မ်က္ႏွာဖုံးမ်ား ဖန္တီးသူ

0
916

” ကေတာက္.. ကေတာက္.. ကေတာက္.. ကေတာက္..”
သံဗူးတပ္ ဆုံလည္တံ လွည့္ သံေလး..။ ထိုအသံၾကားလၽွင္ ကေလး မ်ား လမ္းမေပၚသို႔ ထြက္ေျပး စု႐ုံး တတ္ၾကသည္။
” မ်က္စိေလး..မွိတ္ျပတယ္၊ လၽွာ ေလး..ထုတ္ျပတယ္”


မ်က္လုံး အဝိုင္းသား စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္႐ႈေနၾကသည့္ ကေလးငယ္မ်ားကို မ်က္စိမွိတ္ႏိုင္၊ လၽွာထုတ္ျပႏိုင္ေသာ မ်က္ႏွာဖုံးမ်ား ဖန္တီးျပသ ေရာင္းခ်ေန တတ္သည့္ ဦးမင္းဟန္..။ မ်က္ႏွာဖုံးႏွင့္ အ႐ုပ္မ်ား ပတ္ထိုး ထားေသာ ပုံးငယ္ ကိုလြယ္လ်က္ စည္ကားသည့္ ရပ္ကြက္ မ်ားႏွင့္ ထားဝယ္ေဈးမ်ား တဝိုက္ ေျခက်င္ လွည့္ေရာင္းခဲ့သည္မွာ ၇ ႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ..။
ေဖာက္သည္ ကေလးမ်ားအတြက္ တစ္ေခါက္တစ္မ်ိဳး မ႐ိုးရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ျပဳလုပ္ ေရာင္းခ်ႏိုင္သည့္ မ်က္ႏွာဖုံး ဖန္ဆင္းရွင္၏ အသက္မွာ ယခုအခ်ိန္ တြင္ ၇၈ ႏွစ္ ရွိေလၿပီ။ mask-maker
မ်က္ႏွာဖုံး မ်ိဳးစုံႏွင့္အတူ တုတ္ထိုး အ႐ုပ္မ်ားအျဖစ္ ေတာင္ပံလႈပ္ခတ္ႏိုင္ ေသာ လိပ္ျပာ႐ုပ္၊ ၾကက္ဖ႐ုပ္မွအစ ကျပႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျခား အဆိုေတာ္ အိုဘာဂမ္းနား႐ုပ္မ်ားအထိ ေခတ္အ လိုက္ ကေလးမ်ား စိတ္ဝင္စားႏိုင္သည့္ အ႐ုပ္မ်ားကို စိတ္ကူးႀကံဆ လုပ္ကိုင္ ေရာင္းခ်ေလ့ ရွိ၏။ ႀကိဳးဆြဲ အ႐ုပ္ ကေလးမ်ားအျဖစ္ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ ေရအိုး႐ြက္မင္းသမီး၊ အိုးစည္ဒိုးပတ္ တီးေသာ အ႐ုပ္ကေလးမ်ား အဆုံး..။
ႀကိဳးဆြဲအ႐ုပ္ တစ္ခုလၽွင္ ၄၀၀ က်ပ္၊ တုတ္ထိုး႐ုပ္ကို ၃၀၀ က်ပ္ျဖစ္ ေရာင္းခ်ရင္း ကေလးမ်ားမွ ေလၽွာ႔ေပးရန္ ပူစာပါက သူ အေလၽွာ႔ေပး ေရာင္းခ် စၿမဲ..။
” ဒီလို တစ္ရက္တာ လွည့္ေရာင္း ႏိုင္ဖို႔ အိမ္မွာ ဆယ္ရက္ေလာက္ ျပင္ဆင္ ခဲ့ရတယ္ဗ်..”
မ်က္ႏွာဖုံးႏွင့္ အ႐ုပ္မ်ား ျပဳလုပ္ ရာတြင္ အသုံးျပဳေသာ စီးကရက္ ဗူးခြံႀကီးမ်ားကို သူ႕အား ခင္မင္ေသာ ဆိုင္မ်ားမွ စုေဆာင္း ေပးကမ္းၾက ေလသည္။ ထိုစကၠဴဗူးခြံမ်ားကို အ႐ုပ္ အတြက္ လိုအပ္သလို ျဖတ္ၫွပ္..၊ သံကလစ္ငယ္မ်ား၊ ေကာ္မ်ားျဖင့္ ကပ္ ကာ ေဆးျခယ္၊ အေျခာက္ခံ..။ ဝါးတံမ်ား ခြဲစိတ္ အေခ်ာသတ္..၊ ေနလွန္းၿပီးလၽွင္ စကၠဴအ႐ုပ္မ်ားတြင္ သြပ္ႀကိဳး၊ သေရကြင္းမ်ားျဖင့္ တပ္ဆင္..စသျဖင့္ ဆယ္ရက္ခန္႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ထြက္ေရာင္း လၽွင္ က်ပ္ ၆၀၀၀ ဖိုး ေက်ာ္ေက်ာ္ ရတတ္ ၏။
” အသက္ႀကီးလာေတာ့ လက္ေတြ က အရင္ေလာက္ မသြက္ေတာ့ဘူးေလ”
ေဈးေရာင္းသည့္ေန႔တြင္ မနက္ ၇ နာရီခန္႔ အိမ္မွ ထြက္လၽွင္ မကုန္မခ်င္း လွည့္ေရာင္း..၊ ညေနေစာင္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္ တြင္ ေငြက်ပ္ ၆၀၀၀ တိတိ မပါ၍ မျဖစ္။
အခန္းငွားခ ၁၀ ရက္တာ ေငြ က်ပ္ ၅၀၀၀ႏွင့္ လၽွပ္စစ္မီး သုံးစြဲခ ၁၀ ရက္ တာ က်ပ္ ၁၀၀၀ စုစုေပါင္း ေငြ ၆၀၀၀ ကို အခန္းပိုင္ရွင္အား ေပး အပ္ႏိုင္ပါမွ သူ႕မိသားစုအတြက္ ေနာက္ ၁၀ ရက္ အတြက္ ေက်ာတခင္းစာ ေသခ်ာပါလိမ့္ မည္။
ေဈးေရာင္းရင္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဟာင္း အႏုပညာသည္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ လၽွင္ သူ႕ကို လက္ဖက္ရည္တိုက္တတ္ ၏။ မုန္႔ေကၽြးတတ္၏။ ထိုထက္ တတ္ႏိုင္သူမ်ားက ေငြေၾကး ေပးကမ္း တတ္၏။
” ေငြကံ့ေကာ္ ဇာတ္ဆရာ လင္းလင္းဆန္း ကေတာ့ ေပးကမ္းတာ အမ်ားဆုံးပဲဗ်၊ တစ္ခါေပးရင္ တစ္ေထာင္ ႏွစ္ေထာင္ပဲ”
အိမ္အျပန္တြင္ ေသခ်ာေပါက္ သူ စားရမည့္ ခ်စ္ဇနီး လက္ရာ နတ္သုဒၶါက ထမင္းဆားနယ္ႏွင့္ ကန္စြန္း႐ြက္ ေရလုံျပဳတ္။
ေဆးလိပ္ေကာင္း မေကာင္း တိုမွ သိ၊ မိန္းမ ေကာင္း မေကာင္း အိုမွသိ ဆိုလၽွင္..၊ အနီးအနား ကန္စြန္းအင္းမွ ေန႔တိုင္း ကန္စြန္း႐ြက္ ခူးေရာင္းၿပီး ဆန္ဖိုးရွာေပးေနေသာ ဇနီးသည္ ေဒၚေအး က သူ႕ဘ၀၏ ေဆးလိပ္တို စစ္စစ္။
” က်ဳပ္ အခု နာမည္အသစ္ ရေနၿပီဗ်၊ ဦးကန္စြန္းတဲ့..”
မ်က္ႏွာဖုံးမ်ား ဖန္တီးသူ ရန္ကုန္ သားႀကီး ဦးမင္းဟန္တြင္ မ်က္ႏွာဖုံး တပ္မထားပါ..။ ေလာကဓံတရားကို တည္ၾကည္ ရွင္းသန္႔စြာ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ လႊားေနေၾကာင္း သူ႕မ်က္လုံးက ေျပာေန သည္။
သို႔ေသာ္..၊ ဇာတ္သမား ဘ၀ တြင္ေတာ့ မ်က္ႏွာဖုံး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေဆာင္းခဲ့ရဖူးေလသည္။
ထားဝယ္လူ႐ႊင္ေတာ္ ပန္းပြင့္၏ ဖိတ္ေခၚခ်က္အရ  ၿမိဳ႕ေတာ္တင္သိန္း (ယခု တိုင္းသဘင္ အစည္းအ႐ုံး ဥကၠဌ) ဦးေဆာင္ေသာ ” အားသစ္ ဇာတ္သဘင္  ” ႏွင့္အတူ ၁၉၈၃ ခုနစ္တြင္ သူ ထားဝယ္ သို႔ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့၏။
စတိတ္မန္ေနဂ်ာ (ဇာတ္စင္ အျပင္ အဆင္ ကြပ္ကဲသူ)၊ လူ႐ႊင္ေတာ္၊ လူၾကမ္း မင္းသားႀကီး စသျဖင့္ က်ရာ ရရာ အခန္းက႑မွ ပါဝင္ကာ ထားဝယ္ ဇာတ္သဘင္ ေလာကတြင္ စုံဆန္ကူး ခတ္ရင္း ထားဝယ္သူႏွင့္ အိမ္ေထာင္က် ကာ သမီး ၃ ဦး ထြန္းကားခဲ့၏။ တစ္ႏွစ္ေၾကး ၃ သိန္း၊ ၃ သိန္းခြဲ ထက္ မပိုေသာ သူ႕ဝင္ေငြက မိသားစု အတြက္ မေလာက္ငွ..။
ထိုအခါ..၊ ငယ္စဥ္အခါ ေလၽွာက္ လည္ခြင့္မရေသာ ဂ်ပန္ေခတ္က သူ႕ဖခင္ ဦးခ်စ္ေဖမွ သူ အပ်င္းေျပ ကစားရန္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ဖူးေသာ အ႐ုပ္ ေလးမ်ားကို ျပန္လည္ သတိရကာ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ျပန္လည္ တီထြင္၏။
” ျပန္ေျပာရင္ေတာ့ ရွက္စရာေပါ့ ဗ်ာ..၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ သားက အ႐ုပ္ေတြ လုပ္ၿပီး လွည့္ေရာင္း ေနရတာေလ”
သူသည္ အသံတိတ္႐ုပ္ရွင္ ေခတ္တြင္ လၽွမ္းလၽွမ္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ ႐ုပ္ရွင္ ဒါ႐ိုက္တာႀကီး ဦးခ်စ္ေဖႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ေဒၚခင္ခင္ ဥတို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သည္။ (တိုင္းသဘင္ ဥကၠဌ ဦးတင္သိန္းႏွင့္ သဘင္ေလာကသားမ်ား ကလည္း မွန္ကန္ ေၾကာင္း အတည္ျပဳ ေထာက္ခံသည္။)
” က်ဳပ္က ဆိုးခဲ့ ေပခဲ့လြန္းလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ေပတိုးလို႔ ခုထိ ေခၚတုန္း..”
ဇာတ္အားခ်ိန္မ်ားတြင္ အ႐ုပ္ ေရာင္းရင္း လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က သူ ခ်စ္ေသာ သဘင္ေလာကမွ လုံး၀ ထြက္ ခြာရန္ အေၾကာင္း ဖန္လာသည္။
သူ ေနာက္ဆုံးလုပ္ကိုင္ခဲ့သည္မွာ ေမာ္လၿမိဳင္ဇာတ္ဆရာ မိုက္မိုက္ ဦးစီး ေသာ လင္းေရာင္ျခည္ ဇာတ္သဘင္။ သူ႕သမီး အလတ္မ ႏြယ္နီဝင္းက ထို ဇာတ္တြင္ ယိမ္းသမေလး။ ထို ဇာတ္ သဘင္တြင္ စတိတ္မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ရင္း မွတ္မွတ္ရရ..။  သရက္ေခ်ာင္း ၿမိဳ႕နယ္ ကနက္သီရိ ႐ြာတြင္ ဇာတ္က ေသာ တစ္ေန႔..။ ျပဇာတ္၏ လိုအပ္ခ်က္အရ မယားပါ သမီးကို မုဒိန္းက်င့္ရေသာ ပေထြး ဗီလိန္အျဖစ္ ကူညီ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေပးစဥ္.. မယားပါ သမီးအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေသာ မင္းသမီး ၏ လက္ဝါး က သူ႕ပါးေပၚ ျဖန္းခနဲ..။
အရွိန္ျပင္းခ်က္က နားထဲက ေသြး မ်ား ယိုစိမ့္စီးက်လာသည္အထိ။
” အဲဒီ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ က်ဳပ္နားေတြ ေကာင္းေကာင္း မၾကားရေတာ့ဘူး၊ ခုထိ နားထဲက ေလေတြ တဟူးဟူး ထြက္ေန တုန္းဗ်”
ဇာတ္ေခါင္း ကြဲခ်ိန္တြင္ သူႏွင့္ သူ႕သမီးတို႔၏ အႏုပညာ အခေၾကးေငြ တစ္ဝက္ခန္႔ကို ဇာတ္ဆရာက လိမ္ေျပး ေလ၏။ ေနာင္ႏွစ္တြင္ နားမၾကား ေတာ့ေသာ သူ႕ကို ဘယ္ဇာတ္ကမွ မေခၚေတာ့ေသာအခါ ဇာတ္သမားဘ၀ ကန္႔လန္႔ကာ ခ်ခဲ့ရေလသည္။
” တိုင္းသဘင္ အစည္းအ႐ုံးက အ မ်ားဆုံး ေထာက္ပံ့ ေပးေနတယ္ေလ၊ တစ္လ ငါးေထာင္က်ပ္တိတိ ရပါ တယ္..”
မ်က္ႏွာဖုံး လုပ္ငန္းသည္သာ သူ႕ အတြက္ အားကိုးရာ ျဖစ္လာ၏။
သူ၏ လုပ္ငန္း အထူးျပဳလုပ္ရေသာ အခ်ိန္မွာ ဇာတ္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ စတင္ခါနီး ဝါေခါင္လတြင္ ျဖစ္ေလ သည္။ ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားအလိုက္ လိုအပ္ ေသာ ငွက္ေခါင္း၊ သမင္ေခါင္း၊ ကၽြဲ ေခါင္း၊ နတ္ေခါင္း၊ က်ားေခါင္း၊ ဝန္ ႀကီးေခါင္း၊ ဘီလူးေခါင္း..စေသာ ေခါင္း ေပါင္းစုံကို ဇာတ္မ်ားမွ လာအပ္ၾကေလ့ ရွိ၏။
လာအပ္သည့္ ေခါင္းအလိုက္ ႐ႊံ႕ေစးကို ပုံစံတည္ကာ စကၠဴထူထူကို ေရဆြတ္၍ ကပ္ၿပီးေနလွန္း..။ ပီေလာ ပီနံဥကို ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ က်ိဳထားေသာ ေကာ္ျဖင့္သုတ္ကာ ေရဆြတ္ထားေသာ စကၠဴထူကို ထပ္ကပ္..။ ထိုသို႔ ၇ ထပ္မၽွ ကပ္ကာ ေနလွန္းၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ လၽွင္ ေနာက္မွ ဓားႏွင့္ခြဲကာ ခြာထုတ္..။ ထိုေနာက္ ေကာ္ျဖင့္ ေသခ်ာေအာင္ ျပန္ဆက္ကာ တစ္ေခါင္းလုံး ေကာ္သုတ္ ပလတ္စတစ္အုပ္ကာ ေဆးျခယ္ပုံေဖာ္ရ ေလသည္။
” မႏၲေလး အေခၚကေတာ့’ စပ္ပန္း ပု၊ ပုံသြင္းပညာ’ လို႔ ေခၚၾကတယ္ဗ်..၊ ဒီမွာေတာ့’ေခါင္း၊ မ်က္ႏွာပိတ္’ လို႔ပဲ ေခၚၾကတာ..
ႏွစ္ေယာက္ခန္႔ ဝင္ကရေသာ ကၽြဲ႐ုပ္ႀကီး၊ ဆင္႐ုပ္ႀကီး၊ မိေက်ာင္း၊ နဂါး၊ ေဂၚဇီလာ႐ုပ္ႀကီးမ်ား ကိုလည္း ျပဳလုပ္ေပးရေလသည္။
‘ ေဈးႏႈန္းကေတာ့.. သူတို႔ ေပးသ ေလာက္ပါပဲ၊ စုမိတယ္ မရွိပါဘူးဗ်ာ..၊ သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္းပါပဲ”
အခုခ်ိန္တြင္..၊ ဝယ္သူေအာ္ေခၚ လၽွင္ပင္ ေတာ္႐ုံ မၾကားႏိုင္ေတာ့ေသာ မ်က္ႏွာဖုံး ဖန္ဆင္းရွင္ႀကီးသည္ က်န္း မာေရး ခ်ိဳ႕တဲ့လြန္းသည့္ ၾကားမွ အိမ္ လခ ကာမိေစရန္အတြက္ မ်က္ႏွာဖုံးႏွင့္ အ႐ုပ္မ်ား ျပဳလုပ္ ေရာင္းခ်ေနရဆဲ..။
” မ်က္စိေလး..မွိတ္ျပတယ္၊ လၽွာေလး..ထုတ္ျပတယ္”
သူ၏ မ်က္ႏွာဖုံးႏွင့္ အ႐ုပ္ကေလး မ်ားသည္ အသည္းအသန္ ငိုယိုေနေသာ ကေလးမ်ားကို ခ်က္ခ်င္း အငိုတိတ္ ေစႏိုင္ပါသည္။
မ်က္ႏွာဖုံးပိုင္ဆိုင္ သြားသည့္ ကေလးတိုင္းထံမွလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ ရယ္ေမာသံလြင္လြင္ေလးမ်ား ထြက္ေပၚ လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ႏိုင္ပါသည္။
ထိုအၿပဳံးမ်က္ႏွာဖုံး ဖန္ဆင္း သူသည္ ၁၀ ႏွစ္အ႐ြယ္ အေထြးဆုံး သမီးေလးကိုလည္း စက္ဘီး အေဟာင္း ေလးတစ္စီး ဝယ္ေပးကာ ေက်နပ္ ၾကည္ႏႈးသည့္ အၿပဳံးပန္းမ်ား ပြင့္လန္းေစ လိုသည့္ အိပ္မက္ရွိသည္။
ယင္းအိပ္မက္သည္ အခုထိ အေကာင္အထည္မေပၚေသး။
” ဝယ္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပါပဲ။ အခုထိေတာ့ မဝယ္ေပးႏိုင္ေသးဘူး”