ၿပီးခဲ့သည့္ရက္ပိုင္းကလူမႈေရး အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားထဲက မိတ္ေဆြ ႏွစ္ဦး ထားဝယ္တြင္ ဝန္ထမ္းခန္႔ရန္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးလာသည္။
ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးရင္း စကားေဖာင္ဖြဲ႕သည့္အခါ အင္တာလာဗ်ဴးသည့္ မိတ္ေဆြႏွစ္ဦးသည္ သူတို႔အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ စီမံကိန္း၏ ေခါင္းစဥ္ကိုမသိ ျဖစ္ေနသည္။
အင္မတန္အံ့ဩသြားမိသည္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သည့္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ႀကဳံရသမၽွတြင္ ယခုတႀကိမ္သည္စိတ္အပ်က္ရဆုံး ျဖစ္သည္။
လူထုအေျချပဳအဖြဲ႕မ်ားဟု အမည္တပ္ထားသည့္အဖြဲ႕မ်ား လူထုကို အေျခမျပဳႏိုင္ဘဲ စီမံကိန္းကိုသာ အေျချပဳသည့္အခါစိတ္ပ်က္ရသည္။ ယင္းစီမံကိန္းမ်ားကိုပင္ ဟန္ျပသာသာလုပ္သည့္အခါပိုစိတ္ပ်က္ရသည္။ ေငြေၾကးေပါင္းမ်ားစြာကုန္သြားေသာ္လည္း မည္သည့္အရာမၽွမထင္။ ယခုေနာက္ဆုံး ႀကဳံရသည္မွာအင္တာလာဗ်ဴးသူမ်ားကပင္စီမံကိန္း၏ အမည္ကိုမသိသည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။
သူတို႔ခန္႔မည္ ဝန္ထမ္းမ်ား မည္သို႔ေနမည္မသိ။
ေသခ်ာသည္မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္စီမံခ်က္မည္မၽွ ေအာင္ျမင္ မည္ကိုႀကိဳတင္ ေဟာကိန္းထုတ္ပါကတပ္အပ္မွန္ႏိုင္သည္။
ထားဝယ္၊ ၿမိတ္၊ေကာ့ေသာင္း ေဒသမ်ားတြင္လည္း လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အရွိန္အဟုန္ေကာင္းလာသည္။ တာထြက္ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
ယင္းသို႔တာထြက္ေကာင္းခဲ့သည္ကို ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ အထက္ပါ ျပႆ နာမ်ားႏွင့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုမေမ့မေလ်ာ့ဂ႐ုျပဳၾကရန္ လိုေပသည္။ အေပၚမွာေျပာခဲ့သည့္မိတ္ေဆြမ်ား၏ အဖြဲ႕သည္ တခ်ိန္က လူထုကို အေျချပဳေကာင္း အေျချပဳေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လက္ရွိတြင္မဟုတ္ေတာ့။ ယင္းသည့္ အသက္မဲ့သည့္ စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရင္း မိမိအဖြဲ႕အစည္းကို မိမိႀကိဳးကြင္းစြပ္သတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
လက္ရွိအေျခအေနတြင္ေဒသတြင္း အဖြဲ႕အမ်ားစုသည္ လူထုကို အေျချပဳေနေသးသည္။ ဂုဏ္သိကၡာရွိေနေသးသည္။
သို႔ေသာ္မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ေျခလွမ္းပ်က္မည္မသိ။ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္စီမံကိန္းမ်ားကိုအေျချပဳလာမည္မသိ။
မည္သည့္အခ်ိန္တြင္စီမံကိန္း အမည္ကိုပင္မသိဘဲအေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကမည္မသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ေျခလွမ္းမပ်က္ေရး၊ ဂုဏ္သိကၡာမပ်က္ေရး အတြက္ တင္ႀကိဳဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကရန္ ေဆာ္ဩလိုရင္းျဖစ္သည္။
