ၾကယ္ငါး ေကာက္သူမ်ား

0
576

အခုလပိုင္းအတြင္း ေဖ့စ္ဘြတ္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း (၁၁)ခုမွာ ေရႀကီးေနတဲ့ သတင္းဟာအထူးပဲ ေရပန္း စားခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပဲ အပတ္စဥ္ ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ ေန႔စဥ္ထုတ္ ပုဂၢလိက သတင္း စာေတြမွာလည္း အဆိုပါကပ္ ေဘးကို မ်က္ႏွာဖုံးသတင္းအျဖစ္ ဦးစား ေပး ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။

သူသူငါငါ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တင္ထားတဲ့ပုံေတြ အနက္ စိတ္ကို ထိထိခိုက္ခိုက္ အျဖစ္ဆုံးပုံေလး တစ္ပုံကေတာ့ ရင္ေခါင္း ေလာက္နက္တဲ့ ေရထဲမွာ အသက္ ၇၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ထမီ ရင္လ်ားနဲ႔ အမယ္အိုႀကီးတစ္ဦးက ေရ ေဘး ကယ္ဆယ္ေရးသမားေတြ လွမ္းေပး တဲ့ ထမင္းထုပ္ကို ရယူေနပုံပါပဲ။ ထို႔ အျပင္ အထက္ျမန္မာျပည္ ၿမိဳ႕႐ြာ အသီး သီးမွာ ေရႀကီးေနတဲ့ပုံေတြ မီဒီယာ ေပါင္းစုံမွာ စိတ္မေကာင္းျခင္း ႀကီးစြာနဲ႔ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အခု ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေရေဘးဟာ ျမန္မာ့ သမိုင္းတစ္ေလၽွာက္ အဆိုး႐ြားဆုံး ကပ္ေဘးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ၿပီး လယ္ေျမဧက သိန္းနဲ႔ခ်ီ pick-star-fishပ်က္စီးခဲ့ရသလို ေထာင္ ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူေတြ ေရေဘးဒုကၡသည္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အကယ္၍ အခ်ိန္တန္လို႔ ေရျပန္က်သြား ေစဦးေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ရင္ဆိုင္ ရမယ့္ ေရာဂါဘယ ေဘးေတြ၊ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ေတြး မိၿပီး ရင္ေမာမိပါတယ္။ အလားတူပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တနသၤာရီတိုင္း အတြင္းက တနသၤာရီၿမိဳ႕ေလးမွာ ႏွစ္စဥ္လိုလို ေရးေဘးဒုကၡ ႀကဳံေတြ႕ခံစားၾကရတာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ဖူးေပါင္း မ်ားၿပီမို႔ ေရေဘး ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ပရိေဒ၀ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္ဟာ တစ္ႏိုင္ငံ လုံးမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြကို အတိုင္းအဆမဲ့ ခုတ္လွဲခဲ့ရာက ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲၿပီး သဘာ၀တရားက လူေတြကို ဒဏ္ခတ္ တာလို႔ပဲ သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ ဒါေပ မဲ့ တကယ္တမ္းခံစားရသူက လက္တစ္ ဆုပ္စာ ခံစားရသူက အနမတဂၢမို႔ ဒဏ္ခတ္ ရက္စက္လြန္းတဲ့ သဘာ၀တရားကို ေရနစ္ေနသူကိုမွ ဝါးကူ ထိုးရက္ေလျခင္း လို႔ အျပစ္တင္ခ်င္မိပါတယ္။

အားလုံး သိၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္ တစ္ခုခု က်ေရာက္တိုင္း သက္ဆိုင္ရာက ျပည္သူလူထုကို ႀကိဳတင္ သတိေပးဖို႔ အၿမဲေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာ တတ္သလို ကယ္ဆယ္ေရးေတြလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ အလ်င္စလို ေရာက္ ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး။ အခုလို ႀကိဳတင္ သတိေပးမႈ ေႏွာင့္ေႏွးသလို ကယ္ဆယ္ ေရးေတြ အခ်ိန္မီေရာက္ရွိမလာလို႔ နာဂစ္ မုန္တိုင္းမွာ လူသိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး မေသသင့္ဘဲ ေသဆုံးခဲ့ရတာ ဘယ္လိုမွ ျငင္းကြယ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရတဲ့ သမိုင္းအေထာက္ အထားေတြပါ။ ဒီတုန္းက တာဝန္ရွိသူေတြ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ဖို႔ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ ၾကာေနလို႔ ျပည္သူေတြ မိမိႏိုင္အားသေ႐ြ႕ လႉဒါန္းေထာက္ပံ့ျပန္ေတာ့ ပိတ္ပင္ တားဆီးမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ႀကဳံ ေတြ႕ခဲ့ ရသလို ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ႏိုင္ငံတ ကာက ဝိုင္းဝန္းလႉဒါန္းခဲ့ၾကတဲ့ ယာယီ ႐ြက္ဖ်ဥ္တဲေတြ၊ လက္သမား ေသတၱာ (Tools Box)လးေတြကိုေတာင္ ျဖတ္စားလၽွပ္စား လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတြ ဟာ မလိုတမာ စြပ္စြဲ ေျပာဆိုျခင္း မဟုတ္ ပါ။ သက္ေသသာဓက ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိပါ တယ္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီး လြန္ေျမာက္ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးေတြ လုပ္ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ဆရာဝန္တစ္ဦး ဧရာ၀တီတိုင္း၊ လပြတၱာၿမိဳ႕မွာ တာဝန္ က်ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ ေဆြဟာ လပြတၱာေဈးမွာ တစ္ကိုယ္ေရ အသုံးအေဆာင္ေလးေတြ သြားေရာက္ ဝယ္ယူရင္း ဆိုင္တိုင္းလိုလိုမွာ နာဂစ္ မုန္တိုင္း ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ႏိုင္ငံ တကာက ဝိုင္းဝန္း လႉဒါန္းခဲ့ၾကတဲ့ ပစၥည္းပစၥယေလးေတြ ေရာင္းခ်ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ သူေတာင္ အေသးစား အိမ္ ေလးေတြေဆာက္လို႔ရတဲ့ လက္သမား ေသတၱာေလးတစ္လုံးကို က်ပ္ႏွစ္ေသာင္း ခြဲနဲ႔ ဝယ္ယူခဲ့ပါေသးတယ္။ ယေန႔ထက္ တိုင္လည္း သူ႕အိမ္မွာ ဒီေသတၱာကို အမွတ္တရ သိမ္းဆည္းထားပါေသး တယ္။ လပြတၱာ ေဒသခံေတြကေတာ့ ဒီလက္သမား ေသတၱာေလးေတြ ျပင္ပမွာ ေရာင္းေန ဝယ္ေနၾကမွ သူတို႔ျမင္ဖူး ေၾကာင္း မခ်ိတင္ကဲ ေျပာၾကရွာပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဆိုးထဲက အေကာင္းဆို သလို အဆိုပါ ေရေဘးကို အေၾကာင္းျပဳ ၿပီး ျပည္သူေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္နားလည္မႈေတြ ထုံကူးႏိုင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါအျပင္ ခံယူခ်က္ခ်င္း၊ ရပ္တည္မႈခ်င္း မတူညီၾကတဲ့ နယ္ပယ္ အသီးသီးက ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာလည္း ေရးေဘးကယ္ဆယ္ေရးဆိုတဲ့ ေခါင္း စဥ္ေအာက္မွာ လက္ခ်င္းခိုင္ခိုင္တြဲခဲ့ ၾကပါတယ္။ သမိုင္းေပး အေတြ႕အႀကဳံ အရ သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္တစ္ခုခု ႀကဳံေတြ႕တိုင္း အာဏာပိုင္ေတြကိုခ်ည္း အလုံးစုံ အားကိုးေနလို႔ မရမွန္း ေနာ ေၾကေနေအာင္ သိရွိခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူ ေတြဟာ ေရေဘးအႏၲရာယ္ က်ေရာက္ တာနဲ႔ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္း ရွိသေလာက္ ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရန္ပုံေငြရွာေဖြခဲ့ ၾကပါ တယ္။

အခုလို ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြၾကရာမွာ တစ္ကိုယ္ေတာ္လည္း ရွိသလို အစုအဖြဲ႕ ေလးေတြ ဖြဲ႕ၿပီး အလႉခံထြက္သူက ထြက္ ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အလုပ္အကိုင္ေတြ အကုန္ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ေရေဘး ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြေရး လုပ္ငန္းကို ဖိဖိစီးစီးလုပ္ ေဆာင္ၾကသလို ျပည္ပကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာေတြလည္း ဒီအေရးကို မ်က္ႏွာမလႊဲ ႏိုင္ဘဲ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ အလႉ ေငြေတြ ေပးအပ္ လႉဒါန္းၾကပါတယ္။ ဒါအျပင္ ဖလားေလးေတြနဲ႔ ေျခလ်င္ အလႉခံ ထြက္သူက ထြက္သလို ကားနဲ႔ အလႉခံ ထြက္သူက ထြက္ၾကပါတယ္။ အလားတူ ပန္းခ်ီဆြဲတတ္သူက သူေရး ဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြကို ခင္း က်င္း ေရာင္းခ်ၿပီး ေရာင္းရေငြကို ေရေဘး ကယ္ဆယ္ေရးအတြက္ လႉဒါန္းသလို တခ်ိဳ႕ကလည္း ေတးဂီတနဲ႔ ေဖ်ာ္ ေျဖၿပီး ရန္ပုံေငြ ရွာၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ေတာ့ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ကဗ်ာ ဆရာေတြ သူတို႔လက္ေရးမူနဲ႔ ေရးထား တဲ့ ကဗ်ာေတြကို လမ္းေဘးမွာ ယာယီ ႐ြက္ဖ်င္တဲေလးေတြနဲ႔ ေရာင္းခ်ၿပီး ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြေနၾကတာ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။

ဒါအျပင္ တခ်ိဳ႕က အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ေလးေတြ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ၿပီး ရသမၽွ လုပ္အားခကို ေရေဘးအတြက္ ရက္ရက္ေရာေရာ လႉဒါန္းခဲ့ၾကသလို တခ်ိဳ႕က ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရး သြား ၾကမယ့္ သူေတြကို ကားလႉသူက လႉ၊ ထမင္းေကၽြးတဲ့ ဆိုင္ကေကၽြးၿပီး အခမဲ့ တည္းခိုခြင့္ေပးတဲ့ တည္းခိုခန္းက ေပးနဲ႔ ထက္သန္လိုက္ၾကတဲ့ သဒၵါ တရားေတြ ဟာ ျမင္ရ ၾကားရသူတိုင္း ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္း ထေလာက္ ေပတယ္။ အခု လို ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ ေရေဘးကယ္ဆယ္ ေရး ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြေနၾကသူေတြထဲမွာ ဆံပင္ထိုးထိုး ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ကေလး ေတြ၊ နားကြင္းကိုယ္စီနဲ႔ ကေလးေတြ၊ မိဘႏွစ္ပါးထံမွာ မုန္႔ဖိုးလက္ျဖန္႔ေတာင္း ၿပီး ေက်ာင္းတက္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ပါဝင္ၾကပါတယ္။ ဒီကေလးေတြဟာ သူတို႔ကို ဘယ္သူမွ ေပးမထားတဲ့တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေနလိုက္ ၾကတာမ်ား ေအာခ်ရေလာက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ဟန္းစပီကာေလး တစ္လုံးနဲ႔ ေနပူမိုး႐ြာ မေရွာင္တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္း ထြက္ အလႉခံေနလိုက္ၾကတာမ်ား အသံေတြ ျပာကုန္တဲ့ အထိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပါေစ သူတို႔ေလး ေတြ အၿပဳံးတစ္ခ်က္ မပ်က္ၾကသလို အလႉရွင္ေတြ ဘက္ကလည္း ေရေဘး အလႉခံ ဘယ္ႏွဖြဲ႕လာလာ သဒၶါတရား ဆုတ္ယုတ္သြားျခင္း မရွိဘဲ အဖြဲ႕တိုင္းကို မိမိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လႉဒါန္းၾက တာပါပဲ။

အခုလို သဒၵါတရား ထက္သန္လွတဲ့ အလႉရွင္ေတြနဲ႔ စိတ္အား ထက္သန္လွတဲ့ အလႉခံေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကမၻာေက်ာ္ ႏွလုံးသား အာဟာရစာစုေလးတစ္ခုကို သတိရ မိပါတယ္။

တစ္ခါက အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ ပင္ လယ္ကမ္းေျခ တစ္ခုမွာ အပန္းေျဖ လမ္း ေလၽွာက္ ထြက္လာပါတယ္။ကမ္းေျခ တစ္ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ လူငယ္ေလး တစ္ဦးဟာ စတားဖစ္ရွ္ေခၚ ၾကယ္ငါး ေလးေတြကို ကမ္းစပ္က ေကာက္ယူၿပီး ပင္လယ္ထဲ ျပန္လႊတ္ပစ္ေနတာ ေတြ႕ရ ေတာ့ အဘိုးအိုဟာ လူငယ္ေလးထံ သြားၿပီး ဘာလုပ္ေနသလဲလို႔ ေမးျမန္းပါ တယ္။ ဒီအခါ လူငယ္ေလးက အခုလို ျပန္ေျဖပါတယ္။
” ဒီၾကယ္ငါးေလးေတြဟာ ကမ္းစပ္ မွာ ေနာက္တစ္ေန႔ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ထိ တင္က်န္ရစ္ေနရင္ ေသသြားမွာ စိုးလို႔ပါ”
” ဒါေပမဲ့ကြာ…ဒီပင္လယ္ ကမ္းေျခ က တစ္ေမၽွာ္တစ္ေခၚႀကီး မဟုတ္လား၊

ကမ္းေျခတစ္ေလၽွာက္ တင္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ၾကယ္ငါးေလးေတြက တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီးပဲ၊ မင္းဒီလို လုပ္လို႔ေရာ ဘာထူးလာမွာလဲ”
ဒီအခါ လူငယ္ေလးက သူ႕လက္ထဲ က ၾကယ္ငါးကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္လႊတ္ခ် လိုက္ၿပီး အဘိုးအိုကို အခုလို ေျပာလိုက္ ပါတယ္။
” ဟုတ္ကဲ့၊ကမ္းေျခတစ္ေလၽွာက္ တင္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ၾကယ္ငါး အားလုံးကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ပင္လယ္ထဲ ျပန္မလႊတ္ခ်ႏိုင္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ ဒီၾကယ္ငါးေလး တစ္ေကာင္ေတာ့ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားၿပီေပါ့။”

အခုလည္း ေရေဘးအတြက္ အလႉ ေငြထည့္ဝင္ၾကသူေတြေရာ၊ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြပါ ကမ္းစပ္မွာ ၾကယ္ငါးေကာက္သူေတြပါ။ သူတို႔ ဝိုင္းဝန္း လႉဒါန္းခဲ့ၾကတဲ့ အလႉေငြေတြဟာ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေရေဘး ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ တစ္သက္တာ ဖူလုံမႈမရွိေပမယ့္ အခ်ိန္အတိုင္း အတာ တစ္ခုအထိေတာ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိပါလိမ့္မယ္။

အလားတူပဲ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ျဖစ္သလို ေနထိုင္၊ ျဖစ္သလို စားေသာက္ၿပီး ႀကဳံသလို အိပ္စက္ေနရတဲ့ ေရေဘး ဒုကၡသည္ေတြ ဟာလည္း သူတို႔ရဲ႕ ပရိေဒ၀မီးေတာက္ကို ကူၿငိမ္းေပးမယ့္ လက္ေတြ ေၾကာင့္ ၾကယ္ငါးေကာက္သူမ်ားေၾကာင့္ အထိုက္အေလ်ာက္ ေျဖ ဆည္ရာရၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။