သို႔
ဆရာမ . . .
႐ိုေသစြာ စာေရးလိုက္ပါတယ္။
ဆရာမက ပညာေရး ကိစၥေတြ စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ရတဲ့ ႐ုံးတစ္ခုမွာ တာဝန္ က်ၿပီး ကတည္းက အရင္ကထက္ စိုစို ေျပေျပ ျဖစ္လာတယ္ ၾကားရလို႔ ဝမ္းသာ မိပါတယ္။
ဆရာမ ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ ေရာက္..၊ ဘာေတြပဲ လုပ္ေနလုပ္ေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပည့္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ထာ၀ရ ဆရာမပါ..။
ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ဆရာမနဲ႔ တကြ ပညာေရးဝန္ထမ္း အားလုံးကို အတုယူဖြယ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အျဖစ္ ႐ႈျမင္ ထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဥာဏ္မမီတဲ့ ျပႆနာ တစုံတရာ ေပၚလာရင္ေတာင္ ဆရာမတို႔ကို အားကိုး အားထား ျပဳတတ္ၾကၿမဲေလ။ 
ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္ဦးခန္းနဲ႔သာ ထိုက္တန္တဲ့ အနႏၲဂိုဏ္းဝင္မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾက၊ ဘယ္ေနရာ ဆုံဆုံ ” မဂၤလာပါ ဆရာမ ” လို႔ အားပါးတရ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ေစတနာ၊ ဝါသနာ၊ အနစ္နာနဲ႔ ျပည့္ စုံခဲ့တဲ့ ဆရာမရဲ႕ တပည့္ျဖစ္ခြင့္ ရခဲ့ တာကို ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆရာမရယ္..။ ခုတ ေလာ ဆရာမတို႔ ပညာေရးဌာနေတြရဲ႕ သတင္းေတြ ျပန္ျပန္ၾကားရတာ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္မွာ မခ်ိဘူးခင္ဗ်။
ဆရာ၊ ဆရာမနဲ႔ ပညာေရး ဝန္ထမ္း အသစ္ခန္႔တိုင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ဂြင္ဖန္ ၾကတယ္လို႔ ေျပာကုန္ၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ကိုယ့္ဆရာမကို တိုက္႐ိုက္ ေစာ္ကားသလိုျဖစ္လို႔ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ေသခ်ာေအာင္ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့..၊ နားနဲ႔မနာ ဖဝါးနဲ႔နာပါ ဆရာမရယ္။
ဒီႏွစ္ အလုပ္ဝင္ေနတဲ့ ဆြဲခန္႔ ဆရာမ တစ္ေယာက္က သူ အလုပ္ ဝင္ခြင့္ရ ေအာင္ ေငြ ၃သိန္းေပးခဲ့ရသတဲ့။ သမၼတႀကီးက တရားဝင္ ယူခြင့္ျပဳထား တဲ့ ေငြပမာဏနဲ႔ ကြက္တိေနာ္ ဆရာမ..။ အဲဒါက အလုပ္ေသခ်ာဖို႔ အေျခခံပဲ ရွိေသးသတဲ့။ ကိုယ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕၊ ႐ြာနဲ႔ နီးနီး ရဖို႔ဆိုၿပီး ဟိုေပး ဒီ ကန္ေတာ့နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ အေရာက္ ၅ သိန္းေလာက္ ကုန္သြားခဲ့သတဲ့။ ဘယ္သူ႕ကို ေပးခဲ့လဲဆိုေတာ့ ေပါက္ေပါက္ ေရာက္ေရာက္ ရွိတဲ့ ႐ြာခံ ဆရာမက တစ္ဆင့္ ဆရာမတို႔ ႐ုံး ေတြကို ေပးၾကရသတဲ့ေလ။ အဲဒီ ဆြဲခန္႔ ဆရာမေလးက ဆရာမရဲ႕ နာမည္ကိုပါ သိေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လိုက္တာ ဆရာမရယ္. . .။
ဝါဝင္ဝါထြက္ ကန္ေတာ့တဲ့အခါ ကိုယ္က်င့္သီလ ေစာင့္ထိန္းဖို႔၊ မေတာ္ ေလာဘ မထားဖို႔၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားနဲ႔ လူတိုင္းအေပၚ ေမတၱာထားဖို႔ ဆရာမ ဆုံးမခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၿမဲ နားေထာင္ခဲ့ရတယ္ေလ..။ ခုေတာ့ ဆရာမတို႔ ကိုယ္တိုင္ တန္ဖိုး ႀကီးမား လွတဲ့ အနႏၲဂုဏ္ကို မတည္ၿမဲ မသန္႔ ရွင္းတဲ့ ေငြေၾကးဥစၥာနဲ႔ လဲလွယ္ ေနၾက ၿပီ။ ေမတၱာတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္း ကုန္ ၿပီလား မသိဘူးေနာ္ ဆရာမ . .။
ဒီႏွစ္ ပညာေရး ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္ (ဏႊ) ေျဖထားတဲ့ တူေတာ္ေမာင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ သူတို႔ စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔ ၾကမ္းခင္းေဈး က်ပ္ေငြ ၈ သိန္း ေဈးေပါက္ေနသတဲ့။ ဒါ အမွန္ပဲဆိုရင္ေတာ့ သမၼတႀကီး ခြင့္ျပဳ ထားတဲ့ ေငြပမာဏထက္ အမ်ားႀကီး ပိုသြားၿပီေနာ္ ဆရာမ။ ယူသူေရာေပး သူပါ အႏၲရာယ္ ႀကီးလွပါတယ္။
၃ သိန္းေက်ာ္ရင္ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈ ေျမာက္တယ္ဆိုတာ ဆရာမ သိၿပီးသား ျဖစ္မွာပါေလ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနတာေတြက ဘုန္းႀကီးကို တေစၧ ေျခာက္သလိုမ်ား ျဖစ္ေန ၿပီးလား မသိဘူးေနာ္ ဆရာမ။
၃ သိန္း၊ ၅ သိန္း၊ ၈ သိန္း စသျဖင့္ ဒီေလာက္ အရင္းအႏွီး ႀကီးလွ တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ကို ဝါသနာအရ ဘယ္ပညာ တတ္ လူငယ္ေတြ အနစ္နာခံ ဝင္ေရာက္ လာေတာ့မွာလဲ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပညာေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ဝန္ထမ္းေကာင္းေတြ..၊ ေစတနာပါတဲ့ လူငယ့္ ခြန္အားေတြ ဆုံး႐ႈံး ကုန္မွာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ေငြေပးၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမ ျဖစ္လာသူေလးေတြ ဘက္ကလည္း တစ္ခ်က္ ျပန္ေတြးၾကည့္ပါဦး ဆရာမ ရယ္..။
ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုရၿပီး ေယာင္လည္ လည္ျဖစ္ေနခ်ိန္ ပုံမွန္ဝင္ေငြေလး ရခ်င္လို႔ အလုပ္ေလၽွာက္ပါတယ္ဆိုမွ..၊ သူတို႔ ေလးစားအထင္ႀကီးစြာ အားကိုးခဲ့ ဖူးတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ေငြၫွစ္မႈကို ခံလိုက္ ရတာေလ။ သူတို႔ သိႀကဳံလိုက္ရမယ့္ ေလာကႀကီးက ဘယ္ေလာက္ ခါးသီး လိုက္မလဲ။
ဒီအလုပ္အတြက္ သူတို႔ ေပးဆပ္ ခဲ့ရတဲ့ အရင္းအႏွီးက မေသးေတာ့ ရမယ့္ လစာေလးနဲ႔ ဘယ္ေရာင့္ရဲ ႏိုင္မလဲေလ။
ေနာင္ေတာ့္ ေနာင္ေတာ္ ဆရာ ဆရာမေတြရဲ႕ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈကို အတုယူၾကၿပီး မိုးခါးေရေတြ ေသာက္ ၾကေရာ။
ေက်ာင္းမွာ ေမးခြန္းေရး..၊ အိမ္က် မွ အေျဖသင္ေပးတဲ့ က်ဴရွင္ သရဖူကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေစာင့္ ေလၽွာက္ၾကေတာ့မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲဘူးေပါ့ ဆရာမ။
သူတို႔တေတြ မိုးခါးေရ ေသာက္ေန ၾကရတာ ၾကည့္ၿပီး ဆရာမရဲ႕ ဂ႐ုဏာ ေတြကို ျပန္အမွတ္ရ ေနမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဆရာမက ေစတ နာနဲ႔ အခ်ိန္ပို ေခၚသင္ရင္ေတာင္ မ်က္ ႏွာႀကီးေတြ စူပုပ္ထားၾကလို႔ ဆရာမရဲ႕ မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ မုန္႔ေတြ ဝယ္ဝယ္ ေကၽြးခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား..။
အခုေတာ့ က်ဴရွင္ ျပႆနာက ဘယ္ေလာက္ ေလၽွာ္ေလၽွာ္ အေရာင္ မထြက္ႏိုင္တဲ့ မြဲျပာ ပုဆိုးျဖစ္ေနၿပီ။ ႏိုင္ငံ အစြန္အဖ်ား ေက်းေတာ ဇနပုဒ္ အထိ ေရာက္ေနၿပီ ဆရာမ။
တခ်ိဳ႕ အုပ္ထိန္းသူေတြဆို ေက်ာင္းသားက က်ဴရွင္ သင္ခြင့္မရရင္ စာေမးပြဲ မေအာင္ေတာ့ဘူး၊ စာမတတ္ ေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ အထင္ေရာက္ေနပုံ ေလ။ အတန္းပိုင္က က်ဴရွင္မျပရင္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ စိတ္လက္ မအီ မသာ ျဖစ္ၾကတဲ့အထိ။ က်ဴရွင္ မျပတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို အပ်င္းထူ တယ္လို႔ စြပ္စြဲတဲ့အထိ က်ဴရွင္ယဥ္ေက်းမႈ အ႐ိုးစြဲေနခဲ့ၿပီ ဆရာမ။
ဆရာမေရ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ ဆုံး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒီျပႆနာ အားလုံးရဲ႕ဒဏ္ကို အဓိက ခံေနရတာက ကေလးေတြ ဆိုတာပါ..။
သူတို႔ခမ်ာ..၊ ေက်ာင္းေတြ ျပန္မ ဖြင့္ေသးေပမယ့္ ေမလဆန္းတာနဲ႔ လြယ္ အိတ္ ျပင္ေနၾကရၿပီ ဆရာမ..။ သူတို႔ ေျခလွမ္းေတြက စာသင္ဝိုင္း၊ ေဘာ္ဒါ ေဆာင္၊ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ အတန္းပိုင္ ဆရာမေတြရဲ႕အိမ္ က်ဴရွင္ ခန္းမေတြ ဆီကိုေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕ တစ္ႏွစ္ တာ အားလပ္ရက္ ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီ ဆိုရမွာ ေပါ့ ဆရာမရယ္။
တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆို အဲဒီ ႏွစ္ လတာေလးကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မနားရပါဘူးဗ်ာ..။ မႊန္းထူေနတဲ့ သူတို႔ ဦးေႏွာက္ေလးေတြထဲကို ေႏြရာသီ သင္တန္း အမ်ိဳးမ်ိဳးက သင္ခန္းစာေတြ မဆံ့မၿပဲ သြတ္သြင္း ခံၾကရပါေလေရာ..။ ကေလးေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကင္းကြာလြန္းတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ထင္တယ္ ဆရာမ။
ဆရာမတို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကေလးဘ၀ ေက်ာင္းပိတ္၊ ေက်ာင္းလႊတ္ ခ်ိန္ေတြကို ကုန္လြန္ ျဖတ္သန္းခဲ့ပုံက အဲလိုမွ မဟုတ္တာ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အားရပါးရ ေဆာ့ကစားရင္း သဘာ၀ ေလာကႀကီးဆီက အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ကိုယ့္ဝါသနာကို ကိုယ္တိုင္ ဆန္းစစ္ခြင့္၊ ေမြးျမဴခြင့္ေတြ ရခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
အိုးပုပ္ ခ်ိဳး႐ုပ္ ကစားရင္း လက္ မႈပညာ..၊ အိမ္ေဆာက္တမ္း ကစားရင္း အင္ဂ်င္နီယာ ပညာ..၊ ေဆးကုတမ္း ကစားရင္း လူနာ အေပၚ ဆက္ဆံရမည့္ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အလုပ္ စသျဖင့္ေပါ့ ဆရာမရယ္..။ ဆရာမ ဆို စာသင္တမ္း ကစားခဲ့မွာေပါ့..။
ေဈးေရာင္းတမ္း ကစားရင္း ေဈး ကြက္စနစ္မွ တိုက္႐ိုက္ကြင္းဆင္းခြင့္..၊ မီးပုံးပ်ံ၊ ေလထီး၊ စြန္လႊတ္တမ္းမ်ား ကစားရင္း အာကာသမွာ ႐ြက္လႊင့္ နည္းေတြ စိတ္ကူးႀကံဆခြင့္..၊ ေနာက္ ဆုံး..၊ စစ္တိုက္တမ္းကစားရင္း စစ္ေသ နဂၤဗ်ဴဟာေတြ ကိုယ္တိုင္ခ်မွတ္ခြင့္ ရလာမယ္ မဟုတ္လား ဆရာမ။
ခုေခတ္ကေလးေတြမွာ အဲလို လြတ္လပ္စြာ ေဆာ့ကစားခြင့္..၊ တီထြင္ ႀကံဆခြင့္ေတြ နည္းပါး ဆုံး႐ႈံး ေနလိုက္ တာ..။
တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မွန္ေရကန္ထဲ ေရာက္ ေနတဲ့ အလွေမြးငါးေလးေတြလို..။ ေက်ာင္း၊ က်ဴရွင္နဲ႔ သင္တန္းေတြရဲ႕ သင္ၾကားမႈအခ်ိန္ သံသရာႀကီးထဲမွာ ေခါက္႐ိုးေတြ က်ိဳးလို႔ေပါ့။
ဆရာမေရ . . .. ။ သူတို႔ရဲ႕ေမြးရာ ပါ ပါရမီနဲ႔ ပင္ကိုယ္ စြမ္းရည္ေလးေတြက ဆရာ^ဆရာမတို႔ရဲ႕ ေလာဘနဲ႔ မိဘ ေတြရဲ႕ အတၱဥခြံထဲမွာ ပိတ္မိေနၾကၿပီ ခင္ဗ်။
ရင္နင့္ဖြယ္ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကေတာ့..။
ပညာကို ေငြေၾကးနဲ႔ လဲလွယ္ ေနရတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ တပည့္နဲ႔ ဆရာ ၾကားမွာလည္း ႐ိုေသ ကိုင္း႐ႈိင္းမႈေတြ ယုတ္ေလ်ာ့က်ဆင္း ကုန္ၿပီဗ်..။ ဆရာမ တို႔ ဘ၀နဲ႔ ရင္းၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ယုံၾကည္ ကိုးစားမႈ တံတိုင္းႀကီးေတြ ၿပိဳလဲ ပ်က္စီး ကုန္ၿပီေလ..။ အနႏၲဂိုဏ္း ဝင္ ဆရာတို႔ရဲ ” နာ ၃ နာ ” က ကေလး ေတြရဲ႕ အိပ္ယာဝင္ ပုံျပင္အဆင့္ကို ေလ်ာက် ေပ်ာက္ကြယ္လုလု ျဖစ္ေနခဲ့ ေပါ့။
ဒီေတာ့ ဆရာမရယ္..။
လက္ရွိ ႐ုံးေတြမွာ တာဝန္ထမ္း ေနတဲ့ ဆရာမ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူေတြအေနနဲ႔ အစဥ္အလာ ႀကီးမားခဲ့ဖူးတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာ ကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္း ထားႏိုင္ၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမေလာင္းလ်ာ ေလးေတြ အေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားႏိုင္ၾက မယ္ဆိုရင္..၊
က်ဴရွင္သင္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမ ကလည္း ကိုယ္ျဖတ္သန္းဖူးခဲ့တဲ့ ကေလး ဘ၀ကို ျပန္ေတြးၿပီး အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ ကို ပုံေဖာ္ၾကမယ့္ ကေလးေတြ ဘက္ ျပန္ငဲ့ကြက္ၾကမယ္ဆိုရင္..၊
အစိုးရနဲ႔ မိဘေတြကလည္း တရား ေတြ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး သားသမီးေတြရဲ႕ စံျပေခါင္းေဆာင္ေတြ ေနရာရဲရဲ ယူႏိုင္ၾက မယ္ဆိုရင္..
ဆရာမကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ” မဂၤလာ ပါ ဆရာမ ” လို႔ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ အားရ ပါးရ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ႏိုင္မယ္ ထင္တယ္ ခင္ဗ်။
