည္း။
အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
ယခုလို အိုင္အိုးဝါးေရာက္ ျမန္မာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦး၏ အေတြ႕အႀကဳံကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ငယ္စဥ္က အျဖစ္ အပ်က္ေလး တစ္ခုကို အလိုလို သတိရ မိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က အေဖ့မွာ ဦးစံျမ(နာမည္လႊဲထားပါသည္) ဟူေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က ဦးစံျမ ကြယ္ရာ တြင္ သူ႕ကို ဦးသြားက်ိဳး ဟူ၍သာ ေခၚေဝၚေလ့ ရွိပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဦးစံျမ၏ ေရွ႕သြားႏွစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးေန ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အေမ့အဆို အရ ဦးစံျမမွာ တစ္ခ်ိန္က ဓားျပတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ရဲက ဖမ္းဆီးၿပီး ေသနတ္ဒင္ျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သြားက်ိဳး ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထိုသို႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခံရၿပီး ေနာက္ ပိုင္း ဦးစံျမမွာ ဓားျပဘ၀မွ အၿပီးအပိုင္ အၿငိမ္းစား ယူလိုက္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ ဓားျပဘ၀ျဖင့္ အသက္ ေမြးခဲ့ေသာ ဦးစံျမမွာ ကၽြတ္တမ္း တရား ရၿပီး လူေကာင္းဘ၀ျဖင့္ ေနထိုင္ေသာ္လည္း သမၼာအာဇီ၀က်က် မလုပ္ကိုင္ မစား ေသာက္ တတ္ေသာေၾကာင့္ ေန႔ရွိသေ႐ြ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံမွ ပိုက္ဆံလွည့္ပတ္ ေခ်းငွားျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြးရေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ဦးစံျမကို အႏြံအတာ အခံရဆုံးမွာ ငယ္စဥ္ကသူႏွင့္ တစ္႐ြာ တည္းသား ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးစံျမသည္ ေန႔ေန႔ ညည အေဖ့ေရဒီယိုျပင္ ဆိုင္ေလး၌ တစ္ေနကုန္ လာထိုင္ေနေလ့ရွိၿပီး ညေန ေရာက္တိုင္း အေဖ့ထံမွ ပိုက္ဆံေခ်း ေလ့ရွိပါသည္။ တစ္ခါတရံ ေက်ာင္းပိတ္ ရက္မ်ား၌ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ ခန္႔ႀကီးေသာ သူ႕သားကိုပါ ဦးစံျမက ေခၚလာေလ့ ရွိပါသည္။ သူ႕သားနာမည္ က ေအာင္ေအာင္ ဆိုပါစို႔။ ယခုလို ဖခင္ခ်င္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သလို ကစား ေဖာ္ မက္ေမာေသာ ကေလးအ႐ြယ္မို႔ မ်ား မၾကာမီ ေအာင္ေအာင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ေပါင္းေတြလို ခင္မင္ခဲ့ ၾကေလသည္။
ဤေနရာတြင္ ၾကားျဖတ္ၿပီး ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဓေလ့ စ႐ိုက္ တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ လူႀကီးသူမမ်ားမွာ မိမိ သားသမီး၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို သားက ဘယ္မွာေန သလဲ၊ဘယ္သူ႕သားသမီးလဲ စသည္ျဖင့္ ေမးျမန္းတတ္ေလသည္။
သူတစ္ပါးအတြင္းေရးကို စပ္စုျခင္းထက္ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈ သေဘာကို ေဆာင္ေသာ အစဥ္အလာ ပဋိသႏၶာရ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ယခုလို အေမးျမန္းခံရတိုင္း ဘယ္မွာေနသလဲ ဟူေသာ ေမးခြန္းကို ေအာင္ေအာင္ ႏႈတ္ေပါ့ပါးစြာ ျပန္လည္ ေျဖဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ” ဘယ္သူ႕ သားသမီးလဲ” ဟူေသာ ေမးခြန္းကိုမူ အေျဖရ ခက္ေန တတ္ပါသည္။ အကယ္၍ ယဥ္ေက်းမႈအရ မျဖစ္မေန ျပန္လည္ေျဖၾကားရတိုင္း ဖခင္အမည္ကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေရွာင္ကြင္းကာ မိခင္အမည္ကိုသာ ေျဖၾကားေလ့ရွိပါသည္။ ဘ၀ေပး အေတြ႕အႀကဳံ အရ သူ႕ဖခင္အမည္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမိတိုင္း သူ႕အေပၚ သူငယ္ခ်င္း မိဘမ်ား၏ ဆက္ဆံ ေရးက တစ္မ်ိဳး တမည္ ေျပာင္းလဲသြားတတ္တာ ႀကဳံဖူး ေပါင္းမ်ားၿပီ မဟုတ္လား။ ထိုေၾကာင့္ ေအာင္ေအာင္အတြက္ သူ႕ဖခင္မွာ အနေႏၲာ အနႏၲဂိုဏ္းဝင္တစ္ဦး ျဖစ္ေပမယ့္ လူပုံအလယ္ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစရာ စံျပဖခင္တစ္ဦးကား ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။
အလားတူပင္ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖင့္ တက္လာမည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အတြက္သာမက ျပည္တြင္းရွိ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ပါ မိမိႏိုင္ငံ သမၼတသည္ မည္သူမည္ဝါပါဟု ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုဝံ့ေသာ၊ ကမၻာက အသိမွတ္ျပဳေလးစားေသာ လူ႐ိုေသ ရွင္႐ိုေသ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး ျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။
မိမိသားသမီး အရင္းအခ်ာ ကိုယ္တိုင္က အမည္ထုတ္ ေဖာ္ ေျပာဆိုရ ဝန္ေလးေသာ ဦးစံျမလို ဖခင္တစ္ဦးမျဖစ္ေစခ်င္သလို အာဏာရွိေပမယ့္ ဩဇာမရွိေသာ၊ ျပည္သူလူထုက မၾကည္ၫို မေလး စားေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး မျဖစ္ ေစခ်င္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။
