ရာဇ၀င္ထဲက မင္းသမီးကိုု ျပန္လည္ရွာေဖြျခင္း (၂)

0
1031
KNU စစ္ေဆးေရး ဂိတ္အလြန္ကတည္းက တေျဖးေျဖး တက္လာလုုိက္တဲ့ ေတာင္တန္းဟာ ဆုုံးတယ္လိုု႔ကုုိမရွိပါဘူး။ေတာကလည္း တေျဖးေျဖးပုုိနက္ လာတယ္လုုိ႔ ထင္ရပါတယ္။လမ္းက လဲေျမနီလမ္းၾကမ္း ဆုုိေတာ့ ဖုုန္တေထာင္းေထာင္းေပါ့။ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထား၀ယ္ျမိဳ့၀န္းက်င္မွာျမင္ခြင့္မရနုုိင္ေတာ့တဲ့ သဘာ၀ သစ္ေတာၾကီးကိုု ကားလမ္းတဖက္တခ်က္မွာျမင္ေနရတာကုုိက တကယ့္ထူးျခားတဲ့ရသ တခုုပါပဲ။

‘’ေရွ့ကေတာင္အမည္က ဆင္ခ်ီးပန္းေတာင္၊ဒီေဒသမွာအျမင့္ဆုုံးပဲ။ဂီယာကုုိ သတိထားကားဆရာ’’ ဆုုိျပီးက်ေနာ္ေဘးမွာ ထုုိင္ေနတဲ့ လမ္းျပလုုိ႔လည္း ဆုုိနုုိင္တဲ့ေဒသဆုုိင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူက သတိေပးပါတယ္။ ‘’မၾကာဖူးပါဘူး။ ဒီေဒသမွာ အျမင့္ဆုုံးက ရင္ခဲြေတာင္ မဟုုတ္ဘူးလား’’ ဆုုိျပီးဒီလမ္းအေၾကာင္း သတင္းေတြ ဖတ္ထားတဲ့က်ေနာ္က အတြန္႔တက္မိပါတယ္။ ‘’ဟုုတ္တယ္ေလ။ ရင္ခဲြေတာင္က ခရီးသည္ေတြေခၚတာ၊ဒီေဒသက လူေတြကေတာ့ ဆင္ခ်ီးပန္းေတာင္ လုုိ႔ပဲေခၚၾကပါတယ္’’ တဲ့။
အင္း…သူေျပာတဲ့အေခၚအေ၀ၚကပုုိလက္ေတြ႔က်တယ္ထင္ပါတယ္။ မင္းသမီးစခန္းကေနျမိတ္ဘက္ဆင္းတဲ့လမ္းမွာလည္း ဆင္ငုုိေတာင္ဆုုိတာကုုိေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီေဒသမွာသစ္ေတြကိုု ဆင္နဲ႔ဆဲြေနဆဲဆုုိေတာ့ ဒီေလာက္ျမင့္လြန္းတဲ့ေတာင္မွာ ဆင္ေတြခ်ီးပန္းျပီးငုုိယိုသြားခဲ့တဲ့သေဘာေပါ့။ ျမင့္လုုိက္တဲ့ေတာင္ဗ်ာ။ ေနာ္ေ၀းမွာဆုုိရင္ေတာ့ လုုိဏ္ဂူအေဖာက္ခံရမဲ့ေတာင္မ်ဳိးပါပဲ။ ဒီမွာလည္းလႈိင္ဂူေဖာက္မဲ့အစီစဥ္ရွိတယ္။ အခုုကလမ္းၾကမ္းမုုိ႔လုုိဒီတုုိင္းရွိေနတာ၊ စီမံကိန္းတကယ္စရင္ ရထားလမ္းနဲ႔အတူလုုိဏ္ဂူေဖာက္ဖုုိ႔ရိွတယ္လိုု႔လမ္းျပဆရာက ဆုုိပါတယ္။ ေလာေလာေလာဆယ္ေတာ့ စီမံကိန္းကဘာမွထူးထူးျခားျခားမရွိေသး။
မတ္ေစာင့္ျပီးေကြ႔ေကာက္လွတဲ့ ဆင္ခ်ီးပန္းေတာင္ကုုိ၁၅မီနစ္ခန္႔ေမာင္းျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ နတ္စင္ၾကီးတခုုရွိတဲ့ေတာင္ထိပ္ဆီေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာကားကုုိခဏရပ္အနားေပး။ အယုုံအၾကည္ရွိသူတခ်ဳိ႔ကနတ္ကြန္းကုုိရွိခုုိး။ အထူးသျဖင့္ကားဆရာေတြဟာနတ္ကြန္းေတြကုုိ အေလးထားပူေဇာ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါဟာျမန္မာနုုိင္ငံမွာတင္မဟုုတ္၊ အိမ္နီးခ်င္းထုုိင္းမွာဆုုိျမန္မာထက္ေတာင္ပိုုဆုုိးသလုုိပါပဲ။ အခုုနတ္စင္မွာတင္ထားတဲ့လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြကလည္း ထုုိင္းခရီးသည္ေတြလွဴထားတာကမ်ားပုုံရပါတယ္။
ေနာ္ေ၀းနဲ႔ဥေရာပမွာဆုုိရင္ေတာ့ ဒီလုုိေတာင္ထိပ္မွာနတ္စင္ထားမွာမဟုုတ္။ ရႈခင္းၾကည့္နုုိင္တဲ့ကာရပ္နားရန္ေနရာ၊ အမ်ားသုုံးသန္႔စင္ခန္းေတြ စနစ္တက်လုုပ္ေပးထားလိမ့္မယ္ လိုု႔ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာ-ထုုိင္းနယ္စပ္မွာေတာ့ဒီလုုိစဥ္းစားမိသူရွိပုုံမေပၚေသး။ ဒီေတာ့လမ္းေဘးမွာပဲအေပါ့သြား၊မေအာင့္နုုိင္သူတခ်ဳိ႔ကျခံဳတုုိးျပီးအေလးသြားေပါ့။
ဒီလုုိခ်ဳံတုုိးလုုံးေကာင္းတုုန္း အီတလီ-ထုုိင္းတံဆိပ္ပါတဲ့ဖုုိး၀ီး ကားတစီးဆုုိက္လာျပီးလမ္းတုုိင္းထြာသူတခ်ဳိ႔ဆင္းလာပါတယ္။အားလုုံးထုုိင္းနုုိင္ငံသားေတြခ်ည္းပါပဲ။လမ္းပစၥည္းအျပင္ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတြလည္းသူတုုိ႔ကုုိင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။တခါရင္ခြဲေတာင္ရဲ့ဒီဖက္အဆင္းအုုိင္၀ုုိင္းရြာ၀န္းက်င္မွာလည္းအီတလီ-ထုုိင္းေဆာက္လုုပ္ေရးကုုပၺဏီရဲ့လုုပ္ငန္းခြင္ရံုုးခန္းေတြ၊ၾကားျဖတ္ေထာက္ပိုု႔စခန္းေတြကိုုေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ေစ်းဆုုိင္တန္းတခုုအလြန္ေတာတန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ေနာက္ထပ္စစ္တပ္စစ္ေဆးေရးဂိတ္တခုုနဲ႔တုုိးျပန္ပါတယ္။ဒီစစ္ေဆးေရးဂိတ္ကေမတၱာရြာအထြက္ကဂိတ္လုုိအေသခ်ာေဆာက္ထားတာမဟုုတ္။ယူနီးေဖာင္း၀တ္ထားတဲ့စစ္သား၂ဦးကကားကုုိတားျပီးေမးေတာ့မွဂိတ္မွန္းသိတာမ်ဳိး။ထုုံးစံအတုုိင္းေနာက္ခန္းကလုုိက္လာတဲ့ပုုဂၢိဳလ္ေတြကဆင္ျဖဴတုုိင္ကိုုသြားလည္ဖုုိ႔ဆုုိျပီးေအာ္ေျပာလုုိက္ပါတယ္။
ထီးခီးသြားမယ္၊အမရာသြားမယ္လုုိ႔ရုုိးရိုုးမေျပာပဲဘာေၾကာင့္အုုိင္၀ုုိင္းသြားမယ္၊ဆင္ျဖဴတုုိင္သြားမယ္ဆုုိျပီးရႊီးေနရတာလဲလုုိ႔လမ္းျပကိုုထမ္းေမးေတာ့ ‘’ထီးခီးသြားမယ္ဆုုိရင္ရွမ္းထဲသြားမဲ့အလုုပ္သမားေတြထင္ျပီးေငြညွစ္ခံရမယ္ေလ’’ လုုိ႔သူကေျဖပါတယ္။အင္း… ဟုုတ္သားပဲ။ေနရာတကာအမွန္တုုိင္းေျပာေနလုုိ႔ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။
ဒီလုုိေျပာလုုိ႔ေကာင္းတုုန္းေနာက္ထပ္ KNU ဂိတ္တခုုနဲ႔တုုိးျပန္ပါတယ္။ေရွ့ကဂိတ္ေတြအတုုိင္းပါပဲ။စစ္တပ္ဂိတ္နဲ႔ KNU ဂိတ္ကတမုုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲကြာပါတယ္။ေမတၱာ၀န္းက်င္ရွိ KNU ဂိတ္ကျငိမ္သက္သေလာက္အုုိင္၀ုုိင္းဂိတ္ကအစစ္အေဆးအေမးအျမန္းထူလွပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တိုု႔ရဲ့လမ္းျပဆရာကကရင္ဘာသာကုုိလည္းကြ်မ္းက်င္စြာေျပာတတ္သူဆုုိေတာ့ဘာမွျပသာနာမရွိပါ။
‘’ခရစ္စမတ္ပဲြအတြက္ကားတစီးကုုိတေသာင္းစီအလွဴခံေနတယ္တဲ့။အဲဒါေတာ့လွဴလုုိက္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္’’ ဆုုိျပီးလမ္းျပဆရာကအၾကံေပးေတာ့တေသာင္းထုုတ္ေပးလုုိက္ရပါတယ္။ခရစ္ယန္ေတြရဲ့အလွဴခံကလည္းဗုုဒၵဘာသာနဲ႔သိပ္မထူးျခား။ေစတနာရွိသေလာက္ငါးျပားနုုိင္နုုိင္- ဆယ္ျပားနုုိင္နုုိင္အလွဴထည့္၀င္ပါဆုုိျပီးေျပာတဲ့ေခတ္ဒီေဒသမွာမရွိေတာ့ပါ။
အုုိင္၀ုုိင္းအလြန္မွာေတာ့ဆင္ျဖဴတုုိင္။ဆင္ျဖဴတုုိင္အထြက္မွာေတာ့ရြာဦးဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြက္အလွဴခံမ႑ပ္တခုုနဲ႔လာတုုိးေနျပန္ပါတယ္။အဲဒီကအလြန္တေတာင္တက္ျပီးတေတာအလြန္မွာေတာ့အရင္ကမၾကခဏေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့အမိုုရြာပါပဲ။အရင္လုုိစာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ေစ်းတန္းေတြမေတြ႔မိပါ။အိမ္ေတြလည္းအရင္ေလာက္မမ်ားေတာ့ဘူးလုုိ႔ထင္ပါတယ္။အမုုိရြာအလြန္မွာေတာ့ထူးထူးျခားျခားကတၱရာခီးဆုုိတဲ့ရြာငယ္ေလးကိုုအေသခ်ာဆုုိင္းဘုုတ္တင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္သတိထားမိတာတခုုကဒီကားလမ္းတေလ်ာက္ရွိကရင္ရြာတုုိင္းမွာဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြရွိလာျခင္းပါပဲ။အရင္ကဆုုိရင္ခရယန္ဘုုရားေက်ာင္းကလြဲျပီးဘာမွရွိတာမဟုုတ္။ဒီမုုိေရစီသေဘာတရားအရဘာသာစုုံ၊လူမ်ဳိးစုုံတရားထြန္းကာလာျခင္းလား။ဒါမွမဟုုတ္စစ္တပ္ဖက္ကေနဘုုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမျဖစ္မေနေဆာက္ဖိုု႔ဖိအားေပးလာျခင္းလားဆုုိတာကေတာ့သိပ္မကြဲျပားလွပါ။
ကတၱရာခီးအလြန္မွာေတာ့ထီးထာရြာသုုိ႔ဆုုိတဲ့ဆုုိင္းဘုုတ္ကုုိေတြ႔ရပါတယ္။ ‘’ဒီလမ္းမဟုုတ္ဘူး။ဒီလမ္းကၾကမ္းတယ္၊အလယ္စတုုိကိုုအရင္သြားျပီးမွအဲဒီလမ္းခဲြကေန၀င္မယ္’’ ဆုုိျပီးကိုုေသာင္းညြန္႔ကေနာက္ခန္းကေနေအာ္ေျပာပါတယ္။ဒီလုုိနဲ႔ဆက္ေမာင္းလာေတာ့အရင္ကနဲ႔ဘာမွမဆုုိင္တဲ့အလယ္စတုုိစခန္းၾကီးကုုိေတြ႔လုုိက္ရပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့၁၇နွစ္၊၁၉၉၇မွာမင္းသမီးစခန္းကေနေက်ာင္းသားတပ္ေတြဆုုတ္ခြာတဲ့အခ်ိန္အထိအလယ္စတုုိစခန္းမွာတဲအိမ္၂-၃လုုံးထက္ပုုိျပီးဘာမွမရွိပါ။ဒါေပမယ့္အခုုေတာ့တုုိက္တာ၊အေဆာက္ဦေတြ၊စက္ယႏၱာယားၾကီးေတြ၊ေစ်းဆုုိင္ၾကီးေတြနည္းတာမဟုုတ္။ျပီးေတာ့မင္းသမီးေခ်ာင္းကုုိပိတ္ျပီးေရကာတာလုုပ္ထားတဲ့အတြက္ၾကာပန္းေတြပြင့္တဲ့အထိလွပေနတဲ့ေရကန္ၾကီးကၾကဳဆုုိလုုိ႔။အလယ္စတုုိဟာအီတလီ-ထုုိင္းေဆာက္လုုပ္ေရးကုုပဏီရဲ့ျမန္မာဖက္ျခမ္းအဓိကရံုုးစိုုက္ရာေနၾကီးျဖစ္ေနခဲ့ေပါ့။
အလယ္စတုုိကုုိေက်ာ္ျပီးေတာင္ကုုန္းေလးေပၚတက္လုုိက္တာနဲ႔ထီးခီး-ထီးထာလမ္းခဲြဆုုိတဲ့ဆုုိင္းဘုုတ္ကိုုေတြ႔ရပါတယ္။အဲဒီလမ္းခဲြကေနထီးထာဖက္၀င္လာေတာ့လမ္းကအရင္လုုိမဆုုိးပါ။မင္းသမီးေခ်ာင္းကုုိလည္းအရင္လုုိအၾကိမ္ၾကိမ္မျဖတ္ရပါ။ဒီေတာ့ထီးထားနဲ႔အမရာကိုုသြားတဲ့လမ္းေကာဟုုတ္ရဲ့လားဆုုိျပီးက်ေနာ္စိတ္ထဲသံသယ၀င္လာပါတယ္။
‘’ဟုုိမွာေခ်ာင္းေတြ႔ျပီေလ’’ ဆုုိျပီးလမ္းျပဆရာကေျပာေတာ့မွလြန္ခဲ့တဲ့၁၇နွစ္ကပုုံရိပ္ေတြကိုုမနည္းျပန္လုုိက္ဖမ္းခဲ့ရပါတယ္။ထီးခီးနဲ႔အမရာၾကားဆန္အိတ္ထမ္းရင္းက်ေနာ္တုုိ႔နားခဲ့ဖူးတဲ့ေခ်ာင္းေဘးကေက်ာက္ေဆာင္ကုုိေတြ႔ေတာ့မွပဲေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါေတာ့တယ္။
ေခ်ာင္းတန္းေလးအလြန္မွာေတာ့ထီးထာ-အမရာလမ္းခဲြဆုုိင္းဘုုတ္ကုုိေတြ႔ရျပီးအမရာဖက္က်ေနာ္တုုိ႔ဆက္ေမာင္းလာပါတယ္။ ‘’ဒီေနရာပဲထင္တယ္ေနာ္၊ဘာမွလည္းမရွိေတာ့ဘူး’’ ဆုုိျပီးက်ေနာ္ကေအာ္ေျပာေတာ့ကုုိေသာင္းညြန္႔ကစန္းေဟာင္းေနရာဆီမေရာက္ေသးဘူးလုုိ႔ျငင္းပါတယ္။က်ေနာ္ကကားကုုိအတင္းရပ္ခုုိင္းျပီးအားလုုံးဆင္းၾကည့္ရေအာင္လုုိ႔ေျပာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့အဲဒီလုုိကားရပ္ျပီးက်ေနာ္တုုိ႔ဆင္းၾကည့္မိတဲ့ေနရာဟာမင္းသမီးခစန္းဌာနခ်ဳပ္ကေန၂၀၁တပ္ရင္းစစ္သင္တန္းေက်ာင္းဆီ၀င္တဲ့အေပါက္၀တည့္တည့္ပါပဲ။ဒါေပမယ့္ကားလမ္းကလဲြျပီးက်န္ေနရာအားလုုံးေတာထူေနတာဆုုိေတာ့ဘာအမွတ္သားမွမရိွပါ။ ‘’အရင္တေခါက္လာတုုန္းကဒီမွာပဲကားရပ္တာေလ။ေရွ့ကအမရာရြာအ၀င္မွာ KNU ဂိတ္တခုုရွိေသးတယ္’’ ဆုုိျပီးကုုိခင္ေမာင္သိန္းကေျပာပါတယ္။
ဒီေတာ့မွကားကိုုျပန္လွည့္၊ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေဟာင္းေနရာနဲ႔အာဇာနည္ကုုန္းရွိရာေတာင္ကုုန္ဖက္တက္မယ္ျပင္ေတာ့အဲဒီဖက္မွာမုုိင္းေတြရွိေနနုုိင္ေသးတယ္လိုု႔ကိုုခင္ေမာင္သိန္းကသတိေပးပါတယ္။က်ေနာ္စိတ္ထဲထင္ထားတာကဒီလုုိမဟုုတ္။စခန္းၾကီးတခုုလုုံးေတာထေနရင္ေတာင္ဘာမွမတုုိ႔မထိပဲခ်န္ထားခဲ့တဲ့ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတာ့ဒီတုုိင္းရွိေနဦးမယ္လိုု႔ထင္ထားခဲ့တာပါ။
ဒါေပမယ့္အခုုေတာ့ဘာအေဆာက္ဦမွမရွိ။ပတ္၀န္းက်င္တခုုလုုံးေတာၾကီးမ်က္မည္း။သစ္ခုုတ္၊၀ါးခုုတ္လုုပ္ထားတဲ့လက္ရာေတာင္မရွိ။အမ်ားသြားေတာင္ၾကားလမ္းလုုိ႔ယူဆရတဲ့ေတာနည္းနည္းရွင္းေနတဲ့ေနရာမွာေတာ့အနီေရာင္အလံတုုိင္ငယ္ေလးတခုုေတြ႔ရပါတယ္။ဒါဟာအေပၚမွာစစ္တပ္စခန္းရွိတယ္ဆုုိတဲ့သေကၤတျဖစ္တယ္လိုု႔တေယာက္ေျပာပါတယ္။ဒါေပမယ့္ေမးျမန္းဖုုိ႔ကလဲဘယ္သူမွမရွိ။က်ေနာ္တုုိ႔၁၁ဦးနဲ႔ကားတစီးကလဲြျပီးဒီပတ္၀န္းက်င္မွာဘယ္သူမွရွိပုုံမရပါ။
အာဇာနည္းကုုန္းဆီ၀င္ဖုုိ႔မျဖစ္နုုိင္ေတာ့ဘူးဆုုိေတာ့ကားလမ္းေပၚကေနပဲဓာတ္ပုုံလွမ္းရုုိက္ရပါတယ္။ ‘’ဟုုိး၀ါးရံုုပင္အျမင့္ၾကီးေတြရွိတဲ့ေနရာဟာအာဇာနည္ကုုန္းပဲေလ’’ ဆုုိျပီးကုုိခင္ေမာင္သိန္းကလက္ညွဳိးထုုိးျပေနပါတယ္။ ‘’ေဟးကကၠဴပင္ၾကီးကုုိအရင္ရွာေလ။ကုုကၠဴပင္ကုုိျမင္ရင္ငါတုုိ႔စခန္းကိုုေတြ႔ျပီ’’ လုုိ႔ကိုုေသာင္းညြန္႔ကေအာ္ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္သူလက္ညႈိးျပေနတဲ့ကုုကၠဴပင္ကအမ်ားသြားေတာင္ၾကားလမ္းနဲ႔အေ၀းၾကီး၊က်ေနာ္စိတ္ထဲအရင္၂၀၃တပ္ရင္းအေျခစိုုက္တဲ့ဖက္ေတာင္ေရာက္ေနသလုုိပါပဲ။ေနာက္ဆုုံးေတာ့၂၀၃နဲ႔၂၀၁အစပ္မွာေတာင္ယာခင္းလုုိလုုိ၊ေက်ာက္ဖရုုိသီးစုုိက္ခင္းလုုိလုုိတခုုကိုုေတြ႔ရပါတယ္။
ေတာနည္းနည္းရွင္းတာဆုုိလုုိ႔ဒီေနရာတခုုသာရွိတဲ့အတြက္အဲဒီထဲအရင္၀င္ျပီးမွ၂၀၁ဖက္ဆက္တုုိးမယ္လိုု႔က်ေနာ္တုုိ႔ဆုုံးျဖတ္လုုိက္ပါတယ္။ခက္တာကက်ေနာ္တုုိ႔မွာဒါးေတြ၊ေပါက္တူးေတြပါမလာပါဘူး။အရင္လုုိပဲကားလမ္းကေန၀င္လုုိက္ရင္စခန္းေဟာင္းေနရာကိုုခ်က္ခ်င္းေတြ႔ရလိမ့္မယ္အထင္နဲ႔ထြက္လာတာဆိုုေတာ့ဒါးမပါတဲ့အျပင္ေတာစီးဖိနပ္၊ေတာတုုိးေဘာင္းဘီေတြေတာင္ပါတာမဟုုတ္။ေဘာင္းဘီတုုိေတြ၊ကတၱီပါဖိနပ္ေတြနဲ႔။
ဒါေပမယ့္ကံေကာင္းတာကက်ေနာ္တုုိ႔ရဲ့လမ္းျပဆရာမွာဒါးတုုိတေခ်ာင္းပါလာပါတယ္။သူကေရွ့ကေနေတာရွင္း၊က်ေနာ္တုုိ႔ကေနာက္ကေနလုုိက္ေပါ့။ဒီလုုိေတာတုုိးလုုိ႔ေကာင္းတုုန္း ‘’အင္း…အရင္ကေထာင္ထားတဲ့မုုိင္းေတြမေပါက္ပဲက်န္ေနေသးရင္ေတာ့ဒုုကၡပါပဲ’’ ဆုုိျပီးေၾကာက္စိတ္က၀င္လာပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ဒီလုုိထုုတ္ေျပာလုုိက္ရင္က်န္တဲ့လူေတြပါစိုုးရိမ္ျပီးဆက္မသြားရဲေတာ့ဘူးဆုုိရင္လာရင္းကိစၥပ်က္စီးသြားမွာစိုုးတာနဲ႔အျပင္ကုုိထုုတ္မေျပာပဲတေယာက္ထည္းၾကိတ္စိုုးရိမ္ခဲ့ရေပါ့။
‘’ဒီမွာေတြ႔လား၊အိမ္သာက်င္းၾကီး။ဒါေဆးရံုုေနာက္ကအိမ္သာက်င္းျဖစ္မယ္’’ လုုိ႔ကိုုေသာင္းညြန္႔ကေအာ္ေျပာပါတယ္။အမွတ္အသားဆုုိလုုိ႔ဒီအိမ္သာက်င္းေဟာင္းကလြဲျပီးတျခားဘာမွမရွိ။ထူလုုိက္တဲ့ေတာဗ်ာ။က်ေနာ္တုုိ႔ေတာခုုိစဥ္ကထက္ေတာင္ပုုိထူေနပါတယ္။အရင္ကေဘာလုုံးကြင္းတခုုလုုိရွင္းလင္းေနျပီးစုုိက္ခင္းေတြ၊ဘားတုုိက္ေတြနဲ႔စည္ကားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာမွာအခုုေတာ့ေပ၂၀ေလာက္အျမင့္ရွိတဲ့သစ္ပင္ၾကီးေတြကအျပည့္ေနရာယူထားလုုိက္ပါျပီ။
‘’ေဟာဒီမွာေတြ႔ျပီ၊ကုုကၠဴပင္ၾကီး’’ ဆုုိျပီးလမ္းျပဆရာကေအာ္ေျပာပါတယ္။က်ေနာ္တုုိ႔အားလုုံးလည္းအားရ၀မ္းသာနဲ႔ကုုကၠဴပင္ၾကီးေရွ႔ဆီေျပးျပိးတန္းစီဓာတ္ပုုံရုုိက္ေပါ့။အားလုုံးဆုုိေပမဲ့၁၁ဦးစလုုံးဒီေနရာအထိလုုိက္လာတာမဟုုတ္။တခ်ဳိ႔ကကားနဲ႔အတူလမ္းမေပၚေစာင့္က်န္ေနခဲ့ျပိးက်ေနာ္နဲ႔ပါလာသူက၅ဦးတည္း။ ‘’ဒီအပင္ကသိပ္မၾကီးေသးဘူးေနာ္၊ဟုုိဖက္ထုုိးထြက္ေနတဲ့ခြလည္းမေတြ႔ဘူး။ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေဘးကမူလအပင္ၾကီးမဟုုတ္ေသးဘူးနဲ႔တူတယ္’’ ဆုုိျပီးက်ေနာ္ကသံသယနဲ႔ေျပာေပမဲ့ကုုိေသာင္းညြန္႔ကလက္မခံပါဘူး။
အဲဒါဆိုုပုုိေသခ်ာေအာင္တသာၤရီျမစ္ထဲကုုိလည္းဆင္းမွျဖစ္မယ္။ေခ်ာင္းေဘးကခေမာင္းပင္ (ပ်ဥ္းမပင္) ကုုိေတြ႔ရင္ေတာ့မွားစရာမရွိေတာ့ဘူးဆုုိျပီးကုုိခင္ေမာင္သိန္းကအဆုုိတင္ပါတယ္။အုုိေကဆုုိျပီးေတာဆက္တုုိးေတာ့မွတမာပင္ၾကီးတပင္ကုုိေတြ႔ပါတယ္။ ‘’ဒီအပင္ကစာၾကည့္တုုိက္ေဘးကအပင္ပဲ၊ကုုကၠဴပင္ၾကီးလည္းဒီနားရွိရမွာေပါ့’’ ဆုုိျပီးလုုိက္ရွာမွငွက္ေပ်ာပင္ေတြ၊ေတာအုုပ္ေတြၾကားပိတ္မိေနတဲ့မူလကုုကၠဴပင္ၾကီးကုုိဘြားကနည္းလွမ္းျမင္လုုိက္ရပါတယ္။
၀မ္းသာလုုိက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ဒီေတာ့မွတခါဒုုတိယအၾကိမ္မွတ္တန္းဓာတ္ပုုံရုုိက္ရျပန္ပါတယ္။ဓာတ္ပုုံရုုိက္ျပီးလုုိ႔ေခ်ာင္းထဲဆင္းမယ္ျပင္ေတာ့ၾကာခတ္၀ါးရံုုေတြကနည္းတာမဟုုတ္။လမ္းျပဆရာကသူရဲ့ဒါးငယ္နဲ႔နည္းနည္းစီခုုတ္ျပီးရွင္းသြားေပမဲ့ေအာက္မွာကဆူးေတြနဲ႔။ကတၱိပါဖိနပ္စီးလာမိတဲ့က်ေနာ္ဟာေတာင္ေစာင္းမွာဆင္လမ္းေလ်ာက္သလုုိျဖစ္ေနခဲ့ေပါ့။ေနာက္ဆုုံးေတာ့မထူးေတာ့ဘူးဆုုိျပီးဖိနပ္ခြ်တ္ဆူးစူူးခံျပိးေလ်ာက္မွျမစ္ကမ္းနားဆီေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။
တကယ္ကကားနဲ႔မလာပဲေလွနဲ႔သာလာမယ္ဆုုိရင္အခုုလုုိသက္စြန္႔ဆံဖ်ားေတာတုုိးေနစရာလုုိမယ္ မထင္ပါ။ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိရင္စခန္းေလွဆိပ္ရွိခေမာင္းပင္ (ပ်ဥ္းမပင္) ၾကိးကုုိတနသာၤရီျမစ္ထဲကေနရွင္းလင္းစြာျမင္ေတြ႔နုုိင္လုုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ထီးထားကုုိမ၀င္ပဲစခန္းအထိကားစီးလာတဲ့က်ေနာ္တိုု႔ကေတာ့ေလွစီးလာရင္ပုုိေကာင္းမယ္ဆုုိတာမ်ဳိးၾကိဳတင္စိတ္ကူးမရခဲ့ၾကပါ။
ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ျဖစ္နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ရာဇ၀င္ထဲကမင္းသမီးစခန္းျပန္လည္ရွာေဖြေရးအိပ္မက္ကေတာ့အထေျမာက္သြားခဲ့ပါျပီ။ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးစဥ္ရဲ့အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္တခုုေအာင္ျမင္သြားခဲ့ပါျပီ။ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြစုုျပီးဆင္ကန္းေတာတုုိးအရဲစြန္႔လာရက်ဳိးနပ္သြားခဲ့ျပီေပါ့။
ဒါေပမယ့္ဒီစခန္းမွာအေျခစိုုက္ျပီးဒီမုုိကေရစီရရွိေရးအတြက္တုုိက္ပဲြ၀င္ရင္းက်ဆုုံးသြားခဲ့ရတဲ့ ‘’ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္း’’  ၈၀ေက်ာ္။ ABSDF တခုုလုုံးရဲ့အက်အဆုုံးစာရင္း၈၀၀ေက်ာ္အတြက္က်ေနာ္တိုု႔ဘာလုုပ္ေပးနုုိင္မလဲဆုုိတာကတာ့အခုုမွေမးခြန္းအစပါ။
သက္ဆုုိင္ရာတုုိင္းအစုုိးရအာဏာပုုိင္ေတြ၊စစ္တပ္နဲ႔နယ္ေျမခံလက္နက္ကိုုင္အဖြဲ႔ေတြဆီမွာဒီမင္းသမီးစခန္းေနရာကိုုျပန္လည္ေတာင္းယူျပီး ‘’အမွတ္တရမင္းသမီးစခန္း’’ အျဖစ္ထိမ္းသိမ္းထားမလား။ ‘’အာဇာနည္ကုုန္း’’ အျဖစ္အုုတ္ဂဴေတြလုုပ္ၾကမလား။ ABSDF ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊လက္ရွိဗဟုုိေကာ္မီတီတာ၀န္ယူထားသူေတြနဲ႔ဆက္လက္ေဆြးေနြးရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။။