ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ပါတီစုံ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ နဲ႔ တက္လာတဲ့ အရပ္သား တစ္ပိုင္း အစိုးရက သူတို႔ အစိုးရအဖြဲ႕ႀကီးဟာ သန္႔ရွင္းေသာအစိုးရ (Clean Government)? ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (Good Governance) ျဖစ္ေစရမယ္လို႔ လက္႐ုံးေတာ္ ဆန္႔တန္းၿပီး ႀကဳံဝါးခဲ့ေလ ေတာ့ တစ္သက္လုံး အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေခ်အီးေခ်လန္႔ ျဖစ္ ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အာ႐ုံေၾကာေတြ တဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ျဖစ္ကုန္ ပါတယ္။
ဆက္လက္ၿပီး ဝန္ထမ္းေတြမွာ ကင္ဆာ ဆဲလ္ေတြလို ခိုင္ခိုင္မာမာ အျမစ္တြယ္ ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အဂတိ လိုက္စားမႈေတြကို အစြမ္းကုန္ တိုက္ဖ်က္ သြားပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ကတိကို ရဲရဲႀကီး ေပးခဲ့ေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ျမန္မာ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားမွာ လူဆိုးေတြ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ မင္းသမီးကို မင္းသား က သြားေရာက္ကယ္တင္တဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္း ကို ၾကည့္႐ႈ ေနရသလို လက္ခုပ္ တေျဖာင္းေျဖာင္းတီးၿပီး လက္ေခါက္ တ႐ႊီ႐ႊီ မႈတ္လိုက္ရတာမ်ား မႀကီးမငယ္နဲ႔ ကဲလြန္းတယ္လို႔ အေျပာဆို ခံရမေလာက္ ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ အခုလို ဝမ္းသာအားရ တီးမႈတ္ေနရင္း အေဖ မကြယ္လြန္မီက ေျပာျပခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို အလိုလို သတိရမိၿပီး တီးလက္စ လက္ခုပ္၊ မႈတ္လက္စ လက္ေခါက္ကို ဏေက်န ႏွိပ္ (ခဏရပ္) ထားလိုက္ ရပါတယ္။
အေဖ့ပုံျပင္ေလးက ” ဘိန္းခန္း အိမ္ ေျမႇာင္” ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့စဥ္က ၿမိဳ႕႐ြာ အသီးသီးမွာ ဘိန္းခန္းေတြ လိုင္စင္နဲ႔ ဖြင့္ခြင့္ ေပးခဲ့ပါ တယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ လိုင္စင္ရ အရက္ ဆိုင္ေတြ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ျပဳခဲ့သလိုေပါ့။ ဒီလို ဘိန္းခန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ျပဳျခင္းအားျဖင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရမွာ အက်ိဳးအျမတ္ ႏွစ္ခု ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ပထမ အက်ိဳးအျမတ္က အခြန္အတုပ္ေတြ ရရွိျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ အက်ိဳးအျမတ္ တစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြ ဘိန္းစြဲသြားတဲ့အခါ သူတို႔ကို ျပန္လည္ မေတာ္လွန္ႏိုင္ျခင္းပါပဲ။ စီးပြားေရး အရေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးအရပါ အက်ိဳးအျမတ္ ႀကီးႀကီးမားမား ရရွိတဲ့ မဟာ ဗ်ဴဟာေျမာက္ အကြက္ခ် လုပ္ႀကံ မႈႀကီး တစ္ခုဆိုပါစို႔။ အလားတူပဲ ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို န၀တနဲ႔ နအဖ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့စဥ္က ခ်ဲထီဒိုင္၊ ႏွစ္လုံးဒိုင္၊ ေဘာလုံးပြဲဒိုင္..စသျဖင့္ကို တရားဝင္ ေလာက္နီးနီး ေရာင္းခ် ခြင့္ျပဳ ခဲ့ၾကတာ ဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ လိုင္စင္ရ ဘိန္းခန္းဆိုတဲ့ နည္းေဟာင္းႀကီးကို မိတၱဴ ကူးခဲ့ၾကျခင္းပါပဲ။ ဒီလို ရပ္ထဲ ႐ြာထဲမွာ ေလာင္းကစား လုပ္ငန္း ေတြကို သိသိသာသာ ရွင္သန္ခြင့္ ေပးထားခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ ကိုယ့္တပည့္ သားေျမးေတြလည္း လက္ဖ်ား ေငြသီး၊ ျပည္သူေတြလည္း အေႂကြးႏြံ၊ ေလာင္းကစားႏြံထဲ နစ္ သထက္ နစ္လာေတာ့ ဘုံရန္သူကို အာ႐ုံ မေရာက္ႏိုင္ ေတာ့ဘူးေပါ့။ ေစတနာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေတာ့ အဂၤလိပ္ အစိုးရထက္ မသာေတာင္ တစ္ေ႐ြးသားမွ မေလ်ာ့ပါဘူး။ ထားလိုက္ပါေတာ့။ မူလ ေျပာလိုရင္းျဖစ္တဲ့ ဘိန္းခန္း အိမ္ေျမႇာင္ ကို ျပန္ဆက္လိုက္ၾကပါစို႔။
အခုလို လိုင္စင္နဲ႔ ဖြင့္လွစ္ၾကတဲ့ ဘိန္း ခန္းေတြမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ အိမ္ေျမႇာင္ေတြဟာ ေန႔စဥ္မိုးေသာက္ ဘိန္းခိုး ဘိန္းေငြ႕ေတြကို ႐ႉ႐ႈိက္ေနရလို႔ ၾကာေတာ့ ဘိန္းစြဲမွန္းမသိ စြဲသြားၾကပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအိမ္ေျမႇာင္ေတြဟာ ဘိန္းခန္းကို စြန္႔ခြာၿပီး တျခားဘယ္ ေနရာမွ မသြားသေလာက္ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါ အဂၤလိပ္ အစိုးရ လက္ထက္က ဖြင့္လွစ္ခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ ဘိန္းခန္းေတြကို ပိတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဘိန္းခန္း အိမ္ေျမႇာင္ ေတြဟာ ရင္းထၿပီး မ်က္ႏွာက်က္ေပၚက ျပဳတ္က် ေသဆုံးခဲ့ ၾကသတဲ့။
အခုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က အဂတိ လိုက္စားမႈေတြကို အစြမ္းကုန္ တိုက္ဖ်က္သြားပါ့မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း စိုးရိမ္ မိခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ၾကာ ဝန္ထမ္းေတြ ရၿမဲရေနက် လာဘ္လာဘ ေတြ မရတဲ့အခါ ဘိန္းခန္း အိမ္ေျမႇာင္ေတြ လို ရင္းထၿပီး မ်က္ႏွာက်က္ေပၚက တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ျပဳတ္က်ကုန္မွျဖင့္ ခက္ရ ခ်ည္ရဲ႕။
အမ်ား သိေတာ္မူၾကတဲ့ အတိုင္းပါ ပဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ၂၀၁၁ မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ “အမိန္႔နာခံျခင္းႏွင့္ ကတိသစၥာျပဳျခင္း” အခမ္းအနားမွာ အစိုးရ ဌာနေတြမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈေတြ ကို အစြမ္းကုန္ တိုက္ဖ်က္သြားပါ့မယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါအျပင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ၂၀၁၃ ဇန္နဝါရီလ ၈ ရက္ေန႔မွာ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္ေရး ေကာ္မရွင္ကို အမိန္႔ေၾကညာစာ အမွတ္ (၉ ^ ၂၀၁၃) ထုတ္ျပန္ၿပီး ဖြဲ႕စည္း ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီေကာ္မရွင္မွာ ဒုတိယ သမၼတ ေဒါက္တာ စိုင္းေမာက္ခမ္းက ဥကၠ႒၊ သမၼတ႐ုံး ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးလွထြန္း က အတြင္းေရးမႉး အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ၿပီး အဖြဲ႕ဝင္ေတြအျဖစ္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုကို၊ သမၼတ ႐ုံးဝန္ႀကီး ဦးသိန္းၫြန္႔၊ ဦးစိုးေမာင္၊ ဦးစိုးသိန္း၊ ဦးတင္ႏိုင္သိန္း၊ ျပည္ေထာင္စု ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ေဒါက္တာထြန္းရွင္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဥပေဒအႀကံေပး အဖြဲ႕ဝင္ ဦးေက်ာ္သန္းတို႔ ပါဝင္ၾကပါ တယ္။
တဖန္ အဂတိ လိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ဥပေဒကို ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္မွာ ၂၀၁၃ ဩဂုတ္လမွာ ဥပေဒအမွတ္ ၂၃ နဲ႔ ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။ အခုလို ေကာ္မရွင္ေတြဖြဲ႕၊ ဥပေဒေတြ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းၿပီး ဒီေကာ္မရွင္က အဂတိ လိုက္စားမႈေတြကို ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာထိ အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္ ႏိုင္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ စူးစမ္း ၾကည့္ၾကပါစို႔။ အဂတိ လိုက္စားမႈ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၂၀၁၄ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔က ဩဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔အထိ တိုင္ၾကားစာ စုစုေပါင္း ၅၃၃ ေစာင္ ေရာက္ရွိလာၿပီး အဆိုပါ တိုင္ၾကား စာေတြအနက္ ၃ ေစာင္သာ တိုင္ၾကားမႈ ေပၚလြင္ၿပီး အဂတိ လိုက္စားမႈ ဥပေဒနဲ႔ ၿငိစြန္းေနတာ ေတြ႕ရသတဲ့။ အခုလို ေကာ္မရွင္ကို ေရာက္ရွိလာတဲ့ တိုင္ၾကားစာေတြ အနက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ဆိုင္ရာကို တိုင္ၾကားမႈက ၂၃၈မႈ၊ ေျမယာမႈ ၁၇၀၊ တရားေရးဆိုင္ရာ ၉၅မႈနဲ႔ အေထြေထြက အမႈ ၃၀ ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ပါ စာရင္းဇယားေတြကို ၾကည့္ လိုက္ျခင္းျဖင့္ ေ႐ႊသမင္ ဘယ္ကထြက္သ လဲ ဆိုတာ ရွင္းေနပါၿပီ။
ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ၂၀၁၅ ဧၿပီလ ၉ ရက္ေန႔မွာ ေနျပည္ေတာ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ သတင္းစာ မိုင္နီခ်ီရွင္ဘြန္းနဲ႔ သီးသန္႔ ေတြ႕ဆုံမႈတစ္ခုမွာ ဝန္ထမ္းေတြ အဂတိ လိုက္စားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခုလို ကာကာကြယ္ကြယ္ ေလး ေျဖၾကားခဲ့ပါ တယ္။
” လက္ေဆာင္ေပးတာဟာ ျမန္မာ့ အစဥ္အလာ တစ္ရပ္သာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂ်ပန္ လူမ်ိဳးေတြမွာလည္း ဒီအစဥ္အလာ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသူ ေတြကို စားစရာ အျပင္ အျခားေသာ အရာေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔လည္း လက္ ေဆာင္အျဖစ္ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုေပးတာ ခင္မင္တဲ့ စိတ္အခံနဲ႔ ေပးတာပါ” ။
” တျခားေပးနည္း ပုံစံ တစ္ခုကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးခဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို ဝတၳဳပစၥည္း ဒါမွမဟုတ္ တစ္စုံတစ္ရာေသာ ေငြေၾကးနဲ႔ တုံ႔ျပန္ ေပးတာပါ။ ဒါကလည္း ကိုယ့္လြတ္ လပ္ခြင့္နဲ႔ ကိုယ္ပါ” တဲ့။
ဟုတ္ပါတယ္။ သမၼတရဲ႕ စကားဟာ ေလ်ာ္ကန္ သင့္ျမတ္ လွပါေပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အႂကြင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုံးျပင္ကႏၷားကို မလြဲသာ လို႔ သြားေရာက္ရတဲ့အခါ ဝန္ထမ္း အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္ကိစၥအတြက္ ဘယ္သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ ေပးရမလဲလို႔ ေၾကးသတ္မွတ္မေပးပါဘူး။ ေပးခ်င္ေပး မေပးခ်င္ေန (သမၼတႀကီး ေျပာသလို) ကိုယ့္လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ကိုယ္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က အလိုက္ကမ္း ဆိုး မသိဘဲ လက္ဖက္ရည္ေလး တစ္ခြက္ ေတာင္ တိုက္မထားရင္ ကေလးေတြ ေျပာေနသလိုေစာင့္ေလာ့ အသင္ ပုဏၰား ေပါ့။ စာ႐ြက္ေပၚမွာ လက္မွတ္ ေလး တစ္ခ်က္ထိုးဖို႔အေရး ဦးစီးမႉး မအား ေသးလို႔၊ စာေရးမ ဗိုက္ေအာင့္ေနလို႔၊ ထမင္းစား ျပန္သြားလို႔၊ အစည္းအေဝး သြားတက္ေနလို႔…စသည္ျဖင့္ အေရးယူ လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ညစ္လုံးေတြေၾကာင့္ အလုပ္အကိုင္ အပ်က္ခံၿပီး ႐ုံးကို ေန႔တိုင္း သြားေပေရာ့ ပဲ။ ၾကာေတာ့ စိတ္ညစ္ မခံႏိုင္တဲ့ အဆုံး ေဈးစကား ေျပာရေတာ့တာပါပဲ။ အမႈ ကိစၥ အႀကီးအေသးအလိုက္ ေပးရ ကမ္းရ ေတာ့တာပဲ။ အခုလို လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကိစၥေတြကို အသံဖိုင္နဲ႔ဖမ္း၊ ဓာတ္ပုံ တိတ္တခိုး႐ိုက္ၿပီး လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္ေရး ေကာ္မရွင္ကို တိုင္ၾကားခဲ့ဦးေတာ့ ဒီအသံဖိုင္ေတြ၊ ဓာတ္ပုံေတြကို သက္ေသခံ အေနနဲ႔ မွတ္ယူပါ့မလား။ လက္ပံတန္းမွာ ဆႏၵျပ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကို ရဲ ၄-၅ ေယာက္က နံပါတ္တုတ္ေတြနဲ႔ ဝိုင္း႐ိုက္ေနၾကတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြကိုေတာင္ ဖိုတိုေရွာ့ လုပ္ထားတာပါ၊ ရဲေတြက ႐ြယ္႐ုံ ႐ြယ္တာပါလို႔ က်ားက်ားမီးယပ္ လုပ္ေနမွေတာ့ ဘယ္သူက ယုံယုံ ၾကည္ၾကည္ တိုင္ေတာ ရဲပါေတာ့မလဲ။ ဒါအျပင္ နံပါတ္တုတ္ အက်ိဳးအပဲ့ေတြကို သက္ေသခံ ပစၥည္းအျဖစ္ တရား႐ုံးမွာ တင္ျပတာေတာင္ ဒီနံပါတ္တုတ္ေတြဟာ ျပင္ပမွာ ဘယ္သူမဆို ဝယ္ယူလို႔ ရႏိုင္ပါ တယ္လို႔ လက္ပံတန္း ရဲမႉးႀကီး ကိုယ္တိုင္ ေျဖာင့္ကြယ္ ကြယ္ေနမွေတာ့ ဘယ္သူက အဖက္လုပ္ တိုင္တန္း ခ်င္ပါေတာ့ မလဲ။ အခန္႔မသင့္ရင္ ကိုယ္ေတာင္ အသေရ ဖ်က္မႈနဲ႔ တရားျပန္အစြဲခံရၿပီး ေထာင္နန္း စံ သြားရႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။
ဒါအျပင္ သမၼတႀကီးက ခင္မင္ ရင္းႏွီးမႈေၾကာင့္ ေဒၚလာ ၃၀၀(ျမန္မာေငြ သုံးသိန္းခန္႔) လက္ေဆာင္ေပးျခင္းကို အဂတိလိုက္စားမႈ မမည္လို႔ ဗ်ာဒိတ္ ေတာ္ ေပးခဲ့ေလေတာ့ အက်င့္ပ်က္ ဝန္ထမ္းေတြ လက္ခေမာင္းခတ္ၾက ၿပီေပါ့။
တျခား ရွည္ရွည္ေဝးေဝး သိပ္မေျပာ ခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေဒသမွာ လက္ရွိ ျဖစ္ ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး တခ်ိဳ႕ကို စတိ သေဘာေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕မွာ ခ်ဲထီ၊ ႏွစ္လုံးထီ၊ ေဘာလုံးပြဲ အစရွိတဲ့ ေလာင္းကစားမႈ ေတြကို စီမံခ်က္အရ မျဖစ္မေန ဖမ္းဆီးရ တဲ့အခါ လက္ခြဲ အေရာင္းသမားေလးေတြ ေလာက္သာ အဖမ္းဆီးခံရၿပီး ေနာက္ကြယ္ က ေငြႀကီး ကစားေနၾကတဲ့ ဒိုင္ခ်ဳပ္ႀကီး ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ အဖမ္းဆီး ခံရေလ့
မရွိပါဘူး။ ဒါအျပင္ ရပ္ထဲ႐ြာထဲမွာ ငါးေျခာက္ လွန္းတဲ့သူကို အနံ႔ဆိုးဒဏ္ မခံႏိုင္ၾကတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ဝိုင္းဝန္းတိုင္ၾကားလို႔ ရယက ဥကၠ႒ႀကီးက ခ်က္ခ်င္း လာေရာက္ ဟန္႔တားေပမယ့္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ ခ်ီၿပီး အနံ႔ဆိုးနဲ႔ ဒုကၡေပးေနတဲ့ ငါးအမႈန္႔ႀကိတ္ စက္႐ုံကိုေတာ့ တာဝန္ရွိသူေတြက ႏွာေစးေန လိုက္ၾကတယ္။ အခုလို ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ ဥပေဒကို လိုတစ္မ်ိဳး မလိုတစ္မ်ိဳး ေမၽွာ႔ႀကိဳးလို အေလ်ာ့အတင္း ျပဳလုပ္ေနၾကတာ၊ ဝန္ထမ္း အမ်ားစုဟာ ဘိန္းခန္း အိမ္ေျမႇာင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာ သမၼတႀကီးနဲ႔ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္ေရး ေကာ္မရွင္က လူႀကီးမင္းေတြ သိမွ သိပါေလစ။
အကယ္၍ သိခ်င္စိတ္ေလး နည္းနည္းရွိခဲ့ရင္ ေရွးက ရွင္ဘုရင္ေတြလို ညႀကီး မိုးခ်ဳပ္မွာ သူဆင္းရဲအေယာင္ေဆာင္ၿပီး ရပ္ထဲ႐ြာထဲ ဆင္းစနည္းနာၾကည့္ပါလားလို႔ မဝံ့မရဲ တိုက္တြန္းလိုက္ ခ်င္ပါတယ္။ မင္းေနျပည္ေတာ္မွာ ေန၊ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ ဖုံးဖုံးဖိဖိ တင္သမၽွ အစီရင္ခံ စာေတြဖတ္ၿပီး စီးေတာ္ ယာဥ္ႀကီးယာဥ္ငယ္အသြယ္သြယ္နဲ႔ တိုင္းခန္းလွည့္ေနလို႔ကေတာ့ သမၼတႀကီး အေနနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံကို ၾကားရဖို႔ မလြယ္ကူသလို ျပည္သူေတြရဲ႕ ပကတိ အေျခေနမွန္ကို သိရဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ သေလာက္ပါပဲ။
အကယ္၍ ဒီလို သမၼတႀကီးကိုယ္တိုင္ စနည္းနာလို႔ အေျခအေနမွန္ကို သိရွိရၿပီး လပိုင္းေလာက္သာ က်န္ရွိ ေတာ့တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ သက္တမ္းမွာ နာမည္ေကာင္းယူတဲ့ အေနနဲ႔ အက်င့္ပ်က္ ဝန္ထမ္းေတြကို ျပတ္ျပတ္ သားသား ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူ ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ သာဓု အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚမိမွာ ျဖစ္သလို ဝန္ထမ္းေတြ ရွားပါးကုန္မွာလည္း စိုးရိမ္ မိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။
