စင္ကာပူဆီးဂိမ္းတြင္ ဒုတိယရရွိကာ ျမန္မာပရိသတ္မ်ား၏ အားေပးမႈရရွိခဲ့ေသာ ျမန္မာ ယူ ၂၃ အသင္းမွ ေက်ာနံပါတ္ ၁၂ ကစားသမား ေက်ာ္ဇင္လြင္က သူ၏ ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္းကို Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားထားသည္။
(ယင္းေရးသားခ်က္မ်ားကိုစာလုံးေပါင္း သတ္ပုံအခ်ိဳ႕မွလြဲ၍မူရင္းအတိုင္း ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားပါသည္)
ကၽြန္ေတာ္ အရင္ဆုံးပရိသတ္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးကို ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စကားျပန္မေျပာႏိုင္တဲ့အခါ ဖုန္းဆက္လို႔မရတဲ့အခါ မာနႀကီးတယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။ အမွန္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲလိုစိတ္မ်ိဳး တကယ္မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ငယ္ဘ၀မွာ စာေပအတန္းပညာဘက္မွာ အားနည္းခဲ့တယ္ဗ်။ ၇ တန္းေအာင္ၿပီး ၈ တန္းနဲ႔ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေမ ေခါင္း႐ြက္ေဈးေရာင္းၿပီး ရွာေကၽြးေနတာ မၾကည့္ရက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ပန္းရံအကူ လိုက္လုပ္ရပါတယ္။ လုပ္ခႏွစ္ေထာင္ရတာကို အေမ့ကို ေပးလို႔ ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ႔ ငါးပိရည္က်ဲနဲ႔စားခဲ့ရ တဲ့ ရက္ေတြ မနည္းခဲ့ပါဘူး။ ခုဒီလိုစာေတြ ေရးေနတာကိုလဲ သူငယ္ခ်င္း အကူအညီနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ ကို ေရးခိုင္းေနရတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ေခတ္ေပၚနည္းပညာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈ မရွိပါဘူး။ ေဖ့ဘြတ္ဆိုတာႀကီးကိုလဲ မေန႔တေန႔ကမွ လက္ေတြ႕သုံးၾကည့္ရတာပါ။ အေကာင့္ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းဖြင့္ေပးထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေဖ့ဘြတ္ မသုံးတတ္ပါဘူး။ ပရိသတ္ႀကီးကို ေက်းဇူးတင္စကားေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စာေရးဖို႔တြက္ နည္းပညာအားနည္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေဘာလုံး မကန္ခဲ့ရခင္မွာ အစ္ကိုေတြကန္တဲ့ ေဘာလုံးေကာက္ခဲ့ရတာပါ။ ေရသန္႔ဘူး၊ အဝတ္အကုန္ ေတာက္တိုမယ္ရ လုပ္ခဲ့ရတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလုံးကန္ဖို႔တြက္ ေလ့က်င့္ေဖာ္ေတာင္ မရွိပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကလပ္မွာ ဆရာအရင္တင္ရတာ ထမင္းခ်က္ဦးေလးႀကီးရဲ႕ သားကို ေဘာလုံးဖမ္းေစၿပီး ေလ့က်င့္ခဲ့ရတာပါ။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာတစ္ဦးပါပဲ။
ကလပ္လူငယ္အသင္းမွာေတာင္ ေနရာမရခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာရ၀တီမွာ အငွားခ်ပါတယ္။ သူမ်ားေတြ လစာသိန္းေက်ာ္ခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ငါးေသာင္းပဲရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ၊ အေမ့ကို ေလးေသာင္းေပးလို႔ က်န္တစ္ေသာင္းပဲ သုံးခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စ္ကားပဲစီးၿပီး ေလ့က်င့္ေရးကြင္းသြားပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမသိသလို ေဘာလုံးသမားမွန္းလဲ မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကသူမ်ားေတြ ေလ့က်င့္ၿပီးခ်ိန္မွစတင္ ေလ့က်င့္ရပါတယ္။
ေဝယ်ာဝစၥ အလုပ္ေတြနဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ေလ့က်င့္ေတာ့ အခ်ိန္ေနာက္က်လို႔ညစာ ငတ္ခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြမ်ားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြအေမ့ကို ျပန္မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္စားေသာက္ ရတာ အဆင့္ျမင့္ေၾကာင္း ပုစြန္၊ ၾကက္သားမ်ားနဲ႔ ေကၽြးေမြးေၾကာင္း အေမစိတ္မပူရေအာင္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ အခက္အခဲေတြအမ်ားႀကီးေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ မွာ ရွိတာ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္တာ ႀကိဳးစားမႈပဲရွိလို႔ ကၽြန္ေတာ္က်ိတ္ငိုခဲ့ရတာေတြ အေမ့ကိုေပးမသိခဲ့ပါဘူး။
