ေတာတြင္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး၏ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ

0
964

” ၃ လ နဲ႔ အျပတ္ ဆိုၿပီး ေတာ ခိုလာတာ ႏွစ္ ၃၀ ျပည့္ေတာ့မယ္၊ ခုထိ အိမ္ျပန္ရက္ မေသခ်ာေသးဘူး..”
စကားသံက တိုးသက္သက္ ကြဲ အက္အက္..။ အသံပိုင္ရွင္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF ) ဒုတိယ ဥကၠ႒..။

သူက ရဲေဘာ္ မ်ိဳးဝင္း..။ ေလာ ေလာဆယ္တြင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕ အစည္း မ်ား၏ အဆင့္ျမင့္ ၫွိႏႈိင္းေရး ကိုယ္စား လွယ္အဖြဲ႕ (Senior Delegation ) ၁၅ဦး ေကာ္မတီအဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး ေဆြး ေႏြးပြဲမ်ား တက္ေရာက္ေနသူ..။
၁၉၆၅ ခု ေအာက္တိုဘာ ၂၈ ရက္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕ ဝဲကၽြန္းရပ္တြင္ ေမြးၿပီး ေတာမခိုခင္အထိ ထားဝယ္တြင္ ေနခဲ့ သည့္ သူ႕ကို မည္သည့္ ထားဝယ္သားမွ ” ရဲေဘာ္မ်ိဳးဝင္း” ဟု မေခၚၾက။ ရင္းႏွီး သူတိုင္းကို မ်ိဳးဝင္းဟု ေခၚၾကကာ ေပ်ာ့ ေပ်ာင္း ညင္သာလွေသာ သူပုန္ေလး တစ္ဦးအျဖစ္ မွတ္ယူၾက၏။
သူ႕ပင္ကိုယ္ဟန္ပန္က ေအးတုံ႔ တုံ႔ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ခိုင္က်ည္ ေသာ စိတ္သဏၭာန္က သူ႕မ်က္ႏွာတြင္ ေနရာ ယူထား၏။
ကေလးဘ၀မွ ဆယ္တန္းေအာင္ သည္အထိ သူ၏ လူငယ္ဘ၀က သာမန္။

၁၉၈၂ တြင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး၏ တစ္ ေက်ာင္းတည္းေသာ ရန္ကုန္စက္မႈ တကၠ သိုလ္သို႔ သူေရာက္လာ ေသာအခါ..၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအဝွမ္းမွ ေက်ာင္းသားေပါင္း စုံႏွင့္ ဆုံမိေသာ အခါ..၊ အာဏာရွင္ႀကီး၏ စက္ဆုတ္ဖြယ္ ျခယ္လွယ္မႈမ်ားကို တစ္စ တစ္စ သိရွိလာေသာအခါ..၊ သူ၏ သာမန္လူငယ္ဘ၀အား ေခတ္စနစ္ လႈိင္းတံပိုးမ်ား အဖ်ားခတ္လာေလ ေတာ့ သည္။
dark_university_pages
စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္း သားေလးသည္ တတိယႏွစ္မွစ၍ စက္႐ုံ မ်ားတြင္ ၂ လ တိုင္တိုင္ Fငႏိူ ဆင္း (လက္ေတြ႕ ကြင္းဆင္းေလ့လာ)ရေသာ အခါ စက္႐ုံ အလုပ္႐ုံ မွန္သမၽွ စစ္တပ္မွ ထိန္း ခ်ဳပ္ထားသည္ကို ပိုေတြ႕ပိုသိ လာ၏။

” စစ္ဗိုလ္ေတြက ဘာမွ နားမလည္ ဘဲ ကြပ္ကဲ ေနၾကတာေတြ႕ေတာ့ ပညာ ရွင္ေတြအတြက္ အေတာ့္ကို ခံျပင္းစရာ ေလ..”

ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ၏ ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီႏွင့္ စီးပြားေရးစနစ္ မက်မႈမ်ားကို စတင္ပိုင္းျခား သုံးသပ္ တတ္လာသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားဖြား ျမင္ရာ ယင္းစက္မႈေက်ာင္းေတာ္ ႀကီးတြင္ သူႏွင့္ ခံစားခ်က္တူ၊ ဆႏၵတူ ေက်ာင္းသားမ်ား အျပည့္..။

သူ႕လိုပင္ ႏိုင္ငံအဝွမ္း စက္႐ုံ အသီးသီးမွ နာက်င္ခံခက္မႈေပါင္း မ်ား စြာျဖင့္ ျပန္လာၾကကုန္ေသာ စက္မႈ ေက်ာင္းသားေလးမ်ား ျပန္စုမိခ်ိန္တိုင္း ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံး ႏိုင္ငံႀကီးအေၾကာင္း တိတ္တဆိတ္ ႏွီးေႏွာၾကရာမွ ေပါက္ ေပါက္ကြဲကြဲ အေျဖတစ္ခု ထုတ္ႏိုင္ ခဲ့ၾက၏။
” ငါတို႔..၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္ဖို႔ လိုၿပီ..” သူ၏ တကၠသိုလ္ ပဥၥမႏွစ္ ၁၉၈၆-၈၇ တြင္ ေငြစကၠဴအေရးအခင္း ေပၚ ေပါက္လာေသာအခါ..၊ ေငြျပန္ေလ်ာ္ ေပးေရး ေတာင္းဆိုရန္ ေက်ာင္းျပင္သို႔ ညတြင္းခ်င္း ခ်ီတက္ၾကရာမွ သူ၏ ေတာ္ လွန္ျခင္း ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ စတင္ပါ ေတာ့သည္။

ယင္းအတြက္ သူရလိုက္ေသာ ပထမဆုံး ရလဒ္ကား ေက်ာင္းအတြင္းမွ အတင္း ႏွင္ထုတ္ခံရျခင္း ျဖစ္၏။
စာေမးပြဲေျဖရန္ ေက်ာင္းသို႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္အတြင္း သူႏွင့္ အေဆာင္ ေန ေက်ာင္းသားတစ္သိုက္၏ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ စာေမးပြဲေအာင္ရန္ မဟုတ္ေတာ့။ လူစုၿပီး အေရးအခင္း တစ္ခုဖန္တီးကာ အာဏာရွင္အား ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေရး၊ စနစ္ႀကီး ေျပာင္းလဲႏိုင္ ေရးသာ ျဖစ္ေတာ့၏။
” လူစုမိေအာင္ဆိုၿပီး ညဘက္ ေက်ာင္းထဲကေန သူခိုး.. သူခိုး ေအာ္ၿပီး လည္း ထြက္ေျပးဖူးသဗ်..”
သူတို႔ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ႀကိဳတင္ ဇာတ္တိုက္ လူစုမႈမ်ားကို ဆရာမ်ားက ႀကိဳသိကာ တားႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း..၊ စက္မႈေက်ာင္းသား အေရးအခင္းတြင္ စစ္တပ္၏ ေသနတ္က်ည္ဆံေၾကာင့္ သူတို႔ေက်ာင္းေနဖက္ ကိုဖုန္းေမာ္ မက် ဆုံးရန္ကား မည္သူမၽွ မတားႏိုင္ခဲ့။

ကိုဖုန္းေမာ္အတြက္ အလႉ ေပးေဝ ႏိုင္ေရး ေက်ာင္းေရွ႕ထြက္ကာ ေငြစုပြဲ ေလး လုပ္ေသာအခါ သူက ပိုက္ဆံ ပုံးပိုက္ အလႉခံသမား။ ယင္းပြဲကို လုံထိန္းတပ္ဖြဲ႕ ဝင္စီးေသာအခါ ေက်ာင္း ဝင္းတြင္း ဝင္ေျပးရင္း ပိတ္မိေနရာ ဆရာ မ်ား၏ လၽွိဳ႕ဝွက္ အကူအညီျဖင့္ လြတ္ ေျမာက္လာသူ..။
” လစ္တဲ့ေနရာက ေက်ာင္းဝင္း အုတ္တံတိုင္းကို ေက်ာ္ထြက္ရတာေလ..၊ ၁၅ ေယာက္ေလာက္ လြတ္လာတယ္..၊ က်န္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္း ကို ဝင္စီးဖမ္းလို႔ အကုန္မိသြား တယ္တဲ့..။”

ထားဝယ္တြင္ တိမ္းေရွာင္ ေနဆဲ အခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက သူႏွင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်ာင္းမွ အၿပီးအပိုင္ ထုတ္ပယ္ လိုက္ေၾကာင္း စာေရာက္လာေသာအခါ သူ၏ စက္မႈ ေက်ာင္းသားဘ၀ ဘြဲ႕မရလိုက္ဘဲ အဆုံး သတ္သြားခဲ့ ေလေတာ့သည္။

” ထားဝယ္ကဆို စိုးတင့္ရယ္၊ ကၽြန္ ေတာ္ရယ္၊ ေက်ာ္ထင္ရယ္ ၃ ေယာက္ အထုတ္ခံရတာေလ..၊ အဲဒီ ကတည္းက ေက်ာင္းကို ျပန္မေရာက္ ေတာ့ပါဘူး ဗ်ာ..”

ကမၻာေက်ာ္ ၈၈ အေရးေတာ္ ပုံႀကီးတြင္ ထားဝယ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ လုံၿခဳံေရးအား ကိုမ်ိဳးသိန္း၊ ကိုေက်ာ္ထင္၊ ကိုေက်ာ္ေသာင္းတို႔ႏွင့္ တြဲဖက္ တာဝန္ ယူခဲ့ၿပီး ယင္းအခ်ိန္ ကတည္းက သူတို႔ တေတြတြင္ ခ်မွတ္ၿပီးသား အစီအစဥ္ တစ္ခု အခိုင္အမာ ရွိေနခဲ့ေလ၏။

” မရရင္ ခ်ဖို႔ ျပင္ထားၿပီးသား၊ သူမ်ားေတြလို ေရာေယာင္ၿပီး ထြက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး..”

သူတို႔သည္ အာဏာ မသိမ္းမွီက တည္းက မြန္ျပည္သစ္၊ KNU စသည့္ နီးစပ္ရာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း မ်ားႏွင့္ ႀကိတ္ ဆက္သြယ္ထား ၾက၏။
အေရးေတာ္ပုံ အေျခအေန မဟန္ ဟု ရိပ္စားမိသည္ႏွင့္ ဆႏၵတူ ခံယူခ်က္ တူသူမ်ားအား ထိုအဖြဲ႕အစည္းမ်ားထံ အသုတ္ခြဲပို႔လႊတ္၏။ အာဏာသိမ္း ေၾကာင္း ေၾကညာေသာအခါတြင္ သူ သည္ အျခားရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္အတူ နတ္အိမ္ေထာင္ဘက္ရွိ KNU စခန္း မ်ားဆီသို႔ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာ ခဲ့ေတာ့၏ (လမ္းေၾကာင္း အေသးစိတ္အား ထက္ေအာင္ေက်ာ္၏ သူပုန္ေက်ာင္းသား တစ္ဦး၏ မာရသြန္ခရီး စာအုပ္တြင္ ဖတ္႐ႈပါရန္)။

ေသနတ္ပစ္တတ္တာနဲ႔ ပစၥည္း သယ္ၿပီး ျပန္ခ်ၾကမယ္ေပါ့..၊ အေရး အခင္း ကာလအတြင္း ထားဝယ္ ၿမိဳ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈက ကိုယ္တို႔ လက္ ထဲမွာေလ..။
သူ႕အေတြးက ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း..။ ေသနတ္ပစ္ သင္မည္၊ ၿပီးလၽွင္ လက္ နက္စုၿပီး ထားဝယ္ကို ျပန္သိမ္းမည္၊ ေနာက္တစ္ဆင့္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး ျပန္ စုစည္းကာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္မည္။ ထိုစီမံကိန္းတစ္ခုလုံး အမ်ားဆုံးၾကာလၽွင္ ၃ လ..။

သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕ကား တစ္ ျခားစီ..။ KNU မွ ပို႔ခ်ေသာ စစ္သင္ တန္းမ်ားကိုပင္ လရွည္ႏွစ္ခ်ီ တက္ခဲ့ ရေလ၏။ ထမင္းကို စေကးႏွင့္ စားရ သည့္ ဘ၀က မကၽြတ္ႏိုင္ေတာ့..။ ငွက္ဖ်ားရန္ကို အန္တုရင္း ယုံၾကည္ခ်က္ မခိုင္သူတို႔ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္ ထြက္ခြာသြားခ်ိန္တြင္ သူ၏ လမ္းက ပန္းတိုင္သို႔..။
” အဟီး..၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း သားဆိုေတာ့ သင္တန္းဆင္းတာနဲ႔ တပ္စုမႉး တာဝန္ စယူခဲ့ရတယ္ေလ..။”
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ မင္းသမီး စခန္းတြင္ တပ္ခြဲမႉး၊ စခန္းအုပ္ခ်ဳပ္မႈ တာဝန္ခံ စသည့္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္း ေဆာင္ရင္း..၊ တနသၤာရီ႐ိုးမႏွင့္ ျမစ္ ေခ်ာင္းတစ္ေလၽွာက္ စုန္ဆန္လွည့္ လည္ရင္း..၊ လူေပါင္းစုံ အေတြး အေခၚ အမူအက်င့္ ေပါင္းစုံပါဝင္ေသာ စစ္တပ္တစ္တပ္အား စု႐ုံး အုပ္ခ်ဳပ္ ရသည္မွာ မလြယ္ေၾကာင္း သူသိလာ ၏။

” ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ညီၫြတ္ ေအာင္ အေတာ္ ႀကိဳးစားေနရတာေလ..”
နယ္စပ္တစ္ေလၽွာက္ ျပန္႔ႀကဲေန ေသာ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ားကို စုစည္းရင္းမွ..၊ သူတို႔ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္၏ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ညီလာခံတြင္ မိုးသီးႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္ဖြဲ႕ ကြဲျပန္၏။
သူသည္ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္၏ ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ အေထြေထြ အတြင္း ေရးမႉး ျဖစ္လာကာ လက္နက္ကိုင္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားတြင္လည္း တာဝန္ ေပါင္းစုံ ထမ္း႐ြက္ခဲ့ရေလသည္။ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (DဗB)တြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ေကာင္စီ (ၾဃ႕B)တြင္ တြဲဖက္ အေထြ ေထြအတြင္းေရးမႉး တာဝန္မ်ားကို လည္း ထမ္းခဲ့ဖူးေလၿပီ..။
နယ္စပ္တလႊားႏွင့္ ႐ိုးမေတာင္တန္းမ်ားတြင္ တိုက္ပြဲအႀကီး အငယ္တို႔ကိုလည္း ဆင္ႏႊဲ ကြပ္ကဲဖူးခဲ့ေလၿပီ..။ သူ႕ပန္းတိုင္က ေက်ာက္ေဆာင္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ားၾကား ေရးေရး ရိပ္ရိပ္..။ သို႔ေသာ္ သူ႕ေျခလွမ္းမ်ားက မတြန္႔မဆုတ္..။ သူ ျပန္ျပန္ လြမ္းမိသည္က စက္မႈေက်ာင္းသားဘ၀..။

” သင္ဖူးတဲ့ေက်ာင္းစာေတြက တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ အသုံးဝင္ ေနၿမဲပဲေလ..၊ ခုေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ငါတို႔ေက်ာင္း၊ ငါတို႔ တကၠသိုလ္ေပါ့..”
ကရင္ျပည္နယ္ မဲသေဝါအနီးမွ ေဒါင္းတမန္ဌာနခ်ဳပ္သည္ သူ၏ ကြန္းခိုရာ ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ၂၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ..။
မွားယြင္းေနေသာ စနစ္ႀကီးကို တည့္မတ္လိုခဲ့သူ..၊ ေမွးမွိန္ေနေသာ ပညာရွင္မ်ား၏ အခန္းက႑ကို ျမႇင့္တင္ေပးလိုခဲ့သူ၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေထာင္လိုခဲ့သူ..၊ သူ၏ ေတာတြင္းေတာ္လွန္ေရး အေတြ႕အႀကဳံမ်ားအား တက္ႂကြ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားထံ လက္ဆင့္ကမ္းရန္ အသင့္။
“ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္လို႔မရဘူး၊ ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံ ေရး အေျခအေနအျပင္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕ေတြ လက္ရွိ သြားေနတဲ့ လမ္းကိုလည္း ၾကည့္တတ္ရမယ္..”

အခုကာလအား ႏိုင္ငံေရးပိုၿပီး စစ္ေရးခ်ိဳေနသည့္ အေနအထားဟု သူ သုံးသပ္၏။ သူ၏ဘ၀ေရွ႕ေရးကို သုံးသပ္ရန္ကား သူမအား လပ္ေသး..။ ထို႔အတူ..၊ သူ႕မိသားစု ေရွ႕ခရီးအတြက္လည္း ေရရာေသာ ဘ၀အာမခံခ်က္မ်ား ခုထိ မရွာေဖြႏိုင္ေသး..။

“ေနာ္ေဝႏိုင္ငံေရာက္ေနတဲ့ ဇနီးနဲ႔သမီးကို မေတြ႕ႏိုင္တာ ႏွစ္ခ်ီ ၾကာေပါ့ဗ်ာ..”

သူႏွင့္တစ္ခ်ိန္တည္း ေတာခို လာသည့္ ေက်ာင္းသူ..၊ ထားဝယ္-ကံေဘာက္သူေလး ရဲေမ ေအးေအးလြင္ (ဗဟိုသုေတသန၊ ဗဟို ဆက္သြယ္ေရးတပ္)ႏွင့္ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္မိကာ သမီး ရတနာတစ္ပါးပင္ ထြန္းကား ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ေလၿပီ..။
သူတို႔မိသားစု အတူျပန္ေနခြင့္ႏွင့္ သူတို႔၏ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ အိမ္ျပန္ ခရီးကား ေဝဝါးေနဆဲ..။

အရင္က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲဆီ ဦးတည္ထား ေသာ သူ႕ေျခလွမ္းမ်ားကေတာ့ ယခုအခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ဆီ တာစူလာေလၿပီ..။ ႏိုင္ငံေရး ျပသနာ မ်ားအား စကားဝိုင္းဖြဲ႕ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနေလၿပီ..။ အားလုံး ပါဝင္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲႀကီးမ်ားမွ ထြက္က်လာမည့္အေျဖကို သူအေကာင္း ဘက္ဦးတည္ ေမၽွာ္လင့္ေနေလၿပီ..။
“အားလုံးလက္ခံႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျဖတစ္ခု ထြက္ၿပီးရင္ေတာ့ အိမ္ျပန္သင့္ၿပီ ထင္တာပဲ..”
ေတာတြင္းတကၠသိုလ္မွ ေတာ္လွန္ေရးေက်ာင္းသားႀကီး ရဲေဘာ္မ်ိဳးဝင္း..၊ ေက်ာင္းထြက္ကာ အိမ္ျပန္ေတာ့မည္ မေျပာေသး။