နတ္ေတြ အိမ္ေျခရာမဲ့

0
919

အခုတေလာ ဖိုးဟား ခရီးအေတာ္ သြားျဖစ္တယ္။ လူမႈေရးအလုပ္ လုပ္သူ ဆိုေတာ့ ျပသနာေတြ ရွိတဲ့ အရပ္ေတြကို ရဲေဘာ္ ရဲဘက္ေတြနဲ႔ သြားလိုက္၊ ဆရာ သမားေတြနဲ႔ သြားလိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ လည္း ခရီးေရာက္ခဲ့တယ္။အဲလို သြားရင္းနဲ႔    အေတြးတစ္စ ဖိုးဟားေခါင္းထဲ ဝင္လာတယ္။


” ဘာေၾကာင့္မ်ား ေတာင္ေတြကို ၿဖိဳေနတာလဲ”
” ဘာေၾကာင့္မ်ား ေခ်ာင္းေတြ တိမ္ ေကာေနရတာလဲ”
သြားတဲ့ ေနရာတိုင္းနီးပါးမွာ ေတာင္ေတြကို ပုံစံမ်ိဳးစံနဲ႔ ဖဲ့ခ်ေနတာ၊ ငယ္ငယ္က ေရကစားခဲ့တဲ့ ေခ်ာင္းေတြ ေကာေပ်ာက္သြားတာေတြ ျမင္ရေတာ့ ဖိုးဟားေခါင္းထဲ ဒီလို အေတြး ဝင္လာ တာေပါ့။
တေလာေလးကလည္း ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ကနဦး စီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ေနရာကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ အေပ်ာ္ တမ္း ဓာတ္ပုံသြား ႐ိုက္ခဲ့ပါတယ္။

phoe-har
အဲဒီေနရာမွာလည္း ေတာင္ေတြကို ၿဖိဳေနပါေရာ။ ဒါနဲ႔ ဖိုးဟားနဲ႔ အတူ သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေမးၾကည့္ တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ေတာင္ေတြကို ၿဖိဳေန တာလဲလို႔။
သူျပန္ေျဖတာကေတာ့ ” ေျမျပန္႔ လုပ္ဖို႔ေပါ့” တဲ့။
ဖိုးဟား ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေတာင္ေတြကို ၿဖိဳတာ ေျမျပန္႔လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ရင္ ဘာလုပ္ဖို႔ ရွိမတုန္း။ ရွိရင္ လည္း ရွိမွာေပါ့။ ဖိုးဟားမွ  ဥာဏ္မမီဘဲ။
သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကင္မရာ တစ္လုံးႏွင့္ ဟိုဘက္ကို ႐ိုက္လိုက္ ဒီ ဘက္ကို ႐ိုက္လိုက္ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပေနရွာရဲ႕။
” လိုင္တင္(အလင္း)ကလည္း ေကာင္းမွ ေကာင္း ” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ေသး။
ဒါေပမဲ့ ဖိုးဟားမွာေတာ့ အေတြး မ်ားက တစၿပီးတစ တိုးတိုးလာၿပီး ဓာတ္ပုံေတာင္ဆက္ မ႐ိုက္ျဖစ္ေတာ့။
တစ္ေယာက္တည္း သစ္ပင္ ေျခရင္းမွာ ထိုင္ရင္း ေတာင္ကို ေစာင့္တဲ့ ေတာင္ပိုင္ဘိုးဘိုးတို႔၊ သစ္ပင္ကို ေစာင့္ တဲ့ သစ္ပင္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ နတ္မင္း တို႔ေရာ ဘယ္ေနရာမွာ သြားေနၾကပါ လဲဆိုတဲ့ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ ေတြးေနမိ ပါတယ္။ အဲဒီအေတြးဟာ အိမ္ျပန္ခရီး ေတာက္ေလ်ာက္လည္း ပါလာေလရဲ႕။
ညဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း အျမန္ဆုံး အေကာင္ထည္ ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ကန္ေတာ့ပြဲ (၁၀၈)ပြဲနဲ႔ နတ္မင္းႀကီး မ်ားကို ထားဝယ္ၿမိဳ႕၊ ၾကက္သံဒိုင္း ဘုရားမွာ ကန္ေတာ့တဲ့  အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ျပန္ပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ဖိုးဟားအေတြးထဲ နတ္မင္းႀကီးေတြ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း       အ ေကာင္ထည္ေဖာ္လို႔ ဘုံေပ်ာက္သြားတဲ့ နတ္မင္းႀကီးေတြ႕နဲ႔ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ ကမ္း အျမန္ဆုံး အေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ကူညီေပးတဲ့ နတ္မင္းႀကီးေတြရယ္ ေနာက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကေန ေ႐ႊ႕ေျပာင္း လာတဲ့ နတ္မင္းႀကီးေတြရယ္၊ ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ေဒသခံ နတ္မင္းႀကီး ေတြရယ္ စုံလို႔ဗ်။
ေအာ္ . . ဒီစီမံကိန္းနဲ႔အတူ လူေတြ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္လာသလို နတ္ မင္းႀကီးေတြ ခမ်ာလည္း လူေတြလို႔ပဲ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေန ပါလားေနာ္။
ဒီလိုနဲ႔ ညအိပ္ေတာ့ ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း အျမန္ဆုံးအေကာင္ ထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ကူညီေပးေနတဲ့ နတ္ မင္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႕တယ္။
ဖိုးဟားလည္း ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း နတ္မင္းႀကီးကို ေမးပါေလေရာ။

” နတ္မင္းႀကီးခင္ဗ်ား ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း အေကာင္ ထည္ေဖာ္လို႔ ဘုံေပ်ာက္သြားတဲ့ ေတာင္ပိုင္ဘိုးဘိုးတို႔၊ သစ္ပင္ ေစာင့္နတ္မင္းတို႔ အတြက္ ဘယ္လို စီစဥ္ထားပါသလဲ”
နတ္မင္းႀကီးကေတာ့ ”  သူတို႔ အတြက္ စက္႐ုံေတြေဆာက္ဖို႔ လုပ္ေန တယ္။ စက္႐ုံေတြၿပီးရင္ အဲဒီမွာ ေစာင့္ လို႔ရတယ္ ” တဲ့ေလ။
” သူတို႔မွ မေစာင့္ရင္ ဘယ္သူေတြ လာေစာင့္မွာလဲ သူတို႔အတြက္ပဲေလ” လို႔လည္း ေျပာသြားေသး။
အဲဒါနဲ႔ ဖိုးဟားလည္း ဝမ္းသာ အားရနဲ႔ ဝုန္းဆို ထေျပးၿပီး ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း အေကာင္ အထည္ ေဖာ္လို႔ ဘုံေပ်ာက္သြားတဲ့ နတ္မင္းႀကီး ေတြကို လိုက္ရွာပါေလေရာ။
ဟို႐ြာဝင္ ဒီ႐ြာထြက္ ရွာလိုက္ေတာ့ ဘုံေပ်ာက္ေနတဲ့ နတ္မင္းႀကီးေတြ အုပ္စုဖြဲ႕ ေဆြးေႏြးေနတာကို ေတြ႕တယ္။
သူတို႔ကို ေတြ႕ေတာ့ ဖိုးဟားလည္း ေဆြးေႏြးဝိုင္း နံေဘးနားမွာ ခဏ ဝင္ထိုင္ပါတယ္။ ေနာက္မွ ေျပာမယ္ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ေဆြးေႏြးဝိုင္းထဲက ဘုံေပ်ာက္ နတ္ေတြကို ဖိုးဟားကိုပဲ မ်က္မႈန္ကုတ္ၾကည့္ေနတယ္။
” ဘာျဖစ္လို႔မ်ားပါလိမ့္ ” လို႔ ေတြးတာ အေျဖက မရ။
ဖိုးဟားေတြးတယ္။ ဘာေၾကာင့္ မ်က္မႈန္ကုတ္ၾကည့္ေနတာလဲ။ ဖိုးဟား ဘာမဟုတ္တာ လုပ္ထားလို႔လဲ၊ ဘာမွား လို႔လဲ။ အဲလို အေျဖမရတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ အၾကပ္ေတြ႕ေနတုန္း  ဘုံေပ်ာက္ နတ္တစ္ပါးက ဖိုးဟား အက်ႌကို လက္ၫႈိး ထိုးၿပီး ေအာ္ငိုပါ ေလေရာ။
အဲဒီလို လက္ၫႈိးထိုး ငိုမွပဲ ဖိုးဟား လည္း သေဘာေပါက္တယ္။ တိုက္ဆိုင္ လိုက္ပုံက ဖိုးဟား ဝတ္လာတဲ့ အက်ႌမွာ ဘက္ဖိုးပုံနဲ႔ ေျမသယ္ကားပုံေတြ ပါေနလို႔တဲ့ေလ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဘုံေပ်ာက္နတ္ေတြ ဝိုင္းမ႐ိုက္တာ  ကံေကာင္း။
နတ္ေတြကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး ၿပဳံးျပၿပီး အက်ႌကို ခ်က္ျခင္း ေျပာင္းျပန္ လုပ္ၿပီး ဝတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကိစၥကမၿပီးေသး နတ္သား တခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို စၿပီး ျပႆ        နာရွာ ပါေလေရာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ Made in Thailand ဆိုတဲ့ စာသားက သူတို႔နဲ႔ ဓာတ္မတည့္ဘူးျဖစ္ေနတယ္တဲ့။
အဲဒါနဲ႔ပဲ နတ္ေတြပဲ စိတ္ခ်မ္းသာ ပါေစဆိုၿပီး ဖိုးဟားရဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ အက်ႌေလးကို ခၽြတ္ထား လိုက္ရပါေလ ေရာ။ အဲဒီေတာ့မွ နတ္ေတြက အေရာ တဝင္ စကားေျပာတယ္။ ရင္ဖြင့္တယ္လို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ထားဝယ္စီမံကိန္း စေပၚလာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ထားဝယ္နတ္သဘင္ အစည္းအေဝးေတြမွာ ထိုင္းနတ္ေတြ ပါလာတဲ့ အေၾကာင္း၊ ထိုင္းမွ ထိုင္းျဖစ္ ေနတဲ့ နတ္ေတြလည္း ေပၚလာ ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာဆန္ဆန္ ” မဂၤလာပါ”  လို႔ ႏႈတ္ဆက္သံေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး     ” ဆာဝါဒီခါ့”  လို႔ ႏႈတ္ဆက္တာကို ပိုပို သုံးစြဲလာေၾကာင္း သူတို႔ နတ္ေလာကမွာ ထိုင္းနတ္ေတြ နယ္ခ်ဲ႕လာပုံကို ေဖာက္ သည္ခ်ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး လက္ရွိသူတို႔ ဘုံေပ်ာက္ ေနရတဲ့အေၾကာင္း သူတို႔အတြက္ ေနရာေတြ လိုအပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းလည္း ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ဖိုးဟားကလည္း အားရ ဝမ္းသာနဲ႔ မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရ  ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ကူညီ ေပးေနတဲ့ နတ္မင္းႀကီး ေျပာတဲ့” စက္႐ုံ ေတြမွာ ေစာင့္ဖို႔”  ဆိုတဲ့ သတင္းကို သူတို႔ကို ေပးတယ္။
နတ္ေတြက တူးတူးခါးခါး ျငင္းပါ တယ္။ စက္႐ုံေတြမွာ သူတို႔ မေနခ်င္ ဘူးတဲ့။ သင့္လည္း မသင့္ ေတာ္ဘူးတဲ့။ ဆိုလိုတာက ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ ေစာင့္နတ္ဘ၀ ကေန စက္႐ုံေစာင့္နတ္ မေျပာင္းခ်င္ဘူးတဲ့။ သူတို႔အတြက္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ေရးေရးရွိတဲ့ သတင္းကို လည္း သူတို႔ ရထားတယ္ေလ။  ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔ သဘာ၀ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ေန႔မွာ သစ္ပင္စိုက္မယ့္ သူေတြ ရွိမယ္တဲ့။
အရင္ႏွစ္ေတြကလည္း အပင္ေတြ စိုက္လို႔ တခ်ိဳ႕နတ္ေတြဆို ထူထူ ေထာင္ေထာင္ စိုစိုျပည္ျပည္ကို ျဖစ္ ေနၿပီတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ အပင္ေတြ စိုက္ေနၾက တာကို သူတို႔ နတ္ေတြအေနနဲ႔ ႀကိဳဆို ပါသတဲ့။ အပင္စိုက္သူေတြကို ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း ေျပာေပးပါတဲ့။ ဖိုးဟားလည္း အပင္စိုက္ရာမွာ ပါေတာ့ ဘ၀မွာ လူမခ်ီးမြမ္းခံရဖူးေပမယ့္ နတ္ခ်ီးမြမ္းခံရေတာ့ ေလထဲ ခပ္ေျမာက္ ေျမာက္ လမ္းေလၽွာက္ ျပန္ခဲ့ရဲ႕။
ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ လမ္းေလၽွာက္ ျပန္လာတုန္း သစ္ကားႀကီး ႏွစ္စင္း အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ ဖိုးဟားေဘး ျဖတ္တက္ သြားေရာ။ သစ္လုံးႀကီးေတြ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳး။ ဟိုေငးဒီေငး ထပ္ ေလၽွာက္ေတာ့ ေရာ္ဘာစိုက္ဖို႔ ေတာခုတ္ ထားတဲ့ ေတာင္ေတြကို ထပ္ျမင္ျပန္ေရာ။
ေနပါဦး မနက္ျဖန္ ဖိုးဟားတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ စိုက္မွာက အပင္ က ရွိလွ ေထာင္ဂဏန္းေပါ့။ ၿပီးေတာ့ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါ။
ေတြးေနတုန္းပဲ မီးေသြးေထာ္လာဂ်ီ တစ္စီး ထပ္ျဖတ္သြားျပန္ေရာ။
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အိမ္ကို ခပ္သြက္ သြက္ ေလၽွာက္လာၿပီး ေရတစ္ခြက္ကို ေဒါႀကီး ေမာႀကီးေသာက္ အိပ္မယ္ လုပ္ေတာ့ အေဖက တီဗြီၾကည့္တုန္း။ဒီဗြီဘီလိုင္းက ႏိုင္ငံအဝွမ္း သစ္ခိုး ထုတ္ေနတဲ့ သတင္းေတြ ထုတ္ လႊင့္သံ ၾကားရတယ္။ တေနကုန္ ေလၽွာက္သြား ထားေတာ့ မ်က္လုံးေလး စင္းၿပီး နားေထာင္ေနတယ္။
မနက္ျဖန္ ေစာေစာထၿပီး အပင္ ေတြ စိုက္ရဦးမယ္ေလ။
ထားဝယ္စီမံကိန္းအတြက္ ေျပာင္ သလင္း ခါေပးလိုက္ရတဲ့ ဒီေရေတာ ေတြ၊ ဆီအုန္းပင္ေတြရဲ႕ ေအာ္သံ ေတြ အတိုင္းသား ၾကားရရဲ႕။ ေလ်ာ္ေၾကးေမၽွာ္ ဟန္ျပ ေရာ္ဘာ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံေတြထဲက နန္းက်အပင္ ေလးေတြရဲ႕ ႐ႈိက္သံ။
သစ္လုံးတင္ကားေတြ ရာခ်ီ ျဖတ္ သြားသံေတြ။ အပင္ေတြ စိုက္ရင္း ေျခကုန္ လက္ပန္းက် ငိုႀကီးခ်က္ မျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဖိုးဟား သူငယ္ခ်င္းေတြ။သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး ဖိုးဟားလည္း  အသည္းမခိုင္ေတာ့ စိုက္မယ့္ ခေရပင္ သုံးပင္ ပိုက္ၿပီး ေအာ္ငိုေနရဲ႕။ ဖိုးဟား ေအာ္ငိုေနတုန္း အိမ္ေျခ ရာမဲ့ နတ္ေတြ ကား ဆယ္စီးတိုက္ ေလာက္ ေရာက္ လာၿပီး ဖိုးဟားစိုက္မယ့္ အပင္မွာ ေနဖို႔ စာရင္းေပးျပန္ရဲ႕။
ေနာက္ ဘယ္က ျပန္႔လႊင့္လာမွန္း မသိတဲ့ အသံ။
” ႐ြာေစာင့္နတ္၊ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင္နတ္၊ ေတာေစာင့္နတ္မ်ား က်န္းမာခ်မ္းသာ ၾကပါ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ”
အဲဒီ အသံက ဖိုးဟား ေအာ္ငိုသံကို တိုးမေပါက္ပါဘူး။
”  ဖိုးဟား ဖိုးဟား ထေတာ့ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္ေနၿပီ”
အေဖ့လႈပ္ႏႈိးလို႔ မ်က္လုံး ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အဖြားက ဘုရားရွိခိုး ေမတၱာပို႔လို႔။
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ အိပ္ေရွ႕ ထြက္ လိုက္ေတာ့ ခေရပင္ေတြ  ေထာ္လာဂ်ီ ေပၚတင္ၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ ဖိုးဟား သူငယ္ခ်င္း တစ္သိုက္။