လူတို႔ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္သည့္အခါ မည္မွ်အထိ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ကုစားသည္ဟူသည့္အေပၚ မူတည္ၿပီး ေဝဒနာခံစားရမႈႏွင့္ ကုန္က်စရိတ္သက္သာသည္။
အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ လဲမက်ေသးမီအထိ ေပေတေနတတ္ၾကၿပီး အခါေႏွာင္းမွ ေဆး႐ုံေဆးခန္း သြားသည္မ်ိဳး လုပ္တတ္ၾကသည္။
ထို႔အတူပင္သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းၾကား၊ မိသားစုအၾကားႏွင့္အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း အနာအဆာမ်ားရွိသည့္အခါတြင္လည္း လ်င္ျမန္စြာကုစားရန္လိုေပသည္။
အထူးသျဖင့္သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္၊ မိသားစုမဟုတ္သည့္သူမ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး လုပ္ငန္းစည္းေဘာင္၊ ေငြေၾကး စသည္တို႔ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည့္ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ျဖစ္ေပၚသည့္ မေက်လည္မႈမ်ား၊ အနာအဆာမ်ားကို အထူးဂ႐ုျပဳအခ်ိန္ေပး ကုစားရန္လိုေပသည္။
အခါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ မ်က္ႏွာနာစရာျဖစ္မည္၊ အခ်ိန္မရွိဟူသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ ေန႔ေ႐ႊ႕ညေ႐ႊ႕ေနတတ္ၾကၿပီး လုံး၀ ၿပိဳကြဲခါနီးအခ်ိန္မွသာလၽွင္ မ်က္ျပဴးဆန္ပ်ာ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ကုစားတတ္ၾကသည္။
ႏွစ္ကာလမ်ားစြာကတည္းကျဖစ္ေနသည့္ အနာတစ္ခုကိုအခ်ိန္လြန္မွ ကုသရန္ခက္သကဲ့သို႔ပင္ အက္႐ုံမက ကြဲေနၿပီျဖစ္သည့္အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းက ဆက္ဆံေရးမ်ားကိုျပန္လည္ကုစားရန္လည္း ခက္ခဲေလ့ရွိသည္။
မ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္ အက္ေနသည့္ကြဲေနသည့္ ၿပိဳလဲမတတ္ျဖစ္ေနသည့္ နယ္ပယ္စုံက အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကိုေတြ႕ျမင္ေနရသည္။
သို႔ေသာ္ ယင္းအနာကိုအေရးတႀကီး ခ်က္ျခင္း ကုစားရန္တြန္႔ဆုတ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ယင္းအေလ့ကိုအျမန္ဆုံး စြန္႔ပစ္ၾကရန္ေျပာလိုရင္းျဖစ္သည္။
အယ္ဒီတာ
(ဇန္န၀ါရီ ၁၆၊ ၂၀၁၅)
