အမတ္ေရာဂါ

၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက ေအာက္ တိုဘာလဆန္းပိုင္းဟု ဆိုသည္။ အဆင့္ဆင့္ ေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္တို႔ အလုပ္႐ႈပ္ ေနၾကၿပီ။ ပါ တီမ်ားလည္း အလားတူ။ လႈပ္ရွားမႈေတြ အရွိန္ တိုးျမႇင့္လာၾကသည္။

၎လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္အတူ အမတ္ ေရာဂါ ထလာၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။  မဲဆႏၵနယ္ ၁၁၁၂ ေနရာ ဝင္ၿပိဳင္ မည္ဆိုေသာ လက္ရွိ အာဏာရ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး ပါတီတြင္ ” မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္” မ်ားကို မေ႐ြးေတာ့ဟု သတင္းထြက္ ေနသည္။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါတီ ျပင္ပမွ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ေဇာသူ မ်ားကို အမတ္ေလာင္း အျဖစ္ ဖိတ္ေခၚ အေ႐ြးခ်ယ္ခံခိုင္းခဲ့မႈအေပၚ ပါတီဝင္ အမ်ားစု အစာေၾကၾက ဟန္မတူ။ ယခု တစ္ခါ ဗဟိုမွ တိုက္႐ိုက္ေ႐ြးမည္ ဆိုသျဖင့္ ေအာက္ေျခပါတီဝင္မ်ား အမတ္ေရာဂါ ထခြင့္မရ။
သို႔ေသာ္လည္း ဝန္ႀကီးတခ်ိဳ႕ကား ျပန္လည္အေ႐ြးခံ ခ်င္ေနၾကေၾကာင္း ေျပာဆိုသံ ပဲ့တင္ထပ္ေန၏။
ထို႔အတူ..။

အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD)၏ ဗဟို ေကာ္မတီအဖြဲ႕ဝင္ ဦးဝင္းထိန္မွ ” ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခ်င္သူ ေတြက တစ္ပုံႀကီး၊ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေန တယ္”  ဟု ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္ The Voice ေန႔စဥ္သတင္းစာတြင္ ေျပာသြား၏။ ” အမတ္႐ူး”  ႐ူးေနသည့္ သူမ်ားအား ” အမတ္ေရာဂါ ထေနတဲ့ သူေတြ သတိထား” ဟု ပါတီ စာေစာင္မွ ေဆာင္းပါးေရး အသိေပးရသည္အထိဟု ဆိုပါသည္။ ကိုယ္စားလွယ္ စာရင္း ေပးၾကရန္ မေခၚေသးခင္မွာပင္ အမတ္ ေလာင္း ၄ ေယာက္သာ ေ႐ြးရမည့္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ အမတ္ျဖစ္ခ်င္သူ (၁၂) ဦး အထိ ျဖစ္လာတာ ေတြ႕ရသည္ ဟု ပါတီေအာက္ေျခ အမတ္ေရာဂါ အေနအထားကိုလည္း ဖြင့္ဟသြား၏။
ထိုအသံမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ေတြးစရာ ေမးစရာ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုံစရာ တပုံတပင္။ျပည္သူႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ၾကား အသံမ်ားကို ေပါင္းကူးေပးရမည့္၊ ျပည္သူ႕ ကိုယ္စား ျပည္သူခိုင္းသမၽွ မေနမနား ျပဳလုပ္ ေပးရမည့္ ျပည္သူ႕ ေက်းကၽြန္ အလုပ္ကိုမွ..၊ အလုအယက္ ငမ္းငမ္းတက္ ျဖစ္ေနသည္မွာ အံ့ဩ စရာ။
အမတ္ေရာဂါ ဘာေၾကာင့္ “ထ” ေနၾကသနည္း။
ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳခ်င္ၾက လြန္းလို႔ ဆိုလၽွင္..၊ အရင္က မည္သူကို ကိုယ္စားျပဳေနၾကသနည္း။ အျခားနည္း အျခားဟန္ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီ ကိုယ္စားျပဳလၽွင္ မရေလာ..။ေငြေၾကး၊ စည္းစိမ္ႏွင့္ ေက်ာ္ေဇာမႈ အတြက္ေလာ..။ ဆယ္သိန္း (အတိုး အေလၽွာ႔ ရွိလာႏိုင္)ဆိုေသာ အေျခခံ လစာသည္ အေျခခံလူတန္းစား အတြက္ ေတာ့ မက္ေလာက္စရာ။ လႊတ္ေတာ္တက္ စဥ္ ေထာက္ပံ့ေၾကးႏွင့္ အျခားျခားေသာ စရိတ္စကမ်ား တင္ျပႏိုင္ရင္ တင္ျပႏိုင္ သလိုရသည္ ဟူ၏။ ထို႔အျပင္.. အပိုဆု အျဖစ္ ဝန္ႀကီးတစ္ေနရာေလာက္ ခ်ိတ္ခဲ့ လၽွင္ ဆိုေသာ မုန္႔ဆီေၾကာ္ကို ေမၽွာ္မွန္း ႏိုင္ေသးသည္။
သို႔ေသာ္..၊ အမတ္ေရာဂါသည္မ်ား ၏ ႏႈတ္ခမ္းနာႏွင့္ ကိုက္၏ေလာ..။ အမတ္ေရာဂါသည္မ်ား အေနျဖင့္ ျပည္သူမွ အပ္ႏွင္းမည့္ ထိုတာဝန္ႀကီးမ်ား ထမ္းေဆာင္ရန္ “အသင့္ ” ျဖစ္ၿပီေလာ။
ထိုသို႔ မဟုတ္ဘဲ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္၏ အခြင့္ အေရးႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို အသုံးခ် ကာ အက်ိဳး စီးပြားရွာမည္ စိတ္ကူး ထားပါက ေဆာလ်င္စြာ ရပ္တန္႔သင့္ပါ သည္။ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္တြင္ စီးပြား တြက္တြက္၍ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံျခင္းသည္ ျပည္သူကို ေစာ္ကား လြန္းရာ က်ပါသည္။ ကံႀကီး ထိုက္တတ္၏။လူပုံ အလယ္တြင္ ” ငါကြ “ဟု လူလုံးထြား ဟန္ေရးျပခ်င္႐ုံ သက္သက္ ဆိုလၽွင္ တစ္ျခားနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ေက်ာ္ေဇာရန္ ႀကိဳးစားပါက ေရရွည္ ပိုမိုတည္တံ့ ႏိုင္လိမ့္မည္။ အရည္အခ်င္း ရွိသူအတြက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ေဇာရန္ နည္းလမ္း မရွား။
အမတ္ေရာဂါ ဘယ္အခ်ိန္က” စ”  ခဲ့ၾက သနည္း။
” ႏိုင္ငံေရး လုပ္တာ အမတ္ျဖစ္ခ်င္ လို႔ကြ ” ဆိုလၽွင္ ထိုသူ၏ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံမႈ (အမွန္တကယ္ ရွိခဲ့လၽွင္ေတာင္) ကို သံသယ ဝင္ရပါလိမ့္မည္။
ဤေနရာတြင္ မိတ္ေဆြ ႏိုင္ငံေရး သမားတစ္ဦး၏ ေဆာင္ပုဒ္ေလးကို ေဝမၽွလိုပါသည္။ ” အစ႐ိုး” မွ ” အစိုးရ”} ျဖစ္လိမ့္မည္။ ” အစ မ႐ိုးရင္ အစိုးမရ”  ျဖစ္လာမည္ ဟူ၏။
ျပည္သူအေပၚ အုပ္ခ်ဳပ္ရမယ့္ အစိုးရ တစ္ရပ္သည္ အစကတည္း က စိတ္ရင္း ေစတနာ႐ိုးသားျဖဴစင္ သူေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းရန္ လိုအပ္ပါသည္။
” ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ လုပ္ေဆာင္ေနသျဖင့္ အမတ္ေရာဂါ ထရန္ အခ်ိန္မရ..၊ အမတ္ေရာဂါအတြက္ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ထားသည္..”  ဆိုေသာ ပါတီမ်ားကိုမူ ” ေကာင္းေလစြ ” ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳမိပါသည္။
သို႔ေသာ္..။
အေလးသာရာ ဘက္ကူးတတ္ေသာ သာကူး အမတ္ေရာဂါသည္မ်ားသည္ ႐ႈံးမည္ဟု ယူဆေသာ ျမင္းကို အခ်ိန္ ကုန္ ေငြကုန္ခံကာ ခြစီးေလ့မရွိ။ ႏိုင္ေျခ ရွိေသာ ပါတီမ်ားသို႔သာ အလုံးအရင္းႏွင့္ ေျပးကပ္ တတ္ၾကသည္။ ေငြအား လူ အား မ်ိဳး႐ိုး ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ ေက်ာ္ေဇာမႈအားကို မသိမသာ တစ္မ်ိဳး သိသိသာသာ တစ္ဖုံထုတ္သုံး ထုတ္ျပ တတ္ၾက၏။
ထိုအခါ ပါတီတြင္းရွိ အမတ္ ေရာဂါသည္မ်ား၊ ” တစ္ေနရာစာ ေသခ်ာ ပါသည္..” ဟု မိမိ ကိုယ္တိုင္ေရာ ပါတီ ဝင္မ်ားကပါ ယုံၾကည္ ယူဆထားသူ မ်ား၊ ” ငါလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ ” ဟု ကိုယ့္ ေအာင္လက္မွတ္ ကိုယ္ေရးကာ  ႀကိတ္ ႀကံႀကံေနေသာ ဝမ္းတြင္းေရာဂါသမား မ်ားႏွင့္ ပြတ္တိုက္ၾကကာ ပါတီတြင္း ျပႆနာမီး ေတာက္ေလာင္လာႏိုင္ သည္။ ေအာ့အန္ဖြယ္ အေၫွာ္နံ႔မ်ား ျပည္သူ႕ ႏွာေခါင္း၀သို႔ေရာက္ကုန္လၽွင္ ျပည္သူ႕ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈ ေလ်ာ့သထက္ ေလ်ာ့လာႏိုင္၏။
ပါတီမ်ား အတြင္း၌လည္း ျပည္သူ ကို ငဲ့ၾကည့္ရန္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘဲ ကိုယ့္ ေနရာကိုယ္ ကာကြယ္ၾက၊ တြန္းထိုး လုယူၾကရင္း အခ်င္းခ်င္း မ်က္ႏွာမူကာ ေရွ႕မတိုးႏိုင္ ျဖစ္တတ္သည္။ တာဝန္ယူ တာဝန္ခံမႈ အားနည္း ယိုင္နဲ႔ လာႏိုင္၏။  ျပည္သူ လူထုအျမင္တြင္လည္း လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္၊ ပါဝင္သင့္ ပါဝင္ထိုက္၊ ဦးေဆာင္သင့္ ဦးေဆာင္ထိုက္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကိုပင္ မ်က္ကြယ္ျပဳ လ်စ္လ်ဴ႐ႈသလို ျဖစ္လာ ပါလိမ့္မည္။ အားကိုး အားထား ျပဳလာသူမ်ားကို ကူညီ ေျဖရွင္းေပးရန္ မဆိုထား..၊ ေခၽြးသိပ္ ရန္ပင္ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္လၽွင္ ျပည္သူ႕ အၿငိဳအျငင္ ခံၾကရလိမ့္မည္။ ႏွာေစးလွ ေသာပါတီမ်ား စာရင္းသြင္းကာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တြင္ ဒဏ္ခတ္ၾကေပလိမ့္မည္။
မဲဆႏၵရွင္မ်ားသည္ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ျပည္သူ႕ဘက္သား စစ္စစ္ကိုသာ မဲေပးလိုသည္ကို သတိခ်ပ္သင့္၏။ ကိုယ့္အတၱကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ ေရာဂါသည္း ေနသူ မ်ားအား အသဲၾကားက မဲတစ္ျပားကို မအပ္ႏွင္းလိုၾက။
မည္သူကိုမၽွ ထိခိုက္ နစ္နာေစမႈ မရွိပါက မိမိ ဝါသနာပါရာ အခန္းက႑အလိုက္ လြတ္လပ္စြာ ႐ူးသြပ္ခြင့္ လူ တိုင္းတြင္ ရွိပါသည္။ ထို႐ူးသြပ္ျခင္း မ်ိဳးကို ေရာဂါဟု သတ္မွတ္ေလ့မရွိ။ သို႔ေသာ္.. မိမိ၏ ႐ူးသြပ္မႈေၾကာင့္ မိမိ၏ ဝန္းက်င္၊ အသိုင္းအဝိုင္း၊ အဖြဲ႕ အစည္း မနစ္နာေစသင့္။ အမ်ားျပည္သူ ထိခိုက္နစ္နာႏိုင္ေသာ ႐ူးသြပ္မႈမ်ိဳးကို ကား မည္သည့္ဝန္းက်င္မွ ေရရွည္ သည္းခံေလ့မရွိ။ (၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒပါ စကားလုံးအရ) ” စိတ္ေပါ့ သြပ္သည္” ဟု သတ္မွတ္ ဖယ္က်ဥ္ၾက လိမ့္မည္။
ထိုနည္းတူ..။
ျပည္သူလူထုသည္ မိမိတို႔ အားေပး ေသာ ပါတီ အစိုးရဖြဲ႕ႏိုင္ေရး အတြက္ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီေသာ ခါေတာ္မွီ အမတ္ေရာဂါသည္မ်ားအား မိမိတို႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္အျဖစ္ က်ိတ္မွိတ္ ခန္႔အပ္လိုက္ရလၽွင္လည္း ျပန္ျဖဳတ္ခ်ရန္ အၿမဲ တာစူေနၾကပါလိမ့္ မည္။ ထိုအခါ ပါတီႏွင့္ျပည္သူ စိတ္ဝမ္း ကြဲကာ ႏိုင္ငံ့အတြက္ပါ ထိခိုက္ လာႏိုင္သည္။
သို႔ေၾကာင့္..၊ ပါတီမ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္က ျပည္သူ႕ေမတၱာ ခံယူ ထားႏိုင္မႈ၊ (တရားေသာ နည္း (သို႔) နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္) ေသာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ ေအာင္ႏိုင္ခဲ့မႈမ်ားအေပၚ အထင္တႀကီး ယစ္မူး မေနသင့္ေတာ့။ အမူးရပ္ကာ အမတ္႐ူး ေရာဂါအတြက္ အေျဖရွာ သင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုေရာဂါသည္မ်ား သည္ မင္းသားႀကီး မလုပ္ရလၽွင္ ပတ္မ ကို ထိုးေဖာက္တတ္၏။ ထို ေရာဂါေၾကာင့္ (ႏိုင္ငံေရး) ေသဆုံးသြားလၽွင္ ကာယကံရွင္ မ်ားႏွင့္တကြ ပါတီပါ နစ္နာႏိုင္၏။  သည္အတိုင္း လႊတ္ထားလိုက္လၽွင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းသို႔ ေရာဂါသည္မ်ား ေရာက္ကုန္မည္။ ေသခ်ာသည္မွာ လႊတ္ေတာ္ အသီးသီးသည္  အ႐ူးမ်ား ျငင္းခုံရာ စင္ျမင့္ မဟုတ္။
သို႔ျဖစ္၍..၊ အမတ္ျဖစ္လိုသူ၊ ျဖစ္လာမည့္သူမ်ားအား အမတ္႐ူး ေရာဂါသည္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရျခင္းမွ ကင္းေဝးရန္ တတ္စြမ္းသမၽွ အႀကံျပဳလို ပါသည္။ျပည္သူကိုသာ မ်က္ႏွာမူပါ။
ျပည္သူ႕ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ဖာေထးေပးေသာ ” ႏိုင္ငံ့အေရး ” ကို ေဆာင္႐ြက္ရင္း ျပည္သူ႕ဆႏၵအရ ျပည္သူ႕ ကိုယ္စားလွယ္ တာဝန္ ႏွင္းအပ္ျခင္းခံရ ပါက အသင့္ျဖစ္ေနရန္ ႏိုင္ငံေရး ဝမ္းစာ ျဖည့္တင္းထား သင့္ပါသည္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒပါ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ားအျပင္  ေ႐ြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံပိုင္ခြင့္ မရွိျခင္း (ပုဒ္မ -၁၂၁)ပါ အခ်က္မ်ားကို စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ေၾကညက္ေအာင္ ေလ့လာထားသင့္သည္။ ေငြေၾကး အ႐ႈပ္အရွင္းႏွင့္ အမႈအခင္းကင္းရွင္းမႈအျပင္ အလြန္႐ႈပ္ေထြးသည့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ၊ မျဖစ္မႈကို အထူးသတိျပဳ သင့္ပါသည္။ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ ပယ္ခ်ခံရေသာ သာဓကမ်ားရွိခဲ့၏။  (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္ျပား ျပဳလုပ္ေနပုံကို အင္တာနက္ေပၚ ေတြ႕လိုက္ရသည္မွာ မၾကာေသး။)
ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒႏွင့္ နည္းဥပေဒမ်ား၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္မွ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို က်က်နန ေလ့လာထားပါ။ ထိုစည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ ေရး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါသည္။
၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ေငြစာရင္းစစ္ေဆးၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ မကိုက္ညီဟုဆိုကာ NLD မွ အႏိုင္ရ အမတ္ ၂၀ ေက်ာ္ကို ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္ခံခဲ့ရဖူးသည္ဟု ဖတ္မွတ္ဖူး၏ (အာဏာလြဲ မေပးခဲ့သည္မွာ ဒုတိယအဆင့္ ျဖစ္သည္)။ ဂိုးသြင္းၿပီးမွ လူကၽြံေဘာမိမည္စိုး၏။ အမ်ားျပည္သူ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ေထာက္ခံလိုက္ၾကၿပီးမွ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ ဆင္ေျပာင္ႀကီး အၿမီးက်မွ တစ္ေနကာ ျပည္သူ အေပါင္း ရင္တမမျဖင့္ လက္ပိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ရေသာ သာဓကမ်ား ရွိခဲ့၏။ ထိုသို႔ ျဖစ္ခဲ့ပါက ပါတီႏွင့္တကြ မဲေပး ျပည္သူမ်ားပါ နစ္နာရေပမည္။ ျပည္သူ႕ ယုံၾကည္မႈ က်ဆင္းလိမ့္မည္။
အထူးသျဖင့္ ကိုယ္က်င့္သီလ လုံေအာင္ ထိန္းသိမ္းထား ရပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေရး ကိုယ္ခံအား ေကာင္းဖို႔လိုသည္။ အမ်ားအက်ိဳးကိုသာ ငဲ့ကြက္ကာ ရဲရင့္ျပတ္သားစြာ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရလိမ့္မည္။ တခ်ိဳ႕ပါတီမ်ား၌ အမတ္ေရာဂါက ကၽြမ္းလွၿပီထင္၏။ ကုသမရ ယင္းထလြန္းေနတာ ေတြ႕ရ၏။
နံရံ အားလုံး.. နားေတြ ရွိသည္။
ျပည္သူလူထုသည္ မိမိ၏ အသဲၾကားက မဲတစ္ျပားႏွင့္ ထိုက္တန္သူကို အကဲျဖတ္ရန္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနပါလိမ့္မည္။