ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္ပိုင္းအတြင္း မီဒီယာ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ လူစိတ္ဝင္စားမႈ အရွိဆုံး အေၾကာင္းအရာမွာ အမ်ိဳးသား ပညာေရးဥပေဒၾကမ္းကို ေက်ာင္းသားမ်ား က လမ္းေပၚထြက္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပမႈေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္စဥ္မ်ား အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားအားျဖင့္ စိတ္ဝင္စားပုံ၊ ခံယူခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္ မ်ားက မတူၾက။ တခ်ိဳ႕အေကာင္း ျမင္ သည္။ တခ်ိဳ႕ အဆိုးျမင္သည္။
ပညာေရး၏ လႊမ္းမိုးမႈ
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွ ေရးဆြဲျပ႒ာန္း လိုက္သည့္ ပညာေရးဥပေဒသည္ ထိုႏိုင္ငံ မွ ႏိုင္ငံသားအားလုံးႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ တစ္ခုလုံးကို တိုက္႐ိုက္ လႊမ္းမိုးသည္။ ဥပမာဆိုရလၽွင္ ေမြးကင္းစကေလးသည္ အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္ ရင့္က်က္မႈ ရွိေသာ (သို႔မဟုတ္) အေတြးအေခၚ သိမ္ဖ်င္းေသာ မိဘတို႔၏ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြကို ခံစားရသည္။ ထိုကေလး လူလားေျမာက္၍ ပညာသင္ၾကား သည့္အ႐ြယ္တြင္ ျပ႒ာန္းထားေသာ ပညာေရးကို သင္ယူရေလသည္။ ပညာ သင္ယူၿပီးေျမာက္၍ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္သည့္ အသက္အပိုင္း အျခားတြင္လည္း ႏိုင္ငံ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးအျဖစ္ ေသာ္လည္း ေကာင္း အသက္ေမြးရာတြင္ မိမိသင္ယူခဲ့ ၿပီးသည့္ ပညာေရး အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္မ်ားျဖင့္ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္၊ ေဝဖန္ပိုင္းျခား ရေလသည္။ ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တတ္အားသေ႐ြ႕ ပါဝင္တာဝန္ ထမ္း႐ြက္ရသည္မ်ိဳးလည္း ရွိမည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ အ႐ြယ္လြန္ၿပီး မကြယ္လြန္မီ အခ်ိန္အထိ မိမိသင္ယူခဲ့ ေသာ ပညာေရးအေတြးအေခၚကို အသုံးခ် ၍ တရားဓမၼတို႔ကို ရွာေဖြၿပီး ေဝဖန္သုံးသပ္ က်င့္ႀကံအားထုတ္လ်က္ ဘ၀ကူး ေကာင္းရန္ အတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကရေလသည္။
ဆိုရလၽွင္ ေမြးကင္းစမွသည္ ကြယ္လြန္ သည္အထိ လူတစ္ဦး၏ ဘ၀တစ္ေလၽွာက္ လုံး ပညာေရးမွ လႊမ္းမိုးထားသည္ဟု ဆိုရမည္။
အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္ ရွိ ေသာ၊ အေကာင္းအဆိုးကို ေဝဖန္ပိုင္းျခား ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ အဆင့္အတန္း ျမင့္မား သည့္ ပညာေရးစနစ္ျဖင့္ ရင္းႏွီးသင္ယူခြင့္ ရေသာသူသည္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ လာလၽွင္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔မဟုတ္ဘဲ ဆန္႔က်င္ ဘက္ျဖစ္ပါ က ႏိုင္ငံေတာ္တစ္ခုလုံးအျပင္ လူမ်ိဳးေရာ ဘာသာပါ မက်န္ မြဲျပာက် ဖို႔သာရွိသည္။
ပညာေရးျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုတည္ေဆာက္ျခင္း
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို ေရွးယခင္က လူ အင္အား၊ လက္နက္အင္အားျဖင့္ စစ္ျပဳ၍ တည္ေထာင္ၾကေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္ တြင္ ပညာေရးျဖင့္ တည္ေဆာက္သည္။ ႏိုင္ငံသားမ်ားကို ပညာရည္ျမင့္မားေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းသည္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ လူေနမႈဘ၀၊ အေတြးအေခၚ အဆင့္ အတန္းမ်ား ျမင့္မားလာပါမည္။ သက္ဆိုင္သည့္ ကိုးကြယ္ သည့္ ဘာသာ အလိုက္ ဓမၼစာေပမ်ား ႏွင့္ နီးစပ္လာၿပီး စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားလည္း ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ လာမည္။ အမွားအမွန္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျခား ႏိုင္စြမ္းရွိလာမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရာဇဝတ္မႈ မ်ား နည္းပါးေပ်ာက္ကင္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္း သာယာလာႏိုင္ပါ သည္။ ထိုမၽွမက ႏိုင္ငံေတာ္၏အနာဂတ္ အတြက္ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေသာ ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းမ်ားလည္း ေမြးထုတ္ ေပးၿပီးသား ျဖစ္မည္။ အခ်ိန္တန္လၽွင္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ေပးအပ္ မည့္ တာဝန္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ပိုးႏိုင္သည့္အသင့္ အေနအထားလည္း ရရွိလာႏိုင္မည္။ ယင္းသည္ပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ပညာျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းျခင္းဟု ဆိုႏိုင္ ပါသည္။
ပညာေရးျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးျခင္း
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို လက္နက္ ယႏၲရား မ်ား၊ အႏုျမဴဗုံးမ်ားျဖင့္ ဖ်က္ဆီးႏိုင္သည္ မဟုတ္။ ပညာေရးျဖင့္လည္း ဖ်က္ဆီးႏိုင္ ေသးသည္။ ႏိုင္ငံသားမ်ားအား အေတြး အေခၚကို ဦးစားမေပးေသာ အဆင့္မမွီ သည့္ ပညာေရးစနစ္ကို သင္ယူေစျခင္းျဖင့္ ထိုႏိုင္ငံသားမ်ား အေတြးအေခၚအေျမာ္ အျမင္မရွိ ျဖစ္လာမည္။ အေကာင္းအဆိုး ေဝဖန္ပိုင္းျခား ႏိုင္စြမ္းမရွိျဖစ္လာမည္။ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဓမၼစာေပ ဆုံးမစာ မ်ားႏွင့္ေဝးလာၿပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ယုတ္ ရင္းၾကမ္းတမ္း လာပါမည္။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး နားလည္မႈကင္းမဲ့လာၿပီး ရာဇဝတ္မႈ မ်ားလည္း ထူေျပာလာပါမည္။ ယင္းသည္ ပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ပညာေရးျဖင့္ ဖ်က္ဆီး ျခင္းဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ပညာေရးဥပေဒကို ဘာေၾကာင့္ျပဳ ျပင္သင့္သလဲ
ပညာေရးဥပေဒကို ျပဳျပင္ သင့္မသင့္ ဆိုသည္ကို လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲခြင့္ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ လက္ရွိ က်င့္သုံးေနေသာ ပညာေရး စနစ္ သည္ ေခတ္ကာလႏွင့္ ကိုက္ညီမႈ ရွိမရွိ၊ ဆန္းသစ္တီထြင္ႏိုင္မႈ ရွိမရွိ၊ ႏိုင္ငံသား မ်ား၏ အေတြးအေခၚ၊ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ဝင္ဆံ့ႏိုင္မႈ ရွိမရွိ၊ အေတြးအေခၚ စသည္ တို႔ကို ဦးစြာ ေလ့လာသင့္ပါသည္။ ယေန႔ လက္ရွိ ပညာေရးစနစ္သည္ အေျခခံ ပညာအဆင့္တြင္ ဆရာ/ေက်ာင္းသား အျပန္အလွန္ ေမးျမန္းခြင့္မရွိ၊ အေတြး အေခၚမရွိ၊ အလြတ္က်က္ အာဂုံေဆာင္ ႏိုင္သူသာ အတန္းတက္ႏိုင္သည့္ စနစ္ ျဖစ္သည္။ စာတစ္ပိုဒ္ကို နားလည္ သေဘာ ေပါက္ရန္မလို၊ စာေမးပြဲအတြက္ ေခတၱခဏ မွတ္မိရန္သာ လိုသည္။
အဆင့္ျမင့္ပညာ အဆင့္တြင္ သက္ဆိုင္ရာဘြဲ႕တစ္ခုကို အပ္ႏွင္းရန္ တြက္ အခ်ိန္ကာလ အတိုင္း အတာတစ္ခု အထိ ပညာသင္ၾကားလၽွင္ ဘြဲ႕တစ္ခုကို လြယ္လြယ္အပ္ႏွင္းသည့္ စနစ္ ျဖစ္သည္။ သုေတသနျပဳေစျခင္းမရွိ၊ (လက္ရွိ သုေတသန မ်ားမွာလည္း ရွိၿပီးသား အဆင့္မမီသည့္ စာတမ္းကို ျဖတ္၊ ၫွပ္၊ ကပ္ထားသည့္ စာတမ္း မၽွသာ ျဖစ္သည္) ျပင္ပ ကုမၸဏီ၊ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားတြင္လည္း ေလ့လာခြင့္ မရွိ၊ စသည့္ ေဘာင္က်ဥ္းေသာ ပညာေရး စနစ္ျဖစ္ေနသည္။
ထိုကဲ့သို႔ တစ္ပြဲထိုးစနစ္၏ေနာက္ ဆက္တြဲအျဖစ္ ဆင္းရဲသားျပည္သူ မ်ားအတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေစေသာ က်ဴရွင္စနစ္ ေပၚေပါက္လာ ျပန္သည္။ က်ဴရွင္စနစ္သည္ စာမလိုက္မီေသာ၊ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ၏ ေနာက္မွ လိုက္ရေသာစနစ္သာျဖစ္ သင့္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ က်ဴရွင္စနစ္သည္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ထက္မ်ားစြာ ေစာ၍ သင္ၾကားေနပါၿပီ။ အဆုံး၌ ျပည္သူမ်ား စာမတတ္၊ အေတြးအေခၚ မတတ္သည့္ အျပင္ ေငြကုန္ေၾကးက် ပိုမ်ားၿပီး အလုပ္အကိုင္ မရွိ ျဖစ္ၾကရျပန္သည္။
ေျမစာရင္းဌာန (အၿငိမ္းစား) ဝန္ထမ္း တစ္ဦးမွ မွတ္ခ်က္ျပဳသည္မွာ လက္ရွိ ပညာေရးစနစ္သည္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရန္ မလို။ လက္ရွိစနစ္သည္ လည္း ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ေနၿပီ ဟု ဆိုသည္။ မွန္ပါသည္။ လူတိုင္း စာတစ္ေၾကာင္းကို အသံထြက္ဖတ္ တတ္ပါသည္။ ႏႈတ္တိုက္ေခၚေပးသည္ ကိုလည္း သတ္ပုံမွန္ေအာင္ေရး တတ္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစာေၾကာင္းကိုမူ လူတိုင္း မေတြးတတ္ ဆိုသည္ကို ထိုအၿငိမ္းစား ဝန္ထမ္း၏ အေတြးအေခၚ ကျပဆိုလ်က္ ရွိသည္မွာ လက္ရွိပညာ ေရးစနစ္၏ သက္ေရာက္မႈဟု ဆိုႏိုင္ ပါသည္။ ထို အၿငိမ္းစား ဝန္ထမ္းကဲ့သို႔ေသာသူမ်ား ႏိုင္ငံအတြင္း မည္မၽွ အထိ ရွိမည္နည္း။ ဝန္ထမ္းအဖြဲအစည္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ အသိုင္းအဝိုင္း တြင္ကား မည္မၽွ အထိရွိေန မည္နည္း။ ဆိုရလၽွင္ လက္ရွိပညာေရးစနစ္၏ သက္ေရာက္မႈသည္ ျပည္သူလူမ်ား အေတြးအေခၚရင့္က်က္မႈ အားနည္း၍၊ အလုပ္အကိုင္မရွိျဖစ္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္မ်ားမွ လာေရာက္၍ လုပ္ငန္း မ်ားတည္ေထာင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလာ သျဖင့္ အလုပ္အကိုင္ ထိုက္သင့္သေလာက္ေပါ မ်ားလာေသာ္လည္း လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္မႈ (ပညာရွင္)မရွိသျဖင့္ လုပ္ခလစာ နည္းပါး စြာျဖင့္ ခိုင္းေစ ခံရေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ မွန္း မသိ ျဖစ္ေနရျခင္း။ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္ မွ အပ္ႏွင္းထားသည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္း သားမ်ား၏ သက္ဆိုင္ရာ ဘြဲ႕ထူးမ်ား ကိုလည္း ႏိုင္ငံတကာမွ အသိအမွတ္ျပဳ မခံရျခင္း၊ မိမိႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ဘာသာ ရပ္အလိုက္ ကၽြမ္းက်င္ရန္ အသာထား နားလည္ရန္ပင္ ခက္ခဲေနၾကျခင္း ဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းသားပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံရပ္ ျခားတြင္ စားပြဲထိုးအဆင့္ အလုပ္ကိုရ ေအာင္ပင္ ေပးဆပ္မႈမ်ားစြာျဖင့္ ႀကိဳးပမ္း ေနရျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိ ပညာေရးစနစ္ကို ေကာင္းမြန္ၿပီးျပည့္စုံ၍ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီသည္ဟု ဆိုရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသး။
ဥပမာ- လူတိုင္းသည္ အစာမစား ဘဲေန၍မရ သို႔ေသာ္ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းသည့္၊ အရသာရွိသထက္ ရွိ သည့္၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီၫြတ္သည့္အစာ ကို ေ႐ြးခ်ယ္ ျပဳျပင္စားသုံး ရပါသည္။ ေရမေသာက္ဘဲေန၍မရ ေရဆိုးေရ ညစ္ မ်ားအစား အမႈိက္သ ႐ိုက္ကင္းေသာ၊ တစ္ဖန္ ေရသန္႔ေရကိုသာ ရွာေဖြေသာက္ သုံးရမည္သာျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ လူတိုင္း သည္ ပညာမသင္မေနရသင္ယူရမည္ ျဖစ္၍ စနစ္မက်ေသာ၊ အဆင့္မမွီေသာ အေတြးအေခၚမဲ့ေသာ ပညာေရးအစား ထိုထက္ေကာင္းမြန္၍ အဆင့္အတန္း ရွိေသာ ေခတ္မွီေသာ၊ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေသာ ပညာေရး စနစ္ တစ္ခုကို ဖန္တီးသင္ယူၾကရမည္ ျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာေရးဥပေဒကို မျဖစ္မေန ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲသင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
အက်ယ္ျပန္႔ဆုံး ဥပေဒ
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ အက်ယ္ျပန္႔ဆုံး ႏွင့္ အေရးပါဆုံး ဥပေဒကို ျပပါဆိုလၽွင္ ပညာေရးဥပေဒသည္ အက်ယ္ျပန္႔ဆုံး ဟု ဆိုရပါမည္။ ပညာေရး ျမင့္မားလၽွင္ အျခားမည္သည့္ ဥပေဒမဆို ေလ့လာ ႏိုင္စြမ္း၊ ေရးဆြဲျပ႒ာန္း ႏိုင္စြမ္း၊ စနစ္ တက် က်င့္သုံးႏိုင္စြမ္း၊ လိုက္နာႏိုင္ စြမ္း ရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။ ပညာေရး ဥပေဒ သည္ အဆင့္အတန္းနိမ့္က်လၽွင္ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးလုံး အေတြးအေခၚ အဆင့္အတန္း နိမ့္က်၍ အျခားမည္သည့္ ဥပေဒကိုမၽွ နားလည္ႏိုင္စြမ္း၊ က်င့္သုံးႏိုင္စြမ္း အားနည္းသြားပါမည္။ ရာဇဝတ္မႈ ထူေျပာ လာမည္။ လူဆိုး သူခိုးမ်ား ေပါမ်ားလာ မည္။ အဆုံး၌ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တစ္ခုလုံး ဆူပူအုံႂကြမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာမည္။ ယေန႔ မီဒီယာ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခ်က္အရ စြမ္းအားရွင္(ခ) တာဝန္တမ္းပါ လက္ပတ္ အနီ ဝတ္ထားသည့္ လူစုသည္ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္၊ အေကာင္းအဆိုးကို ေဝဖန္ ပိုင္းျခား ႏိုင္စြမ္းမရွိ၊ ခိုင္းတိုင္းလုပ္ၾကမည့္ လူတန္းစား တစ္ရပ္ဟု ဆိုရပါမည္။ ယင္းသည္ပင္ ထိုသူတို႔၏ အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္မရွိေသာ ပညာမဲ့သည့္ ျပယုဂ္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ပညာေရး စနစ္ ဆိုးေမြ၏ သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္သည္။
ပညာေရးႏွင့္ မိဘ၊ ဆရာ
ယေန႔ လက္ရွိက်င့္သုံးေနေသာ ပညာေရးစနစ္ကို မိဘအခ်ိဳ႕က ျပဳျပင္ လိုၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မိမိသားသမီး မ်ားကို ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ပညာေရး တစ္ႏွစ္ေနာက္က်မည္ကိုစိုးရိမ္ လ်က္ ကန္႔ကြက္ၾကျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဘ၀လုံး ေနာက္က်က်န္ခဲ့မည္ကို မည္သူမၽွ မစိုးရိမ္ၾကပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ဆရာ ဆရာမ မ်ားသည္လည္း ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲသင့္သည္ သေဘာေပါက္၍ ေထာက္ခံႀကိဳဆိုၾကသလို အခ်ိဳ႕က လက္ရွိအတိုင္းရွိၿမဲ၊ ေနၿမဲ၊ က်င့္သုံးၿမဲ စနစ္ျဖင့္ ေရွ႕ဆက္သြားခ်င္ၾကေလသည္။
တခ်ိဳ႕ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရမည္ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္၊ တခ်ိဳ႕က လက္ရွိရထားသည့္ အခြင့္အေရးထားကို ဆုံး႐ႈံးမည္စိုးေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၾကားေန ဆရာ ဆရာမမ်ားမွာ အမ်ိဳးသား ပညာေရးဥပေဒအေၾကာင္းေမးျမန္း ၾကည့္လၽွင္ မသိေၾကာင္း၊ စိတ္မဝင္ စားေၾကာင္း၊ စသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေရွာင္လႊဲၾကျပန္သည္။
မွတ္ေက်ာက္
ယေန႔ ေပၚထြက္လာေသာ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒၾကမ္းကို ျပန္လည္ျပဳ ျပင္ ေရးဆြဲေပးရန္ႏွင့္ ယင္းကိစၥကို ကန္႔ကြက္ၾကသည့္ လြန္ဆြဲပြဲသည္ မွတ္ေက်ာက္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ အက်ိဳးကို လိုလားသူမ်ားက နိမ့္က်ေနေသာ ပညာေရးကို ျပဳျပင္လိုၾကသည္။ ၎ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အက်ိဳးႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ ဘ၀ကို မငဲ့ကြက္ဘဲ အာဏာရွင္အႀကိဳက္ ေဆာင္၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ကန္႔ကြက္ႏွိပ္ကြပ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ပညာေရးျပဳ ျပင္ေျပာင္းလဲေရးအေပၚ ကန္႔ကြက္သူမ်ားသည္ ယေန႔လက္ရွိပညာေရးအေပၚ မည္မၽွေကာင္းေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံၫႊန္းႏွင့္ ညီေၾကာင္း၊ မည္မၽွအထိ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ဝင္ဆံ့ေနေၾကာင္း၊ လက္ရွိပညာေရးသည္ မည္မၽွအထိ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈမ်ားျဖင့္ တိုးတက္ထြန္းကား ေနေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ မည္သူမၽွ သက္ေသမျပႏိုင္ေပ။ မည္သို႔ဆိုေစ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒၾကမ္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လႈပ္ရွားမႈသည္ ပညာတိုးတက္ေရးကို လိုလားသည့္ လူတန္းစားႏွင့္ ပညာတိုးတက္ေရးကို မလိုလားသည့္ လူတန္းစားဟူ၍ မွတ္ေက်ာက္တင္ ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျပေနသည္ဟု ျမင္မိပါသည္။
ပညာေရးစနစ္ ျပင္ဆင္ေရးကို ကန္႔ကြက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ႏိုင္ငံေတာ္ ကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္း
ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေရးလႈပ္ရွားမႈ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို အစိုးရမွ အင္အားသုံး အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုအၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းမႈသည္ အစိုးရက ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာအရ ၿဖိဳခြင္းလိုက္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုမူကား ၿဖိဳခြင္း၍မရ။ ပညာေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈသည္ စင္စစ္ ယေန႔အေရးတႀကီး ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္လ်က္ရွိ သည္ဆိုေသာ အေျခခံဥပေဒထက္ပင္ ပို၍ပို၍ အေရးႀကီးပါသည္။ ပညာေရး တိုးတက္မႈမရွိ အသိတရားမရွိပါက မည္မၽွပင္ ေကာင္းမြန္သည့္ နတ္သိၾကားမ်ား ေရးဆြဲထားသည့္ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ေနပါေစ ထိုအေျခခံ ဥပေဒကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆို လိုက္နာက်င့္သုံးဖို႔ ဆိုသည္မွာ စမ္းတဝါးဝါး ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အတြင္း ထုတ္ျပန္ထားေသာ မည္သည့္ ဥပေဒမဆို၊ မည္သည့္အေရး ကိစၥမဆို ပညာျဖင့္သာ ႏႈိင္းဆခ်င့္ခ်ိန္လ်က္ က်င့္သုံး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရသည္ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအား ကန္႔ကြက္႐ႈတ္ခ်သူမ်ား အားလုံးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္လူမ်ိဳးကို တန္ဖိုးထားသူမ်ားမဟုတ္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
နိဂုံး
ယေန႔ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ေတာင္းဆိုေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ပညာသင္ေနရသည့္အ႐ြယ္၊ ပညာမစုံေသးသည့္ အ႐ြယ္မၽွသာ ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ ဥပေဒတတ္ ကၽြမ္း နားလည္ေသာ အတတ္ပညာရွင္မ်ား၊ အသိပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္မည္ဆိုပါက မသိနားမလည္ေသးသည့္ သားသမီးမ်ားႏွင့္ အသိပညာ ႂကြယ္၀ေသာ မိဘမ်ားကဲ့သို႔ ကြာျခား မည္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ-သားသမီးမ်ားက မိမိတို႔ လိုခ်င္ေတာင့္တသည့္ ႏို႔ခ်ိဳစို႔ရ ေရးအတြက္ ငိုျပေနမည္ဆိုပါစို႔ မိဘမ်ားသည္ မိမိသားသမီးကို တိုက္ေကၽြးမည့္ ႏို႔ခ်ိဳသည္အာဟာရႏွင့္ ၿပီးျပည့္စုံဖို႔၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ဖို႔၊ သားသမီး တို႔အဆာေျပေစဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။
ထိုနည္းတူ သားသမီးအ႐ြယ္ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားသည္လည္း မိမိတို႔ အလိုရွိသည့္ မိမိတို႔ဘ၀အတြက္ အမွန္တကယ္ တန္ဖိုးရွိသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ အမွန္တကယ္ အလုပ္အေႂကြးျပဳႏိုင္မည့္ အရည္အခ်င္းရွိသည့္ ပညာေရးကိုသာ လိုလားေတာင့္တလ်က္ ေတာင္းဆိုေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ႏို႔ဆာ၍ ငိုျပေနေသာ သားသမီးမ်ားသည္ မိဘကို ပုန္ကန္ျခင္း မဟုတ္။ ထို႔အတူ ပညာေရး အဆင့္အတန္းျမင့္မားေရးကို ေတာင္းဆို ေသာေက်ာင္းသားသည္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ အစိုးရလူႀကီးမင္းမ်ား၊ တာဝန္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚ ပုန္ကန္ျခားနားျခင္း မဟုတ္။ လူကို ပုန္ကန္ ေနၾကျခင္းမဟုတ္ စနစ္ကိုသာ ေျပာင္းလဲေပးဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု နားလည္ေစခ်င္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရလူႀကီးမင္းမ်ားႏွင့္ တာဝန္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ မိဘတို႔ထုံးႏွလုံးမူၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္၏ အနာဂတ္၊ မိမိတို႔ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏အနာဂတ္ကိုငဲ့လ်က္ အမွန္တကယ္ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္း၊ တီတြင္ႀကံဆႏိုင္စြမ္း ရွိၾကေသာ၊ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားမွသည္ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ ေပၚထြန္းလာမည့္ ႏိုင္ငံ့တာဝန္ကို ပုခုံးေျပာင္း တာဝန္ယူၾကမည့္ ႏိုင္ငံ့အႀကီး အကဲ ေလာင္းမ်ားအတြက္ အဆင့္မွီေသာ၊ အေတြး အေခၚျမင့္မားေသာ အမ်ိဳးသား ပညာေရးဥပေဒႏွင့္ နည္းဥပေဒမ်ားကို အလ်င္အျမန္ ျပ႒ာန္းအတည္ျပဳလ်က္ မိမိတို႔၏သမိုင္း ေမာ္ကြန္းကို ဂုဏ္သိကၡာျဖင့္ ရင္းႏွီးၿပီး ေရးထိုးစိုက္ ထူေပးၾကလ်က္ ႏိုင္ငံေတာ္၏အသက္ ေသြးေၾကာကို ဝိုင္းဝန္းျပဳစု အသက္ ဆက္ေပးၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ ပါသည္။
