သူ႕ကိုစသိတာ ႏွင္းေတြ အုံခဲေနတဲ့ မနက္ေစာေစာ အ႐ုဏ္မတက္ခင္ အခ်ိန္ ေပါ့။ အေမနဲ႔ ဝိုင္းကူဖို႔ ထရလို႔ မေက် မနပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို အေမက ခိုင္ေလးအေၾကာင္း ေျပာၿပီး ဆုံးမတယ္။
” ခိုင္ေလးတို႔မ်ား လိမၼာလိုက္တာ။ မိဘမွာ စားမကုန္တဲ့ အေမြေတြရွိေနတာ ေတာင္ မနက္ေစာေစာ သူမ်ားအလုပ္ လုပ္ရင္း အပိုဝင္ေငြရွာတယ္”
မီးခြက္မီးေရာင္ မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ၿပဳံးၿပီး ေျပာေနတဲ့ အေမကို ကၽြန္မမ်က္ ေမွာင္ကုတ္ ၾကည့္လိုက္တယ္။ အဲဒါမ်ိဳး သူမ်ားနဲ႔ ႏႈိင္းေျပာရင္ ကၽြန္မက မႀကိဳက္ ဘူးေလ။
” ခိုင္ေလးဆိုတာ ဘယ္သူလဲ အေမ”
” မသိရန္ေကာ” ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ထမင္းအိုး ေမႊေနတဲ့ အေမက ကၽြန္မကို ေနာက္လွည့္ၾကည့္တယ္။
” ဦးမိုး၊ ေဒၚက်င္သန္းတို႔ သား ေလ။ လမ္းမထိပ္က ေရာ္ဘာၿခံႀကီး ေတြပိုင္တဲ့ ေဒၚက်င္သန္း”
အေမေျပာတဲ့ ေဒၚက်င္သန္းကို ကၽြန္မမ်က္လုံးထဲ ေပၚမလာ။ သူ႕ေရာ္ ဘာၿခံကိုေတာ့ ကၽြန္မ သိတယ္။ လမ္း ေဘးတစ္ေလၽွာက္ ေရာ္ဘာတန္းရွည္ ႀကီး။ ကၽြန္မတို႔ ကေလးေတြ မၾကာခဏ ေရာ္ဘာေခ်း သြားခိုးတူးေနက်ၿခံ။
ခ်ဥ္ေပါင္ေတြကို စိတ္မပါ တပါ သင္ရင္း ကၽြန္မေမးခြန္းေတြ ဆက္မထြက္ လာေတာ့။ ေလာေလာဆယ္ ထိုင္လ်က္ ငိုက္ေနတာကို အေမ မေတြ႕ဖို႔ လိုတယ္ ေလ။ ဆိုေတာ့ စကားမ်ားမ်ား မေျပာမိဖို႔ လိုတယ္ မဟုတ္လား။
* * * * * * * * * * * * * * *
ေနာက္သုံးေလး ရက္အၾကာမွာေတာ့ ခိုင္ေလးဆိုတဲ့ နာမည္ကို ကၽြန္မ ၾကားရ ျပန္ေရာ။ တမင္လိုက္ေမးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္နားက အပ်ိဳတစ္ သိုက္ရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ” ခိုင္ေလး” “ခိုင္ေလး” နဲ႔ ပင္လုံးကၽြတ္ သီးေနလို႔။
အသက္ ၁၄ ႏွစ္ျပည့္တဲ့အထိ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ခိုင္ေလး ဒီ႐ြာမွာရွိေနတာ ကၽြန္မ မသိခဲ့။ ႐ြာ အေရွ႕ပိုင္းမွာေနတဲ့ သူကို တစ္လေနမွ ႐ြာအေရွ႕ပိုင္း တစ္ေခါက္ မေရာက္တဲ့ ကၽြန္မ မသိတာ ထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
သူ႕မိဘေတြမွာ ေရာ္ဘာၿခံ သုံးေလး ၿခံပိုင္တာ၊ လယ္ဧက ေလးဆယ္ေလာက္ ရွိတာ ဒါေတြ သူတို႔ေျပာမွ ကၽြန္မ သိခဲ့ တာ။ တစ္ဦးတည္းေသာသား ျဖစ္တဲ့ အျပင္ စားမကုန္တဲ့အေမြေတြ ရွိေန တာေတာင္ အပိုဝင္ေငြအေနနဲ႔ ကားနဲ႔ ထင္းတိုက္တာတို႔၊ သူ႕လယ္အားခ်ိန္မွာ သူမ်ား လယ္အငွားလိုက္တာတို႔ လုပ္ တယ္တဲ့။ အလုပ္နဲ႔ လက္မျပတ္။ ႐ုပ္ ရည္ေလးကလည္း မဆိုး။
အေမ ေျပာသေလာက္ေတာ့ တစ္ ႐ြာလုံးက သမီးရွင္ေတြ သူ႕ကို မ်က္စိ က်ေနတယ္တဲ့။ အိမ္နားက မျမင့္မူဆို ခိုင္ေလးကို ႀကိတ္ေႂကြေနတာတဲ့။ အေမ ေျပာပုံအရဆို တျခားသူေတြလည္း ရွိဦး မွာေပါ့။ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြ ကၽြန္မနဲ႔ စိမ္းတဲ့ ဘာသာရပ္တစ္ခုေလ။ အတန္း ႀကီးက အစ္မေတြ စာက်က္တာကို ၾကားရသလိုပါပဲ။ ၾကားေတာ့ ၾကား ေနတယ္။ ဘာေတြမွန္း သိပ္နားမလည္။
* * * * * * * * * * * * * * *
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ စာက်က္ လိုက္၊ အေမ အလစ္မွာ သူငယ္ ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆာ့ဖို႔ ႀကံစည္လိုက္နဲ႔ ကၽြန္မ အတြက္ တစ္ရက္မွ အားတယ္လို႔ကို မရွိဘူး။ ၁၄ ႏွစ္သမီးအထိ ေဆာ့ခ်င္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို အေမက ဆူခ်င္ေပမယ့္ အေဖ ကေတာ့ ခြင့္ျပဳတယ္။ ေဆာ့မွ က်န္းမာ မယ္တဲ့။ အေမကေတာ့ အေဖ့ကို မႏိုင္ ေတာ့ ကၽြန္မကို လက္ေျမႇာက္ထားလိုက္ တယ္။
” ဒီလို အိမ္အလုပ္လည္း မသိ။ ေဆာ့ဖို႔ပဲ သိတဲ့ ရွင့္သမီးက ဘယ္သူက ေခၽြးမေတာ္ခ်င္မွာတုန္း။ သူမ်ားေတြဆို ခိုင္ေလး ေယာကၡမ ျဖစ္ဖို႔ စိတ္ကူး ယဥ္ေနၾကၿပီ။ ကၽြန္မေတာ့ အဲလို စိတ္ ကူး ယဥ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး”
အိမ္နားက ကေလးေတြက ဘီယာ ဗူး ပစ္တမ္း ကစားေနရင္း အေမေျပာ တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္။ လူက ရွိန္း တိန္းတိန္းျဖစ္သြားၿပီး အေမ့ကို မေက် မနပ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။
” သမီးက ဘယ္ေတာ့မွ ေယာက္်ား ယူမွာ မဟုတ္ဘူး”
စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ေျပာၿပီး အိမ္ ေပၚကို ေျခေဆာင့္တက္ခဲ့တယ္။
အေဖ့ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေနတာ ကိုေတာ့ ၾကားရရဲ႕။ ကၽြန္မ ျပန္လွည့္ မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကၽြန္မ စိတ္တိုတယ္။
* * * * * * * * * * * * * * *
ဒီလိုနဲ႔ ခိုင္ေလးဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ ကၽြန္မနားထဲ ေပၚတစ္လွည့္ ေပ်ာက္တစ္ လွည့္။ ကၽြန္မလို႔ ၇ တန္းေက်ာင္းသူ ေလးကို ဘယ္အပ်ိဳကမွ သူတို႔ရဲ႕ ခိုင္ေလး အိပ္မက္ကို လာရင္ဖြင့္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။
ရွစ္တန္းစတက္တဲ့ ႏွစ္အစမွာ ေတာ့ မျမင့္မူက ဝတၳဳ စာအုပ္ငွားခ်င္လို႔ အေဖာ္လိုက္ေပးပါဆိုလို႔ ကၽြန္မ သိုင္း ဝတၳဳေတြ ငွားေနၾကဆိုင္ကို ေခၚသြား တယ္။ အဲဒီမွာ ခိုင္ေလးကို စေတြ႕တယ္။
” ဟဲ . . . ကိုခိုင္ေလး ဘယ္လာလဲ”
ဆိုင္ကယ္စီးလာတဲ့ ခိုင္ေလးကို မျမင့္မူက စက္ဘီးေပၚက ဆင္းၿပီး ႏႈတ္ ဆက္တယ္။ သူက စက္ဘီးရပ္လိုက္ ေတာ့ သူ႕ဘီးေနာက္မွာ လိုက္စီးတဲ့ ကၽြန္မလည္း ဆင္းလိုက္ရတာေပါ့။
” မေမာ္တို႔ အလႉအိမ္ေလ။ မမူေရာ ဘယ္သြားမလဲ”
” ေအာ္ . . .ဂ်စ္တူးက ဝတၳဳ စာအုပ္ငွားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လိုက္ေပး တာ”
ကၽြန္မ မျမင့္မူကို နားမလည္စြာ ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူက မလုံမလဲနဲ႔ မ်က္ႏွာ လႊဲတယ္။ ဝတၳဳစာအုပ္ ငွားခ်င္ တာက သူ။ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္မ ငွား တယ္လို႔ လႊဲလိုက္ရတာလဲ . . .ကၽြန္မ နားမလည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ ေန တုန္းမွာ အေမ့ ေျပာေနက် စကားသံ တစ္ခ်ိဳ႕ နားထဲ လြင့္ဝဲလာတယ္။
” ဝတၳဳဖတ္တယ္ဆိုတာ ပ်င္းတဲ့ သူေတြ လုပ္တာဟဲ့။ ဝတၳဳဖတ္တဲ့ အပ်ိဳ ေတြကို ဘယ္သူမွ ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ ဘူး”
ကၽြန္မ ကာတြန္းစာအုပ္ျဖစ္ျဖစ္၊ မဂၢဇင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ဝတၳဳျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္ေနတာ ျမင္ရင္ အေမေျပာေနက်စကား . . .။
” သူက ဘယ္သူေလးတုန္း”
” ဂ်စ္တူးက ေဒၚစုႏွင္းတို႔သမီးေလ။ ဦးေလးရွိန္ရဲ႕ တူမေလ ကိုခိုင္ေလး”
” ဪ . . . ကိုရွိန္ရဲ႕ တူမ လား . . . ေတာ္ေတာ္ႀကီးလာၿပီပဲ”
ကၽြန္မေခါင္းကို ခိုင္ေလး လွမ္း ပုတ္တယ္။ မႀကိဳက္သလိုနဲ႔ ကၽြန္မ ေရွာင္လိုက္ေတာ့ ခိုင္ေလး တဟားဟား ရယ္တယ္။
” တကယ့္ ဂ်စ္တူးေလးပဲကို . . . ကဲသြားၿပီ မမူေရ႕ ”
အသားၫိုၫို။ သြားထပ္ေလးနဲ႔ ခိုင္ေလးဟာ မမူတို႔ သည္းေနသေလာက္ လဲ မေခ်ာပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က သန္႔သန္႔ ေခ်ာေခ်ာ ေဟာလီးဝုဒ္ ကီႏူးရိဗ္ကိုမွ အသည္းစြဲႀကိဳက္ေနတဲ့ ကၽြန္မလို ၿမီး ေကာင္ ေပါက္မေလးတစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ခိုင္ေလးဟာ တစ္ခဏ ေလးမွာပဲ မွတ္ဥာဏ္ကေန ေပ်ာက္သြား ခဲ့တယ္။
* * * * * * * * * * * * * * *
ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ ရန္ကုန္မွာ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ ကၽြန္မ ခိုင္ေလး အေၾကာင္း မၾကားေတာ့ဘူး။ ႐ြာကို တစ္ႏွစ္ တစ္ေခါက္မွ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့ ႐ြာေရာက္တုန္း ကၽြန္မ ေတြ႕စရာလူေတြ၊ ေျပာျပစရာအေၾကာင္းေတြ၊ သြားစရာ ေနရာေတြနဲ႔ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြက လည္း သူနဲ႔ မဆက္စပ္ေတာ့ေလ။
ေရာက္တိုင္း မမူနဲ႔ လြဲတာလဲ ပါ ပါတယ္။
ဒုတိယႏွစ္အေရာက္မွာ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မဆီကို ႐ြာကလူေတြ က ခိုင္ေလးသတင္း သယ္လာေပးၾက တယ္။ ရန္ကုန္က အေဒၚအိမ္မွာလာ တည္းၾကတဲ့ ႐ြာကလူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ ဖ်ားမွာ ခိုင္ေလးသတင္း ျပည့္လို႔။
” ကလ်ာနဲ႔ ႀကိဳက္ေနတာတဲ့၊ ႏွင္းႏြယ္နဲ႔လည္း ဘာလိုလိုပဲ။ သူ႕အေမ ကေတာ့ ႏွင္းႏြယ္နဲ႔ သေဘာတူတယ္။ ကလ်ာကိုေတာ့ နည္းနည္း အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနတယ္ၾကားတယ္”
” သူက ဘယ္သူ႕ကို ေ႐ြးမယ္ထင္ လဲ”
” မသိဘူးဟ . . ။ ကြမ္းၫွာ႐ြာက အပ်ိဳတစ္ေယာက္နဲ႔လည္း ႀကိဳက္ေန တယ္ ေျပာတယ္။ အပ်ိဳေတြ အားလုံး သူ႕ကိုႀကိဳက္ေနေတာ့ သူေ႐ြးရခက္ မွာ ေပါ့။ မိန္းကေလးေတြကလည္း ခိုင္ေလး ဆို အေသရရ အရွင္ရရ မဟုတ္လား”
” ဟုတ္ပါ့ေအ . . . ခစ္ခစ္”
ကၽြန္မ စာၾကည့္ခန္းထဲ ခိုင္ေလး သတင္းက တိုးတိုးဝင္လာရဲ႕။
အဲေလာက္ အပ်ိဳေတြသည္းသည္း လႈပ္ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းက ေခါင္းထဲ ေရာက္လာျပန္တယ္။
အေမရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရဆိုရင္ ခိုင္ေလးမိဘေတြက အသက္ႀကီးမွ ခိုင္ေလး ကို ရတာ။ ကေလး အရမ္းလိုခ်င္ၾကၿပီး ကေလး မရဘူးထင္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ရလာေတာ့ အရမ္းခ်စ္၊ အလိုလည္း လိုက္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ခိုင္ေလးက မဆိုးဘဲ လိမၼာေတာ့ သည္းသည္းကို လႈပ္ေရာ့ေပါ့။ အတန္းပညာမွာ မထူး ခၽြန္ေပမယ့္ လူမႈေရး သိတတ္တယ္။ စီးပြားေရး လုပ္တတ္တယ္။ သူေ႒းသား ျဖစ္ေပမယ့္ အလုပ္ကို မခိုမကပ္ပဲ လုပ္ တယ္။ လူႀကီး မိဘ႐ိုေသတယ္။ မိဘေတြ ကလည္း ခ်မ္းသာေတာ့ အပ်ိဳေတြ သည္း သည္းလႈပ္ေနတာလည္း မဆန္းဘူးေပါ့ ေလ။
* * * * * * * * * * * * * * *
တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးလို႔ ကၽြန္မကို ႐ြာကို ျပန္ေရာက္ တဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကားရတဲ့ ခိုင္ေလးသတင္း ေတြက အရင္နဲ႔မတူ အနည္းငယ္ ထူးျခား လာတယ္။
” ကလ်ာနဲ႔ ေစ့စပ္တာ ပ်က္သြားၿပီ”
” ႏွင္းႏြယ္ကလည္း အင္တင္တင္ လုပ္ေနတယ္တဲ့ ”
” ခိုင္ေလးကေတာ့ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လိုက္ေတာင္းေနတာပဲ . . . အားလုံးကေတာ့ ေခါင္းမညိတ္ၾကေသး ဘူး”
ေရတြင္းမွာ ေရခပ္ရင္း မျမင့္မူတို႔ ေျပာေနၾကတဲ့ ခိုင္ေလးအေၾကာင္း အရင္ၾကားတာေတြနဲ႔ နည္းနည္းကြဲလာ တယ္။
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
လာမည့္အပတ္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပ ပါမည္။
