တစ္ခ်ိန္က လက္ေဝွ႔ဆိုင္းသံ ၾကားရာအရပ္တိုင္းမွာ သူ႔ကို ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။
ခုေတာ့ သူ…၊ ႀကိဳးဝိုင္းကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ပါၿပီ။ ဒဏ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ရင့္က်က္ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ႀကိဳးဝိုင္းထဲ၌ မာထန္သေလာက္ အျပင္တြင္ ပုခက္တြင္းက ကေလးငယ္တစ္ေယာက္၏ ျဖဴစင္ေသာ အၿပံဳးမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါသည္။ ပြင့္လင္းရာသီေရာက္လို႔ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ လက္ေဝွ႔ဗိန္းေမာင္းသံ ၾကားတိုင္း ႀကိဳးဝိုင္းကို သူလြမ္းေနတတ္ပါသည္။
“လက္ေဝွ႔က က်ေနာ့္ဘဝျဖစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ဗ်ာ..၊ အမွတ္ရစရာ ခ်ည္းပဲေပါ့” ဟု သူရရွိခဲ့ေသာ အလံႏွင့္ဆုတံဆိပ္မ်ားကို ရီေဝေသာ မ်က္လံုးျဖင့္လွမ္းေငးကာ ေျပာသည္။
စထိုးသည့္ပဲြ
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို လက္နက္ေတြအျဖင့္ လွပစြာ အသံုးခ်ျပႏိုင္သူ၊ ႀကိဳးဝိုင္းစင္ေပၚ တက္လာတာနဲ႔ ပရိသတ္ တစ္ရပ္လံုးဆီ ရဲစြမ္းသတၱိေတြ စိမ့္ဝင္ေစကာ ယံုၾကည္မႈခြန္အားေတြ ေပးစြမ္းႏိုင္သူအျဖစ္ ျမန္မာ့လက္ေဝွ႔ပရိသတ္ၾကား ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ခဲ့ေသာ ေတြ႔မေရွာင္သည္ လက္ေဝွ႔ မ်ိဳး႐ိုးမဟုတ္။
အမည္ရင္းမွာ ရန္ႏိုင္လင္းျဖစ္ၿပီး အဘ ဦးျမေသာင္း၊ အမိ ေဒၚညိဳညိဳခင္တို႔က မြန္ျပည္နယ္ မုဒံုၿမိဳ႕ေတာ္ကူး-တံခြန္တိုင္ ႐ြာေလးတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ္လည္း သူစႀကီးျပင္းခဲ့တာက တနသၤာရီတိုင္း၊ ပုေလာၿမိဳ႕။ ဝါသနာတူ ေမြးခ်င္းလည္း မရွိ။ ၁၉၈၂ခု ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ဖြား ရန္ႏိုင္လင္းတစ္ေယာက္ စင္ျမင့္ႀကိဳးဝိုင္းထဲ ခုန္ဝင္ကာ အသည္းေကာင္းစြာနဲ႔ ပဲြေတာင္းခဲ့သည္က ၁၉၉၈ခုနစ္က ပုေလာၿမိဳ႕မအားကစား႐ံုမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ၿမိဳ႕နယ္လက္ေဝွ႔ပဲြ၊ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အ႐ြယ္ လူလားမေျမာက္ တေျမာက္တြင္(၃)ခ်ီ ၾကားပဲြကို ညီညီစိုးႏွင့္ထိုးရ၏။
“အဟဲ..ဆရာမပါ နည္းဗလာဆိုေတာ့ ႀကံဳးထိုးခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ..”
ပထမဆံုးပဲြ၌ ပထမခ်ီမွာပင္ အလဲထိုး အႏိုင္ယူခဲ့ပံုကို ႐ိုးရွင္းစြာ ေျပာျပပါသည္။
လက္ဦးဆရာ
ဝါသနာ အရင္းခံျဖင့္ ကိုယ့္ပါကုိယ္ က်င့္၍ထိုးခဲ့ေသာ သူ၏ဒုတိယၾကားပဲြက သေရက်ပါသည္။ ထိုပဲြအၿပီးတြင္ လက္ဦးဆရာ ျဖစ္လာမည့္ ဦးျမင့္လြင္၏ “လာေရာက္ေလ့က်င့္ႏိုင္သည္” ဟု ေခၚခဲ့သည္။ ဆရာျမင့္လြင္သည္ ေလ့က်င့္ရင္ မၫွာတတ္။ သူ႔အရင္ေရာက္ေနေသာ သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးသူေတြႏွင့္ ယွဥ္ေျပးခိုင္း၊ အမွီလိုက္ခိုင္း၏။ သူကေက်ာ္ေအာင္ ေျပးျပလိုက္ေတာ့ အားလံုးက သေဘာက်ခဲ့သည္။ သူဝမ္းသာအားရ ေန႔စဥ္မပ်က္ သြားေရာက္ ေလ့က်င့္သင္ယူခဲ့ပံုက သူက ေျပာျပသည္။
“ခုေတာ့ သူ ဆံုးသြားတာ (၄) ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီေလ..၊ လက္ဦးဆရာဆိုေတာ့ အၿမဲသတိရေနပါတယ္ဗ်ာ..”
သူ႔အသံက ဆို႔ဆို႔ နစ္နစ္။
ပုေလာရန္ႏိုင္မွ ေတြ႔မေရွာင္သို႔
ၿမိတ္ၿမိဳ႕မွ ဆရာဦးျမင့္ေဝ(ေရေျမြ)ထံတြင္လည္း သြားေရာက္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားကာ တိုင္းတြင္းတိုင္းျပင္ လက္ေဝွ႔ပဲြမ်ားတြင္ “ပုေလာရန္ႏိုင္”အျဖင့္ လွည့္ထိုးခဲ့ေလသည္။ ၂၀၀၂ ခုနစ္ ရန္ကုန္တြင္က်င္းပေသာ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္း လက္ေဝွ႔ၿပိဳင္ပဲြသို႔ ဆရာေရေျမြ၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ တနသၤာရီတိုင္း ကိုယ္စားျပဳ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရာ ေ႐ႊတံဆိပ္ဆု ဆြတ္ခူးရယူႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုပဲြမွအျပန္တြင္ ဆရာေရေျမြက နာမည္အသစ္ျဖင့္ ထိုးေစခ်င္ေၾကာင္းေျပာၿပီး တစ္ပင္တိုင္နဲ႔ ေတြ႔မေရွာင္ ဆိုေသာ နာမည္ႏွစ္လံုးမွ တစ္လံုးေ႐ြးရန္ သူ႔ကို ေျပာ၏။ သူက မေ႐ြးျဖစ္။
“လက္ေဝွ႔ပဲြ နီးလာေတာ့ ဆရာက စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ေတြ႔မေရွာင္ ပဲ လုပ္လိုက္ေတာ့လို႔ ေျပာခဲ့တယ္၊ အဲဒီကစ ေတြ႔မေရွာင္ ျဖစ္လာတာပဲဗ်”
အတူက်င္လည္ခဲ့ရေသာ တိုင္းအတြင္းမွ ဝါသနာတူသူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း သူအမွတ္ရေနၿမဲ။
“ ပုေလာေအာင္ျမင့္၊ ထားဝယ္ေစာအဲေလးတို႔နဲ႔က ဆရာတူသူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့၊ ေစာအဲေလးကေတာ့ ထိုးထားထိထားတဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ အာ႐ံုေၾကာထိခိုက္ၿပီး မ်က္လံုးကြယ္ခဲ့ရတယ္ေလ. . .”
ထိုစကားအဆံုးတြင္ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားထဲ ဝမ္းနည္းရိပ္မ်ား ျဖတ္ေျပးေနေလ၏။
ေတြ႔မေရွာင္၏ ရန္ကုန္ခရီး
ေတာက္မည့္မီးခဲ.. တရဲရဲ ဆိုသလိုပင္ သူ၏ အာသီသက တိုင္းအတြင္း လွည့္ထိုးေနရုံမွ်ျဖင့္ မတင္းတိမ္ခဲ့။
“ရန္ကုန္ KLN (ေက်ာ္ေလးႏိုင္)ကလပ္မွာကစားေနတဲ့ ေစာဇဲြေလးက ကူညီဆက္သြယ္ေပးခဲ့လို႔ ၂၀၀၅ခုနစ္ မတ္လမွာ ရန္ကုန္ကို တစ္ေယာက္တည္း တက္သြားတာဗ်၊ ရန္ကုန္အေဝးေျပးဂိတ္မွာ ဆရာေအးခ်ဳိဦးက လာႀကိဳၿပီး ကမာၻေအးဘုရား လမ္း KLN ကလပ္သို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့တယ္ေလ” ဟု သူ၏ရန္ကုန္ခရီးအား ရွင္းျပပါသည္။
သူ၏လက္ေဝွ႔ပဲြမ်ားတြင္ ေအးခ်ဳိဦး(ေကာ့ေသာင္း)သည္ သူ႔အား အစဥ္တစ္စိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ကူညီခဲ့သူဟု သူက ေျပာျပသည္။ ထိုအခ်ိန္က တနသၤာရီတိုင္းသားတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ေလးကို တိုင္းအတြင္းပဲြစဥ္မ်ားတြင္ ႏိုင္ေၾကး(၃)သိန္း ႐ံႈးေၾကး(၂)သိန္း သတ္မွတ္ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ေသာ္လည္း..၊ အင္းစိန္အားကစား႐ံု လက္ေဝွ႔ပဲြစီစဥ္သူမ်ားက ႏိုင္ေၾကးတစ္သိန္းငါးေသာင္း ႐ံႈးေၾကးတစ္သိန္း ျဖင့္သာ ကမ္းလွမ္းလာခဲ့ပါသတဲ့။ ဆုေၾကးထက္ဝက္တိတိ ေလ်ာ့က်သြားသျဖင့္ သူ႔စိတ္ထဲ မတင္မက် ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္.. ေစာဇဲြေလး၏ ရန္ကုန္ပရိသတ္ရေအာင္ တစ္ပဲြေလာက္ ထုိးသင့္အႀကံျပဳခ်က္ကို လက္ခံကာ ရန္ႀကီးေအာင္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမည့္ ရန္ကုန္ႀကိဳးဝိုင္းထဲ ပထမအႀကိမ္အျဖင့္ ရဲရဲခုန္ဝင္လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုပဲြႏိုင္ေသာအခါ ရန္ကုန္ပရိသတ္လက္ခံမႈ အထိုက္အေလွ်ာက္ ရခဲ့ၿပီး လက္ေဝွ႔ပဲြစီစဥ္သူေတြမွ သတိထားမိလာကာ ေနာက္ပဲြေတြအတြက္ ခ်ိတ္ဆက္ ကမ္းလွမ္းလာၾကသည္။
ထိုပဲြမွတစ္ဆင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ လက္ေဝွ႔သမား မ်ားကို စိန္ေခၚထိုးသတ္ရင္း ျမန္မာ့လက္ေဝွ႔ေလာကတြင္ က်င္လည္က်က္စားကာ ျပင္းျပေသာ သူ႔ဆႏၵကို တစ္ဆင့္ျခင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သည္။ သူ၏ ထိေလလုိက္ေလ နာေလထိုးေလျဖင့္ ဇဲြမေလွ်ာ့ ေနာက္မတြန္႔သည့္ ထိုးသတ္ပံုက သတၱိေကာင္းသူကို ခ်စ္တတ္ေသာ ျမန္မာ့လက္ေဝွ႔ပရိသတ္၏ တခဲနက္အားေပးမႈကို သိမ္းႀကံဳးရယူႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ေ႐ႊခါးပတ္
၂၀၀၇ ခုႏွစ္(၆၀)ကီလိုတန္း ေ႐ႊခါးပတ္လုပဲြတြင္ တစ္အုပ္စုတည္းက်ေရာက္ေသာ ဟိန္းညီညီႏိုင္ ႏွင့္ ေမာရွည္ တို႔ကို အႏိုင္ယူေက်ာ္ျဖတ္ကာ ဗိုလ္လုပဲြတြင္ သတိၱေအာင္(ေတာင္ကေလး)ႏွင့္ ဆံု၏။ သံုးခ်ီေလာက္ ထိုးအၿပီးတြင္ သတၱိေအာင္ အ႐ံႈးေပးလိုက္ေလ၏။
“ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ..၊ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ လက္ေဝွ႔သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးဆုပဲ..၊ အခု အဲဒီေ႐ႊခါးပတ္ကို ပုေလာ က အေမ့အိမ္မွာ ထားထားတယ္ဗ်..”
ဘဝ၏ ေအာင္ျမင္မႈမွတ္တိုင္တစ္ရပ္ကို အေမ့အိမ္တြင္ စိုက္ထူထားခြင့္ရေသာ သားတစ္ေယာက္၏ ၾကည္ႏူးသံကို သူ႔ထံတြင္ ၾကားရပါသည္။
ဥေရာပပဲြ
၂၀၀၈ တြင္ ဥေရာပတိုက္သား Thamas Hentz berger မွ ဝိတ္တန္းညီသူ ျမန္မာျပည္မွတစ္ေယာက္ေယာက္ျဖင့္ ျမန္မာ့လက္ေဝွ႔ ထိုးလိုေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚလာပါ၏။ ဘာဂါႏွင့္ ဝိတ္တန္းတူ ျမန္မာျပည္ရွိ (၆၀)ကီလိုတန္း (၃)ဦးကို စကာ တင္ေသာအခါ သူႏွင့္အတူ ဝင္းထြန္း၊ သူရရဲေအာင္တို႔ စာရင္းေပါက္၏။ သို႔ေသာ္..၊ ၎လက္ေဝွ႔ေက်ာ္(၂)ဦးစလံုးအား သူက ႏိုင္ထားၿပီးသားျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူနည္းျပဆရာ ဝင္ဇင္းဦးႏွင့္အတူ ဥေရာပတြင္ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ထိုးသတ္ခြင့္ ရခဲ့သည္။ ၾသစႀတီးယားႏိုင္ငံ ၊ဂရပ္(စ္)ၿမိဳ႕ရွိ EISSTADION GRAZ LIEBENAL ႐ံုႀကီးတြင္ ထိုးရ၏။ ၾသစႀတီးယားေရာက္ ၈၈မ်ိဳးဆက္ တစ္ေယာက္က ဆရာဝင္းဇင္ဦးရဲ႕ လက္ေထာင့္အကူလူအျဖင့္ ကူညီေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ သည္ကို သူအမွတ္ရေနေလ၏။
“သံဇကာဝိုင္းနဲ႔ မထိုးဖူးေတာ့ေလ..၊ အျပင္ဘက္ ငါ ျပန္ထြက္ခြင့္ရပါ့မလားေပါ့”
ပထမခ်ီတြင္ သူအေတာ္ခံခဲ့ရ၏။ ဒုတိယခ်ီနားခ်ိန္တြင္ ဘာဂါ၏ ညာလက္ၫႈိးခုန္႐ိုး က်ဳိးသြားသျဖင့္ သူ႔အား အ႐ံႈးေပးလိုက္ရ၏။
“ဗမာေတြ လာမထိုးခဲ့ဖူးေသးတဲ့ေနရာမွာ ဗမာေတြကိုယ္စား ဗမာ့သတၱိ ျပခြင့္ရေတာ့ေလ.. ေသရင္လည္း ေသမယ္၊ ရွင္ရင္လည္း ႏိုင္ပဲြနဲ႔ အိမ္ျပန္ေစရမယ္ ဆိုတဲ့ခံယူခ်က္နဲ႔ ထိုးခဲ့ပါတယ္..”
သူ၏ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးတြင္ ျမန္မာ့သတိၱဂုဏ္ေရာင္ ထြန္းေျပာင္ေစခဲ့ေသာ ဥေရာပႏိုင္ပဲြအား ျမန္မာျပည္သားမ်ားအတြက္ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။
လာမည့္အပတ္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
