အားလုံး သိၾကတဲ့အတိုင္း ၂၀၁၅၊ ဇြန္လ (၂၅)ရက္ေန႔၊ ပထမ အႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ (၁၂)ႀကိမ္ ေျမာက္ အစည္းအေဝး (၆၄) ရက္ ေျမာက္ေန႔မွာ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္မယ့္ ဥပေဒမူၾကမ္းကို လၽွိဳ႕ဝွက္ မဲေပးစနစ္နဲ႔ မဲခြဲ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလို မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၾကတဲ့အခါ ျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးက အဓိက ျပဳျပင္ေစခ်င္တဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆နဲ႔ ပုဒ္မ ၅၉(စ) ကို လုံေလာက္ တဲ့ ေထာက္ခံမဲ မရလို႔ ျပင္ဆင္ ခြင့္မရဘဲ ပုဒ္မ ၅၉(ဃ) တစ္ခုတည္းသာ ေထာက္ခံမဲ အလုံအေလာက္ရရွိလို႔ ျပင္ဆင္ဖို႔ အတည္ျပဳ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မမွားဘူးဆိုရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က NLD ပါတီနဲ႔ ၈၈မ်ိဳး ဆက္ေတြ ပူးေပါင္းၿပီး ပုဒ္မ ၄၃၆ကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႔ စည္း႐ုံး လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဒသ အာဏာပိုင္ ေတြ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တားဆီးေနတဲ့ ၾကားက ေဟာေျပာပြဲေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾက သလို ေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ မွာလည္း စတစ္ကာ ေလးေတြကပ္ၿပီး ပုဒ္မ ၄၃၆ကို ျပင္ဆင္ ေပးဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ ၾကပါတယ္။
အခုလိုစည္း႐ုံး လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကလို႔ တစ္ႏိုင္ငံလုံးက တစ္ခဲနက္ လက္မွတ္ ဝိုင္းထိုးလိုက္ၾကတာ လက္မွတ္ဦးေရ ငါးသန္းေလာက္ေတာင္ ရသတဲ့။ ျမန္မာ ျပည္လူဦးေရရဲ႕ ဆယ္ပုံတစ္ပုံ နီးနီး ေလာက္ ဆိုၾကပါစို႔။ ဒီလို ျပည္သူေတြ ဝိုင္းဝန္း ဆႏၵျပဳေရးထိုးခဲ့ၾကတဲ့ လက္ မွတ္ေတြကို လႊတ္ေတာ္မွာ တင္သြင္းမလို႔ လုပ္ေတာ့ ဒီလက္မွတ္ေတြကို အတည္ ယူလို႔မရဘူး၊ တရားမဝင္ဘူး ဆိုတာေတြ ျဖစ္လာပါေလေရာ။ ဪ….ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ။ ကြယ္လြန္ၿပီးသူေတြရဲ႕ ဆႏၵမဲနဲ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္ခြင့္ရွိတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ သက္ရွိထင္ရွား လူေတြ ဆႏၵျပဳေရးထိုးခဲ့ၾကတဲ့ လက္မွတ္ ငါးသန္းက တရားမဝင္ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလဲလို႔ ေမးျမန္းရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။
ဒီၾကားထဲ စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ ေကာင္းေရာင္းေနတုန္း ေဆး႐ိုးသည္က ကန္႔လန္႔ဆိုသလို NDF ပါတီက လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေဒၚခင္ဝိုင္းၾကည္က ဏၽြ စနစ္ကို လႊတ္ေတာ္ထဲ ခါေတာ္မွီ တင္သြင္းလာေတာ့ ျပည္သူလူထုမွာ နားမ်က္စိေတြလည္ၿပီး ၄၃၆ ကို မ်က္ေျခ ျပတ္ကုန္ပါေလေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရးဟာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္း ႀကီး ျပန္ဆယ္သလိုမ်ား ျဖစ္သြား မလားလို႔ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ေနတုန္းမွာ ျဗဳန္းခနဲ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးလာၾကေတာ့ ေမၽွာ္ လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလး မဆိုစေလာက္ သန္းလာသလို ပုဒ္မ ၄၃၆ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ]]ဂဃနဏ}} သိခ်င္လို႔ အိမ္နားက စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္မွာ လက္ဖဝါး သာသာေလာက္ရွိတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆိုတဲ့ ဘုတ္အုပ္ စိမ္းေလးကို အေျပးအလႊား သြားေရာက္ ဝယ္ယူခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ ေရာက္ေတာ့ သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ပုဒ္မ ၄၃၆ ပါဝင္တဲ့ စာမ်က္ႏွာ (၁၇၃)၊ အခန္း(၁၂)က ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း ဆိုတဲ့ အခန္းကို ဦးစားေပး လွန္ေလွာ ဖတ္႐ႈလိုက္ေတာ့ ဘုရားေရ…. ဒီဘဒၵ ကမၻာႀကီးမွာ ကာလ အၾကာရွည္ ဆုံး အခ်ိန္ယူ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒဟာ ကမၻာ့ျပင္ရ အခက္အခဲ ဆုံး ဥပေဒ တစ္ခုပါလားလို႔ နားလည္ သေဘာေပါက္ သြားပါတယ္။
သမၺဳေဒၶဂါထာနဲ႔ ဒုတိယ ႏိုင္ငံ ေတာ္ သီခ်င္းလို႔ေတာင္ တင္စား ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ မန္းေတာင္ရိပ္ခိုကို ျပင္ဆင္လို႔ ရေကာင္း ရႏိုင္တယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒကိုေတာ့ ျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းစ မျမင္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ျပင္ဆင္ ဖို႔ ခက္ခဲသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အၾကမ္း ဖ်ဥ္းေလာက္ ရွင္းျပပါရေစ။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ မွာ စုစုေပါင္း အခန္း (၁၅)ခန္း ရွိတဲ့ အနက္ အခန္း(၁၂)ထိ ပါရွိတဲ့ ဥပေဒ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျပင္ဆင္ခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆႏၵမဲေတြနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ ခဲ့ၾကတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံေတာင္မွ ဘယ္မဲဆႏၵနယ္ကမွ ေ႐ြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခဲ့ျခင္းမရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ ၁ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ မေထာက္ခံရင္ ျပင္ဆင္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ အကယ္၍ တပ္မေတာ္သား ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က ေထာက္ခံခဲ့လို႔ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္သြားခဲ့ရင္ေတာင္ ဆႏၵခံယူပြဲ လုပ္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလုံးက ဆႏၵမဲ ေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူ ဦးေရရဲ႕ ထက္ဝက္ေက်ာ္ ေထာက္ခံမွ ဒီဥပေဒကို ျပင္ဆင္ခြင့္ရမတဲ့။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ၄၃၆ ကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားၾကနဲ႔၊ တပ္မေတာ္ကသာ သေဘာမတူရင္ ဘာမွလုပ္ခြင့္မရွိဘူးလို႔ ေျဗာင္ဖြင့္ မေျပာ႐ုံ တမည္ပါပဲ။ ဒီတပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဆိုတာကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ သေဘာက် ေ႐ြးခ်ယ္ခန္႔ထားသူေတြမို႔ တစ္မတ္သားကို အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာ ကြယ္ၾကတာ သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္း ပါဘူး။ ေဘာလုံးပြဲ အသုံးအႏႈန္းနဲ႔ ေျပာရရင္ အရပ္သား လက္ေ႐ြးစင္ အသင္းနဲ႔ ကန္တဲ့ ပြဲတိုင္း တပ္မေတာ္ သား လက္ေ႐ြးစင္အသင္းက ေဘာလုံး ပိုင္ဆိုင္မႈ ၂၅ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိေပမယ့္ မိမိလိုခ်င္တဲ့ အႏိုင္ရလဒ္ ရရွိေအာင္ ကစားႏိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရ မဲခြဲ ဆုံးျဖတ္ၾကေတာ့ အားလုံးႀကိဳတင္ ေမၽွာ္လင့္ထားၾကသလို ပုဒ္မ ၄၃၆ကို ျပင္ဆင္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူေတြက ျပည္သူ႕ အက်ိဳးအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အမွန္တကယ္ လိုလားၿပီး ဘယ္သူေတြက လက္တစ္ဆုပ္စာ အခြင့္ထူးခံ လူနည္းစု အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖို႔ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးကို စိုးစဥ္းမၽွ မလိုလား ဘူးဆိုတာ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွား ခဲ့ရပါတယ္။ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးၾကတဲ့သမိုင္းဝင္ ေန႔တစ္ေန႔ ဆိုပါစို႔။
အခုလို ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ လႊတ္ေတာ္ေအာ္ပရာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ ရတဲ့အထဲ ခ်င္းတိုးတက္ေရးပါတီက အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေက်ာ္ခဲန္းက ဘဘဦးသန္းေ႐ႊ ေရးဆြဲ ခဲ့တဲ့အေျခခံဥပေဒဟာ လက္ေတြ႕က်င့္သုံး တဲ့အခါ နည္းနည္း အစပ္အဟပ္ မတည့္ ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဘဆီ ကေန ေမတၱာေစတနာ ႏႈတ္ထြက္ စကားကို ခံယူၿပီး ျပဳျပင္ရင္ အားလုံးကို ျပင္ႏိုင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္လို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ သူ႕ထင္ျမင္ခ်က္ကို ထေျပာသတဲ့။
ဒီေတာ့ ေမးစရာရွိတာက ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို ဦးသန္းေ႐ႊ တျဖစ္လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး(ေဟာင္း) သန္းေ႐ႊတစ္ဦးတည္း သေဘာနဲ႔ ေရးဆြဲ ခဲ့တာလား။ အကယ္၍ ဟိုက ျပင္ဆင္ ခြင့္ မျပဳရင္ မျပင္ဆင္ရေတာ့ ဘူးလား။ အကယ္၍ ဒီအမတ္မင္းဟာ သူ႕ဖခင္ လက္ထက္ကတည္းက ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ အိမ္မွာေနထိုင္ၿပီး ဒီအိမ္ႀကီးဟာ အခ်ိန္ ခမေ႐ြး ၿပိဳက်သြားႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ ရွိေနရင္ ဖခင္ထံမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူက ျပင္ဆင္ေစ လို႔ ေျပာမွ ျပင္ဆင္မွာလား။ အကယ္၍ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရရင္ မိမိ အပါအဝင္ အိမ္သူ အိမ္သားေတြေရာ၊ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြပါ ဘယ္ေလာက္ အႏၲရာယ္ရွိရွိ မျပင္ဆင္ဘဲ ဒီအတိုင္း အၿပိဳခံလိုက္မွာ လား။ ရပ္ကြက္ထဲက ေနအိမ္တစ္အိမ္ မီးေလာင္ေနရင္ မီးသတ္ဦးစီးမႉး ခြင့္ျပဳ မိန္႔ရမွ မီးၿငိမ္းသတ္ရမလား။
အခြင့္ထူးခံ လူနည္းစုမွအပ တစ္ႏိုင္ငံလုံးက မလိုလားတဲ့ ဥပေဒတစ္ခုကို ပယ္ဖ်က္ေပးဖို႔ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ထံ မွာ သြားေရာက္ ခြင့္ေတာင္းခံ ရဦးမယ္ဆို ကတည္းက ဒါလူအမ်ား ဆႏၵကို ဦးစားေပးတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ ဒီမိုကေရစီ အေရၿခဳံထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ပဲ ျဖစ္ရမယ္။
ဒီၾကားထဲရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ ဆိုသလို တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ ေသေရးရွင္ေရးတမၽွ အေရးႀကီးေနခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၅၀ က မဲခြဲဆုံးျဖတ္မယ့္ေန႔မွာမွ ခြင့္ယူ ခဲ့ၾကသတဲ့။ ဒါမေတာ္တဆ တိုက္ဆိုင္ မႈလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္စုံတစ္ရာကို အေၾကာင္းျပၿပီး တမင္တကာ ေခါင္း ေရွာင္ထြက္သြား ၾကတာလားဆိုတာ ကာယကံရွင္ေတြပဲ သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကို မိမိအက်ိဳး ေဆာင္႐ြက္ေပးဖို႔ ေ႐ြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ လိုက္ၾကတဲ့ မဲဆႏၵနယ္က ျပည္သူ ေတြအတြက္ ရင္ထုမနာ ျဖစ္ရသလို စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကေန ဒီမိုကေရ စီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းဖို႔ လမ္းမေတြေပၚမွာ၊ အက်ဥ္း ေထာင္ သံတိုင္ေတြေနာက္မွာ လူမသိ သူမသိ အသက္ေတြ၊ ဘ၀ေတြ ခ်ေကၽြးၿပီး စေတးခံခဲ့သူေတြကို အားနာမိပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ျပည္သူ႕အက်ိဳးကို မည္မည္ရရ မသယ္ပိုး၊ မထမ္း႐ြက္ႏိုင္ဘဲ ျပည္သူေတြ ေထာက္ပံ့ ေပးကမ္းတဲ့ လစာရိကၡာကို အခန္႔သား ရယူေနျခင္းဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳး အေပၚ ေက်းဇူး ကန္းျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ခ်င္းတိုးတက္ေရးပါတီ အမတ္မင္း လိုပဲ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြက ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးမွာ တပ္မေတာ္က လိုအပ္ခ်က္ အရ မျဖစ္မေန ဝင္ပါေနရတာပါ။ ကာလ အပိုင္းအျခား တစ္ခုကို ေရာက္တဲ့အခါ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို တျဖည္းျဖည္း ေလၽွာ႔ခ် သြားမွာပါလို႔ ပ်ားရည္နဲ႔ ဝမ္းခ်ၾကပါတယ္။ တစ္ေလာ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္က လည္း “ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို လိုအပ္ရင္ ျပင္ဆင္ ႏိုင္ပါတယ္၊ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းနဲ႔ အညီ ျပင္ဆင္ၾကပါ” လို႔ သေဘာထား ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒ တစ္ခု လုံးရဲ႕ အသက္လို႔ဆိုႏိုင္တဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စား လွယ္ေတြ မေထာက္ခံရင္ က်န္ပုဒ္မေတြ ျပင္ဆင္ဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္မို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ဟာ ” ေဆးလိပ္ ေသာက္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ မီးခိုးေတာ့ မထြက္ပါေစနဲ႔” လို႔မ်ား ျဖစ္ ေနသလားပဲ။ ဒီလို ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံ ေရးမွာ တပ္မေတာ္က ႏွစ္ေပါင္း(၅၀)ေက်ာ္ မရွိမျဖစ္ေနရာက လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ ထားတာေတြ႕ရေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီကို ဆရာဦးေအာင္သင္းေျပာျပဖူးတဲ့ ပုံျပင္ ေလးတစ္ပုဒ္ကို အလိုလို သတိရမိ ပါတယ္။
တစ္ခါက ႐ြာတစ္႐ြာမွာ တ႐ုတ္ ပညာရွိႀကီးတစ္ဦးရွိပါတယ္။ ဒီ႐ြာေလး မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြဟာ တ႐ုတ္ ပညာရွိႀကီးကို အလြန္တရာ အထင္ႀကီး အားကိုးၾကၿပီး အေရးကိစၥ ႀကီးငယ္ တစ္ခုခုေပၚလာတိုင္း တ႐ုတ္ ပညာရွိႀကီးထံ သြားေရာက္ အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းခံၾကသတဲ့။ တစ္ေန႔ေတာ့ ႐ြာသား တစ္ဦးရဲ႕ ႏြားတစ္ေကာင္ဟာ စဥ့္အိုးထဲ ေခါင္းထိုးဝင္ ေရေသာက္ၿပီး သူ႕ေခါင္းကို အဝက်ဥ္းတဲ့ စဥ့္အိုးထဲက ျပန္ဆြဲထုတ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏြားပိုင္ရွင္႐ြာသားဟာ တ႐ုတ္ ပညာရွိႀကီးထံ အေျပးတစ္ပိုင္းသြားေရာက္ အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းခံပါတယ္။
တ႐ုတ္ပညာရွိႀကီးက ႏြားပိုင္ရွင္႐ြာသား ေျပာသမၽွကို ေသေသ ခ်ာခ်ာၾကားနာ စစ္ေဆးၿပီး သကာလ ႏြားဦးေခါင္းကို ျဖတ္ၿပီး စဥ့္အိုးထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္လို႔ အႀကံဥာဏ္ ေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ႏြားပိုင္ရွင္ ႐ြာသားလည္း တ႐ုတ္ပညာရွိႀကီး မိန္႔ၾကားတဲ့အတိုင္း သူႏြားကို ေခါင္းျဖတ္ၿပီး စဥ့္အိုးထဲက ဆြဲထုတ္ေတာ့ ေခၽြးတဒီးဒီးသာ က်လာတယ္၊ ႏြားေခါင္းကို စဥ့္အိုးထဲက ဆြဲထုတ္လို႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ပညာရွိႀကီးထံ ထပ္မံသြားေရာက္ အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းခံပါတယ္။ ဒီအခါ တ႐ုတ္ပညာရွိႀကီးက ” ဦးေခါင္းကို ဒီအတိုင္း ဆြဲထုတ္လို႔ မရရင္ စဥ့္အိုးကို ႐ိုက္ခြဲပစ္လိုက္ေပါ့လို႔ အႀကံေပး ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႏြားလည္း ေသ၊ စဥ့္အိုးလည္း ကြဲၿပီမို႔ ႏြားပိုင္ရွင္ ႐ြာသားဟာ အမဲသားဟင္းခ်က္ၿပီး တစ္ အိမ္ဟင္းတစ္ခြက္ ႐ြာလုံးေစ့ လိုက္လံေဝငွပါတယ္။ တ႐ုတ္ပညာရွိႀကီးကို ဦးခ်တဲ့အေနနဲ႔ ဟင္းတစ္ခြက္ ဦးဦး ဖ်ားဖ်ား သြားေရာက္ပို႔ေပးတဲ့အခါ တ႐ုတ္ပညာရွိ ႀကီးက အမဲသားဟင္းလာပို႔ေပးတဲ့ ႏြားပိုင္ရွင္ ႐ြာသားကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး အခုလို မခ်ိတင္ကဲ ေျပာလိုက္ပါ တယ္။
” အင္း….မင္းတို႔႐ြာလည္း ငါမရွိရင္ ခက္မယ္” ဟူလို။
အခုလည္း ခ်င္းတိုးတက္ေရး ပါတီက အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေက်ာ္ခဲန္း ေျပာသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး (ေဟာင္း) သန္းေ႐ႊရဲ႕ ေမတၱာေစတနာ ႏႈတ္ထြက္စကားကို ခံယူၿပီးမွ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရရင္ေတာ့ ႏြားလည္းေသ စဥ့္အိုးလည္း ကြဲသလိုဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒလည္း ျပင္ဆင္ခြင့္မရ၊ တပ္မေတာ္ နဲ႔ ျပည္သူေတြၾကား သေဘာထား ကြဲလြဲမႈလည္း တစ္ေန႔တျခား ပိုမိုမ်ား ျပားလာၿပီး ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္သြားမွာ ျမင္ေယာင္မိေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။
