စာၾကည့္တိုက္ေလး ေျခာက္ခမ္း သြားတယ္

0
915

သည္ဖက္ေခတ္တြင္ စာၾကည့္ တိုက္မ်ား အလြန္ပင္ ေခတ္စားလာသည္။ စတုတၳမ႑ိဳင္ႏွင့္အတူ ဖတ္စရာ၊ မွတ္စရာကလည္း တေန႔ထက္တေန႔ မ်ား လာသည္။ က႑လည္း စုံလင္လာသည္။ စာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လုပ္ၾက ရသည္။ တတ္ႏိုင္သူမ်ားက တတ္ႏိုင္ သေလာက္ ဝိုင္းဝန္းထည့္လွဴ ၾကသည္။ မ်ားမ်ား မထည့္ႏိုင္သူမ်ားက လည္း လုပ္အားျဖင့္ ျဖည့္စြက္ၾကသည္။

12
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ ေရႊ၀ယ္သီရိ အားကစားရင္ျပင္ရွိ ကေလးကစားကြင္း အတြင္းက စာၾကည့္တုိက္။

သစ္ပင္ စာၾကည့္တိုက္

ထားဝယ္ၿမိဳ႕ အခမဲ့ ကေလးကစား ကြင္းထဲမွာ စာၾကည့္တိုက္ေလး တစ္ခုရွိသည္။ စာၾကည့္တိုက္ဆိုလို႔ အႀကီးႀကီးေတာ့ မဟုတ္။ ကစားကြင္း အလယ္ အရိပ္ေကာင္းသည့္ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ရဲ႕ ပတ္လည္မွာ ပုံးေလးေတြ လုပ္ၿပီးကပ္ ထားသည္။ နာမည္ေလးက “TREE LIBRARY” အဆိုပါစာၾကည့္တိုက္ေလး ဖြင့္ခါစ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ခန္႔က စာကေလး အိမ္ပုံစံ စာအုပ္ပုံးေတြထဲမွာ စာအုပ္ေတြ အျပည့္။ သစ္ပင္ေျခရင္းက ကြပ္ပ်စ္ေပၚ မွာ ဂ်ာနယ္မ်ိဳးစုခင္းက်င္းထားတာ ေတြ႕ရသည္။

အခုတေခါက္ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့ စာအုပ္ပုံးေလးေတြက ေျခာက္ကပ္ေန သည္။ စာ႐ြက္ေထာင့္ေတြ တြန္႔လိမ္ ေနသည့္ စာအုပ္ေဟာင္း သုံးေလးအုပ္ ပုံးေအာက္ေျခမွာကပ္ေနသည္။ “ယခုအပတ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္မ်ား” ဆိုေသာ စာအုပ္စင္တြင္ အဖုံးမပါေသာ၊ တစ္႐ြက္စီ ျဖဳတ္ထားေသာ ဂ်ာနယ္သစ္၊ သတင္းစာသစ္မ်ားကို ေတြ႕ရသည္။

အရင္ကေတြ႕ခဲ့ရေသာ စာအုပ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ သိခ်င္မိသည္။ အပတ္စဥ္ထုတ္၊ ေန႔စဥ္ ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ သတင္းစာေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲ စပ္စုခ်င္မိ သည္။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ကစားကြင္း သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္ေတြမွာ ကေလးမ်ား မုန္႔စားသူကစား၊ ေဆာ့သူကေဆာ့။ အေနာက္ဖက္ ေထာင့္မွာေတာ့ ေကာင္ ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလး။ လူအမ်ားရွိတဲ့ ဖက္ကို ေက်ာခိုင္းထားေသာ္လည္း ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း စကားေျပာ ေနေသာ စုံတြဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး စာ႐ြက္ ျဖဴျဖဴထူထူ တစ္႐ြက္စီ ဖင္ခု ထိုင္ထားသည္။ သူတို႔အနား ကပ္ၿပီး သြားၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ ေသခ်ာ ပါသည္ အခုနက စာအုပ္စင္ေပၚက ယေန႔ထုတ္ စာေစာင္ႏွစ္ေစာင္၏ မ်က္ႏွာဖုံး စာမ်က္ႏွာမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ေကာင္ေလးက သူ႕ေကာင္မေလးရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းၾကည့္ရမလား ဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ဘုၾကည့္ၾကည့္တာကို ခံလိုက္ ရေသးသည္။

မိသားစုအလိုက္ ကြပ္ပ်စ္အေပၚ ထမင္းစားေနသူမ်ားကလည္း စာၾကည့္တိုက္က သတင္းစာေလးေတြ ခင္းလို႔။ အမႈိက္ပုံးထဲမွာလဲ လက္သုတ္သတင္းစာေတြ အလုံးလိုက္။ သည္ေလာက္နဲ႔တင္ ဒီစာၾကည့္ တိုက္ေလးရဲ႕ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္ မိပါၿပီ။

ကစားကြင္းအေစာင့္ ဝန္ထမ္းကို ေတြ႕ ပါၿပီ။ သိခ်င္လွၿပီျဖစ္သည့္ စာအုပ္ ေတြအေၾကာင္း ေမးျမန္းခြင့္ရခဲ့ပါ သည္။

“စာၾကည့္တိုက္ နဲ႔ ကစားကြင္း ဖြင့္ခါစက စာအုပ္ေတြ စာေစာင္ေတြ အျပည့္ပဲ။ ကေလးေတြေရာ လူႀကီးေတြပါ အရမ္းဖတ္ၾကတယ္။ စာအုပ္စီဖို႔ေတာင္ လက္မလည္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ လူေတြက လစ္ရင္လစ္သလို ယူသြား ၾကတယ္။ တခါတေလ မ်က္စိေအာက္မွာ တင္ ခါးၾကားထိုး ၿပီးထြက္သြားတယ္။ လိုက္ေတာင္းေတာ့မွ ဖတ္မၿပီးေသးလို႔၊ ေမ့သြားလို႔ စသျဖင့္။ ခပ္တည္တည္ ပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ စာအုပ္ေတြက တစ္ေန႔ ထက္တစ္ေန႔ ေလၽွာ႔ေလၽွာ႔လာတယ္။ ကစားကြင္းဖြင့္ၿပီး ရက္ ၈၀ ျပည့္တဲ့ ေန႔မွာ စာအုပ္ေတြ ျပန္ေရ ၾကည့္ေတာ့ အုပ္ ၈၀ ေက်ာ္ေပ်ာက္ေနတယ္။ အလႉ ရွင္ကလည္း စိတ္ေတာ္ ေတာ္ကုန္သြား တယ္ထင္တယ္။ စာအုပ္အသစ္ေတြ ထပ္ဝယ္ထည့္မေပးေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ကေလးကစား ကြင္းကို အေမ အေဖေတြပါ တက္စီးလို႔ ေတာက္ေလ်ာက္ လိုက္ၾကည့္ေနရတယ္။ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္ ရန္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ”

သူရွင္းျပမွပဲ ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိဘဲ ျဖစ္ရေတာ့သည္။

ေက်း႐ြာစာၾကည့္တိုက္

ၿမိဳ႕ႏွင့္႐ြာ အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ စာၾကည့္တိုက္ကိုယ္စီ ရွိေနၾကၿပီျဖစ္ သည္။ စာအုပ္ေတြလည္း စိုစိုေျပေျပ ရွိေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ စာဖတ္ သူ နည္းၿပီး ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတတ္ ျပန္သည္။ အခ်ိဳ႕ဆို အေတာ္ဆိုးပါသည္။ စာၾကည့္တိုက္ တံခါးပင္လာမဖြင့္ ေတာ့ပါ။ လူႀကီးတစ္ခါလာမွ တစ္ခါ ဖြင့္ေသာ စာၾကည့္တိုက္ေပါင္း မ်ားစြာ သည္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္သာ ရွိမည္ ထင္သည္။ ေပးကားေပး၏မရ ျဖစ္ေန သည္။ တခ်ိဳ႕စာၾကည့္တိုက္မ်ားမွာမူ စာလာဖတ္သူ လူလတ္ပိုင္း၊ လူႀကီးပိုင္း မ်ားကို ေတြ႕ရေလ့ရွိသည္။ စာၾကည့္တိုက္သို႔ ကေလးႏွင့္ လူငယ္မ်ားပါ မ်ားမ်ား ေရာက္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ရေပမည္။ ပ်က္စီးၿပီးေသာ လူလတ္ပိုင္းမ်ားကို လိမ္မာေအာင္ ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ အင္မတန္ ခက္ခဲပါသည္။ သို႔ေသာ္ မပ်က္စီး ေသးေသာ လူငယ္မ်ားအား လမ္းမွား မေရာက္ေအာင္ စာအုပ္စာေပမ်ားက လြယ္ကူစြာ ထိန္းသိမ္းေပး ႏိုင္စြမ္း ရွိေပသည္။ စာၾကည့္တိုက္အနီးမွာ ပုခက္၊ စီးေလၽွာ၊ မုန္႔ဆိုင္ႏွင့္ လက္လုပ္ကစားစရာမ်ား ဖန္တီးေပးသင့္ ေပသည္။ သို႔ဆိုလၽွင္ ကေလးမ်ား ကိုယ္တိုင္ စာၾကည့္တိုက္နားသြားဖို႔ မိဘမ်ားကို ဆြဲေခၚေပလိမ့္မည္။ တစ္ ေနကုန္ ေက်ာင္းစာေတြခ်ည္း သြတ္ သြင္းခံထားရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ စိတ္ေျဖစရာ ထြက္ ေပါက္ေနရာေလး ျဖစ္လာႏိုင္ သည္။

ေဒသတစ္ခု၏ စာၾကည့္တိုက္မ်ား အလုပ္ျဖစ္မႈ မျဖစ္မႈ၊ စာဖတ္သူနည္းမႈ မ်ားမႈမ်ားသည္ ၎ေဒသရွိ လူငယ္မ်ား ၏ အစြမ္းအစ အေပၚ မ်ားစြာမူ တည္သည္။ သူမ်ား စာၾကည့္တိုက္ ကိုယ္စာၾကည့္တိုက္ လိုက္လုပ္ၿပီး ေကာက္႐ိုးမီးလူငယ္မ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါ။ ေငြေၾကးမ်ားစြာ ထည့္ဝင္ၾကရၿပီး ဖြတ္မရ ဓားမဆုံး အျဖစ္အပ်က္မ်ား မၾကာခဏဆိုသလို ၾကားေနရပါသည္။ ထမင္းဆိုင္ေရာင္း သကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ထမင္းဟင္းမ်ား အၿမဲတမ္း ပူေန၊ လတ္ဆတ္ေန၊ ဆန္းသစ္ေနမွ သာလွ်င္ စားသုံးသူမ်ားမ်ား လာေရာက္ ေပမည္။

ထို႔အတူ စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္ လည္း စာအုပ္အသစ္မ်ား အခါအား ေလ်ာ္စြာ ျဖည့္တင္းေပးႏိုင္ရပါမည္။ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္း ႏွင့္ အားက စားစာေစာင္မ်ားကိုလည္း ပုံမွန္ေရာက္ ေအာင္ စီစဥ္ထားေပးသင့္သည္။ တခ်ိဳ႕ ႐ြာမ်ားတြင္ လူငယ္မ်ားတစ္လတစ္ ေထာင္ စီထည့္ဝင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ စာၾကည့္တိုက္ေလး လုပ္ထားတာ ေတြ႕ ဖူးသည္။ တက္က်မ္းစာအုပ္ အနည္းငယ္ သာရွိေသာ္လည္း အဓိက အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္အစုံရွိသည္။

နယ္သြားကားဂိတ္ အေရာက္ပို႔ျဖင့္ လေပးယူထားသည္။ ၿမိဳ႕တက္ကားက ေန႔စဥ္ယူလာေပးၿပီး ႐ြာလည္လက္ဖက္ ရည္ဆိုင္ကိုအေရာက္ပို႔ေပးသည္။ ႐ြာ သားမ်ားမွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း ေန႔စဥ္စာအုပ္စာေပမ်ားႏွင့္ ထိေတြခြင့္ ရၾကသည္။ အတုယူဖြယ္ ေက်းလက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ စာၾကည့္တိုက္က ေလးပင္ ျဖစ္ေပသည္။

 

ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္

စာသင္ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းတြင္ စာၾကည့္တိုက္စုတ္ျပတ္ေနလၽွင္ အိမ္သာလည္း စုတ္ျပတ္ေနတတ္သည္။ အိမ္ သာမေကာင္းလၽွင္ သန္႔ရွင္းေရး လည္း မေကာင္းႏိုင္ပါ။ ေက်ာင္းစာ ၾကည့္တိုက္ႏွင့္ ဘက္စုံ တိုးတက္ခ်င္ လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုခ်ည္း ေစာင့္ေန၍ မျဖစ္ပါ။ ေက်ာင္းသားဆီမွာ ပိုက္ဆံ ေကာက္လၽွင္ အင္တာနက္တင္ဖို႔ ေခ်ာင္းေန႐ုံႏွင့္လည္း မၿပီးပါ။ ေက်ာင္းသားမ်ားခမ်ာ ၫႊန္ ၾကားခ်က္ႏွင့္ မူေဘာင္အၾကား ပိတ္မိေန တတ္ပါသည္။ မလုပ္မ႐ႈပ္ မျပဳတ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ိဳး ျဖစ္ေနလၽွင္ ပိုဆိုးသည္။ တခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းအက်ိဳး ေတာ္ေဆာင္ ဥကၠ႒ဆိုသူမ်ားမွာ အသက္႐ြယ္ႀကီးၿပီး မလုပ္ရဲ မကိုင္ရဲ တာဝန္မယူရဲသူမ်ား ျဖစ္ေနတတ္သည္။

ဤအခါမ်ိဳးတြင္ တက္ႂကြေသာ လူငယ္မ်ားက ဝင္ေရာက္တာဝန္ခံ တာ ဝန္ယူသင့္ေပသည္။ မိမိသားသမီး၏ အနာဂါတ္ကို ပ်ိဳးေထာင္လိုလၽွင္ စာ သင္ေက်ာင္းမွ စတင္ရေပမည္။ စာ ၾကည့္တိုက္၊ အိမ္သာ၊ ေက်ာင္းတြင္း ကစားကြင္း စသည္မ်ားကို အဆင့္မီမီ လုပ္ထားေပးမွ မိမိသားသမီးမ်ားမွာ လည္း အဆင့္မီေက်ာင္းသား မ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ေပမည္။

ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စာၾကည့္တိုက္သြားေအာင္ အတင္း အၾကပ္တြန္းပို႔၍ရေကာင္းေသာအရာ မဟုတ္ပါ။ ဥပမာ ေက်ာင္းတြင္း အစမ္းစာေပးပြဲမ်ားတြင္ “ခ်စ္စံဝင္း သည္ စာေရးဆရာ(သို႔)ဆရာမ ျဖစ္ သည္၊ ကိုတြတ္ပီ၏ တပည့္ေက်ာ္နာမည္ မွာ(ကြက္လပ္) ျဖစ္သည္။” စသည့္ ေမးခြန္းမ်ိဳး ထည့္ေမးမည္ဆိုပါက ေက်ာင္းသားမ်ား စာၾကည့္တိုက္ထဲ ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။ အေမ၊ အေဖ၊ လူႀကီးမ်ားကို ေမးတတ္ျမန္းတတ္ လာပါလိမ့္မည္။

ဆရာႀကီးဦးေအာင္သင္းက “စာၾကည့္တိုက္တြင္ လူမ်ားေလေလ ေထာင္ထဲမွာ လူနည္းေလေလပဲ”ဟု မကြယ္လြန္မီ အခ်ိန္အထိ အထပ္ထပ္ အခါခါ ေျပာခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ကလည္း “စာအုပ္အား လုံးဟာ ေကာင္းတာခ်ည္းမ်ားတယ္၊ သို႔ေသာ္ အေကာင္းဆုံးကို အရင္ဆုံး ေ႐ြးဖတ္ပါ”ဟု ဆိုဆုံးမထားပါသည္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာေပၚလာသမၽွ တစ္ ေနကုန္ ပြတ္ၿပီး ဖတ္ေနေသာ လူႀကီး လူငယ္မ်ား မွတ္သားသင့္ေပသည္။ ကိုယ္တိုင္ စာဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္း သည္။ သူတပါး စာဖတ္ႏိုင္ေအာင္ စာၾကည့္တိုက္ဖြင့္ေပးျခင္း၊ စာအုပ္ ဝယ္လႉျခင္းမွာ သာ၍ပင္ ေကာင္းေပ သည္။ စာၾကည့္တိုက္မွ စာအုပ္ငွားၿပီး ျပန္မေပးျခင္း၊ မဂၢဇင္းစာအုပ္မွ ကိုယ္ ႀကိဳက္သည့္ စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ဆုတ္ ထားခဲ့ျခင္း၊ အမ်ားျပည္သူဖတ္႐ႈရန္ ထားရွိေသာ စာအုပ္မ်ားကို တစ္ေယာက္ တည္းဖတ္ရန္ရယူျခင္းမ်ားကို ေရွာင္ရွား သင့္ေပသည္။

အကယ္၍ စာအုပ္စာေစာင္မ်ားမွ မိမိမွတ္သားလိုေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားေတြ႕ရွိပါက ဖုန္းကင္မရာျဖင့္ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ကာ သိမ္းဆည္းသင့္ပါ ေၾကာင္း အႀကံေပးတင္ျပလိုက္ရ ပါသည္။