ကၽြန္ေတာ့္မွာ လူသိနည္းေသာ ငယ္နာမည္တစ္ခု ရွိပါသည္။
၎မွာ “ဗိုလ္လက္ဝဲ” ျဖစ္ပါသည္။
စာ႐ႈသူမ်ားအေနနဲ႔ အဆိုပါ အမည္ နာမေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရဲေဘာ္ သုံးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္လက္်ာ (သခင္လွေဖ)၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း တစ္ဦးမ်ားလားဟု အထင္မမွား ၾကေစလိုပါ။ ရဲေဘာ္ သုံးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္လက္်ာမွာ ပ်ဥ္းမနား ဇာတိျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မိဘဘိုးဘြား အစဥ္အဆက္မွာ ၿမိတ္ဇာတိမို႔ ဗိုလ္ လက္်ာႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ မည္သို႔ပင္ စပ္ဟပ္ ေစကာမူ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ေတာ္စပ္ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိပါ။ သို႔ျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဗိုလ္လက္ဝဲဟု အမည္တြင္ ခဲ့ရသနည္းဟု စာ႐ႈသူမ်ား အေမးရွိခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပပါမည္။
သို႔ေသာ္ ဗိုလ္လက္ဝဲဟူေသာ ငယ္နာမည္အေၾကာင္း ရွင္းမျပမီ “လူသိ နည္းေသာ” ဟူေသာ နာမဝိေသသနကို သုံးႏႈန္းရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းကို ဦးစြာ ရွင္းျပခ်င္ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအမည္နာမမွာ ကၽြန္ေတာ့္ မိဘႏွစ္ပါး က မွည့္ေခၚခဲ့ျခင္း မဟုတ္သလို ငယ္သူ ငယ္ခ်င္းမ်ား ေနာက္ေျပာင္ ေခၚေဝၚ ခဲ့ၾကေသာ နာမည္ေျပာင္ (nick-name)လည္း မဟုတ္ပါ။ ထို႔အျပင္ အဆိုပါ နာမည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယတန္း အေရာက္တြင္ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ လူသိမမ်ားလွေပ။
ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ ကုန္စင္မွာ ဤသို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ဘယ္သန္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ထမင္းစားရာ၌ ျဖစ္ေစ၊ စာေရးရာ၌ျဖစ္ေစ ဘယ္လက္ ကို အစဥ္တစိုက္ အသုံးျပဳခဲ့သလို ေဘာလုံး ကစားရာ၌ျဖစ္ေစ၊ ျခင္းလုံးခတ္ရာ၌ ျဖစ္ေစ ဘယ္ေျခကိုသာ အသုံးျပဳေသာ ဘယ္သန္ စစ္စစ္တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ယခုလို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သန္တစ္ဦး ျဖစ္ ေၾကာင္း ဦးဦးဖ်ားဖ်ား သတိထားမိ သူမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အနီးကပ္ဆုံး ျဖစ္ေသာ မိဘႏွစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။ အေမ့ အဆိုအရ ကၽြန္ေတာ္ ပုခက္တြင္း ကေလး ဘ၀ကတည္းက ဘယ္အရာကို လွမ္း ကိုင္ကိုင္ (သို႔မဟုတ္) မိဘႏွစ္ပါးက ဘယ္အရာ လွမ္းေပးေပး ဘယ္လက္ ျဖင့္သာ ယူေသာဟူ၏။ ထိုအက်င့္ စ႐ိုက္ မ်ားေၾကာင့္ မိဘႏွစ္ပါးက ကၽြန္ေတာ္ ႀကီးျပင္း လာေသာအခါ ဘယ္သန္တစ္ဦး ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကေသာ္ လည္း ႏုစဥ္ကေလးဘ၀ အက်င့္စ႐ိုက္ မ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သေဘာ သဘာ၀ေၾကာင့္ တပ္အပ္ေသခ်ာ မေျပာ ဝံ့ၾကေပ။
သို႔ေသာ္ တျဖည္းျဖည္း ေျပးလႊား ေဆာ့ ကစားတတ္သည့္ အ႐ြယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အတူေန တစ္ဝမ္းကြဲ အစ္ကိုမ်ား၏ ေဘာလုံး၊ ျခင္းလုံးတို႔ကို ဘယ္ေျခႏွင့္ခ်ည္း လွိမ့္ကန္ပါမွ တစ္အိမ္ သားလုံးက ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သန္ စစ္စစ္ တစ္ေယာက္မွန္း အခိုင္အမာ သိရွိသြား ခဲ့ၾကေလသည္။
ထိုသို႔ သားသမီး သုံးေယာက္ အနက္ (ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ့္ညီ မေမြးဖြားေသး) ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း ဘယ္သန္ ျဖစ္ေနတာကို အေဖႏွင့္ အေမတို႔က သာမန္ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ တစ္ခု ဟုသာ မွတ္ယူခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ ႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း အသက္ငါးႏွစ္ အ႐ြယ္တြင္ အိမ္ႏွင့္ မနီးမေဝးရွိ အ.လ.က (၂)တြင္ သူငယ္တန္း စတက္ရပါသည္။ တကယ္ တမ္း အ.ထ.က (၃)မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ႏွင့္ ပိုနီး ေသာ္လည္း အစ္ကိုႏွင့္ အစ္မတို႔က အ.လ.က (၂)တြင္ တက္ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ပါ ထို ေက်ာင္းတြင္ တက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္းသားဘ၀ ကနဦး ေန႔ရက္ မ်ား၌ စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသူ^သား အေယာက္ ၃၀ေက်ာ္ရွိေသာ သူငယ္တန္း အခန္းထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ တည္း ဘယ္သန္မို႔ အတန္းပိုင္ ဆရာမ ၏ မ်က္စိထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္က အထင္း သား ေပၚလြင္ေနေလေတာ့သည္။ ထို ေၾကာင့္ ဆရာမက တစ္ဦးတည္းေသာ ဘယ္သန္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္စႏိုးႏွင့္ “ဗိုလ္လက္ဝဲ”ဟု ပညတ္ရာမွ အစျပဳ၍ တစ္တန္းလုံးက သံေယာင္လိုက္ၿပီး ထို အမည္နာမကိုပင္ သုံးႏႈန္းၾကရာ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ရင္းကို ေခၚသူမရွိသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္က ငါးႏွစ္သားအ႐ြယ္ ခ်ာတိတ္ ေလးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဘယ္သန္ ညာသန္ ဆိုတာကို ဆရာမႏွင့္ လူႀကီး မိဘမ်ား ေျပာစကားေၾကာင့္သာ သိရွိ ၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး ျခားနားခ်က္ကို ေရေရ ရာရာ သေဘာမေပါက္ ၾကေပ။
သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာက္သင္ပုန္း ေက်ာက္တံ ကိုယ္စီႏွင့္ စာစေရးေသာ အခါမွ ဘယ္သန္ႏွင့္ ညာသန္ ျခားနား ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္စတင္ သတိျပဳ မိပါသည္။ ဆရာမက ေက်ာင္းစတက္ သည့္ေန႔၌ မိမိထိုင္ရမည့္ ေနရာအသီး သီးကို သတ္မွတ္ေပးရာ သုံးေယာက္ တစ္တန္း ထိုင္ရေသာ ခုံတန္း၏ အလယ္ ၌ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ရေသာေၾကာင့္ စာေရး တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ ဘယ္ဘက္ရွိ ညာသန္ ႏွင့္ လက္ခ်င္း အၿမဲလိုလို ထိပ္တိုက္ တိုးမိေလေတာ့သည္။ ဘယ္သန္ႏွင့္ ညာသန္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ လက္ဝဲႏွင့္ လက္ယာ ပဋိပကၡမွာ ထိုအခ်ိန္မွ အစျပဳ ခဲ့ရေလသည္။ ထိုသို႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ လက္ဝဲလက္ယာ ပဋိပကၡ ပိုမိုႀကီးထြား လာၿပီး ေပါက္ကြဲလုနီးနီး အေျခအေန၌ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခုံတန္း၏ ဘယ္ အစြန္သို႔ ပို႔လိုက္ျခင္းျဖင့္ အဆိုပါ ပဋိပကၡကို အင္အား မသုံးဘဲ ေျဖရွင္းေပး ခဲ့ေလသည္။ ထိုေန႔ ထိုအခ်ိန္မွ အစျပဳ၍ လက္ဝဲစစ္စစ္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကၽြန္ ေတာ္လည္း ေနရင္းထိုင္ရင္း အလယ္ လူအျဖစ္မွ ဘယ္အစြန္သို႔ နယ္ႏွင္ ဒဏ္ အေပးခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အစြန္း ေရာက္တစ္ဦး ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယတန္းေရာက္ ေသာအခါ အိမ္ႏွင့္ ပိုနီးေသာ အ.ထ.က (၃) သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ အားလုံး ေျပာင္းေ႐ႊ႕ တက္ေရာက္ရပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေက်ာင္းေဟာင္းမွ အမည္ ေဟာင္းျဖစ္ေသာ ဗိုလ္လက္ဝဲမွာ ေက်ာင္း သစ္သို႔ ပါမလာေတာ့ေပ။
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အစစအရာရာ အသစ္ျဖစ္ေသာ အ.ထ.က (၃)၌ အား တက္စရာ တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ တက္ ေရာက္ရမည့္ ဒုတိယတန္း၌ ကၽြန္ေတာ့္ လို လက္ဝဲဝါဒီ ဘယ္သန္ႏွစ္ဦး ရွိႏွင့္ ေနျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ လက္ဝဲ ဝါဒီႏွစ္ဦးအနက္ တစ္ဦးမွာ ေယာက္်ား ေလးျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဦးမွာ မိန္းကေလး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေဖာ္ရၿပီဟု အားတက္မလို႔ ႀကံထား တုန္း အတန္းပိုင္ဆရာမက အစြန္းေရာက္ လက္ဝဲဝါဒီခ်င္း အတူတူ မူလလက္ ေဟာင္း လက္ဝဲဝါဒီ ႏွစ္ဦးကို လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦး တည္းကိုသာ ညာသန္ လက္ယာဝါဒီ တစ္ဦး ျဖစ္ေအာင္ ပုံသြင္းေလသည္။ ျဖစ္တန္ရာ တစ္ခုမွာ မူလလက္ေဟာင္း လက္ဝဲဝါဒီ ႏွစ္ဦးမွာ ရပ္တည္ခ်က္ ခိုင္မာၿပီး ျပဳျပင္ရန္ မလြယ္ကူေသာ ေၾကာင့္ ဆရာမက လ်စ္ လ်ဴ႐ႈထားျခင္း လားမသိ။ ထိုသို႔ အတန္းပိုင္ ဆရာမက လက္ဝဲဝါဒီ သုံးဦးအနက္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဦးတည္းကို ညာသန္ လက္ယာဝါဒီ တစ္ဦးျဖစ္ေအာင္ ဘက္ေျပာင္းခိုင္းတာ တရားမၽွတမႈ မရွိဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း လူႀကီး မိဘႏွင့္ ဆရာသမားမ်ားကို အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ အျပန္အလွန္ ေမးခြန္း မထုတ္ဝံ့ေသာ (သို႔မဟုတ္) ေစာဒကတက္ရန္ ဝန္ေလးေသာ ေခတ္ မွာ လူျဖစ္ခဲ့ရေသာ မ်ိဳးဆက္မ်ားပီပီ ဆရာမ စီမံသမၽွ မျငင္းဆန္ဝံ့ဘဲ လိုက္နာ ခဲ့ရ ေလသည္။
ယခုလို ဘယ္သန္မွ ညာသန္ တစ္ဦးျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲ ေလ့က်င့္ရ ေသာေၾကာင့္ ကနဦး၌ အခက္အခဲ ႀကဳံေတြ႕ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေန႔ေန႔ ညည ညာလက္ျဖင့္ အျပင္းအထန္ စာအေရး က်င့္ေသာေၾကာင့္ မ်ားမၾကာမီ မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ညာလက္ျဖင့္ စာကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ေရးသားႏိုင္သူ တစ္ဦး ျဖစ္သြားပါေလေတာ့သည္။ တစ္နည္းေျပာရလၽွင္ လက္ဝဲစာေပႏွင့္ လမ္းခြဲကာ လက္ယာ စာေပကို စတင္ ေရးသားျပဳစုခ်ိန္ ဆိုၾကပါစို႔။
ထိုသို႔ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ညာလက္ျဖင့္ စာေရးတတ္ေအာင္ ပုံသြင္း ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေျခေထာက္ကား လက္ဝဲ လမ္းစဥ္ကို မမွိတ္မသုန္ ယုံ ၾကည္ေသာ ဘယ္သန္တစ္ဦး ျဖစ္ၿမဲ ျဖစ္လ်က္ပင္ တည္း။ ယခုလို ဘယ္သန္တစ္ဦး ျဖစ္ေန ေသာေၾကာင့္ ေဘာလုံး၊ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း အစရွိေသာ ကစားနည္းမ်ား၌ ကၽြန္ေတာ္သည္ ညာသန္မ်ားထက္ သိသိသာသာ အခြင့္အေရး ပိုရေလ့ ရွိပါ သည္။ နည္းျပ အမ်ားစုက လူေ႐ြးခ်ယ္မႈ တြင္ ဘယ္သန္ႏွင့္ညာသန္ အရည္ အခ်င္းျခင္း တူညီေနပါက ညာသန္ထက္ လူနည္းစုျဖစ္ေသာ ဘယ္သန္မ်ားကို ပိုဦးစားေပး ေ႐ြးခ်ယ္ေလ့ ရွိပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ တစ္ခုမွာ ဘယ္သန္မ်ားက ညာသန္မ်ား၏အထာကို သိေနေပမယ့္ ညာသန္မ်ားက လူနည္းစုျဖစ္ေသာ ဘယ္သန္မ်ား၏ အထာကို ႐ုတ္တရက္ ခန္႔မွန္းရခက္ခဲေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ လိမ့္မည္။ အထူးသျဖင့္ တင္းနစ္လို၊ စားပြဲတင္တင္းနစ္လို တစ္ဦးခ်င္း ကစား နည္းမ်ား၌ ဘယ္သန္မ်ား၏ အားသာ ခ်က္မွာ ပို၍ ထင္ရွားေလ့ ရွိပါသည္။ အၿမဲလိုလို ညာသန္မ်ား ႏွင့္သာ ယွဥ္ၿပိဳင္ ကစားဖူးေသာ ညာသန္တစ္ဦးအဖို႔ ဘယ္သန္ တစ္ဦးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ကစားေပါက္ခ်င္း မတူေသာေၾကာင့္ အနည္းႏွင့္ အမ်ားဆိုသလို အခက္ႀကဳံေလ့ရွိပါသည္။
သို႔ေသာ္ အဆိုပါ ကစားနည္းမ်ားအျပင္ တျခားတစ္ဦးခ်င္း ကစားနည္း အေတာ္မ်ားမ်ား၌လည္း ဘယ္သန္ အနည္းစုျဖစ္ေသာ ကမၻာေပၚ၌ ညာသန္ မ်ားကသာ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံအျဖစ္ မင္းမူလ်က္ ရွိပါသည္။ ထို႔အျပင္ ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္မ်ား၌ လီဗာကို ညာဘက္မွာ တပ္ဆင္ေပးထားျခင္းမွာ ညာသန္မ်ားအတြက္သာ ရည္႐ြယ္ၿပီး ထုတ္လုပ္ခဲ့တာ ထင္ရွားသလို နာရီလက္တံမ်ား၊ ပန္ကာမ်ား၊ စက္မ်ား ကို လက္ယာရစ္ လွည့္ပတ္ေစေသာ လုပ္ရပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္လို ရပ္တည္ ခ်က္ မခိုင္မာေသာ လက္ဝဲဝါဒီမ်ားကို ဘက္ေျပာင္းေအာင္ ေသြးေဆာင္ ေနသလိုပင္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္သန္တစ္ဦး ၏ ေဂါက္႐ိုက္တံကို ညာသန္ တစ္ဦးက ယူ႐ိုက္၍ မရသလို ညာသန္ တစ္ဦး၏ဂီတာကို ဘယ္သန္ တစ္ဦးအေနႏွင့္ ႀကိဳးျပန္ေျပာင္းၿပီး တီးခတ္ ရျခင္းကလည္း ဘယ္သန္ ႏွင့္ ညာသန္ၾကားက ကြဲလြဲခ်က္ကို မီးေမာင္း ထိုးျပလ်က္ ရွိပါသည္။
တစ္ေလာက ဆရာေမာင္သာရ၏ ဝတၳဳတို တစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရ ပါသည္။ အဆိုပါ ဝတၳဳထဲမွ ဇာတ္ေကာင္မွာ အနီေခတ္၌ ႀကီးျပင္းခဲ့ ရေသာေၾကာင့္ အယူအစြဲႀကီးေသာ အစြန္းေရာက္ လက္ဝဲဝါဒီတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။ သို႔ႏွင့္ တစ္ေန႔မွာ အဆိုပါ ဇာတ္ေကာင္က ေရခ်ိဳးအၿပီး မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ေတာ့ သူ႕တစ္သက္ ဘယ္လက္ဟု ထင္မွတ္ထားေသာ လက္မွာ မွန္ထဲ၌ ညာလက္ျဖစ္ေနတာ အလန္႔ တၾကား ေတြ႕လိုက္ရသည္ဟူလို။
အင္း….. ဒီအတိုင္းဆို ကၽြန္ေတာ္လည္း မွန္ေလးဘာေလး ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္ဖို႔လိုၿပီ။ အကယ္၍ ဆရာေမာင္ သာရ ဝတၳဳထဲကလို ညာလက္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္မွတ္ခဲ့ေသာ လက္သည္ မွန္ထဲ၌ ဘယ္လက္ ျဖစ္ေနပါက ဒုတိယ တန္းမွစ၍ ယေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားခဲ့သမၽွ လက္ယာစာေပမ်ားမွာ လက္ဝဲ စာေပစစ္စစ္မ်ား ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
ဘုရား …ဘုရား …. မွန္သည္ အမွန္တရား မျဖစ္ပါေစႏွင့္။
