ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္။
မိုးေတြကလည္း အရမ္း႐ြာ၊ ႐ြာတာ မွ တစ္ေန႔လုံးပါပဲ။
မိုးရာသီမို႔ မိုး႐ြာတာ မဆန္းေပမယ့္ ဒီကေန႔ ႐ြာလိုက္တဲ့ မိုးကေတာ့ တမင္ အၿငိဳးနဲ႔ ႐ြာေနသလို။ အဲလို မိုးသည္း သည္းထဲမွာ ဇြဲမာန္ စိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ႔ ခ်ီတက္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကိုေတြ႕ေတာ့ စိတ္ထဲ ေလးစားမိပါတယ္။
လူႀကီးေတြေရာ အဖိုးအဖြားေတြေရာ ကေလးေတြပါ မိုး႐ြာႀကီးထဲ လမ္းေလၽွာက္ ေနတာ ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ တခ်ိဳ႕မွာ မိုး ကာေတြ ထီးေတြပါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ဆို ဘာမွမပါ။ တာဝန္အရလုပ္တဲ့ အမူအယာ မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဒီလိုလုပ္ရတာကို ဂုဏ္ယူ ေနတဲ့ အရိပ္ေတြသူတို႔ မ်က္ႏွာမွာ ေပၚလြင္ ေနပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။
ဒီေန႔မွာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး စိတ္ ေသာကေရာက္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရတဲ့ေန႔၊ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မသမာ သူ လူတစ္စုက အႀကံပက္စက္စြာနဲ႔ လုပ္ ႀကံခဲ့တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။ ၆၈ ႏွစ္ ၾကာခဲ့ ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာ တစ္မ်ိဳးသား လုံး ဒီေန႔ထက္ထိ မေမ့ၾကေသးပါဘူး။
အာဇာနည္ေန႔ ခ်ီတက္အေလးျပဳတဲ့ အခမ္းအနားကေနအျပန္ ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကေလးတစ္သိုက္က ဒီေန႔ သေဘၤာဥဩသံလိုမ်ိဳးေတြ ဆိုင္ကယ္က ဟြန္းသံေတြ ဘာလို႔ တီးေနၾကတာလဲတဲ့။
အဲလို ႀကဳံလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲ ဘဝင္မက်ျဖစ္မိသလို စိုးရိမ္မႈလည္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ဒီကေန႔ ဟာ သားတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေလးစားရတဲ့ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို လူဆိုးေတြက လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့လို႔ ေသဆုံးသြားတဲ့ေန႔။ ဒါေၾကာင့္ ဝမ္းနည္း လြန္းလို႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း အခုလိုအခ်ိန္မွာ ခ်ီတက္အေလးျပဳတာေတြ လုပ္ၿပီး အာ ဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လုပ္ႀကံ ခံရတဲ့ ၁၀ နာရီ ၃၇ မိနစ္မွာ ဥဩသံ အခ်က္ေပးၿပီး အသိအမွတ္ျပဳတာလို႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ ကေလးေတြ ေက်နပ္ သြားၾကတာ။
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလို ေမးခြန္းေတြ ကို ကေလးေတြ ေမးၾကတာပါလိမ့္လို႔ ေတြးမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကဆို ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ အတၳဳ ပတၱိကို အက်ယ္တဝင့္ေဖာ္ျပၿပီး စာေမး ပြဲ ေမးခြန္းေတြမွာလည္း ထည့္ေမးခဲ့ ကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုေန႔မ်ိဳး ေရာက္ၿပီ ဆိုရင္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားေတြ၊ ေဟာေျပာပြဲေတြကို စာသင္ေက်ာင္းတိုင္း မွာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ေဟာေျပာရွင္း ျပၾကတာကို ေလးေလးနက္နက္ ျပဳလုပ္ ၾကပါတယ္။
လူငယ္ဆိုတာ ေနာက္တစ္ေခတ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္ သစ္ေတြပါ။ သမိုင္းေၾကာင္းဆိုတာကလဲ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မေကာင္းသလို ေမ့ပစ္ဖို႔ မသင့္တဲ့ အရာေတြပါ။ သမိုင္းေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းတာဟာ အမုန္းေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းဖို႔မဟုတ္ဘဲ သင္ခန္းစာ ယူစရာေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းဖို႔ ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲလို လူငယ္ေတြကို လက္ဆင့္ ကမ္းေပးရမွာကလည္း ေရွ႕လူေတြရဲ႕ တာဝန္ပါပဲ။
အခုေတာ့ အဲလို မဟုတ္။
သတိထားမိသေလာက္ဆိုရင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိဟာ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အေတြးထဲ မွာ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္လာၾကပါတယ္။ ဒါေတြက မျဖစ္သင့္တဲ့ အေၾကာင္း တရားေတြပါ။ သမိုင္းအမွန္ေတြကို သိထားမွသာလၽွင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ တိုင္း ျပည္တာဝန္ကို ယူၾကတဲ့အခါ၊ ႏိုင္ငံတ ကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္း အလုပ္လုပ္ၾက တဲ့အခါ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕မွာ ျဖစ္ပါ တယ္။
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြမွာ သမိုင္း ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္ကို ထည့္သြင္းခဲ့ၾက သည္က ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံတည္း မဟုတ္ပါ ဘူး။ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ရွိပါတယ္၊ တိုးတက္ သည့္ ႏိုင္ငံေရာ မတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရာ သမိုင္းဘာသာရပ္ကို ပါေအာင္ထည့္ သြင္း သင္ၾကားၾကပါတယ္။
တျခားမၾကည့္ပါနဲ႔ အနီးဆုံး အိမ္နီး ခ်င္း ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာဆို အယုဒၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းဆိုတာ အခုထိ ရွိေနတုန္းပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ဝင္ေလ့လာရင္ ဝင္ေၾကး ေပးၿပီး ၾကည့္႐ႈ ေလ့လာရပါတယ္။ အထဲမွာ ဘာရွိသလဲဆိုေတာ့ ေခတ္မီ အေဆာက္အဦေတြ ထူးဆန္းတဲ့အရာ ေတြတစ္ခုမွ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္က သူတို႔ တိုင္းျပည္ က်ဆုံးခံရတဲ့ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကက်န္ခဲ့တဲ့ အပ်က္အစီး အပိုင္း အစေတြပဲ ရွိပါ တယ္။ ဒါကိုပဲ ရွက္စရာ လို႔ မေတြးဘဲ ဘ၀မေမ့ေအာင္ေနာင္လာ ေနာင္သားေတြ သိေအာင္ ခ်ိန္ထားခဲ့ ထိန္းသိမ္းထားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသင္ ႐ိုးထဲမွာေတာင္ မပါမျဖစ္ ထည့္သြင္းသင္ ၾကားရမယ္လို႔ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ထားပါ ေသးတယ္။
ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံကို တိုင္းတစ္ပါးသားေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္ရန္စ ေစာ္ကားမႈ ခံေနရတဲ့ အေျခအေနကေန ျပန္လည္ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့၊ တနည္းအား ျဖင့္ သူ႕ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ သမိုင္း ကို ဘာလို႔ ေမွးမွိန္ေအာင္ လုပ္ရမွာလဲ။
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြမွာ အထူး ျပဳ ဘာသာရပ္အေနနဲ႔ေတာင္ သင္ၾကား ေပးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာ လည္း အစိုးရကႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း လုပ္ေန ၾကအတိုင္း အာဇာနည္း ဗိမၼာန္မွာ လြမ္း သူ႕ ပန္းေခြခ်၊ အေလးျပဳတာ ပုံမုန္လုပ္ တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ေျခ အဆင့္ ဌာနဆိုင္ရာေတြ ေက်ာင္းေတြ၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား ေတြကို အဲလို လုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတာမ်ိဳးကို မေတြ႕ရ ေသးပါဘူး။
အာဇာနည္ေန႔ကို သာမန္ ႐ုံးပိတ္ ရက္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္လို ထင္ေနၾကတဲ့ အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါ တီေတြထဲကေတာင္ ယခုလို ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္တဲ့ အာဇာနည္ေန႔မွာ ပါတီတိုင္း ခ်ီတက္ အေလးျပဳၾကတာကို မေတြ႕ရပါ။
အာဇာနည္ေန႔ဆိုတာ ႏိုင္ငံသား တိုင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တာပါ။ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခု လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က အပိုင္ ယူထားတဲ့ ေန႔ရက္မဟုတ္ပါဘူး။
ထိုင္းဘုရင္ ေမြးေန႔မွာ ဘုရင္စနစ္ ကို ဆန္႔က်င္သူေတြမွအပ အစိုးရကို ႀကိဳက္သူေရာ မႀကိဳက္သူေတြပါ တညီ တၫြတ္တည္း ဘုရင္အတြက္ ဆုေတာင္း ပြဲေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဆႏၵျပတာေတြ ရွိရင္လည္း အဲဒီေန႔မွာ ရပ္နားထားပါ တယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အတုယူစရာ စိတ္ဓာတ္တစ္ခုလို႔ ဆိုရမွာပါ။
အကန္႔ေတြခြဲျခားျမင္တတ္ ၾကတယ္ လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ လည္း အဲလိုခံယူၾကမယ္ အကန္႔ေတြ ခြဲျခားျမင္တတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီလို အာဇာ နည္ေန႔လို ေန႔မ်ိဳးမွာ ႏိုင္ငံ သားအားလုံး၊ အဖြဲ႕အစည္းအားလုံး တစိတ္တည္း တဝမ္း တည္းတညီ တၫြတ္တည္းဂါရ၀ျပဳၾက မယ္ဆိုရင္ ဂုဏ္ယူစရာလည္းေကာင္း ႏိုင္ငံတကာကလည္း ပိုၿပီးေလးစားၾက မယ္ ထင္ပါတယ္။
အခုေတာ့ အေျခအေနက အဲလို မဟုတ္။
၉ ႏွစ္သား ကေလးတစ္ေယာက္က “ဦး အာဇာနည္က သီခ်င္းဆိုတာ၊ ဘာလို႔ ေသသြားတာလဲ”တဲ့။ တခါတခါက်ေတာ့ ရင္နာနာနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ရွင္းျပရ ပါတယ္။
ကေလးေျပာတဲ့ အာဇာနည္ဆိုတာက Rဇာနည္ အဆိုေတာ္၊ လူနာမည္၊ အခု တီဗြီထဲမွာ အေလးျပဳေနၾကတာက အမ်ား အက်ိဳးအတြက္လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ေတြ လုပ္ႀကံခံရၿပီး ေသဆုံးသြားလို႔၊ အဲလို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ လုပ္ရင္း အသက္ေပးလိုက္ရလို႔ အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္ လို႔တင္စားတာဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သေဘာ ေပါက္ေအာင္ တတ္သေလာက္ မွတ္သ ေလာက္ ရွင္းျပရပါတယ္။ အဲလိုရွင္းျပ ေတာ့ သိပ္မရွင္းေသးေပမယ့္ ခြဲျခားၿပီး ေတာ့ ျမင္သြားတာကိုေတာ့ ေတြ႕ရပါ တယ္။
အဲလိုကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားေနမလဲ။
ဒါေတြဟာ တာဝန္ရွိသူေတြေရာ မိဘေတြေရာ ဆရာဆရာမေတြပါ အ ေလးအနက္ စဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။ အာဃာတေတြ ပုဂၢိဳလ္ေရးေတြ မပါဘဲ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္ၾကဖို႔ လိုေနပါၿပီ။
အနည္းဆုံးေတာ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ၁ဝး၃၇မိနစ္မွာ ဆြဲတဲ့ ဥဩသံ၊ ဟြန္းတီးသံဆိုတာ ငါတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္ လပ္ေရးကို ငါတို႔ အားလုံးအတြက္ အသက္ေပးၿပီး ရယူခဲ့ၾကတဲ့ အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ဝမ္းနည္းလြန္း စိတ္ မေကာင္းျဖစ္လြန္းလို႔ အသိအမွတ္ျပဳ ဂါရ၀ျပဳေသာ အသံဆိုတာကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္း သိဖို႔လိုေနပါၿပီ။ လုပ္ဖို႔လည္း လိုေနပါၿပီ။ လုပ္ၾကပါလို႔လည္း ဆႏၵ ျပဳပါတယ္။
