ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက ေမာင္မယ္ ေရွာင္႐ြာထဲမွာ သတင္းတစ္ခု ပ်ံ႕ႏွံ႔ သြားတာေၾကာင့္ ႐ြာသားေတြ ႐ုတ္႐ုတ္ သဲသဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။
အေၾကာင္းကေတာ့ ႐ြာထဲမွာ ျပည္ တြင္းထုတ္ အလွကုန္ေတြကို တစ္အိမ္ဝင္ တစ္အိမ္ထြက္ လိုက္လံေၾကာ္ျငာ ေရာင္း ခ်ေနတဲ့ Mေမုနအငညါ အေရာင္းသမား တစ္ေယာက္ အိမ္တစ္အိမ္ ဝင္သြားၿပီး ေနာက္မွာ အိမ္ရွင္ ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္ သြားသတဲ့
အဲဒီ ပိုက္ဆံအိပ္ကို သူတို႔ယူ မယူ ဆိုတာ အတည္မျပဳႏိုင္ေပမယ့္ ႐ြာထဲကို ေရာက္ေနတဲ့ Marketing အဖြဲ႕သားေတြ ကို ႐ြာသားေတြက သိသိသာသာႀကီး ဝီရိယရွိရွိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ၾကပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းကုမၸဏီအခ်ိဳ႕ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ထုတ္ကုန္ေတြ ၿမိဳ႕ျပတင္မဟုတ္ဘဲ ေက်းလက္ေဒသကိုပါ ျဖန္႔ခ်ိႏိုင္ဖို႔ အတြက္ Marketing အေရာင္းဝန္ထမ္း ေတြကို အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ အဲလိုပဲ နားလည္ပါတယ္။ တျခား ဘာရည္႐ြယ္ ခ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ လာၾကတယ္ဆိုတာ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လည္း ရွင္းရွင္း လင္းလင္း နားမလည္ပါဘူး။
Marketing အေရာင္းဝန္ထမ္း ေတြဟာ သူတို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးမႈမရွိေသးတဲ့ ေနရာေတြေရာ ရင္းႏွီးမႈရွိၿပီးသား ေနရာ ေတြပါ ေနရာေဒသမေ႐ြး သူတို႔ရဲ႕ ထုတ္ ကုန္ ေကာင္းမြန္ေၾကာင္းကို တစ္အိမ္ဝင္ တစ္အိမ္ထြက္ လိုက္လံရွင္းျပရင္း ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ေရာင္းခ်ၾကပါတယ္။
အရင္က ေတြ႕ဖူးသေလာက္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ကုန္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစားေပၚ မူတည္ၿပီး ဝယ္ယူႏိုင္မယ့္သူေတြ ရွိေနတဲ့ ေနအိမ္ေတြကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ကုန္ပစၥည္းအေၾကာင္း ေျပာျပၾကပါ တယ္။ မဝယ္ေပမယ့္လည္း ၾကည့္႐ႈႏိုင္ ေၾကာင္း အခြင့္ေတာင္းၿပီး အိမ္ေတြကို ဝင္လာေလ့ရွိတယ္။ တကယ္လို႔ အိမ္ရွင္ က လက္ခံလိုက္ရင္ သူတို႔မွာပါလာတဲ့ ကုန္ ပစၥည္းေတြကို တစ္ခုခ်င္း အေသး စိတ္ ရွင္းျပၾကတယ္။ အိမ္ရွင္က တစ္ခုခု ဝယ္ယူအားေပးလိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္ ပစၥည္းတစ္ခု ထပ္ၿပီးေတာ့ အစမ္းသုံး ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းေလ့ ရွိၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အားနာၿပီး ထပ္အားေပး တာေတြရွိတယ္။ အဲဒီလို ကုန္ပစၥည္းေတြ အေၾကာင္းရွင္းျပ ေျပာျပေနတာဟာ အိမ္တစ္အိမ္မွာဆိုရင္ တစ္ခါတစ္ေလ မိနစ္ ၃၀ ကေန တစ္နာရီေလာက္အထိ ၾကာ သြားတတ္ၿပီး Marketing အေရာင္း စာေရးေလးရဲ႕ တင္ဆက္မႈစြမ္းရည္အေပၚ မူတည္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ေရာင္းခ်ရတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ရွိသမၽွ ပစၥည္းေတြ အကုန္ထုတ္ၾကည့္၊ အလွကုန္ ပစၥည္း ေတြဆိုရင္ အစမ္းသုံးၾကည့္ၾကၿပီး တစ္ခု မွ ဝယ္ယူအားမေပးတဲ့ အိမ္ရွင္မ်ား လည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါ မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ပစၥည္းေတြကို တစ္ခုခ်င္း ျပန္သိမ္းၿပီး ေနာက္တစ္အိမ္ ထပ္သြား ရျပန္တယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ အိမ္ရွင္ေတြက သူတို႔လာရင္ မအားလပ္တာေတြ ရွိတာ မို႔ မဝယ္ဘူးလို႔ ယတိျပတ္ ေျပာလာၾက တယ္။ အေရာင္းဝန္ထမ္းေတြ ဘာေျပာ ေျပာ “ဘူး” ျငင္းလာၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံး အေတြ႕မခံတာေတြလည္း ရွိလာၾကတယ္။
Marketing အေရာင္းဝန္ထမ္းေတြ ကလည္း အိမ္တစ္အိမ္က သူရွင္းျပမွာကို လက္ခံလိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ကုန္ပစၥည္း ေတြကို မအားေပးခ်င္လည္း အားေပး လာေအာင္ ေျပာဆိုၾကလာတယ္။ တစ္ ခါတစ္ေလက်ရင္ သူ႕ဆီက ပစၥည္းတစ္ခုခု မဝယ္ယူမခ်င္း အဲဒီအိမ္က ျပန္မထြက္ တတ္တာေတြ ရွိလာခဲ့တယ္။
တကယ့္ Marketing သေဘာ တရားက ဘာဆိုတာ တပ္အပ္မသိ ေပမယ့္ သူတို႔ေတြ လုပ္ေနတာဟာ လြဲေန တယ္ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်င့္ဝတ္နဲ႔ မညီဘူးလို႔ ခံစားရပါတယ္။ ထားေတာ့ ဒါက တစ္ပိုင္း။
ထားဝယ္ေဒသဟာ ေက်းလက္လို႔ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ နယ္စပ္ေဒသ ျဖစ္တာ ေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံက တင္သြင္းလာတဲ့ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို အလြယ္တကူ အသုံး ျပဳႏိုင္တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံ တကာ အဆင့္မီ အမွတ္တံဆိပ္ပစၥည္း မ်ားကို သုံးစြဲသူ မ်ားၾကတယ္။
သူတို႔ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လာေရာက္ မိတ္ဆက္ ေရာင္းခ်ၾကတဲ့ ကုန္ပစၥည္း အမွတ္ တံဆိပ္ေတြက ကိုယ္မျမင္ဖူး၊ မၾကားဖူးတဲ့ တံဆိပ္ေတြ ျဖစ္ေနတတ္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယုံၾကည္မႈမရွိ။ ဝယ္ယူ သုံးစြဲဖို႔ အာသီသ နည္းၾကေလ့ရွိတယ္။
ကုန္ပစၥည္း အသစ္မ်ားကို မိတ္ဆက္ ၾကရတာျဖစ္လို႔ သုံးစြဲသူေတြ လက္ခံ လာႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ယူ ရွင္းျပၾကတယ္။ ရံဖန္ရံခါမွာ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ အေၾကာင္းေတြပါ ပါဝင္လာၿပီး အခ်ိန္ ပိုၾကာေနတတ္ျပန္ ပါတယ္။
အရင္ကထက္စာရင္ အခုေနာက္ ပိုင္းမွာ အဲလို လာေရာက္ မိတ္ဆက္ ေရာင္းခ်တာ ပိုပို မ်ားလာပါတယ္။ ႐ြာသားေတြဘက္ကလည္း အရင္ေလာက္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ခံလိုစိတ္ နည္းလာၾကပါတယ္။ ထို႔အတူ အေရာင္း စာေရးမ်ားကလည္း ေက်း႐ြာတစ္႐ြာရဲ႕ ပထဝီအေနအထား အေျခအေနကို မသိ ႏိုင္တာေၾကာင့္ နီးစပ္ရာအိမ္ေတြကို ဝင္ၿပီး မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေရာင္းခ်လာ တယ္။
ယခု အေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ Marketing အေရာင္းဝန္ထမ္းေတြဟာ ေနအိမ္ထဲကို ဝင္ရာမွာ အိမ္ရွင္ေတြကို ခြင့္ေတာင္းတာမ်ိဳးထက္ အသိေပးၿပီး ဇြတ္အတင္း ဝင္လာတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးေတြ ပိုေတြ႕လာရပါတယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ အိမ္ရွင္မ်ားကို ဧည့္ခန္းတြင္သာ ေတြ႕ဆုံၾကေလ့ရွိေပ မယ့္ ယခု ေနာက္ပိုင္းမွာ ထမင္းစားခန္း၊ မီးဖိုေခ်ာင္ စတဲ့ လူရွိေနတဲ့ ဘယ္ေနရာ မဆို ေနရာမေ႐ြး ဝင္ေရာက္လာၾက တယ္။
ေမာင္မယ္ေရွာင္မွာျဖစ္တဲ့ ကိစၥမွာ ဆိုရင္ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားျဖစ္သူက အျပင္ က ျပန္လာေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကို အိမ္ ေပၚ လွမ္းတင္ခဲ့ၿပီး ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ျပန္ထြက္သြားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အဲလို တင္ခဲ့ၿပီး မၾကာမီမွာ အလွကုန္ပစၥည္း မ်ား လိုက္လံေရာင္းခ်ေနတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ၿခံထဲဝင္လာတာကို အိမ္ေပၚ မွာ လွဲေနတဲ့ ဇနီးသည္က လွမ္းျမင္တယ္။
ေန႔လည္ခင္း အိပ္ခ်ိန္ျဖစ္ေတာ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ Marketing ေကာင္မေလးက ကုန္ပစၥည္း မိတ္ဆက္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာ ၿပီး အိမ္ေပၚတက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ျပန္ဆင္းသြားတယ္။ေယာက္်ားျဖစ္သူ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူထားခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုေမးမွ သတိ ရလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တင္ထားခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ ပိုက္ဆံအိတ္က မရွိေတာ့ဘူး။ ဇနီးျဖစ္သူကလည္း မသိမ္းေသးဘူး။ အိမ္ကိုလည္း ဒီၾကားထဲ ဝင္လာသူ ကလည္း တစ္ေယာက္သာ ရွိေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုနားက အိမ္ေပၚတက္လာ ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ တယ္။ ေကာင္မေလးက ေနာက္တစ္ အိမ္မွာ ကုန္ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ေအး ေအးေဆးေဆး ရွင္းျပေနတယ္။
ခက္တာက အဲဒီေကာင္မေလး ပိုက္ဆံအိတ္ ယူသြားတယ္လို႔လည္း ဇနီး ျဖစ္သူက တပ္အပ္မေျပာႏိုင္တာေၾကာင့္ သြားေတာင္းဖို႔လည္း ခက္ေနျပန္တယ္။
ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာက ပိုက္ဆံက နည္းနည္းပဲ ရွိေပမယ့္လို႔ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ ေရးကတ္ျပား အပါအဝင္ အျခားအေရး ႀကီးတဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြ ပါသြား တာေၾကာင့္ အဲဒီ Marketing အဖြဲ႕ထဲက အျခားအဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ေမးေပးဖို႔ အကူ အညီ ေတာင္းရျပန္တယ္။
သူတို႔ဆီက ျပန္ရတာက “မယူပါ ဘူး” ဆိုတဲ့ အေျဖ။
အဲဒီသတင္းက ႐ြာထဲ တစ္ခဏ တြင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ ႐ြာထဲ ပ်ံ႕သြား ေတာ့ အခုျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ ကိစၥ အျပင္ အရင္က ဘုရင္ႀကီး ဖြဲႏုစားတာ ေတြပါ ပါလာတယ္။ အၿမီးနင္းမိေတာ့ ေခါင္းေတြ ကိုယ္ေတြပါ နင္းေျပာ လာၾက တယ္။
အရင္က ဒီလိုကုန္ပစၥည္းေတြ လာ ေရာင္းတဲ့သူေတြ တုန္းကေတာ့ ကံစမ္းမဲ ေဖာက္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ရွိလို႔ ဝယ္သူကို ဆက္သြယ္ရမယ့္ ဖုန္းနံပတ္ေတြ ေတာင္း သြားၾကတယ္။ တစ္လ ႏွစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ ကံစမ္းမဲေဖာက္တာ ေရခဲ ေသတၱာ၊ အဝတ္ေလၽွာ္စက္ေတြ ေပါက္ေန တယ္ဆိုၿပီး အဲဒီပစၥည္းေတြ ပို႔ေပးဖို႔ ဖုန္းဆက္ၿပီး လမ္းစရိတ္ေတာင္းသတဲ့။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေအာင္ဘာေလထီ မွာ ဒီလိုႀကဳံဖူးေတာ့ မလႊဲေပးလိုက္တာ ေတြရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြပါ ပါလာၿပီး ဝါးလုံး ရွည္နဲ႔ ရမ္းၾကတယ္။
ေနာက္ၿပီး အဲဒီလို ဝင္လာေရာင္း တဲ့ သူေတြ အမ်ားစုက ဗမာေတြ ျဖစ္ေန ေတာ့ ထားဝယ္ေတြက စကားပုံေတြနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းၾကျပန္တယ္။
ဒါေပမဲ့ Marketing အဖြဲ႕သား မ်ားက သူတို႔အေၾကာင္းကို ႐ြာထဲမွာ ေျပာေနၾကတာ သိလား၊ မသိလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ႐ြာထဲမွာ သူတို႔ ပစၥည္းမ်ား ကို ထုံးစံအတိုင္း ဆက္လက္ၿပီး လွည့္လည္ေရာင္းခ်ၾကပါတယ္။
အဲလိုျဖစ္ ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္သတင္းေၾကာင့္ Marketing အေရာင္းစာေရးမ်ား ေနာက္ထပ္ဝင္ ေရာက္ ေရာင္းခ်တဲ့အိမ္ေတြမွာေတာ့ အိမ္ရွင္အျပင္ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြပါ စု႐ုံးၿပီး ေရာက္လာၾကပါ တယ္။ အေရာင္းစာေရးေလးေတြရွင္းျပ၊ တစ္ခုခ်င္း ထုတ္ျပေၾကာ္ျငာေနတဲ့ ပစၥည္းကိုဝယ္လိုတာ ထက္ခုနက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကိစၥကို သိခ်င္ၾကတာက မ်ားပါတယ္။
ေဘးကေန ၾကည့္ေတာ့ ႐ြာသားေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုလည္း နားလည္တယ္။ တစ္ဖက္ျဖဴသလား မဲသလား မသိရတဲ့ Marketing အဖြဲ႕သားေတြ အတြက္လည္း အားနာမိျပန္တယ္။
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခု လိုျဖစ္တာက ေရွာင္းေျပးတာေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ပါ။ Marketing သမားေတြက သူတို႔လုပ္ငန္းသေဘာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ထပ္ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။သူတို႔ဖက္က မိတ္ဆက္ေရာင္းခ်ခြင့္ရွိသလို ကိုယ့္ဖက္ကလည္း ျငင္းခြင့္ရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၿပီး ျငင္းလိုက္တာက အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ အဲလို မဟုတ္ဘဲ ခုနကလို အိပ္ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္တာမ်ိဳးက အိမ္ေပၚတက္လာတာပဲသိၿပီး ဘာေတြယူၿပီး ဘယ္လို ဆင္းသြားမွန္းမသိ ျဖစ္ရဦးမယ္။ ႀကဳံၾကရဦးမွာပါပဲ။
ပစၥည္းတစ္ခါေပ်ာက္ ငရဲဆယ္ခါမက ေရာက္ၾကရဦးမွာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအခ်င္းခ်င္း သတင္းေပးၾကဖို႔ပါ။ အဲလို အေရာင္းဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္တုန္းက ဘယ္လိုႀကဳံတယ္ဆိုတာကို အခုလိုမ်ိဳး ျပႆနာျဖစ္လာမွ စုၿပဳံေျပာ ၾကတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲႀကဳံရတာနဲ႔ ေျပာျပၿပီး သတိေပးၾကဖို႔ပါ။ ဒါမွလည္း သူ႕ဘက္ကိုယ့္ဘက္ရွင္းၿပီး ျပႆနာ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္တာမ်ိဳးကို ႀကိဳတင္ဟန္႔တားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
